แชร์

บทที่ 4 หนูภีมเสียงดัง (2/2)

ผู้เขียน: โฉมจันทรา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-11 11:08:33

บทที่ 4 หนูภีมเสียงดัง (ต่อ)

ภรรยาตัวน้อยไม่ได้ใส่ชั้นใน

แก่นกายน่ารักกระตุกหงึกหงักเมื่อเจ้าของร่างมันตื่นเต้นที่ต้องเปิดกายโชว์ของสงวนให้สามีได้เชยชม ช่องทางด้านหลังเริ่มมีน้ำเมือกสีใสไหลออกมาจากรูสวาทเป็นระลอก ยืนยันว่าเจ้าของร่างกำลังต้องการมากเพียงใด

เมื่อสติกลับเข้าที่เข้าทางเจ้าจอมก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์จ้องมองส่วนล่างของภรรยาไม่วางตา

"เห็นทีว่าวันนี้คงมีเด็กไม่อยากนอน...ถึงได้แต่งตัวแบบนี้มายั่วป๊า" อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมเอ่ยเย้าหยอกภรรยาพลางใช้นิ้วโป้งปาดริมฝีปากล่างของตัวเองพลางจ้องมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาหื่นกระหายไม่ปิดบัง

โอเมก้าตัวน้อยได้แต่หลุบตาลงต่ำหลบสามี จึงเป็นการเปิดโอกาสให้เจ้าจอมกระทำการอุกอาจ อัลฟ่าใช้ท่อนแขนช้อนเอาข้อพับขาของภรรยาขึ้นสูงจนมันพาดอยู่บนบ่ากว้างของเขา ภีมพัฒน์ตกใจเผลอตัวคว้าท่อนแขนของสามีเพราะเกรงว่าจะไถลลงพื้นจนเจ็บตัว

กางเกงสแลคที่ยังเหลืออยู่บนตัวถูกเจ้าของมันรั้งลงพร้อมกับชั้นในอย่างรีบร้อน แก่นกายของอัลฟ่าดีดผงาดขึ้นมา ภีมพัฒน์ยังคงก้มหน้าอยู่จึงได้เห็นตัวตนของสามีเสียเต็มตา

ด้วยความเขินอายจึงรีบเงยหน้า เข้าทางเจ้าจอมพอดิบพอดี อัลฟ่าสามีประกบจูบภรรยา มอบสัมผัสร้อนแรงให้อีกฝ่ายจนแทบหลอมละลาย ท่อนแขนข้างซ้ายยกกระชับข้อพับขาของคุณแม่โอเมก้าขึ้นอีก ในขณะที่อีกข้างเลื่อนฝ่ามือลงต่ำไปหาจุดอ่อนไหว

ปลายนิ้วชี้วนรอบปากทางชื้นแฉะ คุณแม่ลูกอ่อนก็สะดุ้งตัวเฮือก แต่ยังไม่หลุดพันธนาการจูบจากสามี เจ้าจอมวนนิ้วอยู่แบบนั้น แกล้งแหย่เข้าไปเพียงนิดแล้วดึงออก เรียกเสียงครางหวานหูจากคนอายุน้อยกว่าได้ดีทีเดียว

"ป...ป๊า แกล้ง อย่าแกล้ง" ภีมพัฒน์เอียงหน้าหนีสัมผัสเร่าร้อนของสามีก่อนเอ่ยออกมาเสียงสั่นเครือ ดวงตาคู่สวยคลอหน่วยด้วยหยาดน้ำสีใสเพราะแรงอารมณ์

"ป๊าไม่ได้แกล้งเลย ป๊ากำลังเตรียมให้หนู" ไม่ว่าเปล่า อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมโน้มกายลงจูบที่ลำคอขาวแล้วลากสัมผัสลงต่ำจนถึงติ่งไตสีสวย

เขาช้อนตามองภรรยาเพื่อเป็นการขออนุญาต โอเมก้าน้อยเอียงอายเกินกว่าจะตอบรับด้วยคำพูดจึงเบนหน้าหนีแต่มือบางกลับยกขึ้นมาดันศีรษะของสามีให้เข้าใกล้หน้าอกแทน

