Home / Romance / Refusing to be Owned / Chapter 3: RUNAWAY

Share

Chapter 3: RUNAWAY

Author: J. Stein
last update Last Updated: 2023-10-29 17:14:40

While waiting for a certain 'VIP 7' to come for her, inikot muna ni Asteria ang buong kwarto na pinasukan niya.

She inhaled the inexplicable sweet scent emitted by the lighted candles that seemed to enhance and lighten her mood. Her feet crushes every red-colored rose petal that lays beneath her feet as she strolled inside the wide and dim room.

Niyakap niya ang sarili ng maramdaman ang lamig ng kwarto.

"Ba't naman kasi ang tagal ng lalaking 'yon?" Sambit niya habang nakatigil at nakaharap sa pinto.

She had mapped out her plan earlier. Failing is not her option, lalong-lalo na ngayon na marami ng nakakita sa mukha niya kanina.

Para siyang napasong tumakbo papunta sa loob ng cr nang marinig niya ang mga lagapak ng hakbang na galing sa lakbas ng kwarto. She was sure those footsteps were headed towards the room.

It must be him. Naisip niya habang sinara ang pinto ng cr. She leaned at the door and pressed her ears against, waiting for sounds that will give her the slightest idea of what's happening outside.

Kumunot ang noo ni Zeke nang makitang walang tao sa loob ng silid na pinasukan niya. He lingered his eyesight and still saw no one. Tuluyan na nga siyang pumasok sa kwarto. He quickly smelled the aromas emitted by the candles and a curve on his lips slightly formed.

Agad niyang napansin ang nakasaradong pinto ng cr at nilapitan iyon. Nang pipihitin na niya sana ang knob ay biglang bumuka ang pinto. In an instant everything went black in Zeke's eyesight.

"It's fifty-two solaries."

Pakarinig nito'y agad bumunot ng pera si Asteria sa kanyang bulsa. The cashier handed her plastic bag of groceries after packing it.

"Thank you", she said with a smile and left.

"Thanks for the treat, VIP 7." She smirked habang binibilang ang paper bills at barya na ninakaw niya mula kay Zeke.

She walked proudly as the scene of how she knocked Zeke down kept playing on her head. Napapahagikhik pa ito sa tuwing naaalala ang mukha ni Zeke nang mawalan ito ng ulirat.

Asteria managed to run away from that damned auction after being sold, and now she had no idea where to go.

------------------

"Are you okay Sir?" Bumungad sa paningin ko ang nag-aalalang mukha ni Jomer habang inaalalayan ako nitong makaupo mula sa pagkakahiga.

"What the hell happened? Where's the girl?" Tanong ko habang sinasapo ang nananakit na bahagi ng aking ulo.

I groaned after touching a lump on my forehead. Nang kapain ko itong mabuti, napagtanto kong nagkabukol ang ulo ko. It was located on my upper left forhead.

Nang tumingin ako sa driver ko'y nababalot din bg pagtataka ang mukha nito.

"Kayo lang pong mag-isa ang nakita ko sa loob ng hotel Sir."

"May nakakita po kasing isang staff sainyo na nakahandusay sa loob habang bukas ang pinto...at pagpasok ko po'y nakita kong dumudugo yung ulo niyo kaya inuwi ko nalang ho kayo." He explained.

"Fuck!" I cussed angrily.

"S–sir?" Naguguluhang tanong ni Jomer.

I sprang up the bed and grabbed my coat hanging on the rack.

"Saan po kayo pupunta Sir?", paghabol niya sa akin?

"Let's go back to that damned building." I said as I rushed my steps out of my room.

"I want my eighty-eight million back!"

"What do you mean she's gone?" My voice echoed in the hallway.

"W-we are t-terribly sorry S-sir." Nagsusumamong tugon ng staff who's accomodating me at the moment.

"What do you plan to do about this? Hahayaan niyo nalang bang ganito?" Nakapamewang kong saad habang magkasalubong ang mga kilay.

"P-pasensya na ho talaga, i-it was so unexpected that—

"Stop giving me excuses!" Singhal ko na lalo pang nagpa tense dito.

"How can your management make up for this? Paano kayo makakabawi sa kapalpakan niyo?" Nanggigigil kong tanong.

"We'll give back your money Sir. You can tell us the mode of transfer and we will immediately send it to you." He replied slowly.

I neared and lowered my gaze to him, "What if I tell you that I don't want the money?"

Nag-angat siya ng tingin sa akin."W-what do y-you mean S-sir?", utal-utal niyang tanong.

"I've got my eyes on that 'Item 10' but thanks to your lax of security, she managed to run away without even her shadows caught on one of your cctv's!" I growled.

