Forbidden 02

"Stop... Logan~ohhh." napaungol ako ng mahina sa ginawa niya. Kinagat kagat ng marahan ang tainga ko.

Sandali siyang napatawa kaya, namula ako sa ginawa ko. "I knew it. You missed me."

Hinugot ko ang lahat ng lakas na meron ako pars itulak siya. Tagumpay naman ako, binitawan niya narin ang dalawang kamay ko.

"Stop this. Don't ever do that again..." mahinang saad ko.

Muling gumuhit ang kurba ng labi niya, sinundan niya pa ng bahagyang pag linya ng hintuturo sa mismong lips niya. "Bakit?"

"Anong bakit, Logan? God!" padabog nalang akong niligpit ang gamit ko. Hindi na siya tinignan, naglakad para lagpasan siya pero bago paman ako makalayo ng tuluyan. Inabot niya ang kamay ko.

"Get off me." mahinang saad ko. Ingat pa rin ang boses ko lalo pa't nasa harap na ako ng pinto. Baka may makarinig at makaabot pa sa mga asawa namin na magkakilala kami— na may relasyon kami dati.

"I want you back, Arabelle." napanganga ako sa sinabi niya. Alam kong seryoso ang tono niya, pero ang mga katagang 'yon. Nagbibiro ba siya? Sinusubok niya ba ako? o nababaliw na ba siya? Nauntog ba ang ulo niya?

Malakas kong binawi ko, hindi na ako sumagot at naglakad na. Pagkalabas ko sa pinto ay hindi na ako ng abala pang lumingon.

Humugot ako ng malalim na paghinga, pinilit kong ngumiti dahil natatanaw ko ang ang asawa ko na masayang kinakausap ang kapatid niya.

Bigla akong nakaramdam ng guilt. Nakokonsensya ako sa mga iniisip ko kanina, lalo pa't may asawa akong tao. At kahit pa sabihing isang contract marriage lang ang naging kasal namin ni Scott, damang-dama ko ang pagmamahal niya sa 'kin.

"Love..." singit ko sa kanila kaya napatingin sila sa 'kin ng sabay.

"Oh, are you okay?" agad niya akong sinalubong na may pag-alala sa mukha niya, gano'n din si Scythe.

Umakto akong nahihilo, gusto ko ng umalis. Hindi na pwedeng magtagal ako dito.

"B-biglang sumama ang pakiramdam ko..." pagsisinungaling ko kaya bakas kaagad ang pag-aalala sa mga mukha nila.

"P-pwede bang umuwi na ta'yo?" tanong ko sabay tingin kay Scythe na parang nagpapaalam.

"Sure. Sure, kuya. Iuwi mo na muna si Ara," anito at ngumiti sa kuya niya.

Hinawakan ni Scott ang balikat ko para alalayan ako, lumapit pa ako ng husto kay Scythe. Ngumiti. "E-enjoy you night, Scythe..." saad ko. Garalgal ang boses ko at pinipilit kong huwag maiyak sa harap niya.

Pa'no ba naman kasi. I'm marries to her brother and she's married to my love of my life. Ang saklap. Hindi naman sana to masakit kahit pa makasal si Logan sa iba, pero bakit sa sister-in-law ko pa? Pinaglalaruan yata ako ng panahon. O karma ko na 'to kasi iniwan ko man lang siya ng walang paliwanag. Ni hindi ko masabing ginawa ko lang 'to para sa operasyon ni Nanay.

"And thank you so much for this dinner date, Ara. I'll enjoy this night." sagot niya kaya muli ko siyang ngitian.

"Let's go."

Tuluyan na kaming nakalabas ng venue. Tahimik ang buong biyahe pauwi. Scott held my hand the entire time, his touch usually a comfort, pero tonight, I felt something is not enough. Upon seeing Logan, masasabi ko sa sarili ko na kahit perperktong asawa si Scott sa 'kin, kulang parin. There were no sparks. No connection, walang pagmamahal.