ประธานแห่งเจบีดีกรุ๊ปยกยิ้มพอใจก่อนจะฉกชิมเต้านมของภรรยาเสียเต็มคำ ดูดดึงหนักหน่วงจนตุ่มเนื้อยืดติดปาก มือส่วนล่างยังคงวนรอบช่องทางสวาทไม่ห่างไปไหนแต่ก็ไม่ยอมรุกล้ำเข้าไปภายในจนโอเมก้าตัวน้อยต้องกระถดกายเข้าใส่นิ้วของสามีเสียเอง

อัลฟ่าร่างหนายกยิ้มกริ่มกับปฏิกิริยาของภรรยา ช่วงบนก็กดหัวเขาแนบกับเต้าจนมิด ช่วงล่างก็เขยิบกายเข้าหาสิ่งเติมเต็ม

ไม่เอ่ยบอกด้วยคำพูดเพราะการกระทำบอกแทนแล้วทุกสิ่งอย่าง

น่ารักเป็นบ้าเลยภีมพัฒน์

เจ้าจอมรัวลิ้นใส่ติ่งไตสีชมพูของภรรยาจนเจ้าของร่างเผลอร้องครางเสียงหลง รีบยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงเพราะกลัวว่าลูกชายตัวน้อยจะสะดุ้งตกใจจนตื่นมาร้องโยเย

อัลฟ่าสามีไม่ปล่อยให้คุณแม่ลูกอ่อนมีโอกาสได้หายใจนาน นิ้วเรียวยาวกดสอดเข้าไปในช่องทางสวาทเพียงหนึ่ง ภีมพัฒน์น้ำตาคลอหน่วย กัดริมฝีปากระบายความเสียวซ่านที่สามีกำลังมอบให้

"ร้องออกมา หนู...อย่ากลั้น"

"ม...ไม่ อ...เอา" โอเมก้าตัวน้อยกัดปากจนแดงกล่ำ ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำใสเอ่อล้นออกมาเป็นสายเพราะความกระสันอยาก

เจ้าจอมดึงนิ้วเข้าออกในรูเฉอะแฉะอย่างเนิบช้าเพื่อให้เวลาอีกฝ่ายได้ปรับตัว นานมากแล้วที่พวกเขาไม่ได้ร่วมเตียงกัน จะเร่งรีบไม่ได้เด็ดขาด ภีมพัฒน์เองก็ค่อย ๆ ผ่อนคลาย เผลอตัวตอดรัดนิ้วของสามีจนเห็นคนอายุมากกว่ายกยิ้มล้อเลียน

เมื่อเห็นว่าภรรยาผ่อนคลายลงแล้ว เขาจึงเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก โอเมก้าตัวน้อยสะดุ้งตกใจบีบท่อนแขนของสามีแน่นเผลอกัดปากอีกรอบ

"ผ่อนคลายหนูภีม มันจะดี" อัลฟ่าเอ่ยปลอบขวัญภรรยาตัวน้อย ไม่นานก็เร่งจังหวะรัวเร็วขึ้น ช่องทางนุ่มนิ่มตอดรัดนิ้วมือเขาจนแทบขยับไม่ได้

แน่น...แน่นมาก

"อ...อ๊าา ป๊าจ๋า...ป๊า" ภีมพัฒน์ร้องเรียกหาสามีด้วยน้ำตาคลอหน่วย แค่สองนิ้วของเจ้าจอมก็ทำเขาแทบทนความเสียวซ่านไม่ไหวอยู่แล้ว หากมากกว่านั้นเขาคงกลั้นสียงไม่อยู่

อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมจ้องมองใบหน้าเหยเกของภรรยา ในตอนนี้มันดูน่ารังแกจนเขาอยากจับร่างตรงหน้ากระแทกกระทั้นให้หายอยาก หลังจากห่างหายไปนานเป็นปี

ไม่เพียงแค่คิด นิ้วยาวของเจ้าจอมถูกถอนออกมาจนช่องทางขมิบเรียกหาสิ่งเติมเต็ม โอเมก้าตัวน้อยนั่งหอบอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวก่อนจะสะดุ้งตัวตกใจสุดขีดเมื่อสามีช้อนเอาข้อพับขาเขาขึ้นแล้วหมุนตัวกลับ

