Isang araw, habang nasa isang event si Loreen, hindi niya maiwasang mapansin ang tingin ng mga tao sa kanya. Nakasuot siya ng isang pulang dress na nagpapakita ng kanyang mga balikat at legs. Ramdam niyang lahat ng mata ay nasa kanya, pero isang pares lang ng mata ang hinahanap niya at iyon ang kay Kael.
Nakatayo ito sa gilid, pinagmamasdan siya mula sa malayo. Hindi niya alam kung naiinis ba ito o naaaliw, pero gusto niyang alamin.
Lumapit siya rito at sinabing, “Kael, ano sa tingin mo?”
“Sa alin?” tanong nito, kunwaring walang pakialam.
“Sa suot ko,” aniya, sabay kagat sa labi. “Okay ba?”
Sandaling tinitigan siya ni Kael, pero agad din nitong ibinaling ang tingin. “Kung ayaw mong makakuha ng atensyon, sana hindi mo ‘yan suot.”
Napataas ang kilay niya. “At ano naman ang pakialam mo?”
“Hindi ko gusto ang tingin ng mga tao sa’yo,” malamig nitong sagot.
Nagulat siya. Sa unang pagkakataon, naramdaman niya ang kakaibang tono sa boses ni Kael, parang pag-aalala? Bago pa siya makasagot, hinila na siya nito palayo sa karamihan.
“Uuwi na tayo,” madiin nitong sabi.
Habang nasa sasakyan, hindi mapakali si Loreen. Parang may bumabagabag sa kanya.
Pagdating sa bahay, hindi na siya nakatiis.
“Kael,” tawag niya habang sinusundan ito papasok. “Bakit ba ang sungit mo sa akin?”
Huminto ito at tumingin sa kanya. “Kung ang pagtatrabaho ay pagsusungit na para sa iyo ay hindi ko na problema yon, Loreen. Hindi lahat ng tao ay makukuha mo. ”
“Trabaho lang?” ulit niya. “Sigurado ka?”
Bahagyang tumaas ang kilay ni Kael. “Oo.”
Napangiti siya at lumapit pa rito. “So, ibig sabihin, wala ka talagang nararamdaman? Kahit kaunti?”
Sandali siyang pinagmasdan ni Kael, at sa loob ng ilang segundo, may kung anong tensyon sa pagitan nila. Pero bago pa siya makapagsalita, umiwas na ito.
“Dapat ka nang magpahinga,” anito saka tinalikuran siya.
Naiwan siyang tulala, pero hindi siya titigil.
“Ayoko!” Sabi ni Loreen.
Lumingon sa kaniya si Kael at tinaasan siya ng kilay.
“Kael, ang lamig lamig pa naman oh. Samahan mo muna ako. Doon muna kayo tayo sa room ko dahil may heater doon?”
“Magkumot ka.” Sabi ni Kael saka nagpatuloy na sa paglalakad at iniwan siyang tulala.
‘Arghhh! Ang lalaking iyon talaga. Tignan nalang natin kung anong magiging reaksyon niya sa gagawin ko.’ Sa isip ni Loreen
Pumunta siya sa loob ng kwarto para magbihis. Naka-suot siya ng isang manipis na satin robe na halos hindi maitago ang kanyang lingerie sa ilalim. Naglalakad siya papunta sa kusina. Alam niyang naroon si Kael sa may sala na nakaupo sa sofa.
Buti nalang talaga at busy ang Daddy niya kaya wala ito sa bahay ngayon. Ang mga maid ay nasa kani-kanilang kwarto kaya malaya siya na gawin ang gusto nya.
Nakangiti siya habang dahan-dahang lumapit dito, sinadya niyang magpabagsak ng isang baso sa mesa upang makuha ang atensyon nito.
Napatayo agad si Kael. “Anong nangyari?”
Kagat-labi si Loreen habang pinulot ang baso. “Sorry, nadulas lang ako.”
