로그인EVERLY FROWNED, INEXPLICABLY feeling that Roscoe's words were a bit sarcastic. Muli pang tiningnan ni Roscoe si Harvey. Hinagod niya ito mula ulo hanggang paa. Dito ibinaling ang kanyang iritasyon.“Mr. Maqueda likes other people's wives so much?”Si Harvey naman ang ngumisi. Natatawa kay Roscoe. Sa matinding pagseselos na ipinapakita nito sa kanya.“Sino ba ang asawa mo, Mr. De Andrade?” sagot ng lalaki bilang pang-asar pa sa kanya. Salitan lang naman silang tiningnan ni Everly. Natatawa rin dahil alam niyang iniis lang ni Harvey.“Are you playing dumb in front of me?” Pinanliitan na siya ng mga mata ni Roscoe. Hindi na siya natutuwa sa paraan ng pananalita ng lalaking ito.“Hindi ba at malapit na kayong maghiwalay? Nakahanda na kayong pumirma ng divorce agreement.” Harvey raised his eyebrows, puzzled.“It's just a piece of paper. Pwedeng punitin.”Napatingin na si Everly sa banda ni Roscoe. Anong pupunitin ang pinagsasabi nito?Malamig na napangiti si Harvey. Hindi na sumagot pa
SABAY NILANG MULING tiningnan ang bulto ng nakahigang babae na wala pa ‘ring malay-tao noon. Ilang beses inulit ni Everly ang sinabi ni Dorothy sa kanyang isipan. Wala na silang magagawa, dahil sa iyon na ang nakatadhana. Ang nakaguhit sa palad ng kanyang kapalaran. Nakatadhanang gumaling ang babae at gagawin nila ang lahat para dito ni Dorothy. Hindi mapigilan ni Everly na biglang isipin si Roscoe, ipinalagay na lang niya na nakatadhana rin marahil silang dalawa na mag-divorce. Each time it gets harder and harder, it seems like something is blocking them. Iyong mga pangyayari bang iyon sa kanila ay nakatadhana rin para maudlot ang divorce? Sa sandaling ito, lingid sa kanilang kaalaman na ginalaw-galaw ni Crizzle, ang kanyang mga daliri.“She is awake, Doctor Golloso!” bulalas ni Dorothy na hindi na mapigilan na biglang maging emosyonal at mapasigaw sa labis na ligaya sa kanyang nasaksihan. Humakbang palapit pa si Everly sa kama habang si Dorothy naman ay nagkukumahog na lumabas ng
BAGO TULUYANG MAKASAGOT sa tanong ng ina si Roscoe ay tumunog na ang kanyang cellphone na nasa bulsa. Si Alexis iyon nang tingnan niya. Wala siyang inaksayang panahon at dali-dali itong sinagot. “Alexis…”“Sir, pasensya na po sa istorbo pero nakatanggap ako ng tawag ngayon mula doon sa may-ari ng nagbibinta ng lupa malapit sa airport. Kailangan mong makipagkita sa kanila para sa ilang legal documents.”“Okay.” tipid na sagot ng lalaki sa kanyang kausap.Ibinaba ni Roscoe ang tawag at hinarap na ang ina. “Mom, kailangan kong umalis muna. I'll take care of my work first.” paalam niya na hindi na hinintay ang sagot ng ina, “Babalik ako mamaya pagkatapos.”Bago tuluyang makatalikod ang lalaki ay hinawakan ng ina ang isang kamay ni Roscoe upang matigilan.“Roscoe, ikaw na ang nakakuha ng piraso ng lupang pinag-aagawan niyo ng Maqueda Group near the airport? Totoo ba na ang sabi ng mga tao ay—” “Peke iyon, Mom. Fake news ang lumabas. Huwag kayong nagpapaniwala sa mga bagay na iyon lalo a
NAGAWAN NG PARAAN ni Everly na makahingi ng extra bed, blanket at pillow sa nag-round na nurse nang walang kahira-hirap dahil employee siya ng hospital. Wala rin kasi doong kagamit-gamit. Nagulat pa ang nurse nang makitang naroon ang kanyang asawa ngunit hindi naman na nagtanong sa kanya bilang respeto na rin. At dahil employee siya, walang hirap na nakakuha siya ng iba pang mga kailangan niya. Halos hatinggabi na nang tumigil ang malakas na buhos ng ulan. Naunang matulog si Everly. Nang makita ni Roscoe na himbing na siya ay saka pa lang din siya nakatulog nang maayos, ngunit saglit lang iyon dahil naalimpungatan siya nang maramdamang may tumabi sa kanya ay sumiksik pa talaga sa kanyang gilid. Nagulat siya nang makitang si Everly iyon na halatang hindi alam ang ginagawa habang natutulog. Hindi na niya napigilan ang lihim na mapangiti nang maliit dito.“Everly?” agaw niya ng pansin dahil baka gino-good time lang siya ng asawa. “Hey?” Nang maramdaman ang pagyakap nito sa kanyang kataw
PRENTENG NAUPO PA si Roscoe sa sofa kahit na hindi naman niya ito iniimbitahang gawin ang bagay na iyon. Ilang saglit siyang pinagmasdan ni Everly. Iniisip kung plano ba nitong magtagal? Hindi ba inutusan lang itong maghatid ng pagkain?“Salamat sa pagkain mong dala.” lapit na ni Everly sa paperbag at bahagyang sinilip ang loob upang tingnan ang laman. “Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko, Everly. Nasaan na ang may gawa nito sa’yo?” ulit ni Roscoe na ayaw siyang lubayan ng tingin, iyong tingin na parang lagpasan sa kanyang katawan. Payak na nginitian na siya ni Everly. “Saan ba napupunta ang mga masasamang tao, Roscoe? Malamang nasa police station na siya.” Tumayo si Roscoe at lumapit sa kanya. Ito na ang nag-unpacked ng pagkaing kanyang dinala. May slice fruits pa iyong kasaama na mixed ng apple, peras at pineapple. Abala ang mga mata ni Everly na tingnan ang asawa habang ginagawa niya iyon. Kakakita lang niya kanina dito ng umaga pero bakit parang na-miss niya ito agad sa loob n
SUMAPIT ANG TANGHALI at naroon pa rin ang ama at Lola ni Everly. Dumating pa ang kanyang Lolo na hagas na hagas sa kanya. Walang nagawa si Everly kung hindi ang iikot lang ang mga mata niya sa kanila upang ipakitang napipikon siya. Hindi niya kailangan ang mga ito doon. Ayos lang siya. Napakalayo sa bituka ng tama niya kaya ‘di kailangang mag-alala.“I’m fine, Dad. Stop hanging around me. Uwi na kayo nina Lolo at Lola.” “Mukhang hindi ka okay, Everly. Kailangan mo kami dito.” “Dad? Nasa hospital ako kaya paanong hindi ako magiging okay? Wala kayong dapat na ipag-alala, okay?” Sa bandang huli ay nagawang itaboy ni Everly ang ama at maging ang dalawang matanda na labis ang pag-aalala. Daig pa niya ang may malaking sugat na tinamo kung makapag-alala ang kanyang pamilya. Natahimik ang loob ng silid kung saan siya naroon nang mawala sila. Napangiwi si Everly na marahan ng hinaplos ang likod niya kung nasaan ang tattoo. Hindi lang iyon, sumabay pa ang pananakit ng mga galos niya sa braso