"อย่าทำตัวน่าXXXให้มากหนูภีม" อัลฟ่าร่างหนากัดฟันพูดกับภรรยา เขาวางร่างบางให้นอนราบบนโต๊ะทานอาหาร จับท่าให้คนตรงหน้ายกขาตั้งเป็นรูปตัวเอ็ม

"หรือหนูอยากโดนป๊าXXX" เจ้าจอมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ภรรยา มือหนาเสยเส้นผมชื้นเหงื่อขึ้นลวก ๆ เขาชักรูดแก่นกายใหญ่ของตัวเองเพื่อเตรียมความพร้อมอยู่สองสามทีก่อนจะนำมาจ่อที่ปากทางรักของภรรยา "อยากโดนป๊าXXXXXหรือยังหนูภีม"

โอเมก้าตัวน้อยหันหน้าหนีคนอายุมากกว่าอย่างทุกครั้ง แต่คราวนี้กลับไม่เป็นผลเมื่อมือหนาของสามีจับเข้าที่คางสวยบังคับให้เขาจ้องมองสายตาหื่นกระหายนั่น

"มองหน้าป๊าสิหนูภีม" มือข้างขวาที่ชักรูดแก่นกายขึ้นลงเมื่อครู่ถูกนำมาวางไว้ที่ตำแหน่งเดิม เจ้าจอมดันลูกชายตนเข้าไปในโพรงสวาทคับแคบของภรรยา มันยากลำบากนักเนื่องจากโอเมก้าตัวน้อยเกร็งช่องทางไว้

และมันไม่ได้ถูกใช้งานมาเป็นปี

"อ...อ๊า! ป๊า...หนูเจ็บ ป๊าจ๋า"

"ผ่อนคลายหนูขา ป๊าเข้าไปไม่ได้" อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมเหงื่อแตกพลั่ก กัดฟันพูดกับภรรยาตัวน้อยอย่างอดกลั้น อุณหภูมิในร่างกายร้อนระอุยิ่งกว่าไฟ เขาอยากจะกระแทกคนใต้ร่างด้วยแก่นกายอันเขื่องนี้อย่างดิบเถื่อนตามห้วงอารมณ์ที่พุ่งสูง หากแต่ยังยั้งตัวเองเอาไว้เพราะกลัวว่าคนอายุน้อยกว่าจะบุบสลาย

โอเมก้าตัวน้อยน้ำตาไหลพรากจากความเจ็บแปลบที่แล่นเข้ามา ช่องทางด้านล่างขมิบแน่นเมื่อมีสิ่งที่ใหญ่เกินกว่าเขาจะรับไหวกำลังแทรกกายเข้ามา แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนของสามีปลอบประโลมเขาก็ผ่อนแรงรัดลง "อย่างนั้น...ใช่ ป๊าเข้าได้แล้ว"

"ป...ป๊า" ภีมพัฒน์เรียกสามีคล้ายกับละเมอ ดวงตาหยาดเยิ้ม ทำเอาคนด้านบนยกยิ้มเอ็นดูก่อนจะก้มลงมาประกบริมฝีปากมอบความอ่อนโยนที่หนักหน่วงให้ภรรยา

ร่างกายช่วงล่างเริ่มขยับเชื่องช้า เจ้าจอมถอนสะโพกออกจนเกือบจะหลุดแล้วค่อย ๆ ดันกายกลับเข้าไปใหม่ให้อีกฝ่ายได้คุ้นชินสัมผัสจากเขา

"อ๊าา รูหนูตอดป๊าดีจัง" อัลฟ่าสามีครางเครือในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อรูคับแคบของภรรยาตอดรัดแก่นกายเขาเสียถี่ยิบ หากภีมพัฒน์ยังไม่หยุดขมิบช่องทางสวาท เขาคงเสร็จสมในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเป็นแน่

จะเลขสี่อยู่แล้วมันก็ต้องมีเสื่อมกันบ้าง

โอเมก้าตัวน้อยหอบหายใจถี่พอ ๆ กับช่องทางด้านล่างที่โอบรัดลำกายของสามีเสียแน่น จอมบดินทร์ขยับเอวเข้าออกเนิบช้าแต่ทำเขาเสียวซ่านจนกลั้นเสียงร้องไม่อยู่ " อ๊าา ป๊าจ๋า อ...ป๊า อ๊ะ"

