006: Beast Mode

Larika F.S

I despise and disgust this man. Walang awa at halimaw.

There are only few guests in this area, since Primo pushed me in the secluded place.

Natahimik kaming pareho until I questioned him once again.

“Can you explain to me what’s happening?” kaninang nakayuko kong ulo at itinayo ko bago tinignan siya ng puno ng katanungan.

He crossed his arms and I can sense how pissed he was.

“Don’t make a fuss about it Sandoval. Just do your job-” I cut him off.

“Yun nga! Trabaho ko pero hindi ko alam kung anong gagawin!” My voice increased as frustration ate me.

Para akong batang kinukulit ang nanay kung bakit hindi niya ako kayang bilhan ng laruang gusto ko.

My eyes were teary. My lips were trembling for fuck’s sake.

“Lower down your tone Sandoval.” He commands with authority at hindi ko mapigilang mabalisa. I brushed my brows uncomfortably.

“Please… I am really frustrated. Alam kong wala akong karapatang umarte ng ganitong at mas lalong wala kang pakealam sa nararamdaman ko. But… can you at least tell me what’s happening? Nalilito ako… alam kong binabayaran ko lang ang serbisyo ko. Hell. Can you… at least tell me the things I must know?” nagmamakawa ko siyang tinignan.

And this man have no mercy at all. Tinignan niya lang ako ng walang emosyon bago umiwas ng tingin. Natahimik kaming pareho pero nagsalita ito di kalaunan.

“Shanon will set a meeting tomorrow.” Tumama ang mata ko sa kanya at parehong reaksyon parin. But his brows became softer. Na parang nahimasmasan kumbaga.

But for some reason, I was delighted. Ayukong magtrabaho ng tatlong buwan na puro kaignorantihan lang ang dala ko. If he’s that annoyed to tell me the situation, then it must be something confidential and controversial. Na parang mahirap sa kanyang ipaliwanag ang kaganapan.

But for the sake of my service, I need to know everything. Para na ‘din ma-analyze ko kun anong level ng pag-arte ang gagawin ko.

“Done with the drama?” natauhan ako ng magsalita ito. “Now you’re partially aware of the situation. Aatras ka na ba? Cause I have plenty of proxies to replace.” Walang prenong sabi nito bago inayos ang neck tie at tinignan ang relo.

“Bye for now, princess.” He winked at me bago lumarga.

“Fuck you.” Walang emosyong sabi ko habang may luhang dumadaloy sa aking pisngi.

Halimaw. That’s you Primo, halimaw.

“Tang’na.” I can’t help but curse. Napahilamos ko ang sarili gamit ang kamay. I looked at the mirror, and all I can see the different Larika. Masyadong sopistikada ang tayo ko ngayon.

Parang akong baliw na pinagpapantasyahan ang sarili.

“So this is the radiant of D’arcy they're talking about?” I smiled fakely.

Kanina ko lang na realize kung gaano ka-babang tao ako. At salamat kay Primo naalala ko ngayon.

This man hit my last courage, ngayo’y wasak na. I thought I can be calm sa lahat ng panahon. I was patient when I talk to papa, maging sa mga bagay sa mahirap kontrolin ang frustrayon at galit.

But Primo, pushed my button.

Hindi ko alam kung maka-ilang buntong-hininga ang nilabas ko. Natauhan na lamang ako ng may marinig ang ring galing sa aking telepono.

My face went bitter after seeing the name of my father in the caller ID.

I sighed once again before answering the call.

“Pa.” walang emosyong panimula ko.

“Oh anak! Kamusta ang trabaho mo. Mrs. D’arcy kana ngayon!” puno ng saya at sigla na sabi ni Papa.

Hindi ko muna siya sinagot at ipapatay na sana ang tawag ng maalala ko ang mapait na realidad.

“Trabaho lang ‘to Pa. Kailanman hindi ako magiging parte ng pamilyang ‘yan.” Tawa ko sa sarili.

“Eto naman! Hindi mabiro. Eto, gusto kang kausapin ng kapatid mo. Lika Yasmin…” my eyes lit up hearing my sister’s name.

“Hi achi!” Boses ni Rio ang narinig ko. Inaagaw sa kanya ni Papa ang telepono pero pilit na nagsasalita si Rio.

“Achi pasalubong ako! Rio akin na ang telepono! Ate si Papa!” maingay sa kabilang linya dahilan ng pagngiti ko.

“Teka lang anak. Si Rio makulit.” Si Papa na ngayon ang may hawak.

“Okay lang Pa. Si Rio nalang muna ang kakausapin ko.” Bumuntong-hininga ito bago ibinalik kay Rio.

“Hi bibi…” I called out Rio.