"We've got many ladies who are far better than—

"I don't want any other ladies!", I cut him off. "She's the only one that I want! Find her for me or I'll make sure this building is ruined first thing in the morning!" Walang bahid ng biro ang iniwan kong pagbabanta sa kanila. Hindi maipinta ang mukha ko nang makalabas ako ng building.

Mabigat ang katawan kong isinandal sa may bintana ng kotse. I rolled down the window and leaned closer. Ang bawat buntong hininga ko'y sinasalubong ng malamig na hanging nagpaurong sa ulo ko sa loob ng sasakyan.

I threw my head back, "Damn" I murmured.

I knew she wasn't ordinary but I never thought it would end up like this. Ni hindi ko man lang nakita ang mukha niya ng harapan. All I saw was her swift hands na hawak-hawak ang dinampot niyang lampshade na nakapatong sa nightstand na malapit sa pintuan ng cr na nilabasan niya. She was swift and precise, hitting my forehead and knocking me in one go.

To be knocked out by a woman is embarrassing on my part. Nevertheless, this is such a refreshing experience. In my whole life, hindi ko inaakalang may babaeng magpapadugo sa akin.

This makes her want her even more.

Natauhan akong muli ng marinig ang pagring ng aking cellphone. Kinuha ko ito mula sa bulsa ng maong kong pantalon at sinagot ang tawag.

Bumungad agad saakin ang boses na pinakaayae kong marinig sa mga panahong ito.

"So, have you found a suitable one yet?" Bungad ng matanda sa akin na hindi man lang nag-hello.

"The fuck!" I cursed, "Did you call just to ask me that?"

I heard him chuckled from the other line. "Well, pinapaalala lang naman kita. You know it's only a week left before this month ends."

"I know, I fucking know" Irita kong saad.

"Well then, goodluck on finding a bride." He said in a taunting tone, malinaw na gusto niya lang akong asarin.

"You don't have to worry about me, I already found my bride." Pagyayabang ko na nagpatigil sa mga tunog ng tawa niya sa kabilang linya.

"Really?" Biglang naging seryoso ang boses niya. "That's good then, bring her to me this friday. Let the family meet her."

Pagkatapos ng pag-uusap namin, saka ko lang narealize kung gaano kabobo ang ginawa kong pagsisinungaling kanina. Why did I told him I already found a bride even if the one who's supposed to be have run away?

"Ugh, this sucks" I grumbled as I closed my eyes at minasahes ang aking noo.

"Take me to Paradis, I'm gonna have a few drinks there." I ordered Jomer at agad naman nitong pinaharurot ang kotse patungo sa club na paborito kong puntahan.

I should relax my mind and look for pretty girls at the same time. They might not be as interesting as Item 10, but who knows? I might find a suitable one there who can provide me a first aid for this emergency.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Refusing to be Owned   Chapter 19: Lanterns

    "Zeke, saan mo ba ako balak dalhin?" Sigaw ko sa lalaki ng umakyat kami sa isang burol. Ngayon ko lamang napansing malayo na pala ang narating namin mula sa highway.Tumigil ito sa paglalakad at binitawan ang kamay kong hawak-hawak nito simula pa kanina. "Look . . .“ Tumingin ako sa direksyong tinitingnan niya at napagtantong maraming mga tao ang naroon sa burol. May iba pang burol sa katabi nito ngunit ang kinatatayuan namin ngayon ang pinakamalaki at pinakamataas.Sa likod namin, matatanaw ang kabuoan ng Noirville. Nagmukhang mga umiilaw na laruan ang mga matatayog na gusali ng siyudad mula sa kinatatayuan namin.And when I looked at the view laid in front of us, my mouth parted in shock. Malilim ang mga ilaw pero sapat na iyon upang makilala ko ang lugar na tinatanaw namin.The land of Westaria — my homeland. Kahit makapal ang kagubatang pumapagitna sa amin ay maaaninag parin ang ilaw na nanggagaling sa sa isang siyudad ng Westaria na pinakamalapit sa border.I felt my eyes burn.

  • Refusing to be Owned   Chapter 18: Where Are We Going?

    "Hello sa inyong lahat!" Magiliw kong bati sa mga staff ng Devereux mansion. Pangalawang araw na itong dito ako nag almusal. Ngayon ay ipinakilala ako ni Zeke sa kanilang mga katulong at mga guards na bumabantay sa kanilang mansyon. Ang mga ito's naka hilera paharap sa akin at maaliwalas ang mga mukhang bumati sa akin ng sabay-sabay. They were all wearing a black uniform. So it's easy to tell that they're working for a one person or family. Ang mga gwardiya ay nakasuot ng itim na coat at may puting panloob. Ang mga katulong naman ay nakasuot ng itim na trousers at white polo na naka tuck-in sa kanilang bewang. Ang kanilang mga buhok at malinis at maayos na nakatali sa isang bun. Ni wala akong makitang isang hibla ng buhok na kumawala sa pagkakatali at sumasayaw sa kanilang mukha. They were all looking prim and proper. Napansin ko ang paglapit ng isang babae mula sa linya sa akin. She might be in her late forties. There are some fine lines visible on her face, but her blue eyes sti

