HOT NA BODYGUARD - IV

Dahan-dahan siyang muling lumapit, walang iniiwang espasyo sa pagitan nila. Manipis ang suot niyang na silk na nightgown kaya lalong nagbigay-diin sa lambot ng kanyang katawan. Alam niyang napansin iyon ni Kael nang bumaba ang tingin nito saglit sa kanyang damit bago muling iniangat sa kanyang mukha.

Hindi sumagot si Kael. Tinitigan lang siya nito, ang mga mata’y puno ng init at pigil na pagnanasa. Ngunit nang maramdaman ni Loreen ang muling paghawak nito sa kanyang baywang ay napangiti siya. Kahit hindi sabihin ni Kael, alam na niyang hindi nito kayang itanggi ang nararamdaman.

Bago pa niya namalayan, naramdaman niyang hinila siya nito palapit at muling naglapat ang kanilang mga labi.

Nagsimula itong banayad, waring nag-aalangan kung dapat bang ituloy. Ngunit nang si Loreen na mismo ang humawak sa mukha ni Kael, pinalalim niya ang halik, at doon niya naramdaman ang unti-unting pagsuko nito. Lumalim ang kanilang paghinga, at naramdaman niya ang paghigpit ng yakap ni Kael na para bang ayaw na siyang pakawalan.

“Loreen…” bulong nito sa pagitan ng kanilang halik, ngunit hindi siya natinag.

“Shh…” hinawakan niya ang batok nito at hinila pa lalo, ramdam ang init na lumalaganap sa buong katawan niya.

Hinila siya ni Kael papalapit sa pinto ng pinakamalapit na bakanteng kwarto, at bago pa niya namalayan, naramdaman niya ang malamig na kahoy sa kanyang likuran. Mas lumapit ito, hanggang sa halos wala nang espasyo sa pagitan nila. Ramdam niya ang tibok ng puso nito laban sa kanya. Mabilis at malakas ito at para bang sumasabay sa nararamdaman niya.

Dahan-dahang bumaba ang mga labi ni Kael sa kanyang leeg habang nag-iiwan ng banayad na halik na nagpapainit sa kanyang buong katawan. Napapikit siya at napakapit nang mahigpit sa balikat nito. “Kael…”

Hinawakan nito ang kanyang bewang habang ang hinlalaki nito ay gumuguhit ng banayad sa iba’t ibang parte ng kaniyang katawan. Isinara ni Loreen ang pinto sa likod nito, at sa sandaling iyon, pakiramdam niya ay silang dalawa lang ang natitira sa mundo.

Humakbang si Kael papalapit at hinaplos ang kanyang pisngi na para bang pinag-aaralan ang bawat bahagi ng kanyang mukha. “Loreen, sigurado ka ba?” bulong nito.

Ngumiti siya, hinawakan ang kamay nito at idinampi sa kanyang dibdib, kung saan dama nito ang mabilis na tibok ng kanyang puso. “Oo naman. Ikaw ang gusto ko, Kael. Ang gwapo mo lang yata talaga at na-love at first sight ako sayo.”

Natawa nalang si Kael bago muling naglapat ang kanilang mga labi, at ngayon ay mas maalab at mas matindi. Ang mga kamay ni Kael ay gumapang sa kanyang likuran, hinahaplos siya na parang tinatandaan ang bawat kurba ng kanyang katawan.

Isinandal siya nito sa kama, at habang bumabagsak sila sa malambot na kutson, naramdaman ni Loreen ang bigat ng katawan ni Kael sa kanya. Ito ang isang bagay na matagal na niyang inaasam.

Ang init init. Parang sinisilaban ang mga katawan nila habang ginagawa ito.

Dinadama nila ang katawan ng bawat isa na walang nagmamadali. Ang bawat galaw ni Kael ay para bang sinasamba siya. Unti- unti niya nang inalis ang suot na silk gown ni Loreen.

“Bagay na bagay mo to pero sabagal sa gagawin natin.”

Napakagat sa labi si Loreen bago.

Sinalubong niya ang bawat yakap, bawat halik, at isinuko ang sarili sa lalaking matagal na niyang pinapangarap.

Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng kwarto, dinama at ninamnam nila ang bawat bahagi ng katawan ng bawat isa. Si Loreen naman ay hinayaan lang ang sarili na madala sa init na dumadaloy sa kanilang pagitan.

“Napakaganda mo, Loreen,” bulong ni Kael habang dinadama ang kanyang buhok at hinahaplos siya.

Napangiti siya at hinila ito palapit. “At ang gwapo mo.,” bulong niya bago muling siniil ng halik ang kanyang labi.

“Sa akin ka lang.”

“Sayong sayo, Mr. Bodyguard ko.”

