Chapter 15

"BAKIT naman kasi nagpaulan kang bata ka? Ano bang pumasok sa isip mo? Alam mo namang malamig ang panahon ngayon at uso ang mga nagkakasakit."

Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at saka ko nakita ang alalang-alalang mukha ni Tita Divine— ang mama ni Sheena. Anong nangyari? Ang naalala ko lang ay umuwi akong basang-basa at saka ko kinausap si Sheena. "A-ano pong nangyari?" dahan-dahan kong tanong.

"Nawalan ka ng malay, hija. Nakita ko na lamang ay nakabulagta ka sa sahig diyan sa salas." Pinunasan ni Tita ang mga braso ko ng malamig na bimpo.

Nagpalinga-linga ako at napatingin sa orasan. Alas-singko na ng umaga. Sinubukan kong bumangon pero dulot ng panghihina ay hindi ako nagtagumpay.

"Magpahinga ka na lamang, Rose. Huwag ka nang pumasok tutal naman ay Biyernes na ngayon."

"S-si Sheena po?"

"Nandoon sa baba kumakain na. Bakit, may kailangan ka sa kapatid mo?"

Napaiwas ako ng tingin saka umiling. "Pakisabi na lamang po ay mag-ingat siya pagpasok."

Tipid akong nginitian ni Tita saka iniwan sa kwarto ko. Nang masarhan ang pinto ay saka ako bumuntonghininga ng ilang beses. Malinaw na malinaw sa alaala ko ang sinabi ni Sheena sa akin kagabi.

"Bakit panay ang sorry mo? Natauhan ka na ba at nakonsensiya sa mga kalandian mo?"

Hindi ko maintindihan.

Galit ba siya sa akin? Halos tampalin ko ang noo nang mapagtantong halata na naman ang sagot sa tanong ko.

Galit siya sa akin dahil nalaman na ni Angelo ang totoo? Ganoon ba? Hindi ko maintindihan kung bakit magagalit siya sa akin kung 'yun nga ang dahilan. Wala naman akong ginawa para malaman ni Angelo ang totoo. Kinunsinti ko pa nga siya sa panloloko niya sa inosenteng tao.

Bumigat ang talukap ko at hindi ko na namalayang nakatulog na ulit ako. Naimulat ko na lamang ang mga mata ko nang may kumatok sa pinto ng kwarto ko.

"Rose, may bisita ka!"

Nanlaki ang mga mata ko matapos marinig iyon kay Tita. Nagtalukbong ako ng kumot sa sobrang kaba. Sino naman ang bibisita sa akin? Hindi kaya...

Si Onyx?!!

Nagsalubong ang mga kilay ko. Tinanggal ko ang nakataklob sa aking kumot saka tiningnan ang taong bumisita kuno sa akin. Handa na sana akong tapunan ng masamang tingin ang bisita pero natigilan ako nang makitang hindi si Onyx iyon.

"A-angelo? Anong g-ginagawa... mo rito?"

Lumapit siya sa akin dala ang basket ng mga prutas ata at isang boquet ng daisy. Ipinatong niya iyon sa aking study table saka umupo sa silya din malapit doon. Pinakatitigan niya ako habang ako ay nanlalaki pa rin ang mga mata.

Tumingin ako sa orasan at nagulat nang makitang alas siyete na ng gabi. Pero diba't Biyernes ngayon at may acquaintance party?

"Anong ginagawa mo rito?"

"Bumibisita, hindi ba halata?"

Sinamaan ko siya ng tingin. Wala akong mahanap na salita. Napaka-insensitive niya. Ano na lamang ang iisipin ng kapatid ko? Alam niyang gusto siya ni Sheena tapos gan'to?

"Ba't hindi ka um-attend ng acquaintance party? Kailangan ka roon dahil SSG officer ka," tanong ko. Kung wala lamang akong modo ay kanina ko pa siya pinaalis. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangang pahirapin pa niya ang sitwasyon para sa akin.

"Mas gusto ko rito."

