Chapter 1

May isang babae na umiiyak habang nakasakay sa bus galing sa probinsya ngayon pa lang kasi mamimiss na niya ang kanyang Inay at kapatid.

Sumama siya sa kanilang kapitbahay na kumare ng kanyang inay.Mamasukan siyang kasambahay sa pamilya Rodriguez.Nandito rin kasi namamasukan si Aling Vida.

"Wag kanang umiyak Deday masasanay ka rin isipin mo na para ito sa pamilya mo," ani ng matanda sa kanya.

"Salamat po Aling Vida, pagbubutihin ko po doon sa aking trabaho," saad nito sa matanda.

Nakarating na sila sa Maynila at sumakay sila sa jeep papunta na sa mansion ng mga Rodriguez.

Labis siyang namangha sa ganda ng bahay para itong palasyo sa kanyang paningin dahil sobrang laki nito. "Tara na Deday pumasok na tayo para maipakilala kita kay madam" sabi ni Aling Vida sa kanya.

Pagpasok nila ay may magandang babae ang sumalubong sa kanila.

"Vida kamusta ang bakasyon mo?," tanong ng Senyora kay aling Vida.

"Maayos naman po Senyora at salamat po. Senyora siya po pala si Deday iyong sinasabi ko po sa inyo na papasok dito bilang kasambahay," pakilala sa kanya ni Aling Vida

"Magandang araw po Senyora ako po si Desra Bigay, but you can call me Deday po, " magiliw na pakilala nito sa Senyora.

"Aba'y napaka ganda namang bata ito. Ilang taon kana ineng?" Tanong nito kay Deday.

"18 po Senyora kakagraduate ko lang po ng high school. Dahil hindi naman po ako makapag college kaya namasukan na lang po ako dito para makatulong po sa aking inay," magiliw na sabi nito sa Ginang.

"Napakabata po pa pala. Pagbutihan mo sa iyong trabaho dito at mag-apply ka ng scholarship sa foundation namin baka sakaling makasama ka kailngan mo lang kumuha pagsusulit doon," sabi sa kanya ng Senyora.

"Maraming thank you po talaga Senyora," pasasalamat niya rito.

May Rodriguez Foundation kasi ang pamilya nila para sa mga batang hindi kayang makapag aral pero matatalino.

Kaya inilunsad nila ito para makatulong sa kabataan.Mayaman ang pamilya Rodriguez ,meron silang malls ,hotels mga resort at marami pang iba, meron din silang tatlong anak dalawang lalaki at isang babae, ito sila Kallix, Jacob at Mira.

Sa ngayon si Jacob at ang ama nito ang nagmamanage ng negosyo nila. Dahil hinahayaan muna nila si Kallix sa pagtuturo dahil nangako naman ito na pagkatapos ng 5years ay ito na ang mamamahala ng iba nilang negosyo.

Si Mira naman ay nag aaral pa at first year college na ito sa pasukan.

"Vida ikaw na ang bahala sa kanya ituro mo nalang ang dapat niyang malaman tungkol sa trabaho niya, magpahinga muna kayo at bukas nalang siya magsimula, alam ko na napagod kayo sa biyahe," saad ng Senyora kay Vida.

"Opo!  Senyora ako na po ang bahala sa kanya. Tara na Deday ituturo ko sayo ang silid mo," pagyaya niya kay Deday.

Ang laki ng mansion may tatlong palapag ito.At malawak din ito bawat nadadaanan niya ay ang gaganda ng disenyo.

May malaking larawan sa living room, larawan nga pamilya Rodriguez, ang ganda at ang gwapo nila, pero nakuha ng isang lalaki ang pansin niya, kahit medyo seryoso ito ay hindi nabawasan ang kagwapuhan nitong taglay.

Mukhang magkakaroon na siya ng crush, namula din ang mukha niya kaya nagtaka si Aling Vida.

"Deday okay ka lang ba? " Tanong ng ginang sa kanya.

"O-opo aling Vida" sagot niya dito.Nahihiya naman siyang sabihin na humahanga siya sa isa sa mga boss niya at sa larawan pa.

Ano kayang mukha nito sa personal?

"Naku! simula ngayon nanay na lang ang itawag mo sa akin.Dahil lahat sila dito ay iyon ang tawag nila sa akin.Tara na at para makapag pahinga ka na. Dito ang silid mo lahat ng katulong dito ay may kanya kanyang kwarto kumpleto na rin ang lahat ng kakailanganin mo."

"Maraming salamat po Nay!" sabay yakap sa matanda.

"Walang ano man Deday. Sige na labas na ako nasa kabilang silid lang ako kapag kailangan mo ako," bilin nito sa kanya.

