Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
3rd Person's Point of View* Years ago... Nasa loob ngayon sila Gerry sa isang training ground at kasama niya ang apat ngayon. Nasa mga 13 years old silang lima na kasali sa training sa hell week ng mga sundalo at silang Limang mga kabataan ay nasali sa bagay na yun. Hindi naman sila mapipilian kung di sila makakapasa sa survival na ibibigay sa kanila ng adopted dad ni Gerry. Nakatingin sila ngayon sa mga juice na nasa lamesa. "Okay, taste it." Napatingin sila sa mag-handle sa amin na team leader sa army. "Mukhang masama ang pakiramdam ko sa bagay na ito," mahinang ani ni Ethan. Sa harapan kasi nila ay isa-isa sila ng baso ng juice at kinuha naman nila iyon at inamoy at wala naman itong kakaiba sa amoy kaya ininom nila iyon. Hanggang sa maubos nila. Nang isang iglap ay bigla na lang silang napa-ubo ng dugo dahil may lason na nakalagay sa juice. "Okay, the next training section you all do today is poison." "Grabe ka sir. Wala pang trailer at agad mo kaming pina-inom," nahihi
Geraldine's Point of View* Umalis na ako doon. Naiinis ako sa lalaking iyon habang naglalakad at nakahawak ako sa pisngi ko. Sigurado akong namumula pa ito. Nang biglang umikot ang paningin ko at napahawak ako sa dingding. Naghalo atah lahat. Hangover, lason at pagkasampal sa akin. "Sana di na lang ako umuwi dito." Napakagat ako sa labi ko at pinipigilan ang galit ko. Hindi ko naman hinahayaan na sampalin ako ng kahit sino pero bakit siya bigla na lang niya akong sinampal? Bakit? Natamaan ba siya sa lahat ng sinabi ko? Eh totoo naman na dahil sa pera napapasunod niya lahat. Dumiretso ako sa balcony ng mansion at doon ako tumayo sa gilid ng railings at nagbuntong hininga ako habang nakatingin sa kalangitan. Kailangan ko ng fresh air ngayon. Kinuha ko ang phone ko sa bulsa ko at tiningnan ko ang kamera ko at nakikita ko nga na namumula pa ang pisngi ko. Kaya pala namamanhid pa eh. Humanda talaga siya sa akin at suntok ang ibibigay ko sa mukha niya. Napatingin ako sa baba at n
3rd Person's Point of View* Nakahawak ngayon si Mike sa ulo niya habang nasa sasakyan siya papunta siya sa lugar kung nasaan ngayon si Rafayel. May barilan kasing nangyayari sa lugar nito at mga hitman ang mga kalaban ni Rafayel. Kailangan nito ng backup. Ito din kasi ang mga sumugod kay Geraldine kagabi at agad nahanap ni Rafayel at ngayon pero agad siyang natunugan. Nakarating sila ngayon sa lugar at nakatago lang si Rafayel at agad na nila itong ni-rescue kasama ang ibang tauhan. Di pa sila pwedeng umatake ngayon dahil kulang ang tauhan nila sa daming nandodoon. "Rafayel." "Madali silang makatugon. Hindi sila ang assassin na pumupunta sa mansion. Ibang grupo sila. Mga magagaling na hitman para magpatumba sayo." Napakamao naman si Mike sa sinabi nito. "Damn, hindi ko alam na mas lalong lumalakas ang pinapadala nila para patayin ako." "How about Gerry? Ayos na ba siya? Yung lason? Naagapan ba?" "Hindi siya nagpagamot." Nanlaki ang mga mata ni Rafayel sa sinabi nito. "Galit