"ร้องอีกสิหนูภีม" อัลฟ่าสามีปล่อยฟีโรโมนกลิ่นเหล้ารัมปลุกปั้นอารมณ์ภรรยาอีกระลอกจนคุณแม่ลูกอ่อนตัวแดงเถือกเพราะแรงอารมณ์ที่ไต่ขึ้นสูงไปอีกระดับ

"ป...อ๊าา ป๊าหนู จ...อ๊า" โอเมก้าน้อยครางไม่เป็นภาษาเมื่อสามีเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วกว่าเดิม มือบางยกขึ้นแตะลอนกล้ามคนอายุมากกว่า ออกแรงที่มีเพียงน้อยนิดดันให้อีกฝ่ายถอนกายออกแต่ไม่เป็นผล

เขาเสียวจนจะเสร็จอยู่แล้ว

มันดีเกินไป

เจ้าจอมกระแทกกายใส่ภรรยาตัวน้อยอีกสามครั้งก็รู้สึกถึงแรงตอดรัดหนักหน่วงและถี่กว่าเดิมพร้อมกับเสียงหวีดร้องของภีมพัฒน์ "อ๊าา หนูภีม"

"ป๊า อ๊ะ...อ๊า อ๊าา!" โอเมก้ากลิ่นดอกคาโมมายล์แตะขอบสวรรค์ในเวลาไม่นาน น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกจากแก่นกายน่ารักโดยที่ยังไม่มีใครไปแตะต้องมัน

เจ้าจอมมองภาพภรรยาตัวน้อยนอนหอบหายใจหลังเสร็จสมอย่างเจ้าเล่ห์ เขายกยิ้มร้ายก่อนจะจับล็อคเอวบางไว้แน่นแล้วกระแทกกระทั้นเข้าออกจนสุดลำ

"อ๊าา ป๊า! หนูไม่...ป๊า อ๊ะ" อัลฟ่าจ้องมองใบหน้าเหยเกของโอเมก้าแม่ลูกอ่อนที่เสียวสะท้านจากแรงอารมณ์

เขาตอกลำกายหนักหน่วงอยู่ไม่ถึงนาทีก็ยกสะโพกของภรรยาขึ้นสูงแล้วกดแก่นกายแช่ค้างไว้พร้อมกับพ่นน้ำรักเข้าใส่รูสวาทของโอเมก้าตัวน้อยจนแทบล้น "อ๊าาา!"

"แงง~" เสียงร้องไห้งอแงของเด็กน้อยเรียกความสนใจให้คุณพ่อคุณแม่ลูกอ่อนหันไปมอง

"สงสัยหนูภีมจะเสียงดังเกินไป...ใช่ไหม"

#โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม

พ่อเบานะ ทางนี้จะตายแล้วค่ะ

TW : chomchan_writer

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Perfume's love โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม (PWP)   บทที่ 20 พี่รัท เธอฮีท...เราควรทำอย่างไรดี (จบเล่ม 1)

    บทที่ 20 พี่รัท เธอฮีท...เราควรทำอย่างไรดี"อ๊า! อ๊ะ อ๊ะ...ป๊า อ๊ะ!" เสียงกระเส่าของโอเมก้าแทบดังลั่นภูเขาลูกหนึ่ง สาเหตุก็มีเพียงอย่างเดียวคือถูกจอมบดินทร์รังแกจนตัวลอยตาลอย แม้จะอยากเม้มปากกลั้นเสียงก็ไม่สามารถทำได้ตามใจหวังท่อนลำใหญ่กระแทกกระทั้นปรนเปรอช่องทางเปียกชื้นจนมันบวมเป่งแต่อัลฟ่ากลับยังไม่พอใจ หยัดสะโพกตอกใส่ภรรยาจนหัวสั่นหัวคลอน ริมฝีปากอ้าออกหอบเอาอากาศทุกวินาที บางจังหวะก็ส่งเสียงร้องคล้ายกับจะขาดใจ"อ๊าา เสียวxxxชิบ อีกนิดค่ะคนสวย" อัลฟ่าสามีเอ่ยลอดไรฟัน ท่อนแขนอุ้มกระเตงภรรยาไว้ในอ้อมแขนแล้วกระแทกสะโพกส่งตัวตนเข้าไปด้านในตัวภีมพัฒน์หนักหน่วงจอมบดินทร์ตั้งใจว่าจะพาภรรยาไปพลอดรักเร่าร้อนที่ด้านหลังรถ แต่เพราะเจ้าดอกไม้เอ่ยห้ามไว้ กลัวว่าน้องพีชที่หลับอยู่จะรับรู้ถึงแรงสะเทือนและกลิ่นฟีโรโมนเข้มข้นของพวกเขาเขาไม่มีทางเลือกยอมตามใจภรรยาไม่เข้าไปด้านในรถแต่อารมณ์ที่พุ่งสูงก็ไม่สามารถกล่อมให้เบาลงได้ นอกเสียจากจะได้ปลดปล่อยกับคนรัก"อ๊ะ! ฮ...อ๊า ป...อ๊ะ" เรียวแขนทั้งสองข้างตวัดโอบรอบคอสามีไว้แน่น นิ้วทั้งสิบก็จิกลงเนื้อหนังของเจ้าของอ้อมกอดจนห้อเลือด แม้จะกลัวอีกฝ่ายเจ

