Novels by Alshin07

Malambing akong tinitigan ni Vicento, at sa kanyang mga mata ay puno ng walang katapusang pag-ibig. “Malalaman mo rin sa tamang panahon.”Hindi pa rin niya binigay ang sagot, kaya para akong nabitin—may puwang sa dibdib kong hindi ko maipaliwanag.Matapos ang isang araw ng pag-uusap, sa wakas ay nagkasundo na ang dalawang pamilya sa mga kundisyon.Bagama’t napagpasyahan na ang kasal nina Nica at Marvin, may tinatago pa ring pakana ang pamilya Ocampo.Sila ang magbqbayad para sa seremonya ng kasal, ngunit hindi pipirma ng marriage certificate. Malinaw na nagpapanggap lang sila para sa panlabas na anyo.Kapag wala nang silbi si Nica, maaari nila itong itapon anumang oras.Sa simula pa lang, itinuturing ng lahat na isang pag-angat para sa pamilya De Leon ang kasal na ito, ngunit tinitingnan pa rin sila ng pamilya Ocampo na parang mga magnanakaw. Dahil dito, labis na nainsulto ang pamilya De Leon.“Ano’ng ibig sabihin ng pagpapakasal nang walang marriage certificate? Ano bang tingin ninyo

Bigla akong napatingin kay Vicento. Sino ang 'siya' na tinutukoy niya? Ako ba iyon?Napabuntong-hininga si Lolo. “Nakikita kong naging mapagpakumbaba ka sa loob ng maraming taon. Kahit sila ang may mali ngayon, kailangan mong magbigay-galang. Pagkatapos ng lahat, ang batang nasa sinapupunan niya ay may dugong katulad ng sa iyo. Kapag may nangyaring masama, alam mong delikado na ang kalagayan ni Denver ngayon.”Mahinahon nagsalita si Vicento. “Hindi pa man buo ang bata, paano natin malalaman kung anak nga iyon ni Denver? Bukod pa riyan, ang tumor at kidney failure ni Denver ay hindi pa malala. Fertile pa rin siya. Kung makontrol ang tumor at hindi na kumalat, makakahanap tayo ng mga nangungunang eksperto para operahan siya. Pagkatapos ng isa o dalawang taon na pagpapahinga, magiging maayos din siya.”Tinitigan siya ni Lolo Arnulfo. “Vicento, dati hindi ka ganito kaagresibo.”“Dahil dati, palagi akong umaatras at nagpaparaya— at dahil doon, si Ria De Leon ay namatay nang napakasakit. Sa

Habang papunta kami sa silid-aralan ng matandang don ay malakas ang kabog ng dibdib ko— parang noong bata pa ako at pinatawag ako ng guro sa opisina dahil may kasalanan ako. Ang bawat hakbang ay parang napakahaba.Si Vicento naman ay kalmado mula simula hanggang ngayon, walang kahit anong emosyon sa mukha, kaya walang makakahula kung ano ang nasa isip niya. Puno talaga ng misteryo ang lalakeng ito.Pagkapasok namin ay inilapag ng katiwala ang tsaa at mga meryenda bago tahimik na umalis saka isinara pa ang pinto nang makalabas siya.Itinuro ni Lolo Arnulfo ang sala habang nakatingin sa akin at nagsalita. “Umupo ka.”Hindi ako naglakas-loob umupo dahil medyo kinakabahan pa rin ako sa harap niya. Baka maihi pa ako. “Papa, tatayo na lang po ako.”Matagal niya akong tinitigan bago siya nagsalitang muli. “Wala pa akong sinasabi pero bakit parang may kasalanan ka?”Napalunok-laway pa ako. Namura ko pa tuloy ang sarili sa aking isipan. Sa kanya yata namana ni Vicento ang pagiging intimidating

