Chapter 9: Be My Girlfriend

“Who are you?” Iyon ang tanong ni Amos kay Lester. Pinaupo silang dalawa ni Yvette sa dining table pero parang hindi siya tatagal kasama ito. Kung hindi lang siya pinigilan ni Zein, bugbog-sarado na ngayon ang lalaki.

Ngumisi ito nang nakaloloko at bahagyang dumukwang sa lamesa. “Who are you too?” May bahid ng pang-uuyam sa boses nito.

Umigting ang kaniyang panga. Hindi niya gusto ang presensiya ng lalaki sa kaniyang harapan. “How rude.” 

Hinawakan nito ang tainga. Katulad ni Zein, marami rin itong hikaw sa tainga. Kapag kay Zein ay wala siyang problema sa bagay na iyon. Sa lalaking kaharap niya ay marami siyang problema.

He looks like an addict! Ganito ba ang mga type ni Zeinab?

“Ikaw ang bastos,” wika nito sabay duro sa kaniya. “Ikaw ang nagsimula ng away at hindi ako.”

Kumuyom ang mga kamao ni Amos. Hindi niya kayang makihalubilo pa sa lalaking kaharap. Paano pa kayang mag-lunch kasama ito? Baka maitapon niya lang ang pagkain sa lalaki. 

Ilang sandali pa ay lumabas na sina Zein at Yvette sa kitchen. Nang makalapit sa kaniya si Zein, agad niyang kinuha ang hawak nitong platong may lamang fried chiken. Siya na mismo ang naglapag sa lamesa at hinawakan  ang palapulsuhan nito. Bakas ang gulat sa mukha ng dalaga habang impit namang tumili si Yvette. Napalingon siya kay Lester na masama ang tingin sa magkahawak nilang kamay ni Zein. Ngumisi siya nang malawak para mas lalo pang inisin ang lalaki.

“Bakit?” mahinang tanong sa kaniya ni Zein.

“We must talk.” Inasahan niyang magpumiglas ito pero hindi nito ginawa. Hinila niya ang dalaga hanggang makarating sila sa garahe. Humarap siya kay Zein at sinalubong lang nito ang mga titig niya. Nabasa niya sa mga mata nitong marami itong gustong tanungin sa kaniya. Aalisin na sana nito ang palapulsuhan mula sa pagkahawak niya pero mas hinigpitan niya pa iyon. 

Umawang na ang bibig nito at sa pagkakataong iyon ay nagpumiglas ito. “Bitiwan mo nga ako!” 

“Sino ang adik na lalaking iyon?” 

Ginulo nito ang buhok at napasinghap. “He’s Lester, okay? He’s my friend and he’s not an addict!”

Mas lalong nagwala ang kalooban niya dahil sa ginawang pagtanggol ni Zein kay Lester. Hindi niya alam kung para saan ang damdamin na iyon pero isa lang ang sigurado niya. Ayaw niyang makitang magkalapit ang dalawa. Parang may warning sign na biglang lumabas sa noo ng lalaking mukhang adik nang  makita niya itong kasama si Zein.

“But he looks like a bad guy for me!” giit niya pa. “I thought he raped you inside your bathroom.”

Kumunot ang noo nito at marahas na inagaw ang palapulsuhan mula sa kaniya. “Are you crazy?” Pinameywangan siya nito. Katulad ng lagi nitong ginawa, inilagay na naman ng dalaga ang dulo ng dila sa sulok ng pisngi nito. “Mang Tasyo, nagkulay lang ako ng buhok. Kita mo naman, hindi ba?” tanong nito sabay turo sa buhok nitong dating ash gray na pula na. Binanlawan na nito ang buhok kaya mas lalo niyang nakita ang kulay nang matuyo.

Kinusot ni Amos ang kaniyang ilong at marahang tumango. Ibinaba niya na ang kaniyang depensa dahil alam niyang mali siya ngunit wala siyang balak magpakumbaba kay Lester dahil hinayaan siya nitong isipin iyon. “I had that wrong. I already know, Zein.”

Ilang sandali pa ay nagpakawala ito ng malalim na hininga. “You know what, Mang Tasyo? I don’t want any connection with you. I’m confused. Why are you keep bugging me? I don’t want to see you.”

Hindi niya alam subalit parang dinurog ang puso niya sa narinig. Ayaw siyang makita ng dalaga. Ayaw siyang makausap nito at parang hindi matanggap ng buong sistema niya iyon. “Please, don’t… say that.”

Nang makita niya si Lester na lumabas ng bathroom ni Zein, halos magwala na siya sa galit. Bumalik sa kaniya ang dinulot na sakit ni Zelda nang malaman niyang may iba na itong mahal. Alam niyang hindi niya pa lubusang nakalimutan si Zelda pero bakit ganoon ang damdamin niya para kay Zein? Bakit gusto niyang sa kaniya lang ang atensiyon ng dalaga?

Hindi ko na talaga alam.

“Nagbabayad ako nang maayos sa’yo dahil alam ko namang kasalanan ko kung bakit nabangga kita. Bakit hindi mo tinanggap? Lagi mo akong kinukulit. Hindi ka ba napapagod?” Bakas ang pagsuko sa mukha nito. “I don’t understand you. You’re just my sister’s ex-boyfriend. Dapat wala tayong ugnayan pero…  ano ’to?”

Napailing si Amos. “I also don’t know, Zein. Ang alam ko lang… ay gusto kitang kausap. Hindi ko naiisip si Zelda kapag kasama kita. Hindi ako nagiging bitter kapag napapansin mo ako.” Hindi niya alam kung saan siya kumuha ng lakas ng loob para sabihin iyon. Gusto niyang malaman ang nasa isip ni Zein ngunit hindi niya mabasa ang dalaga.