  • Refusing to be Owned   Chapter 17: Truth and Lies

    Namamanas na puwet ko mula sa kinauupuan ko ngayon. I can't seem to focus on what Nile Devereux is saying—my future father-in-law— amidst our breakfast. Yes, nandito ako ngayon sa bahay nila dahil inimbitahan ako ng mag ama na mag almusal kasama sila, and also to "know me more"—that's what Zeke's father said. "Zeke was quite a troublemaker when he was a kid, he once fell off from a tree that he climbed with his cousins kahit na hindi naman siya marunong umakyat ng puno." Nile let out a chuckle na sinagot ko naman ng isang nag aalangang ngiti pero hindi ko inangat ang paningin mula sa steak na hinihiwa ko sa aking plato. "Umuwi siyang may mga gasgas at may punit na short" Napalakas ang tawa ng ama. "Dad, don't embarrass me to my future wife." Pagpigil ni Zeke sa ama. I glanced at them, his dad still laughing while Zeke is looking at him with annoyance in his face. Ibinalik ko ang tingin sa pagkaing nakaharao sa akin at kinuha ang tinidor upang isubo ang piraso ng karneng itinuso

  • Refusing to be Owned   Chapter 16: New Identity

    "Dad," humarap si Zeke sa ama, "wag ka ng magtanong, baka magbago pa ang isip." He warned his dad as if I'm not in front of them. Nilunok ko ang namumuong tawa sa lalamunan ko at pinilit ibalik sa seryoso ang aking mukha. Tumikhim ang ama ni Zeke."I know that Zeke doesn't have a very good reputation in terms of having a woman," tumingin itong muli sa akin, "but knowing that he's willing to settle down puts me in ease."Inosente akong ngumiti sa kanya at tumingin kay Zeke."So...how did you two meet?" Dumagundong ang tanong ng ama ni Zeke sa tainga ko. Biglang binalot ng kaba ang dibdib ko."We met at Paradis." Maagap at maikling tugon ni Zeke. "We met there one night, we were both drinking and..." malokong ngumiti si Zeke, ngiting nagbabadya na may hindi ito kanais-nais na sasabihin. He's taunting me and he finds pleasure in doing that."And we talked for a while, napagtanto namin na aligned pala ang mga interest namin sa buhay and before leaving, he asked for my number. We were in

  • Refusing to be Owned   Chapter 15: Are You Sure?

    "D-deal", nangangatal kong salita na nagpalingon sa ulo ni Zeke na sinusundan pa rin ng tingin ang paalis nang si Oliver.His green eyes widened as he looked at me. Hindi na niya kailangan pang magsalita at magtanong dahil kitang kita ko na sa mga mata niya ang hindi makapaniwalang ekspresiyon sa sinabi ko."Fine, p–payag na ako sa kasunduan mo." Inulit ko ang nais kong sabihin sa kanya ngunit parang hindi yata siya natuwa rito at nakita ko ang bahagyang pagtaas ng kaniyang kilay. "Aren't you satisfied?", tanong ko sa kanya nang hindi pa ito nagsalita, "Isn't this what you want?"He took steps to near me and gave me a look as if deciphering every inch of me. I stood still, waiting for our faces to come close."Why the sudden change of heart?" A grin worked on his lips and his emerald eyes sparkled under the sun's rays."Tell me, which sane person will let the chance to get a hundred million Solaries slip away?" Iniangat ko ang tingin sa kanya, I didn't looked away. Dapat niyang maram

  • Refusing to be Owned   Chapter 14: New Mission

    "Asteria!"Umalingawngaw ang boses ng isang lalaki sa aking pandinig ngunit hindi ko ito binigyan ng pansin. Nanghihina at nanlulumo ang katawan ko sa eksenang nakatambad sa akin. Duguan at wala ng buhay, mga katawan ng aming kapwa sundalo na nawalan ng buhay matapos magkaroon ng sneak attack ang military forces ng Estria sa kampo na min na naka base malapit sa border. I felt suffocation creeping and swallowing my chest making my breathing rough and painful. From the distance, I could hear the roaring sounds of gunfires, bombings, panicked screams of soldiers, and the desperate cries of my fellow countrymen.I was pulled out of my reverie nang maramdaman ko ang mabigat at mahigpit na hawak ng dalawang kamay sa aking balikat. "Asteria! Pull yourself together!" He sounded angry but I saw concern when I looked into his murky eyes."Oliver..." Mahina kong bulong"Stop daydreaming Asteria!" He shouted at my face, masyadong malakas na parang nabingi ako. "Pick up your gear and gun," his v

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status