Redeeming Elora

   “Kanina pa naghihintay ang customer sa’yo!” bahagya pa akong napaigtad sa gulat ng biglang bumukas ang pinto ng dressing room at pumasok ang manager nitong club.

Tinapunan ko siya ng tingin bago nagpatuloy sa paglalagay ng lipstick sa labi. Maging ang ilang kasama ko sa silid ay halatang nabigla rin.

“Ano ba? Ang tagal mo na rito, hindi ka pa rin tapos mag-ayos? Masyado kang makupad! Kung hindi lang malaki ang komisyon na makukuha ko, hindi na talaga kita tatanggapin pa ulit dito!” patutsada pa nito habang humihithit ng sigarilyo.

Kung hindi lang ako sanay malamang ay naubo na ako ng ibuga nito ang usok sa mismong mukha ko.

Ikinuyom ko ang aking kamao. Kailangan kong magtimpi.

“Umakyat ka na. Room 305,” humalukipkip ito ng braso. Pagkatapos ng gabing ‘to magiging katulad ka na rin namin. Isang bayarang puta!” nangungutyang sambit nito bago humahalakhak na tinalikuran ako.

Sinundan ko siya palabas at di nagpahalatang apektado ako sa pang-iinsulto nito. Medyo asiwa akong naglakad dahil bukod sa hapit na hapit ay napakaiksi pa ng suot ko. Halos kita na ang lahat ng pinakatatagong parte ng katawan ko.

Why did I come to this? Why am I stooping this low? Right. Because I don’t really have a choice. I had always been deprived of it. Kailangang-kailangan ko ng pera at ang trabahong ito lamang ang tanging paraan. Kinakabahan na kumatok ako sa pinto ng silid na pakay. Kaya mo ‘to Elora! Alang-alang sa kapatid mo.

I entered the room upon hearing someone commanding me to come in.

Isang bulto ng lalaki ang nakita kong nakaupo sa pang-isahang sofa katabi ng pabilog na kama. May kadiliman ang buong silid na tanging ang malamlam na ilaw ng lampshade sa bedside table ang nagbibigay liwanag.

Pero sapat na iyon upang maaninag ko ang kalahati ng mukha ng taong aking kaharap.

Nanigas ako sa aking kinatatayuan ng makilala kung sino ito. Bigla ang pagsipa ng malakas na tibok ng aking puso. It’s him. Ang lalaking kaytagal ko ng inaasam na makita. Ang lalaking hanggang ngayon ay labis ko pa ring minamahal.

“M-marcus…”

From where I stand, the grim expression on his face was very visible. Tumayo siya at nagsimulang humakbang palapit sa akin. Halos manginig ako ng huminto siya ilang pulgada ang layo sa akin.

“There must be a mistake. What does a good for nothing woman like you doing here?”

Ang talim ng kanyang mga binitawang salita ay nanunuot sa bawat kong himaymay na naghahatid ng kilabot sa akin. Taas-noong sinalubong ko ang kanyang titig.

“Dito ako sa kwartong ito itinuro kaya siguradong walang pagkakamali rito,” mas malamig kong tugon, pilit na iwinawaksi ang aking nararamdaman. “Kung ayaw mo sa akin, sasabihan ko si Madam Zorayda na ibalik ang ibinayad mo,” dagdag ko pa.

“Hindi ka pa rin nagbabago, Elora! Lusak na ang inaapakan mo at bali na rin ang pakpak mo pero mapagmataas ka pa rin.”

I can stand here all night and take every insult his throwing at me. I deserve it after what I’ve done to him in the past. Pero kailangan ko ng pera. At kung ayaw niyang ako ang makasama ngayong gabi, maghahanap na lang ako ng ibang handang magbayad sa akin ng malaki.

 Akmang tatalikuran ko na ito nang haklitin niya ako sa aking braso. Napaigik pa ako sa sakit sa higpit ng hawak niya.

