Share
Chapter 17
Related chapters
Redeeming Elora Chapter 18
"Ah!" impit na ungol ko ng mas lalong bumilis ang paglabas-pasok ni Marcus sa akin. I am literally pressed against the bedroom wall. Hawak niya ang magkabila kong hita habang sinasalo ang lahat ng bigat ng aking katawan. I clung both my arms to his broad shoulders as I moan and gasped for air alternately. He keeps on moving in and out of me...hard, that I convulsed to my own release. Pero hindi siya tumigil sa paggalaw. He kissed me savagely before lifting me and walk towards the bed. Ibinaba niya ako sa kama. Ginawa niya lahat 'yon nang hindi tinatanggal ang pagkakabaon ng kanya. Ipinatong niya ang aking mga binti sa ibabaw ng kanyang mga balikat bago siya nagsimulang bumayong muli. Deeper, longer thrusts that filling me up to the brim. " Marcus!" tawag ko sa pangalan niya. His making me feel a familiar sensation forming inside of me again. "Not yet...hold it! We'll do it together..." with his raspy bedroom voice, he whispered in my ears. Nakakaintinding tumango ako. Nagpabil
Redeeming Elora Chapter 19
Tila ako namamalikmata habang nakatitig kay Marcus. Nakatayo siya ilang dipa mula sa akin habang may kausap sa cellphone. Plain black shirt, grey fitting denim pants and black suede ankle boots and a gold wristwatch for accessory is what his wearing. Simple at kaswal na kasuotan. Nanibago ako sa porma niya. At nanumbalik sa akin ang alaala nang una ko siyang makilala. Bilang kargador ay kupas na pantalon maong at gusgusing baro ang suot niya. Pero hindi iyon hadlang upang hindi ko mapansin ang taglay niyan kagwapuhan. He works in a textile store and looks so out of place because of his boy next door aura. Ewan ko ba pero ang damdamin ko ay agad niyang napukaw. Nakipagkilala siya sa akin at kalaunan ay nanligaw. Nang araw na sinagot ko siya, ibayong kilig at saya ang naramdaman ko. At nang ako'y kanyang mahalikan ay halos magwala ang puso ko. My relationship with Marcus back then help me cope up with my dilemmas in life. Kay Mama, problema sa mansiyon, ang pag-aalala kay Agath
Redeeming Elora Chapter 20
I lazily got up from the bed. Hindi ko alam kung anong oras na. I feel so sore down in my center. Maging ang buong katawan ko ay tila binugbog ang pakiramdam. Tinotoo ni Marcus ang banta niya. He didn't stop until it's almost dawn. Parang walang lakas ang buong katawan ko. I said I want to pursue my love for him. At ang sitwasyong meron kami ay isang advantage para sa akin. Pero ngayon, napapagod at naiinis na ako. Ang hirap tibagin ng galit na meron sa akin si Marcus. He won't even let me touch him. Hanggang kailan kaya siya magiging ganito sa akin? Mas gusto kong matulog na lang maghapon pero ang sikmura ko ginigising at pinababangon na ako. Pahinamad akong bumangon. Hindi na nag-aksaya pang tignan ang sarili sa salamin ay lumabas na ako. Nag-iinat habang naglalakad. " Bakit kailangan mong ipaputol ang credit cards ko? Kahit sa ATM hindi ako makapagwithdraw! Pinapahiya mo ako. Kasama ko pa naman ang mga amiga ko. Ano'ng gusto mong mangyari? Araw-araw akong humingi ng pe
Redeeming Elora Chapter 21
Nahihirapan man sa dala-dalang tray ay pilit akong kumatok sa pinto ng silid nito. Nang walang sumagot ay pinihit ko na ang door knob. "Marcus," tawag ko. Malakas na amoy ng alak ang sumalubong sa akin pagpasok ko. Ang liwanag ng araw mula sa bahagyang nakaawang na kurtina ng bintana ang nagsisilbing liwanag sa silid. Inilagpag ko muna sa ibabaw ng kama ang bitbit. Matapos ay nilapitan ko ang bintana at tuluyang hinawi ang makapal na kurtina. Kumalat ang taglay na sikat ng pangtanghaling araw sa kabuuan ng silid. I scanned the room and saw Marcus sitting on the floor beside his bed. Nakasandal ang likod sa gilid ng kama, nakayuko at may hawak na bote ng matapang na alak sa isang kamay. His legs was stretched widely on the floor. May iba pang nagkalat na basyo ng walang lamang bote sa gilid. "Marcus," muling tawag ko pero nanatili itong nakayukyok at hindi gumagalaw. With my one hand placed on top of my knee for support, I bend down and give him a shake on his shoulder. Muk
