KABANATA 5

“Mama, Mama! Gusto ko n’on!” sigaw ng isang batang babae na mga pitong taong gulang habang nakaturo sa litrato ng ice cream sa isang restaurant. Ang kanyang malalaking bilog na mata ay sobrang cute at kapansin-pansin dahil sa kulay nitong asul na parang kristal.

Biglang may maliit na kamay na humawak sa kanya para pigilan siya. “Ava, don’t bother Mama. We can buy that later, okay?” sabi ng batang lalaki na halos kasing-edad niya. Pareho silang magkamukha kaya halatang kambal. Sa sobrang kalmado ng kilos ng batang lalaki, iisipin ng ibang tao na mas matanda siya kaysa sa itsura niya.

Sa pagitan ng dalawang cute na kambal ay isang maganda at maayos manamit na babae. Hawak niya ang kamay ng dalawa habang nakangiti. Yumuko siya para kausapin ang mga bata. “Si Axel talaga, pinaka-maunawain,” puri niya. Pagkatapos ay tumingin siya kay Ava at hinaplos ang ulo nito. “Ava, maghintay ka muna, anak. Pagkatapos nating mag-ayos sa apartment, Mama will buy you ice cream, okay?”

Bahagyang nalungkot ang batang babae pero tumango rin siya. “Okay, Mama.”

Napangiti si Serene at hinaplos muli ang buhok ng anak. “Good girl si Ava.” Pagkatapos ay muli niyang hinawakan ang kamay ng kambal at nagpatuloy sila sa paglakad palabas ng arrival gate ng paliparan sa Noblesse City.

Mayamaya, may tumawag. “Ms. Serene Enriquez?” Lumingon ang babae kasama ang dalawang bata.

Oo, siya nga, si Serene Isla Alonte, na ngayon ay kilala bilang Serene Enriquez.

Walong taon mula nang pinaalis siya ng sariling ama, si Ryan Alonte, mula sa bansang ito. Hindi niya inakala na babalik siya rito dala ang dalawang anak na siya lang ang nagpalaki.

Kung hindi dahil sa rekomendasyon ng kaibigan niya mula sa ibang bansa, hindi sana pumasok sa isip niyang bumalik sa lugar na puno ng mapait na alaala.

Lumapit ang isang lalaking naka-itim na suit at puting polo. “Good afternoon, Ma’am Serene. I’m Ali, the driver sent by Miss Karen to take you to your apartment.”

Narinig ni Serene ang pangalan ng kanyang matalik na kaibigan at ngumiti. “Nice to meet you, Mr. Ali.” Lumingon siya sa mga anak niya. “What do we say when meeting someone new?”

Sabay na bumati ang kambal. “Hello, Uncle Ali!”

Napangiti si Ali at bahagyang yumuko. “Hello din.” Tumingin siya sa paligid at tinanong si Serene, “Ito lang po ba ang mga gamit ninyo?” Tumingin siya sa porter na may dalawang maliit na maleta.

Tumango si Serene. “Oo, karamihan iniwan ko muna. Just in case I need to go back there.” Pagkatapos ay nilapitan niya ang porter at binigyan ng tip. “Salamat, Kuya.”

Habang abala sina Serene at Adi sa mga gamit, naglaro naman si Axel at Ava. Naghabulan at nagtawanan ang kambal, hindi alintana ang mga tao sa paligid.

Sa kabilang banda ng arrival gate, may isang matangkad na lalaking kararating lang. Ang suot nitong mamahaling gray suit ay hindi kayang itago ang magandang hubog ng katawan. Kahit may suot siyang dark sunglasses, halata pa rin ang matangos na ilong at manipis na labi na lalong nagpa-ibig sa mga babaeng napapatingin sa kanya.

“Who is that guy?” bulong ng isang babae.

“He looks like a model!”

“Baka foreign celebrity siya. Ang tangkad niya, parang hindi local!”

Sunod-sunod ang bulungan ng mga babae sa paligid. Wala nang makakatanggi, guwapo talaga ang lalaki at hindi maiiwasang mapansin.

Hindi niya pinansin ang mga titig ng tao. Habang naglalakad, tiningnan niya ang cellphone niya. “What’s on my schedule today?” tanong niya sa malamig na tono.

Kasama niya ang isang lalaki na mukhang assistant. Binuksan nito ang notebook at nagsalita. “Sir, you have a meeting with the Davison Group branch representatives in two hours to discuss the annual report. Then there’s also an interview preparation meeting for tomorrow.”

Tumango ang lalaki. “Let’s go home first. There are things I need to, ”

“Ah!”

Hindi na natapos ng lalaki ang sinasabi nang may biglang bumangga sa binti niya. Nang tumingin siya pababa, nakita niyang isang batang babae na naka-white dress ang natumba sa sahig.

Inalis niya ang sunglasses at bahagyang yumuko. “Hey, are you—”

“Sorry!” Biglang sumulpot ang batang lalaki at hinarangan siya. “My sister didn’t mean to! We’re really sorry!” sabay yuko ng bata.

Napatingin ang lalaki sa mukha ng bata at natigilan. Parang… kamukha niya ito. At hindi lang iyon, pareho silang may asul na mata.

“Ava! Axel!” isang boses ng babae ang tumawag, halatang nag-aalala. Lumingon ang lalaki at nakita ang isang magandang babae na papalapit nang mabilis. “Anak, are you okay?” tanong niya habang tinutulungan ang batang babae tumayo.

Namumula ang mata ni Ava pero umiling siya at nag-abot ng mga kamay, gustong magpabuhat.

Pagkasiguradong okay na ang anak, binuhat siya ng babae habang hinawakan ang kamay ng batang lalaki. Lumapit siya sa lalaking nabangga at nagsabi ng mabilis, “I’m sorry, Sir. My daughter didn’t—”

Nang magtagpo ang kanilang mga mata, biglang nanlamig ang paligid. Pareho silang natigilan. Hindi lang dahil sa ganda ng babae, kundi dahil parang may pamilyar na amoy si Serene na agad niyang nakilala kahit hindi sigurado kung saan.

Sa loob ng isip ng lalaki, naglaro ang tanong: “Bakit parang… pamilyar ang amoy na ‘to?”