“Saan ka pupunta?!”

I tried to pull my arms away from him but he just tightened his grip even more. He even snaked his other arms around my waist making me slammed my body against his hard chest.

“B-bitiwan mo ako Marcus! Halata namang ayaw mo kong makasama kaya aalis na lang ako!”

Idinikit niya ang kanyang labi sa aking punong tenga bago mapangahas na kinagat iyon na sinundan ng paglandas ng kanyang dila pababa sa aking panga. Ramdam ko ang paggapang ng mala-kuryenteng init sa aking balat dulot Ng ginawa niya. Nahigit ko ang sariling hininga ng pagbungguin niya ang tungki ng aming ilong.

“Tama ka. Ayaw kitang makasama. I still fucking hate you!”

I equalled his intense stare.

“It’s been so long, Marcus! Hindi ka pa rin ba nakakalimot? Don’t tell me, you hadn’t move on!”

His hand that’s gripping me move up to my face and cupped my jaw.

“Masyadong mataas pa rin ang tingin mo sa sarili, Elora. Madaling kalimutan ang isang walang kwentang babaeng kagaya mo! Pero ang galit ko para sa’yo ay hinding-hindi mawawala. Sa ayaw mo at sa gusto ko, you’ll stay and do the job I paid you for.”

Hinawakan ko siya sa kanyang balikat at sinubukang itulak palayo.

“Pwes! Hindi ko na tinatanggap ang trabaho. Ibabalik ko ang perang ibinayad mo!”

He finally let me go. Bumalik ito sa sofa, prenteng naupo at ipinagpatuloy ang pagsimsim ng alak.

“Ibabalik o gusto mong dagdagan ko pa ang presyo?”

Maang akong napatitig sa kanya.

“Kulang pa ba ang isang milyon?”

Nanlaki ang mata ko. Isang milyon? Pero wala pa sa kalahati ng halagang iyon ang ipinangako ni Madam Zorayda sa akin.

“Naliliitan ka sa isang milyon? Then, let’s make it five million. Maliit pa rin? Okay, how about ten million?”

Mas lalong nanlaki ang mata ko.

“You looked shocked.”

He let out a baleful laugh. “Hindi ka ba makapaniwala? Bilyonaryo na ako ngayon, Elora! Marami na akong pera! Kaya ko ng bilhin ang kahit na anong naisin ko. Kaya ko ng bilhin ang katawan mo, ang kaluluwa mo, maging ang buong pagkatao mo!”

Nabuhay ang isang pamilyar na sakit na kaytagal ko ng ibinabaon sa aking dibdib. Ang bawat niyang salitang puno ng panunumbat ay tila mga punyal na tumatarak sa aking puso.

The man I have ever love so dearly is clearly not the one who’s infront of me now. My Marcus then is full of love and adoration for me. Kabaligtaran sa nakikita ko ngayon. He look monstrous and ruthless.

“Sampung milyon kapalit ng pagpapakasasa ko sa katawan mo. Huwag mo nang asamin ang mas higit pang halaga. Ten million is too much for a worthless whore!”

Ramdam ko ang pag-iinit ng sulok ng aking mata dahil sa nagbabadyang luha. His also very savage now. And I made him to be like this. Kasalanan ko ‘tong lahat. I deserve it.

“My offer don’t last long. Three counts for you to decide or leave now.”

Pinakatitigan ko siya.

“One…”

Ano bang klaseng kamalasan meron ang buhay ko?

“Two…”

How I wished we could still go back to where we used to be.

“Three…”

But I can never have his love again. Nor I can ever redeem my old self again.

“Pumapayag na ako,” walang emosyon kong sagot.

Tumaas ang isang sulok ng kanyang labi bago ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa na punong-puno ng pagkasuklam.

“Strip, slut and be my fucking slave.”

At tuluyang nahulog ang aking mga luha habang inaalala ang mapait na nakalipas.