Redeeming Elora Chapter 22
Marcus' presence was no where to be found the next day. Mag-isa ulit ako sa penthouse. It went on for days. Gigising akong mag-isa, matutulog akong mag-isa. Our situation came back to where were supposed to be. Mas malala lang ngayon. Kung dati lumilipas ang magdamag habang kaulayaw ko siya sa kama, ngayon ay nalalampasan ko ang bawat gabi ng puno ng luha. Parang walang kapaguran ang aking mga mata na bigla na lang lumuluha. The pain, the agony, the misery...they just won't let me finish each passing day peacefully. Sobrang naguguluhan na ako. Ang isip ko, ang damdamin ko at ang puso ko. I don't know what to think or do anymore. Gusto ko na lang ay mamanhid ng tuluyan upang wala na akong maramdaman pa. But everytime my thoughts were occupied by Marcus, my heart aches even more. Its suffocating that its becoming a hinder for me to breath air properly. Nakakasakal, nakakasikip sa dibdib. I opened my eyes under the dark sunglasses I'm wearing. The ray of the afternoon sun greeted me
Redeeming Elora Chapter 23
Naalala ko noon. Sabi ni Marcus ay may kailangan lang siyang gawin. Sandaling panahon upang maisaayos niya ang lahat ng para sa relasyon naming dalawa. Maging ng mangako akong hihintayin ko na makabalik siya. Pero hindi natupad dahil pinili kong mapako ang pangakong iyon. I chose to be engaged to someone else. Akala ko, ako lang ang nagsakripisyo para sa kapakanan namin. 'Yon pala, 'yon pala...I gasped. I can't imagine all his pain. Napakarami ng nangyari matapos ang lahat sa amin noon. And those changes broke me to the bones. It scarred me to the core. Pero walang-wala iyon kumpara sa naranasan ni Marcus. I am broken but I broke him even more, so much that it almost crushed him to his soul. Naging malupit sa akin ang kapalaran pero mas naging malupit ako kay Marcus. He sacrificed the love of his family because of me. At ngayon ay patuloy niyang sinasalo ang bunga ng maling pagsasakripisyo niya para sa akin noon. I am selfish and cruel. Hindi ko man lang naisip kung ano'ng nagin
Redeeming Elora Chapter 24
I was in an unfamiliar room when I opened my eyes. Nakatihaya ako ng higa kaya ang kisame ang una kong nakita. Iniikot ko ang paningin pero hindi pa bumangon. I still feel drowsy and a bit dizzy. This room is not my room. I think this is his room at nandito pa rin kami sa penthouse niya. Tila may kung anong mabigat na nakadagan sa akin. Its paralyzing half of my body that I couldn't even move. The weight is from the side of my waist down to my legs. I looked down and was astonished to see an arm hugging my waist and a man's legs covering mine. Ramdam ko rin ang pagtama ng mainit na hininga sa aking leeg. And what's even more surprising is it was Marcus! Mariin akong napapikit at inaalala ang lahat ng mga nangyari bago ako nawalan ng malay. And when the memories got refreshed in my mind, I close my eyes even tighter. Shit! I jumped in the pool. I dared him to choose to forgive me when I'm dead. Ginawa ko 'yon ng hindi pinag-isipan. Ang espiritu ng alak ang nangibabaw sa ak
Redeeming Elora Chapter 25
"Utang na loob, Marcus. Maghuhugas lang ako ng plato. Wala akong ibang pupuntahan. Doon ka na." Katatapos lamang namin kumain ng agahan. Si Marcus ang nagluto kaya nagprisinta akong ako na lang ang maghuhugas. Pero ang lalaking 'to, ayaw bumitaw ng yakap sa akin. Ngayon nga, habang nagkukuskos ako ng pinggan ay nakayakap siya mula sa aking likuran. Ang dalawang braso niya ay nakapulupot sa aking makitid na beywang. Habang ang kanyang baba ay nakapatong sa aking kanang balikat. Ang tangkad niya kaya kailangan niya pang humukot para magawa 'yon. "I'm okay, sasamahan kita habang naghuhugas, " sagot nito na mas lalo pang lumingkis sa akin. " Mabilis lang naman 'to kaya doon ka na, " pilit ko pa ring pagtataboy sa kanya. "I just want to make up from our lost time of being together. Hayaan mo na lang ako. " I sighed. Nagugustuhan ko naman ang pagyakqp niya. Nakakakalma ang init na dulot nito. Sa huli ay hinayaan ko na lang at nagpatuloy sa ginagawa tutal kahit ano'ng tab
Latest chapter
