แชร์

Refusing to be Owned
Refusing to be Owned
ผู้แต่ง: J. Stein

Prologue

ผู้เขียน: J. Stein
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2023-10-29 17:11:43

In the bustling city of Noirville, the capital city of Estria, people from the higher society have gathered in one place to fill their obscene desires and to covet the innocence of the ladies that will be put in front of them to acquire.

In the desolate alley of the city's so called red light street, a building stood ten stories high. Sa unang palapag ay matatagpuan ang mga agency ng illegal brokers na smugglers ng kahit ano—even people.

Walang nakakaalam kung ano ang mayroon sa natitira pang siyam na palapag ng gusali. No one dares and no one's interested, for anyone who comes in this street are people with certain agendas and are busy taking care if theirselves to even notice what's on their surroundings.

"15 million from VIP 7" Narinig kong sabi ng emcee kasabay ng mga hindi makapaniwalang usal ng mga taong naroon din sa pagtitipon na 'yon.

I can't even recall how the hell I came here. But now I find myself standing in front of a masked crowd while under the limelight.

Nakuha na ang iba kong mga kasama and I'm the last item to be auctioned before everything of this ends.

"Woahh, 20 million from VIP 4!" Sigaw ulit ng emcee nang kasabay ng pagtaas ng placard ng isa sa mga audience na may nakasulat na number 4. VIP 4 and VIP 7 were the only ones who put up a fight with each other just to take me home and the latter was first to bid on me.

"VIP 7 raised the bid to 25 million!" I gasped with the audiences as I heard that price. But contrary to them, I ain't satisfied with that measly 25 million! I'm worth more than that!

Nangangalay na ako at hindi pa rin tapos sa pagbid tong dalawang to. From VIP 7's 25 million to VIP 4's 40 million.

Standing in the stage with only bikini on is sure embarrassing. I've been a very bold person but I can't help but get conscious as I can feel their peircing  gazes on my body.

At kahit gaano kong titig ay hindi ko talaga maaninag ang pagmumukha ng dalawang mokong na nagkakandarapa na magbid para sakin. The entirety of this hall is dim with the stage being only the bright place. Pero kahit na madilim ay kaya ko pa ring maaninag ang mga suot nilang maskara. Some wore a metallic silver while the others have shiny gold on them. VIP 7 and 4 have gold masks.

"70 million from VIP 7!" I can hear as the emcee cheered. The crowd was in awe and I can see the figures of their head turn to where VIP 7 was.

This man is filthy rich. Siguro'y may-ari ito ng isang kompanya at galing sa mayamang pamilya.

To be willing to spend millions on a woman in an auction means that he must be having a hard time to get the opposite sex attracted to him.

Isa siguro itong matandang mayaman na mahilig sa mga babaeng mas bata sa kanya. Maybe a divorcee with grandchildren around my age. Or a cheating husband in his late fifties. Nevertheless, I must survive this night.

"Item 10 is sold to VIP 7!" The emcee shouted which pulled me out of my train of thoughts.

Dumagungdong ang palakpakan nang mga tao habang nakita kong may isang tao na tumayo sa kanyang kinauupuan.

I was so caught up on recognizing him na hindi ko napansin na may isang babaeng staff na pala ang nasa tabi ko.

"Let's go to your room now." Usal nito at hinawakan ako ng marahan sa braso upang alalayan ako patungo sa supposed room na tutuluyan ko.

I walked down the stage with my head turned to the crowd searching for the one who have just bought me for 88 million solaries.

Alam kong wala akong dapat ikatakot but my heart is thudding loudly inside my ribcage. Dahan-dahang binuksan ng staff ang pinto ng isang kwarto at tumambad sa'kin ang dim-lighted room na puno ng rose petals sa sahig at kama.

"Aaahh...yess"

"Ughh.. you're so beautiful!"

"Ha..d-don't stop...aahh"

Nakarinig ako ng mga ungol mula sa katabing kwarto. There was a loud squeaking sound which I concluded to be the sound of the bed produced by their intense movements. I can't help but to picture a scenario on my head. I recognized the woman's voice, isa siya sa mga kasama kong i-auction kanina at mas naunang mabili sa akin.

Naglakad ako at isinara ang pinto ng unit. I crossed my arms and sighed.

"This night's gonna be rough." I smirked as I turned my back on the door.

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Refusing to be Owned   Chapter 19: Lanterns

    "Zeke, saan mo ba ako balak dalhin?" Sigaw ko sa lalaki ng umakyat kami sa isang burol. Ngayon ko lamang napansing malayo na pala ang narating namin mula sa highway.Tumigil ito sa paglalakad at binitawan ang kamay kong hawak-hawak nito simula pa kanina. "Look . . .“ Tumingin ako sa direksyong tinitingnan niya at napagtantong maraming mga tao ang naroon sa burol. May iba pang burol sa katabi nito ngunit ang kinatatayuan namin ngayon ang pinakamalaki at pinakamataas.Sa likod namin, matatanaw ang kabuoan ng Noirville. Nagmukhang mga umiilaw na laruan ang mga matatayog na gusali ng siyudad mula sa kinatatayuan namin.And when I looked at the view laid in front of us, my mouth parted in shock. Malilim ang mga ilaw pero sapat na iyon upang makilala ko ang lugar na tinatanaw namin.The land of Westaria — my homeland. Kahit makapal ang kagubatang pumapagitna sa amin ay maaaninag parin ang ilaw na nanggagaling sa sa isang siyudad ng Westaria na pinakamalapit sa border.I felt my eyes burn.

  • Refusing to be Owned   Chapter 18: Where Are We Going?

