Home / Romance / Refusing to be Owned / Chapter 2: SOLD

Share

Chapter 2: SOLD

Author: J. Stein
last update Huling Na-update: 2023-10-29 17:14:07

Akala ko'y magiging madali lang at matatapos na ang lahat pagkatapos ng mga dalawa o tatlo kong pagtaas ng paddle. Pero sa hindi ko inaasahan, may tarantado pang makikikumpetensya sa 'kin.

I looked at the direction of the one who have been raising the bid higher and higher after me. Kinilatis kong mabuti ang pagmumukha nito and I rolled my eyes after realizing who he is. Walang iba kundi si Flavio who's seated on a row lower than mine in this stadium seating.

I raised my paddle. "Seventy million", I shouted.

Paglingon ko ay nakatingin din sa 'kin ang gago. He smiled, isang ngiting pang-aasar na para bang nagsasabi na hindi siya titigil sa pakikipag-agawan.

Flavio Devereaux–Aubert, in short, Flavio. He's the first son of my mom's older brother, and that being said, he is my first cousin. Dahil magka-edad lang kami, my mom and uncle brought us together since we were kids para maging malapit kami sa isa't isa. But contrary to what they initially intended, we ended up being each other's nemesis while growing up.

Nakalimutan ko na kung paano at kailan iyon nagsimula. But I've got many vague memories about how our relatives always compare us and me receiving most of their compliments. I think that's when Flavio started to get wary of me. Simula noon ay palagi na niya akong hinihigitan sa lahat ng bagay. He always aims to surpass me. I was always his enemy that he had sworn to defeat on anything.

I didn't thought that jealousy would eat him like that. Pero tangina na man, pati ba naman dito kakalabanin niya ako?

Sinabunutan ko ang sarili ko out of frustration nang makita ko uli siyang nagtaas ng paddle para magbid. I let out a sigh and looked down the stage where the woman who took my attention was standing.

Is she really worth the fight? The money? And the effort?

I scanned her once again. I can't tell how pretty she is with the black laced mask that's obscuring the upper half of her face. All I can see is the cascade of long obsidian-black hair that that frames her face; it was shining under the spotlight. Her hair flows loosely around her shoulders, occasionally falling across her face. At sa bawat marahang paghawi niya nito'y kinakagat niya ang kanyang mapupulang labi.

She was standing there like an enchantress. The other girls were not even close to her. She stood there na wala man lang bakas ng takot, hiya o kaba. She held her face high enough to meet the gazes of the audiences. She completely ignored their gleaming eyes that seemed to pierce on her barely covered body.

I knew it from the moment she stood there, she is my bride.

Natauhan ako nang marinig kong magsalita ang emcee. "1st call, is there no one willing to make the bid higher for item 10?"

I unhesitatingly raised my paddle. "Eighty-eight million", I shouted.

I smirked as I looked at Flavio who was also looking at me. Tingnan natin kung hanggang sa'n mo kayang makipaglaban sa'kin Flavio.

I saw him hesitate. 88 milion isn't a joke, especially this times where money is like a God getting worshipped by people.

Nakitang kong bumulong ang katabi niya, that must be his adviser. Kitang-kita ko ang paglukot ng kanyang noo pagkatapos n bumulong ang katabi niya. Flavio must have been advised to drop the bidding.

Lumingon siya sakin wearing bitterness in face bago siya marahas na tumayo at umalis. Sumunod na man sa kanya ang katabi niya that I only recognized until now to be his long time secretary.

I scoffed at this sight for now, my victory is sure.

"Item 10 is sold to VIP 7" Those words were loke music to my ears na sinabayan na man ng palakpakan.

Tumayo ako sa kinauupuan ko and looked at her. My brows suddenly furrowed when I saw a staff guiding her to the back of the stage. I thought I'll be the one to do that! Just like a prince, I'll offer my hand to her and assist her to our room.

"Fucking shit!" I cussed as I hurriedly went after them.

"Sir wait lang po!" Naririnig kong sigaw ng isang staff pero hindi ko ito inintindi. I'm chasing after my future kid, got no time to waste.

In a single clack of the door, I found myself in a corridor that looked like a hotel's hallway with doors lined up beside each other. I stopped my steps at luminga-linga ako nang hindi ko na makita ang sinusundan ko.