Napatingin si Kael sa kanya at kahit madilim ang ilaw, kita niya ang bahagyang pagbabago sa mukha nito. Parang nag-aalangan. Hindi ito makatingin nang diretso sa kanya, at iyon ang lalong nagbigay kay Loreen ng lakas ng loob.
“Lika, Kael,” sabi niya, lumapit nang bahagya. “Samahan mo naman ako saglit. Gamutin natin kasi nasugatan pala ako dahil sa baso.”
“Hindi ko trabaho ‘yan, Loreen. Ipapatawag ko ang family doctor niyo.”
Napangiti siya at humakbang palapit. “Ang OA mo naman. Doctor agad?” Sinadya niyang ilapit ang katawan sa kanya halos dumidikit na ang kanilang balat.
Napansin niyang lumalim ang paghinga ni Kael pero agad nitong iniwas ang tingin. “Bumalik ka na sa kwarto mo.”
Imbes na sumunod, sinadya niyang abutin ang manggas ng suot nitong shirt at hinila ito pababa, sapat para madama ang init ng kanyang palad sa balat nito.
“Ang tigas mo naman,” bulong niya, tumataas ang kilay. “Bawal bang makipagkaibigan?”
Hinawakan ni Kael ang kamay niya at dahan-dahang inilayo mula sa kanya. “Loreen, alam mong hindi ito tama.”
Pero imbes na umatras ay lalo pang lumapit si Loreen. “Bakit? Dahil ba sa trabaho mo? O dahil natatakot kang may maramdaman?”
Tahimik si Kael. Hindi ito umuurong pero hindi rin ito lumalapit.
Kahit ganoon, may nakita si Loreen sa mata nito na bahagyang pag-aalinlangan.
“Kahit isang beses lang, Kael,” bulong niya habang inilalapit ang mukha sa kanya.
Napasinghap si Kael nang dumampi ang malambot niyang labi sa leeg nito. Sa isang iglap, naramdaman niyang humigpit ang hawak nito sa kanyang braso, hindi na kasing gentle gaya kanina.
“Loreen, tama na.”
Ngunit sa halip na makinig, hinawakan ni Loreen ang batok nito at marahang hinila papalapit. “Kung gusto mong itigil, itulak mo ako,” hamon niya habang nakatitig sa labi nito.
Alam niyang kaya siyang pigilan ni Kael anumang oras, pero hindi ito gumalaw. Tinitigan lang siya nito nang matagal, at doon niya napatunayan na may kung anong pinipigilan si Kael.
Isang segundo pa, naramdaman niya ang marahas na paghawak nito sa bewang niya, at sa isang iglap, isinandal siya nito sa dingding.
“Alam mong mali ito, Loreen,” bulong nito, ang boses ay mababa at puno ng babala.
Ngunit imbes na matakot, lalo lamang siyang naintriga. “Pero gusto mo rin,” sagot niya habang idinidiin ang sarili sa matigas nitong katawan.
Napapikit si Kael, hinigpitan ang hawak sa kanya, at sa wakas, bumigay.
Naramdaman ni Loreen ang init ng hininga nito sa kanyang balat bago tuluyang lumapat ang labi ni Kael sa kanya. Hinalikan siya nito ng mainit, marahas, at puno ng matagal nang pinipigilang pagnanasa.
Napasinghap siya nang maramdaman ang kamay nito na gumapang sa kanyang baywang at hinihila siya palapit habang ang halik nito ay lalong nagiging mapusok.
Ngunit bago pa siya tuluyang matangay, bigla siyang binitiwan ni Kael at lumayo.
“Hindi ko dapat ginagawa ‘to,” bulong nito, nakayuko at pilit na kinakalma ang sarili.
Humakbang si Loreen palapit at hinawakan ang mukha nito. “Ginagawa mo na,” sabi niya, nakangiti. “At gusto mong ulitin.”