  • Perfume's love โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม (PWP)   บทที่ 19 คืนนี้เขาลูกนี้เป็นของเรา

    บทที่ 19 คืนนี้...เขาลูกนี้เป็นของเรา“ค...คุณจอม” เสียงหวานกระเส่าของโอเมก้าน้อยเรียกให้ผู้เป็นสามีละจากลำคอขาวขึ้นมามองสบกันเจ้าจอมยกยิ้มมุมปาก มือหนาข้างหนึ่งยกขึ้นมาจับคางมนให้เชิดขึ้นมองตนก่อนจะเอ่ยเสียงกระซิบ “เรียกใหม่ค่ะ หนูต้องผัวว่าอะไร”“ป๊า...อื้อ” ยังไม่ทันเอ่ยได้จนจบประโยค อิสระก็ถูกพรากไปด้วยรสจูบดุดันจากสามี มันทำให้แขนขาเขาอ่อนเปลี้ยหาที่จับยึดไม่ได้เลยทีเดียว“เชื่อฟังดีมากหนูภีม”เจ้าดอกไม้นอนแผ่หลาอยู่บนกระโปรงรถหลังถูกสามีรั้งตัวมากอดแนบชิดแล้วพรมจูบไล่ไปทั้งตัวโอเมก้าน้อยอยู่ในอ้อมกอดของจอมบดินทร์ในท่าลิงอุ้มแตง เขาจึงคิดว่าสามีจะพาไปด้านหลังตัวรถแต่กลับไม่ใช่เป็นกระโปรงด้านหน้ารถแทนเธอยั่วพี่เองภีมพัฒน์...ไม่น่าเลย“ป...ป๊า มันโล่งไป” เสียงหวานเอ่ยบอกเจ้าจอมอย่างประหม่า ดวงตาคู่สวยหันซ้ายหันขวาอย่างระแวดระวัง“ภีมกลัวมีคนมาเห็น”แม้คำพูดและท่าทางจะแสดงออกว่าตื่นกลัว แต่ก้อนเนื้อในอกกลับตรงกันข้ามตื่นเต้น...ใช้เป็นคำนิยามได้ดีทีเดียวประธานแห่งเจบีดีกรุ๊ปยกยิ้มอย่างเอ็นดูภรรยา แต่สายตาของผู้ล่าและฝ่ามือหนาที่ขย้ำเอวคอดอยู่กลับเตรียมพร้อมตะครุบเหยื่อในทันที “

  • Perfume's love โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม (PWP)   บทที่ 18 เธอยั่วพี่เอง