"Opo," sagt niya rito.

Inikot niya ang buong kwarto maganda ito at maaliwalas.Inilabas din niya ang kanyang cellphone tatawag kasi siya sa kanyang inay.

"Hello po Inay!  kumusta na po kayo diyan?, Kakarating lang po namin ni aling Vida, at maayos naman ako dito Inay, may sarili akong kwarto dito at nagpapahinga ako ngayon, bukas nalang daw po ako magsimula. " sabi ni Deday sa kanyang ina.

"Mabuti naman kami anak. Mag-iingat ka diyan anak mamimiss ka namin ng kapatid mo. Mahal ka namin anak," wika nito sa kabilang linya.

"Opo!  inay nag-iingat po ako palagi at namimiss ko po kayo at mahal na mahal ko rin po kayo." madamdaming saad nito sa inay niya.

Hindi niya alam ang mangyayari bukas. Pero, susubukan niya makisabay sa agos ng buhay dito sa Maynila.

Ngayon pa na may inspirasyon siya. Napaisip siya kailan niya kaya ito makikita?

Ano kaya ang mukha nito sa personal? Gwapo kaya ito katulad ng nasa larawan o mas higit na makisig sa personal.

***

DEDAY'S POV

Kinabukasan ay masaya akong naglilinis sa may hagdan habang pakanta-kanta pa ako. Maaga ako nagising dahil na rin ito ang unang araw ko bilang katulong dito sa Mansion ng mga Roriguez.

Nagsimula ako sa baba maglinis hanggang paakyat. Mataas ang handan kaya napagod talaga ako sa paglinis dito. Umupo muna ako saglit dahil napagod ako. Mula sa taas ay tanaw ko ang buong living room. Minsan naiisip ko nakakatakot mag-isa dito dahil baka may multo.

Takot pa naman ako sa multo. Kung anu-ano na tuloy naiimagine ko. Nagising lang ang diwa ko ng may nagsalita sa likuran ko.

"Manang, Kanina pa ako nagsasalita dito but you're not listening," galit na sabi nito sa akin.

Boses pa lang ang gwapo na. Pero gwapo rin kaya kapag nakaharap ko na siya?

Sino ba kasing manang ang sinasabi niya?

"Sino po bang manang ang sinasabi niyo?" Tanong ko sa kanya sabay lingon ko sa likuran.

Shet ang pogi. Nanlaki pa ang mga mata ko dahil siya 'yong nasa larawan sa baba. Kung gwapo na doon sa portrait. How come pa sa personal.

"Ayyy!" Napasigaw ako bigla.

Sa sobrang excitement ko ay muntikan pa akong mahulog sa hagda. Buong akala ko ay didiretso na ako sa baba pero hinila ako ng boss kong pogi.

"Salamat po," saad ko sa kanya.

"Who are you?" Kuno't noong tanong niya sa akin.

"Hello po ako po si Desra but you can call me Deday po," sabi ko sa kanya. Pero lalong kumuno't ang noo niya.

"So you're new here manang?" Tanong niya sa akin.

Napangiwi naman ako dahil manang ang tawag niya sa akin.

"Grabe naman po kayo sa manang Sir. Bata pa po ako 18 pa lang po," paliwanag ko sa kanya.

Tumaas ang kilay niya.

"Whatever! You look like one," masungit na sabi niya sa akin.

Napasimangot naman ako bigla sa sinabi niya. Gwapo sana kaso masungit pala. Napatingin din ako sa sarili ko. Kung sabagay tama naman siya.Mukha nga akong manang.

"Follow me!" sabi niya sa akin.

Sumunod naman ako sa kanya.'Yong akala kong masayang araw ay napalitan ng lungkot. Pumasok ito sa isang silid. Bigla naman akong kinabahan. Hindi ako pumapasok nanatili lang ako sa may pintuan.

"What are you waiting for manang?" Masungit na tanong niya sa akin.

"P-po?" Kabadong tanong ko.

Naka pamaywang ito.

"I said what are you waiting for? Linisin mo na ang room ko," utos niya sa akin.

Nakahinga naman ako ng maluwag dahil maglilinis lang pala ako.

"Okay po kukunin ko lang po 'yong mga gamit panlinis," paalam ko sa kanya.

"Tskk!" Asik nito sa akin.

Mabilis akong bumaba para kunin ang mga gamit panlinis.

"O Desra bakit ka nagmamadali?" Tanong sa akin ni nanay Vida.

"Kukuha lang po ako ng mga gamit na panlinis. Pinapalinisan po kasi ng masungit na lalaki 'yong silid niya," sagot ko sa kanya.