Matapos ang insidente kagabi, napuno ng galit si Edmund kay Marvin at kasunod nito, kay Sofia. Sadyang pinatindi ko ang kanyang galit. Bagama’t si Sofia ay anak sa labas, mas nakatanggap siya ng pagmamahal at pag-aaruga kaysa kay Ria Canlas na isang lehitimong anak mula pagkabata pa. Pinalaki siya ni Edmund na parang anak ng mayamang pamilya, ngunit hindi niya alam na kusang ibababa ni Sofia ang sarili sa mababang estado dahil lang sa isang hangal na lalake.Sa paraan ng pagtrato ni Edmund sa kaniya, puwedeng mapakasalan ni Sofia ang isang disenteng lalake. Ngunit naghintay siya na magdiborsyo ang isang hangal at dahil walang anak na lalaki ang pamilya Canlas, nais pa niyang itaguyod ang lalake na iyon para magmana sa angkan. Paano hindi magagalit si Edmund?Sa galit niya, sinumpa pa niya ang ina ni Sofia. Alama naman ng lahat na ang kabit ay ang minamahal niya, kaya maiisip mo kung gaano siya nagngangalit ngayon. Si Marvin na kanina’y nanghihinaang nagsasalita kay Sofia, ngayon ay ta

Mula nang bumalik si Nica sa pamilya namin ay ilang beses na akong natalo sa kaniya, ilang beses niyang inapi ng walang kalaban-laban. Ngayon, ako ang nanalo, at magbabayad siya nang mabigat. Ang pag-aasawa sa mapanganib na pugad ng pamilya Ocampo ay isang malaking parusa sa kanya. Gusto ko lamang makita kung ano ang kaya niyang gawin nang wala ang proteksyon ng pamilya De Leon.Tinitigan ako ni Nica nang may poot. “Ria Canlas, walang sinuman ang laging nananalo.”“Sinasabi ko sa’yo ito, Nica, kapag may ninakaw ka, kailangan mong bayaran iyon. Binibigyan kita ng taos-pusong pagbati sa pagpapakasal mo kay Marvin.” Pagkatapos ng makabagbag-damdaming pahayag na iyon, ngumisi ako at umalis, hindi na siya muling nilingon.Si Nica ay tuso at bihasang mandaragit. Hindi siya mayabang o padalos-dalos, dahan-dahan niya akong itinutulak sa sulok, at dahan-dahang sumasama sa loob ng mga pamilya De Leon at Victorillo. Kung hindi ako nabuhay muli, maaaring nagpatuloy siya sa dati niyang landas at n

Ang mga salitang iyon na nanggaling pa mismo sa taong minamahal mo ay isang pakiramdam na lubos kong nauunawaan.Kahit ano pa man ang naging motibo ni Nica sa paglapit kay Denver, sa sandaling ito, tiyak na masakit iyon para sa kanya.Pagkatapos ng lahat, totoo ang mga taon na pinagsamahan nila, at totoo rin ang mga naging damdamin niya.Buntis siya sa anak ni Denver, ngunit binabalewala lamang siya ng ama ng bata. Paano nga ba hindi masasaktan si Nica?Walang anumang ekspresyon sa mukha ni Vicento nang magsalita siya. “Kung ganoon, tapos na ang usapan.”Hindi nagustuhan ito ni Mama Sandy. “Walang pundasyon ng damdamin ang anak kong babae at si Marvin at bukod pa roon, mahina ang kalusugan niya. Hindi ako pumapayag sa kasal na ito.”Tahimik niyang itinago pa rin ang katotohanang buntis si Nica — sapagkat nakahihiya na nga ang lahat ng nangyari. Lalo na’t nakatakda na ang kasal nina Denver at Marian, kaya’t hindi maaaring ipaalam na nagdadalang-tao si Nica.May kaunting pagkakaunawaan

"A-Aleisha..." Pinipigilan ni Raphael ang galit sa kanyang dibdib, at bago pa niya matapos ang sanang sasabihin ay tumunog ang kanyang cellphone. Si Lolo Raul niya ang tumawag. "Nasaan kayo? Hindi ba't sinabi mong babalik kayo para maghapunan?" "Lolo, andito na kami." Pagkababa ng telepono ay nak

Umupo si Raphael sa gilid ng kama, tinititigan ang kanyang mga pilikmata na bahagyang nanginginig na parang balahibo— pinipigilan ang sarili na matawa. Nagkunwari itong hindi alam na gising na siya. "Aleisha, gising na." "Hmmm..." Nagkunwaring nagising si Aleisha, dahan-dahang dumilat, ngunit hin

Nagkatinginan sina Joaquin at ang dalawa pa, sabay tumango sa isa't isa at agad lumapit upang pigilan si Raphael. "Sir! Mapapatay mo na siya!" Ang lalaking dating puno ng dignidad ay balot na ngayon ng dugo— isang nakakatindig-balahibong tanawin. "Oo nga, Sir! Hindi siya karapat-dapat na pagtuuna