Geraldine's Point of View*Napatingin ako sa kanila na kakaiba na ang tingin sa akin ngayon."Madame, walang maski sino ang sasampal sa magandang mukha niyo po. Hindi po namin hahayaan ang bagay na yan po."Napalunok ako habang nakatingin kay Jane. Ito ba ang Jane na kilala ko na innocent? Parang nakakatakot siya ngayong sa totoo lang.Lalo na si Justine."I slap myself."Natigilan naman sila sa sinabi ko."Madame!" sabay sambit nilang dalawa."Bakit niyo naman po ginawa ang bagay na yan po? Parang magkakaroon pa atah ng pasa po ang pisngi ninyo."Napangiti na lang ako sa kanila at lumapit ako sa kanila at hinaplos ko ang mga pisngi nila."Ginawa ko lang yun kanina para magising na ako at hindi ako makatulog dahil sa lason. Ayokong matulog at mukhang ang garden na ito ang nakakabuhay sa akin agad. Salamat dahil pinaganda ninyo ang garden na ito."Napangiti naman sila at dahan-dahan na napatango. Mabuti napaniwala ko agad sila sa sinabi ko. "Maupo na po kayo sa duyan po. Hatid ka na p
Geraldine's Point of View* Mabilis akong natapos sa pag-aayos at tinakpan ko talaga ng concealer ang pisngi ko para hindi halata ang pasa sa pisngi ko. Nag-sign na akong pumasok na ang dad ni Mike at nag-aalala naman siyang napatingin sa akin. "My daughter-in-law, darling, ayos ka lang ba? Damn, huli ko ng narinig ang nangyari sayo. May dala akong doctor at narinig ko na hindi ka pa napapatingnan." "Dad, kalma lang po. Ayos lang po ako at wag po kayong mag-aalala. Gutom lang po ako ngayon at kailangan ko lang po ang kain lang." "Pero mabagsik ang lason na natagpuan sa shuriken ng kalaban kanina, darling." "Wala naman po akong naramdaman mo. Mukhang sinipsip siguro ni Mike kaya hindi agad kumalat sa katawan ko ang lason." Nakahinga naman ito ng maluwag. Yun na lang ang palusot na ginawa ko. "Kung ganun ay mabuti naman at ginawa niya ang bagay na yun. Doc, maayos naman ang anak ko diba? Wala namang kakaiba sa kanya?" "She looks normal po pero we must conduct an examination for
Geraldine's Point of View* Tapos na akong kumain at busog na busog ako ngayon na nakaupo sa duyan. This is life, peaceful, quiet and beautiful. "Gusto niyo po ba ng tea, madame?" yaya sa akin ni Jane sa gilid. "Yes, please." Sinalinan naman niya ang tea cup ko at lumapit naman si Justine sa akin at may inilahad siyang bulaklak sa akin. "Madame, para po sa inyo. Pwede din po ninyo ilagay sa kwarto ninyo." "Thank you, Justine. Ang ganda nito at ang bango pa." Kinuha ko iyon at iba't ibang kulay iyon ng rosas at nakikita ko na wala na iyong mga tinik. "Tinanggalan ko na po iyan ng tinik para hindi po kayo masugatan po." Natawa na lang ako sa sinabi niya. "I won't hurt myself anymore." Napangiti naman sila at dahan-dahan na napatango. Uminom ako ng tea nang biglang may radio na tumunog sa gilid at mukhang radio iyon ni Justine. 'Justine, we need medication. Injured si Rafayel,' rinig ko ang boses ni Mike na kinatigil ko at nakita ko din na natigilan din si Jane. Si Rafaye
Geraldine's Point of View* "Take that shirt off," naiinis na ani ko sa kanya. Agad naman niyang hinubad iyon na parang sunod sunuran ko at agad ko namang nakita ang sugat niya sa tiyan niya parang daplis lang ito ng bala at hindi lumusot sa loob ng bituka niya. Agad kong nilinisan ang sugat at napa-aray pa siya dahil sa ginawa ko. "Dahan-dahan naman---" Masama ko siyang tiningnan na kinatahimik niya at nagpatuloy ako sa paglagay sa sugat niya at inihipan ko iyon. At mabuti tahimik lang siya ngayon habang busy pa din ako sa paglagay ng gauze. Hanggang sa matapos na at agad kong niligpit ang mga ginamit ko at aalis sana ako nang hawakan niya ang kamay ko na kinatingin ko sa kanya. "Thank you." Humarap ako sa kanya at pinalo ko ang balikat niya ng tatlong beses at malakas yun. Inilabas ko lang ang galit ko sa kanya. "Anong karapatan mong saluin ang atake sayo! Bobo ka din noh! Akala ko matalino ka!" Nagulat naman siya sa sinabi ko. Wala akong pake kung magalit siya sa akin bast