Napatingin si Kael sa kanya, at kahit hindi ito sumagot, alam niyang tama siya.
“Ano na, Kael? Ituloy na natin. Init na init na ako. Wag mong sabihin na kaya mo pa akong tiisin,” Bumaba ang tingin ni Loreen sa pantalon ni Kael at ngumisi, “Eh readyng-ready na lumaban ang alaga mo.”
Malamig ang hangin nang lumabas si Elle mula sa opisina. Ito na ang huling beses na tatahakin niya ang hallway na ito. Matagal niyang pinag-isipan ang desisyong ito, pero sa huli, alam niyang ito lang ang tamang gawin. Hindi niya kayang manatili sa kumpanyang ito kung araw-araw ay makikita niya si Noah at kung patuloy siyang maaakit sa isang lalaking hindi niya kailanman maaaring mahalin.Bitbit ang kahon ng kanyang gamit, naglakad siya papunta sa elevator. Wala siyang balak magpaalam kay Noah. Wala siyang balak ipaalam dito na siya mismo ang sumusuko.Ngunit hindi siya nakalayo.Mabilis na sumulpot si Noah sa harapan niya, hinarangan ang dadaanan niya. Nakasuot pa ito ng itim na dress shirt, bahagyang nakabukas ang ilang butones sa may leeg. Mukhang kakarating lang nito mula sa meeting pero sa ekspresyon nitong puno ng emosyon, alam niyang hindi iyon ang dahilan ng pagmamadali nito.“Elle,” malamig pero nanginginig ang boses nito. “Anong ibig sabihin nito?”Hindi siya sumagot. Lalo ni
Habang lumilipas ang mga linggo, hindi maitatangging nagiging mas possessive si Noah.Nagsimula ito sa maliliit na bagay. Halatang-halata kasi ang mga matatalim na titig nito sa tuwing may lalaking lumalapit sa kanya o kaya naman ay bigla na lang siyang hihilahin palayo sa isang usapan para lang mapag-isa sila.Pero nang makita niya itong halos magalit nang may kasamahan silang nag-ayang lumabas siya para mag-dinner, alam niyang lumalampas na sa boundary nila si Noah.“Hindi mo kailangang sumama sa kanya,” malamig na sabi nito habang nakasandal sa desk niya, nakatitig sa kanya.Napailing si Elle, pilit na pinapanatili ang kontrol sa sarili. “Noah, kasamahan natin siya sa trabaho. Wala kang karapatan na pakialaman kung sino ang gusto kong makasama.”Bahagyang tumingala si Noah, pinasadahan siya ng tingin mula ulo hanggang paa. “Ah, gano’n?”Tumayo ito, lumapit sa kanya, hanggang sa halos magdikit ang kanilang katawan.“Hindi kita pag-aari, Elle,” bulong nito at mariing hinawakan ang ka
Hinila niya ang kuwelyo ni Noah at siniil ito ng halik. Saglit lang siyang nagpatumpik-tumpik pero nang maramdaman niya ang labi at dila nitong gumalaw rin ay lalo siyang nadarang. Mabilis siyang isinandal ni Noah sa pinto ng kotse habang ang kamay nito bumalot sa baywang niya para ihapit siya palapit. Ramdam niya ang tigas ng katawan nito at ang init na tila lumalabas sa damit nila.Mabilis na binuksan ni Noah ang pinto at bago pa siya makapagtanong, iginiya siya nito papasok.Nang makapasok sila sa loob ng kotse ay hindi na talaga nila kayang pigilan. Hindi na nila kayang magpanggap.Hinila siya ni Noah paupo sa kandungan nito habang kamay niya mahigpit na nakahawak sa bewang ni Elle. “Tingnan natin kung kaya mo pa akong artehan ngayon. Hirap na hirap akong di mo ko pinapansin.”Napasinghap si Elle nang maramdaman ang maiinit na labi ni Noah na gumapang sa kanyang panga, pababa sa kanyang leeg, hanggang sa kanyang collarbone. “Noah…” Hindi niya alam kung pagtutol o pag-halinghing