"Hahaha sinong masungit? Siguro si senyorito Kallix ang sinasabi mo. Mabait 'yon ganoon lang siya magsalita. Professor din 'yon sa isang sikat na university," saad niya sa akin.

"Ganu'n po ba? Sige po nanay akyat na po ako. Baka magalit po pagmatagal ako," paalam ko dito.

"Sige mabuti pa nga magmadali kana baka naghihintay na 'yon," saad ni nanay Vida sa akin.

Tumakbo ako paakyat sa hagdan. Hindi naman ako katangkaran kaya kahit bilisan ko pa ay matagal ako makakarating sa itaas. Sobrang taas din kasi ng hagdan. Buti hindi nagkakarayuma si senyora sa pag-akyat dito.

Nang makarating ako sa silid niya ay hindi na ako kumatok. Binuksan ko na agad ito bumungad sa akin ang naka topless niyang katawan.

"Sus maryosep!" Patiling sabi ko sabay takip sa mata ko.

"Don't you know, how to knock the door before you enter here?" Galit na naman na tanong niya sa akin.

"Sorry po Sir," parang iiyak na ako sa lakas ng boses niya.

Hindi ito sumagot. Ako naman ay nanatiling nakatayo at nakatakip pa rin ang palad ko sa mata ko.

"You can open your eyes now. Para namang ngayon ka lang nakakita ng lalaking n*******d," sabi niya sa akin.

Tinanggal ko naman ang takip sa mata ko. Nakasuot na ito ngayon ng t-shirt. Professor na pala ito pero sa tingin ko ay bata pa naman siya. Sa buong buhay ko ngayon lang ako nakakita ng sobrang gwapong lalaki. Ngayon ko lang nalaman na may mga tao pala talagang pinagpala sa buhay pati na sa mukha.

"Ano pa hinihintay mo? Start cleaning now," masungit na utos nito sa akin.

Hindi ba siya marunong magsalita ng hindi siya nagsusungit. Pasalamat ka at gwapo ka, ani ko sa isipan ko. Hindi na ako sumagot sa kanya. Pinili ko na lang manahimik at sinimulan ang paglilinis.

Nakabihis na ito. Pero bakit hanggang ngayon hindi pa ito umaalis. Nakaupo lang ito sa couch habang may tinitignan sa phone niya.

O baka naman binabantayan niya ako. Naku! wala naman akong kukunin dito. Kahit na mahirap kami tinuruan naman ako ni nanay na masama ang magnakaw.

Naiilang tuloy ako pero pinilit ko pa'ring ayusin ang ginagawa ko. Naglakad ako palabas pero nagsalita ito.

"Where are you going?"

"Kukuha lang po ako ng pamalit na sapin sa kama niyo," sagot ko sa kanya.

"Okay," tipid na sagot nito.

Lumabas naman ako at pumunta sa storage room. Itinuro na kasi sa akin kahapon ni nanay Vida ang silid. Lagi niyang bilin na kapag naglilinis ng silid ay palaging papalitan ang mga bedsheet.

Pagbalik ko ay nakaupo pa rin ito sa upuan. Ako naman ay bumalik sa ginagawa ko. Nakakabingi ang katahimikan kung siguro ako lang mag-isa dito ay kumanta na ako.

Nang matapos ako sa kama ay pumunta na ako sa banyo para doon naman maglinis. Ang ganda naman ng banyo nila at ang laki parang dalawang sukat na ng kwarto ko sa probinsiya.

Hindi ko alam kong nandiyan pa ba ang boss ko na masungit pero bahala siya. Ayaw ko rin siyang kausapin baka dumugo pa ilong ko. Halos kasi english ang salita niya.

Saka na kami mag-usap kapag hindi na siya masungit."Gwapo nga masungit naman," wala sa sariling sabi ko.

"Who's masungit?" Tanong nito sa likuran ko.

"Ayy? Nakakagulat naman kayo Sir," gulat na sabi ko sa kanya. "May sinabi po ba ako?" Tanong ko sa kanya.

"Yes, I heard you" sabi niya.

"Baka nagkamali lang po kayo wala naman akong sinasabi dito," maang-maangan ko sa kanya.

"Here," sabi niya sabay hagis sa akin ng t-shirt niya."Put it on because your shirt is wet."

Nahiya naman ako dahil tama siya basang basa na ako ng pawis.

"Naku Sir! H'wag na po," nahihiyang sabi ko.

"Okay fine, bahala ka kong ayaw mo," sabi niya sa akin sabay alis.

Napa buntong hininga na lang ako. Napakasungit talaga.