Chapter 3: Escape

Pagkapasok namin sa kanyang bahay. Bigla niya akong binuhat at ang ulo ko ay nasa likod niya.

"Ibaba mo ako"

"Matigas ang ulo mo. Sinabi ko na sa iyo, huwag mong susubukang tumakas or else you will be punished."

"Hindi pa ba sapat itong ginawa mo? Nilayo mo ako sa pamilya ko."

"What? Hindi pa ako nagsisimula kaya mas mabuting sumunod ka na lamang."

"Ano bang kasalanan ko sayo? At hindi naman ako si Diane."

"Liar"

Binaba na niya ako sa kama at akmang lalabas na siya ng niyakap ko ang mga tuhod niya.

"Maniwala ka sa akin. Hindi ako si Diane."

Hindi ko masabi sa kanya na ate ko ang hinahanap niya dahil baka lalong siyang magalit.Kahit na naging masama si ate Diane sa akin ayaw ko siyang mapahamak.

"Let me go."

"No, please I am begging you."

Tinayo niya ako at tinulak sa kama. Nahila ko ang kamay niya at nakapatong siya sa akin. Hindi ko maiwasan na tignan ang mapupula niyang labi. Biglang palapit ng palapit ang kanyang mga mata. Napapikit ako at hinintay dumampi ang kanyang mga labi ngunit walang nangyari. Pagmulat ko palabas na siya ng pinto at sinara ito. Ano ka ba Michaela bakit ka pumikit baka akalain niya hinihintay mong halikan ka niya? Umiling iling na lamang ako at tumayo. Sakto lang ang laki ng kwartong ito. Nakakita na naman ako ng mga paintings. Lumapit ako dito at pinagmasdan. Ang ganda naman nagpakakaguhit ng dagat at ang dalawang batang lalaki na nakatingin sa paglubog ng araw. Pinagtatakahan ko lang bakit laging nakatalikod ang mga tao sa larawan? Tanging ang larawan ko lamang ang nakaharap. Paano niya kaya naguhit ang mukha ko? Kilala ba niya ako. Malamang hindi dahil lagi niyang sinasabi na ako si Ate Diane. Tumingin ako sa bintana at natuwa sa mga ibon. Binuksan ko ito para mas lalo mapagmasdan ang paligid. Pagtingin ko sa baba nakitang kong may mga kausap si Rafael. Biglang ngumiti ang kausap niyang babae at lalaki habang nakatingin sa akin. Napatingin na din sa akin si Rafael at nakakunot ang noo. Mabilis siyang pumasok sa loob ng bahay. Ilang minuto lamang bumukas na ang aking silid.

"Are you trying to escape again? Let me tell you this. Nasa gitna tayo ng forest with wild animals. Isla namin ito. It is too dangerous to you if you will escape and you will never survive the forest."

"Hindi ko naman sinusubukang tumakas. Bawal din bang buksan ang bintana gusto ko lang naman makita ang magandang tanawin."

Biglang nagbago ang expresyon ng kanyang mukha. Iniwasan niya akong tignan sa mga mata at binaba ang plastic bag na dala niya.

"Ayan mo na ang suotin mo ngayon habang hinihintay natin si Matt. Magbihis ka na dahil marami ka pang gagawin."

"Anong gagawin ko?"

"Maglinis ka at magluto. Siguraduhin mong walang matitirang alikabok at huwag na huwag kang magtatangkang tumakas dahil papahirapan Kita ng husto."

Kinuyom niya ang kanyang mga kamay habang nakatingin sa painting sa dingding. Ito ang painting na tinitignan ko kanina. Siguro siya iyon at ang kanyang kuya.

"Sagot"

"Opo"

Umalis na siya pagkatapos kung sumagot at sinara ng malakas ang pinto. Ang bigat siguro ng problema niya. Minabuti ko nang magbihis. Nakita ko simpleng jogging pants at black shirt ang binigay niya sa akin. Napatingin ako sa salamin. Napahawak ako sa mahaba kong buhok at maputing balat. Naalala ko na naman ang aking ina kayumanggi ang kanyang balat at hindi ko siya kamukha. Sabagay maputi naman ang aking ama. Napadako ang tingin ko sa aking tuhod at nagulat ako na may band aid ito. Napangiti ako. May puso din naman pala siya. Nagmadali akong magbihis at paglabas ko nakita ko ang pagkain sa side table at may isang note.

"Kumain ka na ng mabuti dahil lilinisin mo ang buong bahay. I need to go somewhere. Don't you dare try to escape. They are eyes watching you."

"Huwag kang magalala suplado. Sisiguraduhin kong malilinisan ko ng mabuti ang bahay mo at hindi na ako tatakas pa."

Napangiti na lang ako sa aking sarili. Talagang kinausap ko pa ang papel. Binuksan ko ang nakatakip na plato at natuwa dahil tuyo at kamatis ang ulam ko. Naghugas ako ng kamay at sinimulang kumain. Nabusog ako at nagpahinga ng kaunti. Pagkalipas ng limang minuto tumayo na ako at naglakad kahit ika ika pa rin ang mga paa ko. Sinimulang ko munang magpunas ng mga kasangkapan habang hawak ang walis. Hindi ako nahirapang hanapin ito dahil nilagay niya lahat ng gamit panlinis sa tapat ng aking pinto. Sobrang laki naman ng bahay na ito. Natapos ko pa lang nalinis ang sala at maingat kong nilinisan ang mga vase dahil halatang mamahalin. Sabagay parang ganito din naman ang bahay namin na kahit may kasambahay kami ako pa din ang inuutusan nilang maglinis. Ano bang nagawa kong kasalanan para matratuhin nila ako? Tumayo na lamang ako at nilabang ang aking sarili sa paglilinis. Pagpunta ko sa silid ni Rafael may nakalagay na note sa pinto.

"Don't enter"

"Siguro may sekreto siya kaya ayaw niya akong maglinis sa silid niya."

Pumasok na lang ako sa kwarto sa tapat niya. Namangha ako dahil mas maraming paintings dito. Dahan dahan kong inayos ang mga paintings at nagulat ako sa aking nakita sa ilalim ng kama. Ito ay ang sirang portrait ng aking ate. Pinagmasdan ko ang silid. Ito siguro ang kwarto nang kuya ni Rafael. Dapat kung ipakita sa kanya ang larawang ito. Napatigil ako baka si Ate naman ang kidnapin niya.

"You are not my sister."

Naalala ko kung paano ako pinapahiya sa school ni Ate at napatingin ako sa larawan niya. Kahit gusto ko mang ipakita ito Kay Rafael bakit nagaatubili ako? Ito na ang chance ko para makapaghiganti. Pero napailing ako sa aking naisip. Hindi ko kayang gawin iyon sa aking kapatid kahit hindi niya ako tanggap kaligtasan pa rin niya ang aking iisipin. Minabuti ko na lamang na ibalik ito sa ilalim ng kama at itinagong mabuti. Napansin ko ang isang box sa ilalim ng kama na nakatago sa sulok. Kinuha ko ito at binuksan. Nagimbal ako sa aking nakita. Mga larawan ni Ate Diane at ng isang lalaki.