"S–sir, eto p–po and r–room card niyo." Humihingal na inibot sa'kin ng staff na kanina pa humahabol sa 'kin ang isang gold plated card. Nakasulat ang mga katagang "ROOM 22" rito.

"Where can I find this room?" Nagmamadali kong tanong.

"It's down on the sixth floor sir." He replied and smiled which showed the dimples on his face. How could such a gentle looking boy work at an auction who sells people?

Walang kaabog-abog kong tinungo ang unang elevator na nakita ko at pinindot ang number six sa elevator button. Tiningala ko ang indicator light and waited patiently before the number six appears on it.

I held my breath as I felt uneasy. I can't explain why my heart has been thudding loudly inside my ribcage ever since I started chase her.

Hinihingal lang siguro ako. I then straightened my back and started breathing slowly. When I closed my eyes while exhaling, I saw her figure and it made me wonder. Is she a domineering woman just like what she had been displaying or is she actually a soft bunny on the inside? Is she a vir—

I shook my head head nang bigla akong matauhan. Ano ba 'tong mga pumapasok sa kukote ko? I'm just here to find a woman who can be my fake bride, making a deal with her is the most important thing that I'll be doing this night. Nothing more, nothing less.

I picked up my pace. Habang naglalakad ako'y may nakasalubong akong isang matandang lalaki, nakahawak sa braso ang isang babae na isa sa nga na auction kanina.

The man looked old enough to be her grandfather yet the woman still smiled at him seductively with her bright red lips. This world has come to the point where money is what makes people alive, and is also the reason for their deaths. Mahina ang kahit na sinong tao sa harap ng nakakabulag na kislap ng pera, mapa-Solaries o Luminar man 'yan.

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • Refusing to be Owned   Chapter 19: Lanterns

    "Zeke, saan mo ba ako balak dalhin?" Sigaw ko sa lalaki ng umakyat kami sa isang burol. Ngayon ko lamang napansing malayo na pala ang narating namin mula sa highway.Tumigil ito sa paglalakad at binitawan ang kamay kong hawak-hawak nito simula pa kanina. "Look . . .“ Tumingin ako sa direksyong tinitingnan niya at napagtantong maraming mga tao ang naroon sa burol. May iba pang burol sa katabi nito ngunit ang kinatatayuan namin ngayon ang pinakamalaki at pinakamataas.Sa likod namin, matatanaw ang kabuoan ng Noirville. Nagmukhang mga umiilaw na laruan ang mga matatayog na gusali ng siyudad mula sa kinatatayuan namin.And when I looked at the view laid in front of us, my mouth parted in shock. Malilim ang mga ilaw pero sapat na iyon upang makilala ko ang lugar na tinatanaw namin.The land of Westaria — my homeland. Kahit makapal ang kagubatang pumapagitna sa amin ay maaaninag parin ang ilaw na nanggagaling sa sa isang siyudad ng Westaria na pinakamalapit sa border.I felt my eyes burn.

  • Refusing to be Owned   Chapter 18: Where Are We Going?

    "Hello sa inyong lahat!" Magiliw kong bati sa mga staff ng Devereux mansion. Pangalawang araw na itong dito ako nag almusal. Ngayon ay ipinakilala ako ni Zeke sa kanilang mga katulong at mga guards na bumabantay sa kanilang mansyon. Ang mga ito's naka hilera paharap sa akin at maaliwalas ang mga mukhang bumati sa akin ng sabay-sabay. They were all wearing a black uniform. So it's easy to tell that they're working for a one person or family. Ang mga gwardiya ay nakasuot ng itim na coat at may puting panloob. Ang mga katulong naman ay nakasuot ng itim na trousers at white polo na naka tuck-in sa kanilang bewang. Ang kanilang mga buhok at malinis at maayos na nakatali sa isang bun. Ni wala akong makitang isang hibla ng buhok na kumawala sa pagkakatali at sumasayaw sa kanilang mukha. They were all looking prim and proper. Napansin ko ang paglapit ng isang babae mula sa linya sa akin. She might be in her late forties. There are some fine lines visible on her face, but her blue eyes sti