Sa gabing ito, wala nang mga hadlang, wala nang mga bawal. Sila lang, sa isang mundong pag-aari nilang dalawa.

—-

Nang humupa na ay nanatili silang magkayakap sa ilalim ng mga kumot at ang kanilang mga katawan ay magkadikit pa rin, waring ayaw nilang humiwalay sa isa’t isa. Hinaplos ni Kael ang kanyang buhok habang si Loreen naman ay nakapikit, nakikinig sa mabagal na pintig ng puso nito.

Pagod na pagod silang dalawa. 

“Dapat matagal na natin itong ginawa,” bulong niya na nakangiti.

Natawa si Kael at hinawakan ang kanyang kamay. “Pwede pa naman nating ulitin. Madami tayong oras.”

Ngumiti si Loreen, inilibing ang mukha sa dibdib nito, at sa gabing iyon, sa wakas, naramdaman niyang kumpleto na siya.

Hayyy. Inlove na yata talaga siya sa hot na bodyguard niya.

Pagkatapos ng gabing iyon, nagbago ang lahat kay Loreen. Sa bawat umagang nagigising siya, ang presensya ni Kael ay hindi na lang isang paalala ng pagiging bodyguard nito dahil ngayon, ito na rin ang pumupuno sa kanyang isipan, puso, at bawat galaw.

Ngunit kahit na naangkin na nila ang isa’t isa, ramdam ni Loreen ang pagpipigil ni Kael. Kahit pa hindi na ito lumalayo kapag nagkakasalubong sila, nananatili pa rin ang distansyang hindi niya maintindihan. Sa tuwing susubukan niyang lapitan ito, palaging may pumipigil… si Kael mismo.

Isang umaga, habang naglalakad siya sa pasilyo, nakita niyang nag-aayos si Kael sa may sala. Suot nito ang paborito niyang itim na polo na lalong nagpatingkad sa matipuno nitong katawan. Ang itim na baril sa holster nito ay parang paalala na sa kabila ng lahat, trabaho pa rin ang una nitong iniisip.

Napangiti si Loreen habang pinagmamasdan ito. Parang walang bagay na hindi kayang gawin ni Kael. 

Hindi niya napigilan ang sarili na lumapit nang dahan-dahan. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa likod nito, marahang hinaplos ang matigas nitong katawan bago siya humilig sa dibdib nito.

“Good morning,” bulong niya, idinidiin ang sarili sa katawan nito.

Napahinto si Kael saglit bago marahang inalis ang kanyang kamay. 

“Loreen, wag muna…” tanong nito, halatang pilit pinananatili ang distansya sa pagitan nila. Kita kasi ni Kael ang mga maids na pasikreto ang malisyosong tingin sa kanila. 

At walang pakialam si Loreen sa kanila. Bakit? Ano bang mali sa pagkakagusto?

“Bakit ba palagi kang nagtatago?” Hinawakan niya ang braso nito at hinarap sa kanya. “Ano ba talaga tayo, Kael? Dahil para sa akin, hindi na ito laro.”

Nagbuntong-hininga si Kael, halatang nahihirapan sa sitwasyon. “Loreen… hindi ganon kadali ’to. Alam mong trabaho ko ang protektahan ka. Hindi dapat—”

“Ano? Hindi dapat kita mahalin? Ano ako, pang-kama mo lang?” putol ni Loreen, “Dahil pasensya ka na, Kael, pero huli na.”

Napailing si Kael at hinaplos ang kanyang mukha, may halong lungkot at pangamba sa kanyang tingin. “Hindi kita kayang saktan, Loreen.”

“At sa palagay mo ba, hindi ako masasaktan kung lalayo ka?” Napakagat-labi si Loreen, pinipigilan ang luhang gustong pumatak. “Alam mo bang mas mahirap ang wala ka?”

Muling yumakap si Kael sa kanya, mahigpit ito at pinipilit na ipaalam dito ang mga salitang hindi niya kayang sabihin. “Kailangan mong magtiwala sa akin.”

Pero kahit pa sinabi iyon ni Kael, hindi maialis ni Loreen ang lungkot na nararamdaman niya. Alam niyang pilit nitong nilalabanan ang nararamdaman nito, at hindi niya alam kung hanggang kailan siya makakapaghintay.

Sa mga sumunod na araw, ramdam ni Loreen ang pagbabago sa kilos ni Kael. Mas naging mailap ito. Madalang na ang mga sandali kung saan lumalambot ang titig nito at tuwing lalapitan niya ito, nagiging malamig at propesyonal ang kilos nito.

Napansin niya rin ang pagiging alerto nito sa paligid, lalo na tuwing may lalapit sa kanya. Parang nagiging mas mapagbantay ito kaysa dati, na para bang may pinoprotektahan ito.