Geraldine's Point of View* Nakikita ko ngayon na mahimbing siyang natutulog ngayon. Teka ngayon ko lang napansin na may eye bugs ulit siya at ang haggard niya ngayon. Don't tell me hindi siya natulog nung wala ako dito? "Tigas talaga ng bungo ng taong ito." Napabuntong hininga na lang ako. Nakikita ko din na parang hindi pa siya kumakain dahil parang wala ng kulay ang labi niya. Fine! Lulutuan ko na lang ang isang ito. Dahan-dahan kong tinanggal ang kamay niya na nakayakap sa akin at kinuha ko ang unan ko pinayakap sa kanya. At agad na akong lumabas ng kwarto para lutuan siya dahil nagugutom na din ako. Nagulat naman si Manang at Ate cooker na makita nila ulit ako dito sa kitchen. "Hello!" "Madame, nakabalik ka na po pala. Mabuti naman at makakain na po si master." Napakunot ang noo ko nung ma-realize na hindi talaga kumakain si Mike. "Don't tell me hindi siya kumakain?" "Puro trabaho po siya kahapon at hindi po kumain." Napapikit ako na parang kinakalma ko ang sarili ko.
3rd Person's Point of View*America...Nasa yatch ngayon sila Ethan sa isang yatch dahil susupresahin nila ngayon si Gerry sa island."Sire, sigurado po ba talaga kayo na pwede tayong makakapasok sa island nila, Gerry?" kinakabahang ani ni Xavier sa General. "Yes, I'm sure. Hindi naman ako pupunta rito na walang kasiguruhan."Hindi alam ng mga grupo ni Ethan maski na si Ethan na tinawagan ni Maximus ang General para imbitahan ang mga ito sa island. Dahil ngayon din ang kaarawan ni Gerry na hindi nalalaman mismo ni Gerry.Nakikita na nila sa 'di kalayuan ang napakalaking island. Nakatingin si Ezekiel sa mapa na binigay sa kanila at nalaman nito na ito na ang lugar na pupuntahan nila."Mukhang ito na ang island ng mga assassin. Hindi ko aakalain na makakarating talaga tayo dito."Biglang may mga yatch na nagsidatingan na kina-alert nila sa kinatatayuan nila."Sire..." mahinang sambit ni Ethan sa General.Lumapit naman ang General sa mga lalaking nasa yatch at ito ang sinasabi ng Dad n
Geraldine's Point of View*Dumating na ang hinihintay ng lahat at 'yun ay ang anniversary ng phantom syndicate. Nagtitipon tipon ang mga kasapi noon pa man. Lalo na ang mga nanalo. Nakatingin kami ngayon sa mga taong dumadating dito sa bintana ng isang kwarto kung saan kami inaayusan."Wow, nandidito ang mga idol ko! Hindi ako makapaniwala!""Oo nga. Pero kanina ko pa hinihintay ang pagdating ng prinsesa at hindi ko pa nakikita kung dumating na ba talaga siya.""Kaya siguro ang dami ng mga taong nandidito ngayon na bumisita dahil iwe-welcome nila ang Prinsesa."Dahan-dahan naman silang napatango. Hindi ko alam kung bakit atat na atat nila akong makita eh isa lang naman akong normal na babae at wala ng iba."Bakit n'yo naman siya gustong makita? Matagal na siyang wala 'di ba? Mukhang may plano kayo sa bagay na 'yan ha."Napatingin naman sila kay Nine na biglang nagsalita. Nine is right. May plano ang mga taong nandidito dahil mukhang gusto nilang agawin ang trono ko bilang top 1 noon
