3

Chapter 3

Paglabas ni Sunshine ng bahay, tinawagan na niya sana ang online taxi. May kotse sa villa, pero hawak ng driver ang susi, at ayaw na niyang makiusap pa kay Angelo.

Biglang may tumawag sa pangalan niya. 

“Sunshine!”

Paglingon niya, may itim na Mercedes-Benz sa ilalim ng puno. Bumukas ang pinto at lumabas ang isang lalaki, nakaitim na shirt, naka-gold glasses, at may gentle na ngiti.

“Larry?” gulat na tanong niya. “How did you find me?”

“Sorry, I didn’t know you’re getting out today. You should’ve told someone para nasundo kita. But anyway, congrats! You’re finally free. Come here, give me a hug.”

Napangiti si Sunshine at niyakap siya. “Thank you.”

Tahimik lang si Angelo na bagong dating. Nakita niya ang yakapan ng dalawa. Si Larry, nagtaas pa ng kilay, parang sinasabi sa gawi ni Angelo: “She’s mine now.”

Pag-alis ni Angelo na walang kahit anong sinabi, hinaplos ni Larry ang buhok ni Sunshine. “You're skinny. You should eat more. Also, sasamahan na kita sa ospital. Alam kong pupuntahan mo si Uncle Su.”

“Ha? How did you know?”

“Talagang dumiretso ako rito para sunduin ka. Hindi na raw maganda kalagayan ng tatay mo.”

Tahimik lang si Sunshine. Naalala niya sinabi rin ito ni Professor Manotoc.

“Pero kailangan ko munang dumaan sa police station. May parole clearance pa ako bago ako makaalis ng city.”

“No problem. Sasama ako sa'yo, Sunshine. Let’s finish it fast.”

“Thank you, Larry… I mean… the most considerate uncle.”

“Hey! Don’t call me uncle. Three years lang tanda ko sa’yo. Just call me Larry!”

Pinagbuksan siya ni Larry ng pinto. Umupo siya sa front seat, isang simpleng gesture na kahit kailan, hindi ginawa ni Angelo.

Hapon na nang natapos nila ang parole papers. Kinagabihan, lumipad sila pa-Azure City.

Kinabukasan, alas nuebe ng umaga, dumating sila sa ospital. Pumasok si Sunshine sa hospital room ng tatay niya, at agad siyang napaiyak.

Ang dati niyang malakas at matikas na ama, sobrang payat na. Halos kalansay, mahina ang hininga.

Lumapit siya, niyakap ito at umiyak.

“Dad… I’m sorry. I left you. Pinili kong kumapit sa maling tao para lang buo ang pamilya ko… I was wrong.”

Dumilat si Bert, at kahit mahina, ngumiti ito.

“Sunny… anak ko… you’re finally here…”

Nanginig si Sunshine sa iyak. Sa tagal ng pagkakakulong, ngayon lang niya naramdaman ulit na anak siya, na may tatay siyang nagmamahal.

“Gusto mong makita si Daryl at si Angelo, ‘di ba? Tatawagan ko sila ngayon, Dad. Please wait for me.”

Tumango si Bert.

Tumalikod si Sunshine at tumawag. 'Sana sagutin nila. Please…'

Nag-ring. Pero hindi si Angelo ang sumagot. Babae ang boses.

“Hello? Sino ‘to?”

Biglang napatigil si Sunshine. Kilala niya ang boses.

“Felisa.”

“Ah, ikaw pala. Tulog pa si Gelo. Gusto mo ako na lang mag-relay ng message?”

Huminga nang malalim si Sunshine. “I need to talk to him. It’s urgent.”

Tumawa si Felisa. “Unless you beg me. Pero okay na ako, ang sarap pala ng feeling na unti-unti kong kinukuha ang pamilya mo.”

“Ang anak mo, Sunshine, sa akin kumakapit, ako ang gusto. Si Gelo? Akin gabi-gabi. Pag nag-divorce na kayo, ako na ang magiging legal na misis niya. Mag-aanak kami ng marami. Lahat ng kayamanan niya, akin.”

Nanginginig ang kamay ni Sunshine. Napindot niya ang speakerphone.

“Habang nasa kulungan ka, ako kasama nila. Si Daryl, pinapalayo ko sayo. Si Gelo, akin sa kama. Tapos na laban mo, Sunshine. You’ve lost.”

Sumagot si Sunshine, galit na galit, “Felisa, don’t be so proud. Lahat ng ginawa mo, babalik sa’yo, double pa!”

Biglang may sigaw mula sa likod:

“Sunny! Naka-speaker ka! Nai-stress tatay mo!”

Natataranta si Sunshine. Pinutol ang tawag at bumalik agad sa kama. Nakita niyang nanginginig at hirap huminga ang ama. Puno ng luha ang mukha. 