  • Refusing to be Owned   Chapter 17: Truth and Lies

    Namamanas na puwet ko mula sa kinauupuan ko ngayon. I can't seem to focus on what Nile Devereux is saying—my future father-in-law— amidst our breakfast. Yes, nandito ako ngayon sa bahay nila dahil inimbitahan ako ng mag ama na mag almusal kasama sila, and also to "know me more"—that's what Zeke's father said. "Zeke was quite a troublemaker when he was a kid, he once fell off from a tree that he climbed with his cousins kahit na hindi naman siya marunong umakyat ng puno." Nile let out a chuckle na sinagot ko naman ng isang nag aalangang ngiti pero hindi ko inangat ang paningin mula sa steak na hinihiwa ko sa aking plato. "Umuwi siyang may mga gasgas at may punit na short" Napalakas ang tawa ng ama. "Dad, don't embarrass me to my future wife." Pagpigil ni Zeke sa ama. I glanced at them, his dad still laughing while Zeke is looking at him with annoyance in his face. Ibinalik ko ang tingin sa pagkaing nakaharao sa akin at kinuha ang tinidor upang isubo ang piraso ng karneng itinuso

  • Refusing to be Owned   Chapter 16: New Identity

    "Dad," humarap si Zeke sa ama, "wag ka ng magtanong, baka magbago pa ang isip." He warned his dad as if I'm not in front of them. Nilunok ko ang namumuong tawa sa lalamunan ko at pinilit ibalik sa seryoso ang aking mukha. Tumikhim ang ama ni Zeke."I know that Zeke doesn't have a very good reputation in terms of having a woman," tumingin itong muli sa akin, "but knowing that he's willing to settle down puts me in ease."Inosente akong ngumiti sa kanya at tumingin kay Zeke."So...how did you two meet?" Dumagundong ang tanong ng ama ni Zeke sa tainga ko. Biglang binalot ng kaba ang dibdib ko."We met at Paradis." Maagap at maikling tugon ni Zeke. "We met there one night, we were both drinking and..." malokong ngumiti si Zeke, ngiting nagbabadya na may hindi ito kanais-nais na sasabihin. He's taunting me and he finds pleasure in doing that."And we talked for a while, napagtanto namin na aligned pala ang mga interest namin sa buhay and before leaving, he asked for my number. We were in

  • Refusing to be Owned   Chapter 15: Are You Sure?

    "D-deal", nangangatal kong salita na nagpalingon sa ulo ni Zeke na sinusundan pa rin ng tingin ang paalis nang si Oliver.His green eyes widened as he looked at me. Hindi na niya kailangan pang magsalita at magtanong dahil kitang kita ko na sa mga mata niya ang hindi makapaniwalang ekspresiyon sa sinabi ko."Fine, p–payag na ako sa kasunduan mo." Inulit ko ang nais kong sabihin sa kanya ngunit parang hindi yata siya natuwa rito at nakita ko ang bahagyang pagtaas ng kaniyang kilay. "Aren't you satisfied?", tanong ko sa kanya nang hindi pa ito nagsalita, "Isn't this what you want?"He took steps to near me and gave me a look as if deciphering every inch of me. I stood still, waiting for our faces to come close."Why the sudden change of heart?" A grin worked on his lips and his emerald eyes sparkled under the sun's rays."Tell me, which sane person will let the chance to get a hundred million Solaries slip away?" Iniangat ko ang tingin sa kanya, I didn't looked away. Dapat niyang maram

  • Refusing to be Owned   Chapter 14: New Mission

    "Asteria!"Umalingawngaw ang boses ng isang lalaki sa aking pandinig ngunit hindi ko ito binigyan ng pansin. Nanghihina at nanlulumo ang katawan ko sa eksenang nakatambad sa akin. Duguan at wala ng buhay, mga katawan ng aming kapwa sundalo na nawalan ng buhay matapos magkaroon ng sneak attack ang military forces ng Estria sa kampo na min na naka base malapit sa border. I felt suffocation creeping and swallowing my chest making my breathing rough and painful. From the distance, I could hear the roaring sounds of gunfires, bombings, panicked screams of soldiers, and the desperate cries of my fellow countrymen.I was pulled out of my reverie nang maramdaman ko ang mabigat at mahigpit na hawak ng dalawang kamay sa aking balikat. "Asteria! Pull yourself together!" He sounded angry but I saw concern when I looked into his murky eyes."Oliver..." Mahina kong bulong"Stop daydreaming Asteria!" He shouted at my face, masyadong malakas na parang nabingi ako. "Pick up your gear and gun," his v

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status