Geraldine's Point of View* Bumalik naman ang lahat sa dati at kinuha na nila ang mga estudyante na positive sa drogang 'yun. At malapit na ring matapos ni Nine ang antidote. Nandidito ako ngayon sa opisina ni Dad na kakarating lang niya galing sa Europe. "Daddy, mukhang marami rami rin itong regalo niyo sa akin ngayon." Tinuro ko ang maraming paper bags na nasa lamesa. "It's for you, my daughter." "Daddy, did I te---" "Just once, my daughter. Please, pagbigyan mo na si daddy mo na magbigay ng mga ganitong bagay sa 'yo." Napabuntong hininga na lang ako at uminom na lang ako ng tea. "Okay, daddy." Napangiti naman siya at hinawakan ang kamay ko. Alam ko naman kasi na bumabawi siya sa mga araw na hindi kami magkasama. "Daddy, pwede bang pumunta si papa dito?" Natigilan siya sa ginagawa niya at napatingin sa akin na parang hindi siya sang-ayon sa sinabi ko ngayon. Hindi ba sila magkabati ni papa? "What? Wait, did he know already?" "Bakit hindi ba niya kailangan malaman? Sa k
Geraldine's Point of View* Nanlalaki ang mga mata ko nang marinig ko si Papa. "My daughter, please magsalita ka naman. Alam ko na buhay ka." Naririnig ko na parang pinipigilan niyang umiyak. Naalala ko ang mga pagmamahal na binigay niya sa akin at hindi niya pinaramdam na naiiba ako sa kanya. Flashback... "You're just adopted. You're not a real daughter of the general." Naririnig ko ang mga sabi ng mga kaklase ko noon sa elementary pa ako sa America. Nung unang rinig ko 'yun sa kanila ay hindi ako umiyak o inatake sa kanila. Ano naman ang ikaiiyak ko sa bagay na 'yun? I'm so thankful na maraming nagmamahal sa akin at maraming tumanggap sa kung sino ako at hindi nila pinakita sa akin na naiiba ako. "Your adopted!" Nagtatawanan pa sila habang paulit-ulit na sinasabi ang bagay na 'yun. Tiningnan ko sila sa mga mata nila at napangiti naman ako. "Yes, I am, but I'm so proud to be with their family. My daddy is the best dad and please don't say that. That's bad." Ngumiti ako s
Geraldine's Point of View* "Princess, ano ba ang trabaho mo noon?" Napatingin naman kami sa buong lugar at kami lang naman ang nandidito ngayon. Ako, David, Mike at ako. Wala naman akong nararadaman sa paligid na ibang tao. "I'm Astraea, ninong." Nanlalaki naman ang mga mata ni Ninong nang marinig niya ang bagay na 'yun. "A-Astraea? You mean the popular undercover agent?" Dahan-dahan naman akong napatango. Di pa rin siya makapaniwala sa sinabi ko at napatingin naman siya kay Brother David. "Yes, it's true, dad. Kaya pala pamilyar na pamilyar ka sa akin nung unang kita ko sa'yo noon, princess." Nagtataka naman akong napatingin kay David. "Kailan tayo nagkita?" "Sa Japan ka nun at mukhang may mission ka nun ay accident na nagtagpo tayong dalawa sa isang hotel nun." "Di kita napansin." Napangiti naman siya. "I know that. Dahil busy ka sa pagmamasid sa subject mo nun. Hindi ko na lang pinahalata na ikaw 'yun dahil may mission din ako nung araw na 'yun." Napangiti na lang ako
Geraldine's Point of View* Namumugto ang mga mata ko kakaiyak habang yakap-yakap ako ni Mike dito ngayon sa higaan ng kung saan ako kinunan ng dugo kanina. Pinaiyak pa niya talaga ako at hindi muna niya ako pinasalita at pinakakalma lang niya ako na parang sanggol. "Are you done crying?" malambing na ani niya sa akin. Di ako nagsalita at nakayakap lang ako sa kanya habang nakaupo ako sa binti niya at siya naman ay nakaupo sa higaan. "Wife?" "Hmm..." Tiningnan ko siya at mahina na lang siyang natawa habang nakatingin sa mukha ko. "Ang pangit mo ka-bonding." Nag-roll eyes ako habang sinasabi 'yun at mas lalo siyang natawa ng malakas dahil sa sinabi ko. Tingnan niyo ang pangit ka-bonding! "Shut up. Bakit mo ko niyayakap? Wala ka namang tiwala sa akin. Maghahanap na lang ako ng ibang tao na may tiwala sa akin doon ako makikipaglaro." "Wife." "Oh." Di ko siya tiningnan dahil alam ko kakaiba ang tingin niya sa akin ngayon. "Look at my eyes." "Ayoko baka kiligin ako." Naka-po