Ang paa ni Raphael ay umangat at walang sabi-sabing sinipa nang malakas sa tiyan si Mr. Sandoval. "Ahh!" Tumilapon si Mr. Sandoval na para bang bolang pinagulong hanggang sa sumalpok sa sulok ng dingding. Napahiyaw siya sa sakit at halos hindi na makahinga. "T-Tama n-na..." pagmamakaawa ni Mr. Sa

"Hmmm... ang bango mo naman, mahal kong Aleisha," sabi ni Mr. Sandoval habang ibinababa ang kanyang ulo at sumandal sa leeg ni Aleisha— palalim na palalim ang kanyang paghinga. Halata na lubos na nasiyahan ang matandang lalaki habang tinitingnan si Aleisha na parang isang natatangingng kayamanan. H

Naikuyom ni Raphael ang mga palad. Talaga bang hindi mapili si Aleisha? Ganoong klaseng babae ba siya? Ang Romulo Sandoval na iyon ay kasing edad lang ng tatay niya! Habang lalo siyang nagagalit ay lalong nagiging kalmado ang hitsura niya. Pagak siyang napatawa at mahinahong nagsalita. "Magmaneho k

Isang mahinang tapik ang gumising sa akin. Nakanganga pa ako at pakiramdam ko ay natuyuan ako ng laway kaya kaagad kong pinunasan ang gilid ng aking labi."Hindi ganyan ang kilos ng isang Roxanne Rios," walang kabuhay-buhay na saad ni Ego saka tumayo.Napaayos tuloy ako ng upo at kunwari ay nakatingin sa labas ng bintana. Bigla tuloy ako nahiya at lihim na namura ang sarili. Ilang oras ba akong nakatulog tapos nakanganga pa talaga.Saka ko lang napansin na naka-landing na pala ang eroplano. Ganoon na siguro ako katagal nakatulog. Pero sa pagkakaalam ko ay mahigit isang oras lang naman ang papuntang India. Lalo pa at naka-private airplane naman kami at wala ng lay over sa kung saang bansa."She's a woman of modesty," dagdag pa ni Ego.Ano raw? Modesty? Baka modes? Iyong with wings?Nauna na siyang bumaba ng eroplano habang bitbit ang isang maliit na bag— iyong bang nasa game show na Deal or No Deal. Ano ngang tawag doon?"Kami na po ang magdadala ng gamit ninyo, Miss Roxanne," sabi pa

Hawak ko na ang bagong kontrata na ginawa ni Jander habang kanina pa ako nakatingin nang masama sa kanya. "Bakit ganyan ka makatingin?" taas-kilay na tanong niya. "Pirmahan mo na kung wala ka ng tanong. Malapit na kayong umalis." Nandito kami sa isang private property ng pamilya Buencarlos. Nagkalat ang mga helicopter at ilang mga private airplane sa paligid. Prente akong nakaupo sa loob ng isang eroplano. Papunta kami ngayon sa India. Oo. Sa India. Para mag-mekus-mekus. Ang ibig kong sabihin ay para sa honeymoon namin. Ayon sa gusto ni Roxanne Rios ay may walong lugar siyang gustong puntahan. Iyon ang honeymoon na gusto niya— ang mag-travel sa iba't ibang lugar. At bilang parte ng pagpapanggap ay kailangan naming sundin ang honeymoon na gusto ni Roxanne Rios. Paanong hindi? Bago pa man siya nawala ay pinanglandakan niya na kung ano-anong lugar ang pupuntahan nila ni Ego sa honeymoon nila. Pinost niya pa iyon sa kanyang social media accounts. Dahil parehas sila ni Ego na mga p