    บทที่ 18 เธอยั่วพี่เองเป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงหลังออกจากปั๊มน้ำมันก็มาถึงสถานที่สำหรับพักผ่อนของพวกเขาในสัปดาห์นี้ มันเป็นพื้นพี่ราบบนภูเขาลูกหนึ่งในจังหวัดทางภาคเหนือ จอมบดินทร์ติดต่อกับเจ้าหน้าที่ดูแลไว้แล้ว เมื่อมาถึงก็สามารถขับรถเข้ามาจอดได้เลยอัลฟ่าร่างสูงอยู่ในชุดลำลองที่ไม่บางมากนัก เสื้อยืดสีครีมและกางเกงคาร์โก้สีเดียวกันถูกเขาหยิบมาใส่เมื่อเช้าก่อนออกเดินทาง แม้ไม่ได้ทำอะไรหนักหน่วงจนเหงื่อโทรมกายแต่ในตอนนี้เขาอยากอาบน้ำเป็นอย่างแรก เผื่อว่าสายน้ำเย็น ๆ จะช่วยให้อารมณ์ร้อนรุ่มภายในใจเขาทุเลาลงไปบ้างแค่นิดเดียวก็ยังดีเจ้าจอมยืนเอนกายพิงกระโปรงรถอยู่ด้านนอก ท่อนแขนทั้งสองข้างประสานกันไว้กลางอก ลมหายใจสูดเข้าออกลึกเพื่อข่มอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่ภายในเมื่อชั่วโมงก่อนเขาเกือบพาลูกเมียพบเจอกับอุบัติเหตุเพราะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ฝ่าเท้าเหยียบเบรคมิดจนโอเมก้าข้างกายหัวขมำ โชคดีที่เส้นทางนี้ไม่ค่อยมีรถผ่านจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นภีมพัฒน์ถูกสามีเอ่ยห้ามไม่ให้ตามออกไปด้านนอกแม้จะถึงที่หมายแล้ว อีกฝ่ายอ้างว่าเพราะลูกชายยังไม่ตื่นจึงให้เขาอยู่เป็นเพื่อนน้องพีชก่อน ส่วนตัวเองจะออกไปส

  • Perfume's love โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม (PWP)   บทที่ 17 คุณจอมเป็นอะไร

    บทที่ 17 คุณจอม...เป็นอะไร"คุณจอมครับ..." โอเมก้าน้อยเอ่ยเรียกสามีเสียงแผ่ว ใบหน้าสวยฉายแววความกังวลอยู่มาก ท่าทีที่แสดงออกก็เช่นกัน ฝ่ามือบางกำเข้าหากันด้วยความประหม่า ในหัวคงคิดหลายเรื่องราวจนพันกันยุ่งเหยิง คิ้วทั้งสองข้างจึงชนเข้าหากันอัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมยกยิ้ม ภีมพัฒน์ในตอนนี้เหมือนลูกกระต่ายขี้กลัวแม้เขาจะไม่รู้ว่าเรื่องที่อีกฝ่ายกลัวคืออะไร แต่ไม่ได้กลัวเขาแน่นอนวันนี้เขายังไม่ได้แกล้งเจ้าดอกไม้เลยสักนิดเดียว หน้าที่สามีและพ่อก็ไม่ได้ขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย"หื้ม ว่าไงคะ" จอมบดินทร์มองภรรยาด้วยความรัก ระบายยิ้มอ่อนโยนให้คนตรงหน้าพร้อมกับปิดแฟ้มเอกสาร ท่อนแขนหนายกขึ้นมาตั้งไว้บนโต๊ะ ศีรษะจึงเอียงลงแนบกับฝ่ามือ นัยน์ตาคมก็จับจ้องภีมพัฒน์ไม่ละสายตาโอเมก้าน้อยหลุบตาลงต่ำ สองเท้าสาวเข้าใกล้สามีจนกระทั่งมายืนประจันหน้ากับอีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองพวกเขายังอยู่ในห้องทำงานของประธานแห่งเจบีดีกรุ๊ป จอมบดินทร์นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงานในขณะที่มีภรรยาตัวน้อยยืนกุมมืออยู่ตรงหน้า ส่วนลูกชายถูกอเล็กซ์ขโมยไปตั้งแต่ช่วงเที่ยง จนป่านนี้ก็ยังไม่พาหลานมาคืน ไม่รู้ว่าไปเล่นซนกันถึงไหนแล้วเ

  • Perfume's love โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม (PWP)   บทที่ 16 เมียผมไม่เคยน้อยหน้าใคร