Geraldine's Point of View* Natapos akong salinan ng dugo ay pinahiga muna ako dito sa higaan at maririnig pa rin ang ingay sa labas. Wala namang problema sa labanan sa labas dahil nandodoon naman ang mga guro at sila ninong at David. Kaya naman nila ang bagay na 'yun. Remember mga assassins din naman silang lahat kaya walang problema sa bagay na 'yun. Napatingin ako sa gilid ko nang naramdaman ko na may nakatingin sa akin. At nakita ko si Mike na naniningkit pa rin ang noong nakatingin sa akin. Napabuntong hininga na lang ako habang nakatingin sa kanya. Inilahad ko ang kamay ko at napatingin naman siya sa kamay ko na parang ayaw pa niyang hawakan? "Ayaw mo?" "Tell me, why did you do that?" Tiningnan ko siya. Seryoso talaga siya ngayon. Napatingin ako sa mga kasamahan namin dito na nag-aalalang nakatingin sa amin. Tumango naman sila agad sa mean ko. Kailangan naming mag-usap ni Mike na kaming dalawa lang. Pumasok sila sa isang kwarto dito pa rin sa laboratory at kami na lan
Geraldine's Point of View* "Sa susunod na natin pag-uusapan ang bagay na 'yan. Ang importante ngayon ay ang kumakalat na droga ngayon." Napatingin naman sila sa akin at dahan-dahan na tumango. "I-Ikaw ba talaga si Nyx? Ang Prinsesa ng mga assassins? Yung top 1?" Napatingin ako kay Nine na nanlalaki pa rin ang mga mata nito habang nakatingin sa akin at natawa na lang akong mahina habang nakatingin sa kanya. Hindi ko naabutan ang pagsilang sa kanya dahil nung panahong 'yun ay nagliligawan pa ang mga magulang nito at hindi pa siya ginawa. Hindi ko aakalain na makakabuo agad sila at malaki na ito ngayon. Ngumiti ako sa kanya at hindi ko na sinabi ang tungkol sa akin at agad naman niyang na-gets ang bagay na 'yun. "Oh my God! Welcome back po! Hindi ko alam na nakita na pala kayo at isa pa idol na idol ko po kayo kaya ako pumasok dito sa phantom syndicate dahil sa inyo." Napakunot ang noo ko at napatingin sa mga magulang niya. "Kinukwento kasi namin ang mga kakayahan mo noon kay
Geraldine's Point of View* Sa paglalakad pabalik ay napapansin ko na parang nag-iingayan na ang paligid at nung tingnan namin ang paligid ay parang may kaguluhan sa gitna ng parang stage na may salamin. Doon pala pinasok ang mga infected sa virus at makikita mo sa katawan nila na malapit ng mag-decomposed ang katawan nila. Lumapit sila Mike doon at ako naman ay nagpahalo sa mga estudyante at sumama sa grupo ko para di mahalata na nawala ako sandali. Umupo ako sa gilid at iniisip ko kung ano ang gagawin. Napatingin ako kay Nine na nag-aalalang nakatingin sa mga infected. "Nine." Napatingin naman siya sa akin at nag-sign ako na umupo sa tabi ko at sumunod naman siya. "Ang dugo ba talaga ni Nyx ang makakasagot sa lahat ito?" Nagulat naman siya sa tanong ko. Napayuko naman siya at dahan-dahan na tumango. "Ayon sa examination ng mga magulang sa dugo ng master noon ay 'yun din ang nakatalo sa virus noon. Hindi na siya pwede ngayon na kunan ng dugo dahil alam ko na matanda na