I looked out the window, pinilit kong kalimutan ang mga iniisip ko pero parang ginugulo pa rin ang utak ko, hindi mawala sa ala-ala ko ang mga sinabi ni Logan kanina.

Finally, we arrived at the mansion, isang malaking bahay na patunay ng yaman ni Scott, my boss five years ago.

I was just his secretary back then. He confessed he love me pero I rejected him, sinabing may mahal na ako— si Logan 'yon.

Nerespeto niya ang disesyon ko, hanggang sa isang dagok ang dumating sa buhay ko. Kailangan ni Nanay ng heart transplant. Masyadong mahal ang gagastusin.

I was so down that time, but in instance Scott came, offering everything I need basta magpakasal ako sa kan'ya.

Wala akong mapagpilian, nakipaghiwalay ako kay Logan.Wala akong sinabing rason.

"Are you really okay, Love? You seem so... distant." napabalik ako sa realidad ng magsalita si Scott.

I forced a smile. "Just tired. It's been a long day." ani ko. Totoo. Buong araw din kasi akong abala sa pagprepare ng surprise para kay Scythe.

He didn't look convinced, pero hindi na siya nagtanong. "Okay. Let's get you inside."

Pumasok na kami sa loob, hawak niya parin ang kamay ko. Nang makarating na kami sa may living room, bigla siyang tumigil at tumingin sa 'kin.

"Love," Scott said, breaking the silence. "Scythe and Logan will be staying with us for a while."

My heart stopped, nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla. "What?"

He chuckled, "Yeah, they just got married pero hindi pa natatapos ang house nila. Mas malaki pa kasi sa bahay natin ang pinatayo ng asawa niya para sa kan'ya." ngumiti ito.

" I told them they could stay here until it's done. It'll be fun, right? Isa pa, I want to know his husband more, I want to make sure he won't hurt my princess!" dugtong niya pa.

Napalunok ako. Hindi ko alam. Kinukutuban ako kay Logan, lalo na sa inasal niya kanina. Bigla akong napatanong sa isip ko. Bakit? Bakit niya pinakasalan si Scythe. God. I'm being paranoid. Of course mahal niya si Scythe. Kailangan kong tanggapin yon... kahit masakit.

"When are they arriving?" I asked, halos pabulong. Nakayuko.

"Tomorrow, I think. Sa hotel muna sila ngayong gabi."

I nodded, my mind racing. Paano ko 'to haharapin? How could I possibly pretend na normal ang lahat. Paano ako aakto na komportable sa harap ni Scythe at Logan.

Shit! akala ko I moved on already, pero bakit ganito?

"Love, are you sure about this?" tanong ko habang papasok kami sa kwarto.

"What do you mean?" nagtataka niyang tanong.

"About Scythe and Logan staying here... I mean, don't you think it's a bit too much? We barely know Logan," pagdadahilan ko. Sinubukan ko ulit na magsalita, umaasang magbabago ang isip ni Scott.

Scott sighed. "Love, they're family. And Scythe is my sister. Besides, I told you, I want more about Logan. Everything about him."

"But..." everything? Paano pag malaman ni Scott na si Logan ang ex ko before.

"No buts, Love. It's settled. I already told them," seryosong saad niya kaya tumahimik nalang ako.

It's okay. I just have to tell myself, na wala na akong nararamdaman kay Logan. I just have to act normal. Kahit pa malaman nila, it should be okay. It was 5 years ako, I should have moved on.

Did I?

Pagdating namin sa kwarto, I excused myself to the bathroom. I splashed cold water on my face, trying to calm my self. Trying to get out Logan on my mind.

Trying to convince my self na hindi ko na siya mahal. But shit! Ayaw maniwala ng puso ko. Napangiti pa ako, I saw him again. Ibang saya ang naramdaman ko... parang naibsan ang limang taon kung pangungulila sa kan'ya.

Pero hindi pwede...

I'm married. He's married.