"Ano bang nangyayari! Tang ina naman ninyo!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko habang sumisigaw sa harapan ni Ego at ng iba pang miyembro ng Lucky Nine kasama na rin si Abigaile. "Kalma ka lang, Miss Roxanne..." sagot ni Rojen na siyang gumagamot ngayon sa sugat ni Jander— siya ang doktor sa grupo nila. "Oo nga, malayo sa bituka," nakangiting sagot ni Jander na parang wala lang sa kanya. Isa-isang nagsulputan ang mga miyembro ng Lucky Nine kanina at may mga hawak silang baril. Imbes na sa hospital dinala si Jander ay rito sa palasyong bahay ni Ego kami dinala. Binalik ko ang tingin kay Ego. "Karapatan ko naman sigurong malaman kung anong nangyayari. Paano ako magpapanggap nang maayos kung hindi ko naman alam kung kailan bigla na lang ulit may susulpot na tao sa harapan ko at barilin ako!" "Sinabi ko naman sa iyo na ingatan mo ang gown na iyan," malamig na saad ni Ego habang nakatingin sa akin. "Eh gago ka pala, eh!" sigaw ko ulit sa kanya. "Tinago ba ninyo so Roxanne Rios dahil

"You may now kiss the bride..." anunsyo ng pari. Napaghandaan ko na ito. Alam kong ayaw ni Ego na humalik sa akin dahil lantaran naman ang pagpapakita niya ng pandidiri sa akin. Mabuti na lang at mahiyain at mahinhin si Roxanne Rios. Kaya naman ay kaagad akong humarap sa mga bisita at magsasalita na sana nang bigla niyang kinabig ang beywang ko at sa hindi inaasahan ay naglapat ang aming mga labi. Para akong isang nauupos na kandila. Ang kamay ko ay nanghihinang nakapatong sa dibdib niya habang nakayakap naman siya sa beywang ko. Kung hindi pa yata pumalakpak ang mga tao ay hindi pa siya lalayo sa akin. Nakangiti siyang nakaharap sa lahat habang may sinasabi sa akin. "Baka nakalimutan mong kailangan nating magpanggap na nagmamahalan talaga tayo kapag nasa harap ng ibang tao?" Oo nga pala. Kasali iyon sa mga kondisyon at wala akong karapatang humindi. "Huwag mong isipin na gusto kitang halikan," dagdag niya pa. "Maraming mata ang nakamasid sa akin ngayon, kaya kailangan kong magpan

Nakaharap ako sa salamin habang binabasa ang text message ni Josielyn— nakasakay na raw ng eroplano si Nanay kasama ang private nurse nito.Tipid akong napangiti nang mabasa ang sumunod niyang text."Ate, ang daming grocery ang dumating! Tapos nag-iwan pa ng pera iyong poging lalake na parang bidang mafia sa isang korean movie!"Mabuti naman at tumupad sa usapan si Ego. Matapos kong pirmahan ang kontrata ay kaagad na ipinaliwanag sa akin ni Jander ang lahat-lahat— iyong lalakeng humabol sa akin. At hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari.Kapalit ng pagpapagamot kay Nanay, pag-aaral ng mga kapatid ko hanggang kolehiyo at ang bagong buhay na pinapangarap ko ay wala akong ibang gagawin kung hindi ang magpanggap bilang si Roxanne Rios— ang kasintahan ni Ego at ang babaeng dapat niyang pakasalan. Kumbaga magiging substitute bride at asawa ako.Hindi ko alam kung nasaan siya at kung bakit kailangan ko pang magpanggap. Wala naman talaga akong pakialam sa kung ano

"Hoy, kuya! Kahit pangyosi na lang!" sigaw ko sa lalakeng dumaan. "Hay, naku! Sa ganda kong ito? Hindi na naman nakabenta ngayon! Pambihira!"Nagdadabog akong nagparoon at parito. Ilang oras na akong nakatayo rito sa pwesto ko pero kahit pang-candy lang ay wala pa rin akong kinikita. Hindi pa ako nabobokya simula nang magpasya akong sumunod sa yapak ni Nanay. Isang linggo na rin simula ng mawalan ako ng customer. Ni hindi rin ako tinatawagan ng mga VIP customers ko.Napasandig ako sa magaspang at malamig na dingding habang nakatingin sa kalsada. Nagpalinga-linga ako at nakikitang nakakabenta na ang ibang mga babaeng tulad ko. Kung tutuusin ay mas masarap pa akong tingnan kaysa sa kanila.Sa totoo lang ay hindi ko na dapat pang mag-display ng mukha rito dahil mismong customer na ang naghahanap sa akin— pero bigla na lang natigil ang mga tawag sa akin. Ang sabi sa akin ni Mother— ang handler ko sa pinagtatrabahuan kong club ay rito ako pumwesto. Sinabi ko rin kasi sa kanya na sa malay