Dumating ang isang malaking company event sa isang hotel. Parehong dumalo sina Elle at Noah, parehong alam na ang promosyon ay halos abot-kamay na. Walang humpay ang pagpapakitang-gilas nila sa mga boss na nandoon lalo na’t parehas naman silang magaling sa pakikisalamuha. Busyng- busy sila na dalhin ang kani-kanilang mga bangko.Pero kahit anong gawin nila, hindi nila kayang hindi magkasalubong.Magkasamang nakatayo sina Elle at isang senior executive nang lumapit si Noah na may hawak na inumin.“Sir, gusto niyo po bang marinig ang opinyon ko tungkol sa project natin?” sabi ni Noah habang nakatingin sa kausap ni Elle.Nagpanting ang tenga ni Elle. Mabilis niyang inexcuse ang kanyang sarili bago hinila si Noah papalayo doon. Nakakainis na dahil nanlalamang ito! “Ano ba! Oras ko yun ng pakikipag-usap eh! Takot na takot ka ba na malaman nilang kaya kitang talunin sa kahit anong laban?”Bahagyang lumapit si Noah at bumaba ang boses. “Mas gusto mo ba kung ibang klase ng laban ang subukan
“Hindi ka pa uuwi?” tanong ni Noah habang nakasandal sa pinto at nakatiklop ang mga braso. Ang suot nitong puting polo ay bahagyang nakabukas ang itaas na butones at kahit ayaw niyang aminin, hindi niya maiwasang mapansin kung gaano ito ka-distracting tingnan.“Dami pang kailangang tapusin,” sagot niya, hindi tumitingin. “Baka gusto mong sabay na tayong umuwi,” ani Noah hbang lumalapit nang dahan-dahan. “Alam mo namang delikado na kapag gabi. Baka may magtangka pang masama sa’yo.”Ano?! Tama ba ng narinig si Elle?! Si Noah, inalok sya na sabay na silang uuwi?!Napataas ang kilay ni Elle at sa wakas ay tumingin sa kanya. “Ikaw siguro ang may balak.”Napangisi si Noah. “Ako ang huling kasama mo, kargo ko pa pag may nangyari sayo. Tsaka ano bang balak ang sa tingin mo mayron ako sayo? Hmm?”Tumaas ang temperatura sa loob ng silid. Lalong bumibigat ang tensyon sa pagitan nila. Ilang hakbang na lang at halos magkalapit na ang kanilang mga katawan. Naririnig ni Elle ang sariling paghinga a
Mainit ang panahon nang pumasok si Elle sa opisina. Ang suot niyang fitted white blouse at high-waist pencil skirt ay lalong nagpatingkad sa kanyang mataray na aura. Rinig na rinig ang takong niya habang naglalakad siya. Ngumiti lang siya nang makita ang mga ulong napapasunod niya sa bawat hakbang niya.Hmmm. Mukhang magiging maganda ang araw ko.Ngunit sa kanyang pag-upo sa desk, isang pamilyar na boses ang sumira sa kanyang umaga.“Maaga ka yata ngayon, Elle.”Napakurap siya at dahan-dahang inangat ang tingin. Nasa tapat ng cubicle niya si Noah na nakasandal sa gilid, nakataas ang isang kilay, at may pilyong ngiti sa labi. Naka-roll up ang manggas ng navy blue dress shirt nito na kaya naman lalong naging obvious ang matikas nitong bisig.“At ikaw, late ka pa rin gaya ng dati,” mataray niyang sagot. “Paano ka mapo-promote kung hindi mo kayang dumating sa oras?”“At paano ka mapo-promote kung hindi mo kayang pakisamahan ang mga katrabaho mo?” ganting sagot ni Noah habang lumalapit pa