    บทที่ 16 เมียผมไม่เคยน้อยหน้าใคร"เงียบปากเดี๋ยวนี้คุณดรีม""กล้าพูดกับฉันแบบนี้หรือ"ประธานแห่งเจดีบีกรุ๊ปได้ยินคล้ายคนมีปากเสียงกันหลังจากรีบวิ่งตามอเล็กซ์เพื่อนตัวดี อาจจะหนึ่งหรือสองคนหรือมากกว่านั้น มีหลายประโยคที่เขาฟังไม่ถนัดแต่ที่แน่ชัดคือทุกคนกำลังโจมตีคน ๆ เดียวกันเพื่อนอัลฟ่ากระหืดกระหอบขึ้นไปเรียกเขาถึงในห้องทำงาน อีกทั้งยังรีบเร่งเสียจนนึกรำคาญ แต่พอได้ยินว่าเรืองที่เกิดขึ้นมีชื่อของภีมพัฒน์เข้าไปเกี่ยวข้องก็รีบจ้ำอ้าวจนแทบกลายเป็นวิ่งในทันทีประตูห้องสตูดิโอที่ชั้นล่างสุดของตึกเปิดอยู่ มีพนักงานใส่เสื้อสีดำระบุคำว่า staff ยืนจับกลุ่มกันสองถึงสามคน เมื่อได้กลิ่นฟีโรโมนที่จำได้ว่าเจ้าของมันเป็นผู้บริหารสูงสุดของที่นี่ก็รีบพากันหลีกให้พ้นทาง"คุณสูงส่งมาจากไหนถึงได้หยาบคายกับคุณภีมแบบนั้น""แล้วคุณภีมอะไรนั่นมันสูงกว่าฉันตรงไหน ทำไมจะพูดถึงไม่ได้"ประโยคแรกเป็นเสียงผู้หญิงคลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นหนึ่งในพนักงานของบริษัท ฟังจากน้ำเสียงคงจะโมโหอยู่มากแต่ยังไว้หน้าไม่หยาบคายใส่คู่สนทนาแต่ประโยคถัดมาเขาไม่คุ้นหูเลยสักนิด"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ให้เกียรติคุณภีมด้วย""เป็นถึงเมียประธ

  • Perfume's love โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม (PWP)   บทที่ 15 ขอโทษที่ทำให้เป็นแบบนี้

    บทที่ 15 ขอโทษที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้"ภีม...วันนี้หนูเป็นอะไรคะ บอกพี่หน่อยคนดี" อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมเอ่ยถามภรรยาตัวน้อยหลังจากเร่งเดินตามอีกฝ่ายภีมพัฒน์เดินดิ่งจากสตูดิโอชั้นล่างขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นผู้บริหารซึ่งเป็นชั้นทำงานประจำของเขา เจ้าจอมเกือบตามภรรยาทันตั้งแต่เมื่อครู่แล้วแต่คนอายุน้อยก็ไวเหลือเกิน รีบปิดประตูลิฟต์จนเขาต้องชักเท้าชักมือออกเกือบไม่ทันกว่าลิฟต์จะว่างก็ตอนที่เขาวิ่งขึ้นไปห้าจากยี่สิบชั้น รู้ว่ามันคงเหนื่อยเพราะตนก็ใกล้เข้าเลขสี่เต็มที ไม่ได้หนุ่มแน่นวิ่งได้หลายชั่วโมงติดกันเหมือนแต่ก่อนแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะหอบแฮกขนาดนี้"ภีมเปล่าครับ""เธอเป็น"คุณแม่ลูกอ่อนยังคงเบี่ยงหน้าไม่ยอมสบสายตากับสามี มิหนำซ้ำยังกระถดกายถอยหลังตอนที่จอมบดินทร์ขยับเข้าใกล้ ทำอัลฟ่าใจร่วงไปอยู่ตาตุ่ม หัวคิ้วพันกันมุ่นเพราะคิดไม่ตกว่าเมื่อเช้านี้เขาทำอะไรพลาดไป"คนดี...พี่ทำอะไรผิดหรือเปล่า เธอบอกพี่สิ เธอเงียบแบบนี้พี่เดาใจเธอไม่ถูก" เจ้าจอมยังคงพูดหว่านล้อมภรรยาแต่ก็ไม่ได้ผลเช่นเคย"เธอไม่ถูกใจที่พี่ทำตรงไหนหรือเปล่า""ไม่มีครับ""น้องพีช ช่วยคุณพ่อหน่อยสิครับ"เมื่อคุยกับภรรยาไม่ได้ผลก็เปลี่ย

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status