CHAPTER 2

MALALIM na ang gabi pero hindi ito mahahalata, dahil sa rami ng mga tao na makikita sa paligid ng isang lugar na iyon, na madalas tawagin na “Night Market”.

May mga kalalabas lang ng trabaho, mga magbarkada na nag-iinuman, nagtitinda ng balot at ang ilang mga babaeng namumula ang labi, naninigarilyo na ngumunguya ng bubble gum habang matiyagang naghihintay ng customer sa madilim na bahagi ng eskinita.

Sa kabilang banda, sa isang madilim at bakanteng lote ay makikita ang isang lalaki at babae na naglalampungan. Makikita na labas na ang maselang bahagi ng katawan ng dalawang taong iyon. Napuno ng mga ungol ang paligid at tila uhaw na uhaw sa isa't isa. Hindi rin alintana ang tumutulo nilang pawis, matugunan lamang ang tawag ng kanilang laman. Pero hindi nila alam na ito na ang huling masayang gabi nila.

Dahil sa abala ang magkasintahan sa pagpapasarap, hindi nila namalayan ang papalapit na nilalang na parang asong ulol kung tumulo ang laway at tila takam na takam sa nakikita.

Agad na tinalunan ng halimaw ang lalaki sabay kagat sa leeg ng  nito na abala sa ginagawa nito, dahil sa talas ng pangil ng halimaw na iyon, halos maputol na ang ulo ng lalaki. Bago pa man ito makapag-react, nawalan na ito ng buhay.

"Wahh! H-halimaw! Huwag po! Maawa po kayo!" naiiyak na pakiusap ng babae sa nilalang na tila walang pake sa sinasabi nito. Dahan-dahang umaatras ang babae hanggang sa maramdaman nito ang pader sa likod niya. Kitang kita ng babae kung paano putulin ng di matukoy na nilalang ang ari ng nobyo nito, sabay isinubo iyon sa bibig nito. Base sa pagnguya nito ay mapapansin ang ligaya sa pagkain na akala mo'y kumakain ng paboritong karne.

Gustuhin man tumakbo ng dalaga ay hindi nito magawa dahil sa tila tinakasan na siya ng lakas sa buong katawan dahil sa takot at panginginig nito.

Nang matapos pag-fiesta-han ng halimaw na iyon ang katawan ng lalaki, nakangisi itong tumingin sa babae.

Halos hindi na huminga ang babaeng iyon habang kita niya ang halimaw na umaagos pa ang dugo sa labi nito. Lalo pang nangatal ang katawan nito, kasabay nang malakas na pagtibok ng kanyang puso dahil sa labis na takot.

“Ito na ba ang katapusan ng dalagang iyo?” Napapikit na lamang ang babae na tila ba tanggap na nito ang kanyang magiging kapalaran.

Sa huli ay tanging pagluha na lang ang nagawa ng dalaga habang kinakain ng halimaw ang tiyan nito at sa kalaunan ay binawian na rin ito ng buhay.

SA KABILANG dako naman ay makikita ang binatang si Migi na hindi mapakali na tila ba nagkakaroon ng masamang panaginip.

"Tulong!"

"Tulungan mo ako! Ayaw ko rito!"

"Migi! Migi! Migi!”

"Migi!"

Agad naman napabalikwas sa higaan ang binatang si Migi dahil sa panaginip na iyon. Hingal na hingal siya at pawis na pawis na akala mo'y hinabol ng sampung kabayo.

Luminga-linga pa siya sa paligid at napansin na nasa sariling kwarto na siya. Hindi niya malaman kung paano nangyari iyon kaya gumuhit ang pagtataka sa mukha niya. Napansin din niya ang mamasa-masa niyang pisngi na sa tingin niya ay dala ng pag iyak.

Napahawak din siya sa kanyang d****b dahil sa bigat ng nararamdaman niya at pansin niya rin ang mabilis na pagtibok niyon. Naguguluhan siya sa nangyayari, iniisip niya kung sino 'yong nasa panaginip na iyon.

Agad siyang natauhan nang maramdaman niya na may yumakap sa kaniyang lalaki habang hinihimas ang likod niya. Agad siyang nakaramdam ng takot at kaba dahil sa lalaking iyon. Siya lang naman kasi mag-isa sa silid na iyon. Bahagya siyang na-estatwa at hindi nakagalaw. Sino ito?