“Ate pathalubong ako ng cholet.” Rio spoke in his baby accent. Natapawa ako sa kanya.

“Ofo sir, bilhan kita mamaya.” Nagsisisigla ito at rinig ko ang padyak nito. Sandaling umingay sa kabilang linya.

“Akin na Rio.” Rinig kong boses ni Rafa.

“Hayaan mo na…” Pagpapaintindi ko sa kanya.

“Oh ikaw Rafa, may gutso kang ipabili?” Bumuntong-hininga ito.

“Umuwi ka lang Ate…” My heart melts as soon as I heard his request. Indeed. Si Rafa lang ang nakakaintindi sa akin.

“Oho, uuwi naman ako mamaya.”

“Tumigil ka nga Rafa, para ka namang bata! Hindi uuwi Ate mo dahil uuwi na ‘yan sa asawa niya.” Nasapo ko ang noo.

“Pa!” sigaw naming sabay ni Rafa.

“Ate si Papa.” Inis na lintaya ni Rafa. Umagaw naman ang boses ni Rio.

“Talaga ate may athawa kana?” Agaw ni Rio.

“Rio ano ba!” pagmamaktol naman ni Rafa.

“Teka teka… uuwi si Ate mamaya, okay? ‘wag kayong maniwala kay Papa.” Nag-aaway pa ang dalawa at tinapos ko na ang gulo.

“Rafa, Rio, tama na ha. Uuwi si Ate mamaya. At Rio, walang asawa si Ate.” Sandaling natahimik ang dalawa at napangiti ako.

“Oh siya. Bye na muna si Ate. Rafa, mga kapatid mo ha.” Papaalala ko sa kanya.

“Bye Ate!” masiglang bati nito.

I looked at the mirror and gaze a different vibe.

I’ve been recharge. I’ve got my strength.

What was that again Primo? Aatras? Hell no.

Patigasan nalang tayo. Hindi lang ikaw ang marunong maglaro Primo.

Lumbas na ako ng CR at hinanap ng mata si Primo. We was sitting inside the hall at katabi nito ay ang secretary. Nag-uusap sila at nagkakatuwaan.

Plastic ni Primo dito. But he looked angelic when he smile. Parang hindi gago.

Hindi naman sa feelingera ako, but I can tell that their gaze upon me showered admiration. Their mouth departs, amused and amazed.

Did I catch their attention?

Bago paman ako makalapit kay Primo ay nagsitinginan na ang mga kasama nito sa table. Si Primo nalang ang hindi, but as soon as he look nakalapit na ako sa kanya at marahang hinimas ang likod nito, before kissing him smoothly in the lips.

It was gentle, soft, and teaseful move...

Halatang nagulat ito, but soon recovered when I depart my lips from his.

Pumunta ang labi taenga nito at bumulong.

“Fool. I may be destitute but I can play games like you do.” I sweetly smile but stood up after.

Halatang may epekto ang ginagawa ko, but he didn’t let the guests see that.

The table was full. Hence, a gent, beside Primo, stood and offered the chair.

“You can sit here Mrs. D’arcy.” Ngiting sabi ng mistisong lalake. I smiled at him at umupo na katabi ni Primo.

When I looked at him, he wasn’t still moving.

I leaned at him, and whispered. “Tell me everything tomorrow, at 6PM sharp.” Dito ay natauhan na ito. Bigla akong naputulan ng dila sa bagsik ng tingin nito.

Halimaw na naman siya…

“Did you just command me-” I cut him off before he could further stab me using his tongue. Mababaril na naman ako nito ng masasakit na salita.

“Weekly check-up ni Yasmin, and tomorrow is coincidently her schedule. Kaya kailangan naming pumunta doon.” Sandal siyang natahimik, pero hindi parin sang-ayon.

“Can’t your Father do that? He’s precisely doing nothing-”

“Please I’m begging! Just this one…” I looked at him with begging eyes.

“Get off me.” Natauhan ako’t hindi namalayang nakahawak na pala ako sa bisig nito. I awkwardly looked at it before removing my hands.

“Just this one.” Umayos ito ng upo at hindi ko mapgilang ngumiti. Simpleng bagay pero nagpagaan ng sistema ko.

“Sir, a scheduled meeting has already been set tomorrow night.” Napatingin ako sa nagsalita. It was Shanon.

“Mr. Fael?” Tanong ni Primo. Inaalala kung sinong tao.

“Yes Sir.” Sandaling natahimik si Primo.

Nanghina naman ako sandali. Mukha kasing importanteng tao itong pinag-uusapan nila.

Anong laban ko?

Primo's tantalizing eyes looked at me. As electricities flow down my flesh, tranquility drove back his perfection.

“Cancel it.”