45

I was feeling empty and dead inside. Wala na 'ata akong mailu-luha pa sa lagay na ito. Namamanhid rin ang buong katawan ko.

Sa madilim na basement na ito, gusto ko nalang maglaho na tila isang bula. I feel so hopeless right now.

Walang buhay na ang mga mata ko, mugtong-mugto ito sa kakaiyak at humahapdi na rin. Hindi ko alam kung hanggang saan nalang ang makakaya ko. Dahil lumipas ang oras at maging araw ay hindi ko na kaya.

“Arck!” I wipe my mouth using the back of my hand. I can't take this unbearable feeling. I always feel queasy and nauseated. Hindi nakakatulong sa'kin ang pagsusuka at halos nawawalan pa ako ng malay dahil sa sobrang pagkahilo.

Pinagpapasalamat ko nalang siguro ngayon dahil ilang araw na ang nakalipas yung huling punta ni Lessia dito. Tanging si Shelley lang rin ang pabalik-balik dito para hatidan ako ng pagkain, iyon ngalang ay ilang oras na ang nakakalipas matapos hatiran niya ako ng pangtanghalian ay hindi na siya nakakabal