“S-Sorry, Dad… I’m sorry…”

Umiiyak si Bert. “Anak… lahat ng ito… kasalanan ko. Wala akong nagawa para protektahan ka. Pinakasal kita sa maling tao… ngayon, wala na akong lakas… wala akong ebidensya… wala akong laban.”

Habang nagsasalita ito, humihina na ang hininga nito. 

“Dad…? Dad? Dad!”

Makalipas ang ilang sandali, wala nang tibok ang puso. Wala na. Napaluhod si Sunshine, umiiyak ng buong lakas.

“Daaaaaad!”

Wala na siyang tatay. At huli na ang lahat.

***

Paglapit ni Angelo, nakita niyang gamit ni Felisa ang cellphone niya.

“Why are you using my phone?”

“May tumawag kanina. Si Sunshine. Si Daryl ang sumagot, baka gusto niyang makita ni Daryl ang lolo niya. Pero baka masaktan lang siya ulit, kaya ako na ang kumausap. Sandali lang din ‘yon.”

Tiningnan ni Angelo ang call logs, si Sunshine nga.

Naalala niya si Bert, may Alzheimer’s na at nasa Azure City. Kung biglang nagpunta si Sunshine roon, baka malala na talaga ang kalagayan.

“Angelo,” malambing ang tono ni Felisa, “may fireworks show mamaya sa Azure City. Sabihin natin kay Daryl. Para sumaya naman siya. Tapos bukas, saka natin siya dalhin sa lolo niya.”

Ngumiti si Felisa. “It’s the weekend. Let’s all just enjoy tonight.”

Tumingin si Angelo kay Daryl, nakita niya ang bata na walang gana, tulala lang habang naglalaro sa tablet.

“Fine,” sabi niya. “Make him happy first.”

Nilapitan ni Felisa si Daryl. “Daryl, remember your birthday wish? If you still want that, you need to help me.”

“Ano ‘yon?”

“Fireworks. Anime, toys, yummy food. Gusto mo lahat iyon, hindi ba?”

Excited si Daryl. “Yes! Gusto ko ‘yon, Auntie!”

“Pero may kapalit. Bukas, bibisita tayo kay lolo.”

Sandaling nag-isip si Daryl, tapos tumango. “Okay. Deal!”

Nag-high five sila.

Tahimik lang si Angelo. Napapansin niyang si Felisa lang talaga ang pinapakinggan ni Daryl ngayon.

---

Habang nag-iimpake, biglang lumapit si Felisa sa likod ni Angelo at humilig doon. Out of instinct, binuhat siya ni Angelo at ibinagsak.

“Aray! It’s me!”

“I told you, don’t sneak up behind me. Sundalo ako, instinct kong umatake.”

Napakamot si Felisa habang pinipigil ang sakit.

“I just wanted to ask… Do you really love Sunshine? Kasi two years ago, you said you’d only marry her for the baby and grandma. Right?”

Hindi sumagot si Angelo. Pagkatapos mag-empake, tiningnan niya ito. “Don’t come into my room again. Don’t touch my phone.”

Nanigas si Felisa. Tahimik lang si Angelo. 

Wala na talagang espasyo para sa kanya.

*

Gabi, sa Azure City. 

Tatlo silang bumiyahe, Angelo, Felisa, at Daryl. Halatang masaya ang bata habang kasama ang “mommy” at “daddy.”

Tuwang-tuwa si Daryl. Pinost agad ni Felisa ang mga pictures sa story niya. 

Alam niyang makikita iyon ni Sunshine.

Gusto niyang ipamukha kay Sunshine na masaya sila, na wala nang lugar si Sunshine sa pamilya.

*

Sa kabilang banda…

Nasa funeral home si Sunshine. Tahimik, nakasuot ng puti, nagluluksa sa pagkawala ng ama. 

Tahimik lang siya habang hawak ang cellphone. May tinawagan siya. 

“Hello?”

Malamig na boses ng babae ang sumagot.

“Mom... patay na si Dad. Please... kahit last time lang, makita mo siya?”

Matagal ang katahimikan.

“Wala na kaming koneksyon ng tatay mo. Hindi ko na kailangang malaman pa 'yan.”

End call. Napaiyak si Sunshine.

Dati, buo ang pamilya nila. Pero mula nang mamatay ang kuya niya, lahat nawala. Nagkawatak-watak sila. Pagtingin niya sa cellphone, nakita niya ang Story post ni Felisa.

Sa litrato, si Angelo, hawak ang kamay ni Daryl. Si Daryl, hawak ang kamay ni Felisa.

Mukha silang isang masayang pamilya. Pero para kay Sunshine, parang sinaksak siya nang paulit-ulit. 

Habang siya’y nagbabantay sa lamay ng ama, ang asawa at anak niya… masayang magkasama. 

Doon niya na-realize, wala na talaga siyang halaga sa puso ni Angelo.

At sa mismong sandaling ‘yon… tuluyan nang nawala ang anumang natitirang pagmamahal niya sa lalaki.