Mata sa mata ay tiningnan ko siya. Natigilan ako nang makita roon ang sinseridad. Hindi ko maintindihan.

"Galit na sa akin si Sheena. Galit na sa akin... ang k-kapatid ko." Napaiwas ako ng tingin nang maramdaman ang pagdaloy ng luha sa pisngi.

"Anong gusto mong gawin ko? Magpanggap na gusto rin siya? Mas lalo yata siyang masasaktan kung ganoon ang gusto mong mangyari."

Sinamaan ko ng tingin si Angelo. "Alam mo kung anong gusto kong gawin mo? Tigilan mo ang nararamdaman mo para sa akin. Hindi totoo iyan. Hindi totoong magmamahal ka ng isang anonymous writer. Hindi 'yun posible."

Kita ko ang pagkabigla sa hitsura ni Angelo. Sumobra ba ako? Pero tama lamang ang sinabi ko. Hindi posibleng magmahal siya ng taong ni hindi niya kilala at maski anino ay hindi pa nakikita.

"Naiintindihan kong hindi mo ako gusto, but don't invalidate my feelings. Please, just let me show you that I'm sincere."

Nagtalukbong ako ng kumot. "Iwan mo na ako, Angelo. Gusto ko nang magpahinga."

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya at ang pagtunog ng mga hakbang. Nang marinig ang pagsara ng pinto ng kwarto ko at saka ko lamang tinanggal ang kumot na nakatalukbong sa mukha ko.

Kinuha ko ang nakapatong na cellphone sa lamesang malapit din sa akin saka iyon kinutingting. Bakit hindi pa ako tinatawagan ni Nanay? Araw-araw ay tumatawag siya sa akin pero ikalawang araw na itong wala siyang paramdam. Napailing na lamang ako. Baka naman busy na pag-aalaga ng mga anak ng amo niya.

Sinubukan kong tumayo pero panay ang nginig ng tuhod ko. Hindi ako makakilos ng maayos dahil panay ang pagsakit ng mga braso ko pati na rin ang likod. Nahirapan mang bumangon ay nagtagumpay pa rin ako.

Dahan-dahan akong bumaba ng hagdan habang ang mga braso ay iniyayakap sa sarili. Saktong pagtuntong ko sa huling baitang ng hagdanan ay siyang pagbukas ng pintuan. Iniluwa nito si Sheena. Bahagyang nanlaki ang mga mata nito nang makita ako.

Napakaganda niya sa suot niyang pulang dress at sa kaniyang make-up. Ang kaso ay bakit maaga ata siyang umuwi? Hindi ba't hanggang alas diyes ang acquaintance party?

"Sheena..."

Inirapan ako nito saka ako nilampasan paakyat ng hagdanan.

"Galit ka ba sa akin?" tanong ko. Sinundan ko siya paakyat ng hagdan. Hindi ko siya mahabol dahil sa panghihina pero pinilit ko pa ring abutin ang braso niya.

"Sheena, pag-usapan naman natin kung galit ka. Hindi ko gustong magka-away tayo." Panay ang hila ko sa braso niya pero panay din ang hila niya rito pabalik.

"Pagod ako. Huwag mo 'ko guluhin, please lang."

Hindi pa rin ako natinag. Patuloy kong hinila ang braso niya.

"Tumigil ka na." May halong pagbabanta ang tinig nito. Pero hindi ako natatakot. Mas lamang sa akin ang kagustuhang magkaayos kami. Inaamin kong minsan ay hindi maganda ang tabas ng dila ko pati na rin sa kaniya pero...

...ayoko ng ganito.

"Sheena..."

"Sinabi nang tama na!" Humarap si Sheena sa akin at saka itinulak ang kamay kong panay hila sa braso niya. Napalakas ang pagkakatulak niya kaya agad akong nawalan ng balanse. Sinubukan kong humawak sa railings pero dumulas lang ang kamay ko.

Napapikit na lamang ako nang maproseso ang nangyayari.