Forbidden 01

"Is everything ready?" balisang tanong ko sa mga staff. Hindi ako mapakali, hindi ko alam. Magkahalo ang kaba at excitement ko.

Kahit hindi kami naka-attend ng asawa ko sa wedding ng kapatid niya ay naghanda kami ng surprise para dito.

"Calm down, love... magugustuhan 'to ni Scythe at ng husband niya. Lalo pa't ikaw ang nag prepare nito." biglang saad ng asawa ko sabay hawi ng buhok kong nagkalat sa mukha ko at isinabit sa tainga ko.

Napangiti ako, nga naman. I know Scythe will love this.

"Alam mo naman yung sister-in-law mo, mas mahal ka pa nga no'n kesa sakin. So I'm sure she'll appreciate this."

Mas lalong lumapad ang ngiti ko, hindi kasi maitatanggi na sobrang naging close kami ni Scythe. Siya ang naging sandalan ko, sumbungan ko lalo na nong mga panahon na kaka-kasal palang namin ni Scott.

Kaya lang naman kami hindi naka-attend ni Scott dahil biglaan ang naging kasal nila at sa ibang bansa pa. Sa katunayan nabigla nga ako, kasi ni hindi ko man lang alam na may boyfriend pala ito. Wala kaming kaide-ideya.

Kaya para bumawi, nag arrange kami ng dinner para sa kanila sa isang hotel garden pagkabalik na pagkabalik nila sa Pilipinas.

"Ma'am, nandito na po sila." napatingin kami ng sabay ni Scott sa gawi ng nagsalita. Isa sa mga staff.

"Okay, okay." saad ko. Agad naman na hinawakan ng mahigpit ni Scott ang kamay ko. Sabay kaming naglakad palabas para salubungin si Scythe.

"Scythe!" sigaw ko kaagad pasalubong sa kan'ya at niyakap ito ng mahigpit.

"Ara! My gorgeous sister." tuwang-tuwa din ito at nagbeso pa sa 'kin.

"God! Scythe, you looks so beautiful." sagot ko naman. Sandali kaming naghiwalay sa yakap.

Nagtitigan kami saglit at ngumiti ss isa't-isa. Isang saglit pa, isang bulto ng tao ang sumilay sa likod.

"Oh, by the way..." lumapit si Scythe sa lalaki. Ako naman, dahan-dahang bumaling ang tingin dito.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Parang naistatwa ako sa kinatatayuan ko.

Pamilyar ang asawa ni Scythe sa akin. Hindi lang basta pamilyar, kilalang-kilala ko. Yung maamo niyang mukha, ang matangos niyang ilong. Ang mapupula niyang labi.

Walang nagbago, sa mukha at tindig niya. Pero ang pustora. Nakasuot siya ng magarang suit, mula sa dating kapos palad— mukha itong sobrang yaman ngayon.

"This is Logan, my husband." ngiting pakilala ni Scythe.

Hindi ko mapigilang manginig, napapakagat ako ng bahagya sa ibabang labi ko. His name confirms it.

Kumakabog ang dibdib ko, parang sasabog sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko.

"Oh, you must be my brother-in-law's wife." saad ni Logan, his eyes locked on me. Titig na titig while smiling sweetly on me, dahan dahan inabot ng kamay ko at hinalikan ang likod ng palad ko.

Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. Is he pretending he didn't knew me?

"Y-yes, I-I'm Ara..." pikit-mata kong pakilala pagkuway mabilis na binawi ang kamay ko.

"L-love, Scythe... can you give me a minute. Mag c-cr lang ako." paalam ko kay Scythe at Scott bago tuluyang tumakbo papuntang restroom.

Kasabay noon ang unti-unting pagpatak ng luha ko. Humuhikbi ako ng mahina, itinatakip ang mga palad ko sa bibig ko para hindi ito magbunga ng ingay.

"Fuck!" usal ko.

"Fuck! Fuck!" mabilis akong pumasok sa cr, isinara ang pinto at hinarap ang saliri ko sa salamin.

Tuloy-tuloy ako sa pag-iyak. Ang sakit! Limang taon na pero bakit ganito parin ka sakit. Bakit damang dama ko parin ang bigat ng mga ginawa ko.

Limang taon na, mula ng iniwan ko si Logan para magpakasal kay Scott nang wala man lang paliwanag. Ni hindi ko masabi na nagawa ko yung para madugtungan ang buhay ng nanay ko.

Limang taon, ngayon ko lang siya muling nakita. Pero heto parin ang kabog ng puso ko, ganito parin ang tibok ng puso ko. Walang nagbago kahit pa kasal na ako.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto kaya agad kong pinahid ang luha ko. Huminga ng malalim para kumalma.

