Chapter 173 - Nanunuksong Vicento

Nakahiga ako sa mga bisig ni Vicento, habang unti-unting bumabalik sa isip ko ang bawat sandali ng buhay ko bilang Ria De Leon.

Lahat ng sakit at pinsalang ibinigay nila sa akin, paulit-ulit na nagpatong-patong sa loob ng puso ko— mga sugat na matagal kong tinaglay, at ngayon lang tuluyang napawi.

Dahan-dahan kong naramdaman ang pagkalma ng damdamin ko. Pinunasan ko ang mga luha sa gilid ng aking mga mata.

“Pasensya na,” sabi ko, paos ang boses. “Nadala lang ako kanina. Narinig ko lang kasi ang kwento ni Ria De Leon at naawa ako sa kanya. Hindi ko napigilan.”

Tumango si Vicento.

“Kawawa talaga siya,” aniya. “Naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Mas okay ka na ba ngayon?”

“Oo, mas maayos na ako.”

Kinuha niya ang tumbler at iniabot sa akin. “Ang tagal mong umiyak. Uminom ka muna ng tubig para mabasa ang lalamunan mo.”

Habang umiinom ako, biglang naisip ko ang mga itlog sa ilalim ng upuan.

“Ikaw ba ang naghanda ng mga itlog na ’yon?” tanong ko, bahagyang nakangiti.

Maingat niyang itinab