Nang makabawi si Migi at nagkaroon ng lakas, agad niyang itinulak ang lalaking iyon at napaatras sa kama. "S-sino ka? A-ano'ng ginagawa mo rito?" kinakabahan at takot na kompronta niya sa lalaki na nagulat din sa naging reaksyon niya.

"Hey! Chill, sorry! I didn't mean to scare you. Hindi ako masamang tao," agad na paliwanag ng lalaking iyon.

"S-Sino ka nga? B-bakit nandito ka sa silid ko? P-paano ka nakapasok dito?" sunod-sunod na tanong ni Migi ngunit hindi niya mawari sa sarili kung bakit may bahagi sa kanya na naniniwala sa sinabi nitong hindi ito masamang tao.

"I'm sorry, let me explain—"

Pero hindi pa man nito natatapos ang sasabihin, nang pag babatuhin na ito ni Migi ng kung ano mang bagay na mahawakan niya.

“Umalis ka dito! Sa presinto ka na magpaliwanag, sige lumapit ka pa, tatawag ako ng Pulis,” sigaw niya dito habang hawak ang libro na kinuha niya sa may study table, na anumang oras ay ibabato na niya. Bago pa man niya maibato ang libro, nagulat siya nang yakapin siya nito nang mahigpit.

“Can you keep calm for Pete’s sake!” wika ng lalaki habang yakap yakap siya nang mahigpit. Hindi alam ni Migi pero sa pagyakap ng lalaking iyon, naramdaman niya ang pakiramdam na ligtas siya sa bisig nito. "I'm not here to hurt you, Migi."

Habang yakap pa rin siya ng lalaking iyon, dahan-dahang kumalma si Migi sa hindi niya alam na dahilan.

Napagtanto niya na pamilyar ang lalaking ito nang makita niya ang mukha ng lalaki, ngunit hindi niya lang alam kung saan o paano niya ito nakita. Tiningnan niya ito na nanliliit ang mga mata at nakataas ang kilay habang pilit niyang inaalala sa isip niya kung saan niya ito nakita.

Nang tuluyang kumalma si Migi, mabilis siyang lumayo sa lalaki. Hindi pa rin siya pwede basta lamang magtiwala sa lalaking iyon na hindi pa naman niya kilala.

"Ano'ng kailangan mo sa akin?" tanong niya habang yakap ang sarili sa dulo ng kama.

"Nandito ako para bantayan ka, Migi," ani ng lalaking iyon.

Gumuhit ang pagtataka sa mukha ni Migi dahil sa sinabing iyon ng lalaki at kung bakit alam nito ang pangalan niya. Paano nito iyon nalaman? "Bantayan saan? At paano mo nalaman ang pangalan ko?" puno ng pagtatakang tanong niya.

"Well, it's simply because I know who you really are," simpleng sagot nito. "Hindi mo kailangan matakot sa akin, Migi hindi ako kalaban, I'm just here to help you."

"Hindi ko alam kung saang lupalop ka ng mundo nagmula at kung sino ka, sa tingin mo paano naman ako hindi matatakot at magtitiwala sa iyo?" sagot ni Migi habang yakap pa rin niya ang sarili. "Kung may balak ka mang masama sa akin, hindi ako magdadalawang-isip na patayin ka," banta pa niya.

Napangiti ang lalaking iyon, dahilan para lumabas ang mapuputi at pantay-pantay na mga ngipin nito. Doon din nakita ang hugis ng labi nito na nagpaliwanag sa ngiting iyon. "Sa itsura kong ito, mukha bang may gagawin ako sa 'yo?" manghang tanong nito.

"Kung wala kang balak sa akin, bakit nandito ka sa silid ko ng ganitong oras?" patuloy ni Migi sa pag-uusisa.

Saglit na napayuko ang lalaking iyon. "Gaya ng sinabi ko kanina, nandito ako para bantayan ka."

"Sino ka ba talaga?"

"Hindi mo na kailangan makilala ang pagkatao ko, tama na sigurong malaman mo ang pangalan ko. I'm Sebastian."

Saglit na natahimik si Migi habang seryoso lang siyang nakatingin sa lalaking nagpakilalang Sebastian.

"Paano kita mapagkakatiwalaan?"

"Dahil kilala ko kung sino ka at may alam ako tungkol sa kaso ng mga pagpatay sa lugar ninyo.”