    "Hello sa inyong lahat!" Magiliw kong bati sa mga staff ng Devereux mansion. Pangalawang araw na itong dito ako nag almusal. Ngayon ay ipinakilala ako ni Zeke sa kanilang mga katulong at mga guards na bumabantay sa kanilang mansyon. Ang mga ito's naka hilera paharap sa akin at maaliwalas ang mga mukhang bumati sa akin ng sabay-sabay. They were all wearing a black uniform. So it's easy to tell that they're working for a one person or family. Ang mga gwardiya ay nakasuot ng itim na coat at may puting panloob. Ang mga katulong naman ay nakasuot ng itim na trousers at white polo na naka tuck-in sa kanilang bewang. Ang kanilang mga buhok at malinis at maayos na nakatali sa isang bun. Ni wala akong makitang isang hibla ng buhok na kumawala sa pagkakatali at sumasayaw sa kanilang mukha. They were all looking prim and proper. Napansin ko ang paglapit ng isang babae mula sa linya sa akin. She might be in her late forties. There are some fine lines visible on her face, but her blue eyes sti

  • Refusing to be Owned   Chapter 17: Truth and Lies

    Namamanas na puwet ko mula sa kinauupuan ko ngayon. I can't seem to focus on what Nile Devereux is saying—my future father-in-law— amidst our breakfast. Yes, nandito ako ngayon sa bahay nila dahil inimbitahan ako ng mag ama na mag almusal kasama sila, and also to "know me more"—that's what Zeke's father said. "Zeke was quite a troublemaker when he was a kid, he once fell off from a tree that he climbed with his cousins kahit na hindi naman siya marunong umakyat ng puno." Nile let out a chuckle na sinagot ko naman ng isang nag aalangang ngiti pero hindi ko inangat ang paningin mula sa steak na hinihiwa ko sa aking plato. "Umuwi siyang may mga gasgas at may punit na short" Napalakas ang tawa ng ama. "Dad, don't embarrass me to my future wife." Pagpigil ni Zeke sa ama. I glanced at them, his dad still laughing while Zeke is looking at him with annoyance in his face. Ibinalik ko ang tingin sa pagkaing nakaharao sa akin at kinuha ang tinidor upang isubo ang piraso ng karneng itinuso

  • Refusing to be Owned   Chapter 16: New Identity

    "Dad," humarap si Zeke sa ama, "wag ka ng magtanong, baka magbago pa ang isip." He warned his dad as if I'm not in front of them. Nilunok ko ang namumuong tawa sa lalamunan ko at pinilit ibalik sa seryoso ang aking mukha. Tumikhim ang ama ni Zeke."I know that Zeke doesn't have a very good reputation in terms of having a woman," tumingin itong muli sa akin, "but knowing that he's willing to settle down puts me in ease."Inosente akong ngumiti sa kanya at tumingin kay Zeke."So...how did you two meet?" Dumagundong ang tanong ng ama ni Zeke sa tainga ko. Biglang binalot ng kaba ang dibdib ko."We met at Paradis." Maagap at maikling tugon ni Zeke. "We met there one night, we were both drinking and..." malokong ngumiti si Zeke, ngiting nagbabadya na may hindi ito kanais-nais na sasabihin. He's taunting me and he finds pleasure in doing that."And we talked for a while, napagtanto namin na aligned pala ang mga interest namin sa buhay and before leaving, he asked for my number. We were in

  • Refusing to be Owned   Chapter 15: Are You Sure?

    "D-deal", nangangatal kong salita na nagpalingon sa ulo ni Zeke na sinusundan pa rin ng tingin ang paalis nang si Oliver.His green eyes widened as he looked at me. Hindi na niya kailangan pang magsalita at magtanong dahil kitang kita ko na sa mga mata niya ang hindi makapaniwalang ekspresiyon sa sinabi ko."Fine, p–payag na ako sa kasunduan mo." Inulit ko ang nais kong sabihin sa kanya ngunit parang hindi yata siya natuwa rito at nakita ko ang bahagyang pagtaas ng kaniyang kilay. "Aren't you satisfied?", tanong ko sa kanya nang hindi pa ito nagsalita, "Isn't this what you want?"He took steps to near me and gave me a look as if deciphering every inch of me. I stood still, waiting for our faces to come close."Why the sudden change of heart?" A grin worked on his lips and his emerald eyes sparkled under the sun's rays."Tell me, which sane person will let the chance to get a hundred million Solaries slip away?" Iniangat ko ang tingin sa kanya, I didn't looked away. Dapat niyang maram

  • Refusing to be Owned   Chapter 14: New Mission

    "Asteria!"Umalingawngaw ang boses ng isang lalaki sa aking pandinig ngunit hindi ko ito binigyan ng pansin. Nanghihina at nanlulumo ang katawan ko sa eksenang nakatambad sa akin. Duguan at wala ng buhay, mga katawan ng aming kapwa sundalo na nawalan ng buhay matapos magkaroon ng sneak attack ang military forces ng Estria sa kampo na min na naka base malapit sa border. I felt suffocation creeping and swallowing my chest making my breathing rough and painful. From the distance, I could hear the roaring sounds of gunfires, bombings, panicked screams of soldiers, and the desperate cries of my fellow countrymen.I was pulled out of my reverie nang maramdaman ko ang mabigat at mahigpit na hawak ng dalawang kamay sa aking balikat. "Asteria! Pull yourself together!" He sounded angry but I saw concern when I looked into his murky eyes."Oliver..." Mahina kong bulong"Stop daydreaming Asteria!" He shouted at my face, masyadong malakas na parang nabingi ako. "Pick up your gear and gun," his v

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status