"Are you crying?" muli akong nanlamig. Nanlaki ang mata ko, si Logan. Na parang hindi alintana na pumasok siya sa pambabaeng cr.

He chuckled, nakita ko sa salamin ang unti-unting paglapit niya. Naghugas ng kamay sa tabi ko kaya muli akong

bumuntong hininga.

"I'm n-not..." pilit kong sagot, "I-I'm actually happy, congratulations on your wedding..."

Narinig ko ang muling pagtawa niya ng mahina, "Really?

"You're happy?" natatawa niyang tanong, humarap sa'kin. Inabot ang buhok ko. Tinignan ito habang hinaplos ito pababa.

Hindi ako sumagot.

"Tignan mo ang sarili mo, Ara," aniya. "You're draped in expensive clothes, living in a mansion, married to a rich man. And yet, you're still crying. Why is that, Ara?" nanunukso nitong tanong kaya muli aking napahikbi.

"Stop it!" lakas loob kong sigaw.

"Oh, I'm sorry, did I strike a nerve?" he said, his voice dripping with sarcasm. "I didn't realize the truth was so painful."

He stepped closer, invading my personal space. "Tell me, Ara, how much did Scott pay for you? Was it worth selling your soul?"

Napangiwi ako, unti-unting nagsilaglagan ang mga luha ko sa mga sinabi niya "That's not true," mahinang bulong ko.

He chuckled, a cold, humorless sound. "Oh, come on, Ara. We both know it is. You always had a taste for the finer things in life. It's just a shame you had to sacrifice your integrity to get them."

Inabot niya at sinundan ang linya ng aking panga gamit ang kanyang daliri, nanginginig ako sa ginawa niya, "You used to be so pure, so innocent. What happened to you, Ara? Did the money corrupt you?"

Itinulak ko siya kahit pa nanginginig ang buong kamay ko. "Get away from me," mahinang saad ko.

He smirked. "Why? Afraid? Bakit parang hindi ka mapakali?"

Wala kang alam Logan! Wala kang alam sa lahat.

Lumapit siya ulit ng dahan-dahan, ramdam ko ang mainit na hininga niya sa tainga ko, "Now that I have the wealth that your husband has..."

Tumayo siya nang tuwid at tiningnan ako mula ulo hanggang paa, mga tingin na parang nanghahamak. "I'll show you the love you ever wanted, in front of your eyes, Ara!"

Pagkatapos ng mga sinabi niyang 'yon ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. Kusang gumalaw ang mga kamay ko, isang malakas na sampal ang pinadapo ko sa pisngi niya.

Sinapo niya iyon, pero hindi niya inaalis ang tingin niya sakin. Dahan-dahan niyang binabalik ang mukha niya. Unti-unti ding kumukurba ang labi niya. Ngumisi.

Kaya mas lalo akong nainis. "What are you up to?"

"Nothing..." an'ya.

He stretches his neck tapos muling sumeryoso ang mukha niya. Nawala ang ngisi, naging matalim ang tingin.

"Just... to... show that I have the same wealth that your husband has... diba? Ito ang mahalaga sa'yo, kayamanan. Kaya mo nga ako iniwa—"

Muli kong pinutol ang sasabihin niya, akmang sasampalin pero agad niyang nasalo ang kamay ko. Mabilis kong iginalaw ang kabila pa, pero katulad ng nauna. Sinalo niya lang ulit ito.

Tumingin ako sa kan'ya, pilit na binabawi ang kamay ko. Pero mas hinihigpitan niya lang ang pagkakahawak sa mga ito. "Get off me!"

"Shhh... baby," nanindig ang balahibo ko sa tono ng pananalita niya, nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko hanggang sa mismong nasa tapat na ng tainga ko ang labi niya. "Just tell me you miss me... and I'll give the world to you," aniya, mapanukso ang boses niya.

Napalunok ako, hindi maitatangging naging kiliti sa tainga ko ang boses niya pero... "Shut up! Kasal na 'ko. May asawa kana din—"

Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang maramdaman kong dumampi ang labi niya sa tainga ko, dinalaan ng bahagya kaya umakyat ang bulto-bultong boltahe ng kuryente sa buong katawan ko. Nagwawala ang mga paru-paro sa tiyan ko. Napakagat labi.

"I know you miss me..." mahinang bulong niya.

"Stop... Logan~ohhh." napaungol ako ng mahina sa ginawa niya. Kinagat kagat ng marahan ang tainga ko.

Sandali siyang napatawa kaya, namula ako sa ginawa ko. "I knew it. You missed me."