Ilang sandali pa ay pumunta ito sa kotse nito at may kinuha sa dashboard. Kinuha nito ang kamay niya at inilagay ang kuwintas niya sa palad niya. “That’s yours, right? My sister… gave that to you.”

Tumango siya. Ang kuwintas na iyon ay lagi niyang suot simula nang ibigay sa kaniya iyon ni Zelda. Isa iyon sa mga mahahalagang bagay sa buhay niya. Simple lang naman ang kuwintas pero pakiramdam niya, napakaraming emosyon na inilagay nang ginawa iyon.

“Thank you.”

“Kasal na si Ate Zelda. I want her to be happy and she’ll not be happy if you do not let yourself to forget.” Lumapit sa kaniya si Zein.

 Wala sa sariling pinigil ni Amos ang kaniyang paghinga. Nasamyo niya na naman ang amoy nitong gustong-gusto niya una niya pa lang itong makita. Inilapat nito ang kamay sa kamay niya kung nasaan ang kuwintas. Naramdaman niya ang panginginig at panlalamig ng kamay nito. Napansin niya rin na may kalyo ang mga daliri nito.

Is she nervous or what?

“Please, forget her. Stop bugging her. Stop… annoying me. Hanapin mo na lang ang peace of mind mo sa ibang bagay. Move on, Amos.”

Parang hinele siya dahil sa marahang pagbanggit ni Zein sa kaniyang pangalan. Hindi Mang Tasyo o Boy ang tinawag nito sa kaniya at nagbigay iyon ng kakaibang damdamin. Tinapik nito ang balikat niya. Tatalikuran na sana siya nito pero agad niyang hinila ang dalaga. Hinapit niya ito palapit sa kaniya at hinaplos niya ang pisngi nito. Napaawang ang bibig ng babae at hindi niya alam kung bakit naakit siyang padaanin ang daliri sa mga labi nito.

“Say my name, Zein.” mahinang usal niya. Napapikit ito at itinulak ang dibdib niya pero mas lalo niya lang hinigpitan ang hawak sa baywang nito. “Baby, say it again.”

Huminga ito nang malalim at iminulat ang mga mata. “Amos…” 

Gumuhit ang ngiti sa kaniyang mga labi. Sinipit niya ang mahabang buhok nito sa tainga nito at pinakatitigan ang mukha ng dalaga. “Beautiful.”  

“Amos, let go of me.” Gusto nitong pakawalan niya ito pero hindi na naman ito nagpumiglas katulad kanina.

“Help me to move on, Zein.” Inilapit niya ang bibig sa tainga nito at bumulong. “Be my girlfriend.” May ngisi sa kaniyang labi nang salubungin niya muli ang tingin nito. 

Natulala ito at hindi makapaniwala sa sinabi niya ngunit ilang sandali pa ay bigla na lang kumunot ang noo nito at buong lakas siyang tinulak. “Anong gusto mo? Maging rebound girl ako? Gagawin mo akong panakip-butas sa sakit na dinulot ni Ate Zelda. I am not like a band aid that can cover your wounded heart, Amos. No! Not me!”

Hinawakan niya agad ito sa kamay. “It’s not like that, Zein. I know I still love… your sister but I have this feeling that I need you to be my girlfriend. Don’t you understand that?”

“Oo, hindi ko naiintindihan!” pasinghal nitong tugon.

“I’m attracted… to you,” pag-amin niya.

Suminghap si Zein. “What did you say? You’re attracted to me in a short period of time? I don’t believe you.”

Hindi niya kayang ipaliwanag sa dalaga ang gusto niya dahil kahit siya mismo, hindi niya kayang pangalanan iyon. Parang lagi na lang may kaguluhan sa isip niya. Tila hindi kumpleto ang isang araw ng walang Zein na nagpawindang sa buong sistema niya.

“I don’t know if that’s attraction or… what so please, do me a favor. Be with me while discovering what I really feel for you.” Hinawakan niya ang mga kamay ni Zein.

“Ano?”

“Okay, I will court you…” Napakamot na lang siya sa kilay niya.

Hindi niya na makontrol ang sarili niya. Hindi niya alam kung bakit gusto niyang maging girlfriend si Zein. Hindi pa siya handang pumasok sa isang relasyon muli subalit hindi iyon ang ginawa niya. Pinilit niya ang dalaga. Ang malala pa, kapatid pa ni Zelda ang babae.

Simula nang makita ni Amos ang Lester na kaibigan nito, nawala na siya sa kontrol. Gusto niyang sa kaniya lang ang atensiyon ni Zein at sa buong buhay niya ay hindi pa siya nakaramdam ng ganoon. Kahit nang sila pa ni Zelda, hindi siya nagagalit kapag may nakikilala itong lalaki. 

Iyon siguro ang dahilan kung bakit naagaw ito ni Race sa kaniya. Sa palagay niya ay sobrang healthy ng relasyon nila pero sa sobrang akala, nawala ang dalawang taong pinagsamahan nila. Hindi siya madaling magselos. Hindi siya madaling magalit at hindi sila nag-away nang madalas noon ng dating kasintahan kaya hindi niya alam kung bakit naramdaman niya kay Zein ang mga hindi niya naramdaman noon kay Zelda.

Ginulo ni Zein ang buhok. “Bahala ka nga riyan,” naiiritang bulong nito at pumasok na sa bahay. 

Agad naman siyang sumunod. Buo na ang desisyon ni Amos. Wala siyang pakialam kung maging rebound girl ang tingin nito sa sarili. Ang gusto niya lang mangyari ay maging girlfriend ito kahit pa makulitan sa kaniya ang dalaga.