Ysabelle's POV
Wedding bells are ringing, yuck.
Nasa labas na ako ng simbahan, waiting for my cue to enter while the staff is fixing my dress, checking if may gusot ba or any wardrobe malfunction. Sa totoo lang, nangangalay na ako kakatayo dito sa taas ba naman ng takong nitong sapatos ko? Sana nag-rubber shoes na lang ako para at least madaling tumakbo palabas.
“Sige po, Miss Ysabelle prepare na po kayo.” I felt anxious when the organizer gave me a word. I can see that we have lots of guests witnessing the ceremony. Puro pa naman mga high public personalities. The journalists and cameramen are also here to televise the special coverage of our wedding.
When I started walking down the aisle, parang bumibigat bawat hakbang ko like anytime mauuwi talaga ako sa talisod eh ngunit hindi ko pinahalata iyon but I just walked in with grace. I can hear the orchestra playing the Wedding March. Boring naman, hindi ba pwedeng EDM na lang patugtugin niyo?
Nang mapalapit na ako sa mga magulang ko na nagaantay sa gitna ng pasilyo, sinalubong ko muna sila by giving them a hug. Nakangiti lang naman si daddy samantala si mommy naman, grabe iyong iyak. As if naman totoong misis na ako nito pagkatapos.
I whispered to her, “mom, over naman sa iyak. Para sa kontrata lang naman ito, hindi ba?”
Mommy sniffled for a moment and said, “a-alam ko naman ngunit napagtanto ko lang, time flies so fast. Parang dati naalala kong tumatae ka lang kahit saan pero—”
“Shh, mom stop,” I whined dahil parang medyo malakas ang boses niya na maaaring marinig iyong mga taong nasa likod niya.
My parents started covering me in a veil and guided me towards Aldrich na ngayon ay halatang kinakabahan rin ngunit mukhang determinadong gawin itong pagpapanggap namin.
When we finally reached in front, I approached his parents and gave them a hug, ganoon din si Aldrich sa mga magulang ko ngunit napansin kong may binulong si mom kay Aldrich na ikinatawa nito at tumango sa kanya.
Tinaasan ko siya nang kilay habang hinawakan ko braso niya. “Tinatawa-tawa mo diyan?”
He grinned, saying, “ganoon ka pala ah?”
I furrowed my eyebrows, getting more curious about what my mother said to him. “Hoy, anong sinabi ni mommy sa iyo?”
Tumawa siya nang mahina and I nudged him ngunit hindi ito nagpatinag. Tumino na kami pareho noong nakaharap na kami sa pari.
The church became way too solemn as the priest started the ceremony ngunit akala niyo lang iyon. Sa kabila ng taimtim na kaganapan ng seremonyang ito ay hindi pa rin naiiwasan iyong bangayan naming dinadaan lamang sa simpleng bulungan, minsan aapakan ko paa niya kapag bingo na siya sa akin. For the guests, it’s a pleasing sight to see but for us, especially for me, it’s hell.
Afterwards, the exchanging of vows began. Ngayon ay nakaharap kami sa isa’t-isa, hawak namin ang aming mga kamay. The priest started asking the usual question to Aldrich, “Aldrich, do you take Ysabelle to be your lawfully wedded wife, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until you are parted by death?”
He smiled purposely but I believe that he is only playing the game and answered it way too good to be true, “I do, father.”
This time, it’s my turn. “Ysabelle Andra, do you take Aldrich Evan as your lawfully wedded husband, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until you are parted by death?”
I was about to answer when the door opened by…a woman. She looks fierce, nanlilisik ang kanyang mga mata and not only that, she’s wearing a white cocktail dress and a red lipstick. Teka, kaninong bisita ba ito?
“Stop the wedding!” Our attention went to her, the guests were surprised and curious about the sudden commotion.
“S-saysa?” Napalingon ako kay Aldrich at mas lalong nakuryoso na ako kung kaano-ano ba niya ito at ang tinginan nila ngayon ay parang may unfinished business sila.
“Everyone, listen to me,” she said with fury and pride which makes it more intriguing. I saw my parents were confused at this point, especially on Aldrich’s side.
She turns her gaze back at Aldrich saying, “I’m pregnant.” She smirked and added, “and you are the father.”
I heard the loud whispers and murmurs of the people inside the church, others were secretly taking videos and the cameras flashing this time on the lady. However, despite the tension, Aldrich still looks chill and just smirks while looking at her as if he looks so done with her behavior.
“Hindi ba kakasabi ko lang sa iyo kagabi na huwag ka nang dumagdag pa? Ang kapal talaga ng mukha mong mageskandalo dito, sa simbahan pa talaga.” He looks at her with disbelief, ngunit maangas pa rin ito, and I froze for a moment, feeling curious and confused. So is this the girl who called him last night?
Nagsalita pa ulit si Aldrich, “and how dare you claim that I’m the father of your child? I know you’re just fooling us around here. Baka kayamanan lang ang pinunta mo rito.”
She walked, approaching us while talking, “oh really?” At may itinapon siyang sobre sa harapan namin. Our parents stood up and it seems like they were about to approach her ngunit parang paalis na iyong babae habang humirit pa ito ng, “see it to yourself.”
I didn’t hear anything, only to see Aldrich’s father was the one who opened the envelope and read the paper that got him mad and her mother suddenly fainted but someone caught her up immediately. I felt numb until I slightly went back to my senses when mommy guided me downstairs to have a seat. I’m in a bit of mixed emotions right now, felt betrayed but half of it I’m in…doubt.
Oh well, Ysa. Sinusubukan ka ng panahon.
Warning: R18+Sarina's POV"Miss Saysa, ang laki daw po ng negative sa gross sales natin sabi ng ating chief accountant."I'm just staring at my wine glass while swirling, without feeling the taste and color of it anymore. Well, it looks bland. I cannot appreciate the wine anymore— or is it a different thing?But what's bothering me right now is I'm having a struggle with our company. I don't know what the h*ll is happening, our sales is shrinking, ni hindi ko na masikmura at manamnam bawat detayle ng iniinom ko, hindi ko na rin masikmura iyong nakita ko. That girl...Ysabelle Guerrero...An heiress of an airline agency, that agency is our greatest competitor. Everything feels confident not until I heard the Lazaros decided to be partners with them dahil sa palugi na iyong kumpanya nila. Everything feels sudden for me— especially the marriage. Sa dinami-daming maaari nilang lapitan, ba't sa kanila pa? Another, ganoon na ba sila kalapit? Do they have their past? Evan didn't talked
Ysabelle's POV"Nga pala, bumisita si Sarina sa opisina, hinahanap ka," I calmly informed Aldrich habang sinusubuan ko siya ng pagkain. Hindi muna makaimik ito, ngumunguya lang ito habang ang mata nito ay nakayuko lang, napapaisip kung paano bumangon si Sarina sa araw na ito. Mukhang interesado niyang malaman ito nang tanungin niya ako nang maayos, "hmm, bakit hinahanap ako?" I shoved a food on the spoon and carefully took it inaide his mouth. "She...wants to apologize.""Apologize," he scoffed, "on a random day?" Hindi muna ako nagsalita. I do not know how to react. I do not fully know about their past really kaya wala akong karapatang umimik dito. He shook his head aggressively. "Wait for a second," he slowly talked, "paano sa akin, hindi ba siya humingi ng tawad sa iyo, ni pati rin ikaw naperwisyo niya?"Nag-alinlangan muna akong magsalita ngunit sinabi ko lang kung anong takbo ng aking isip. "W-wala lang naman sa akin iyon, kinalimutan ko na—""No, Ysa. You shouldn't. May kar
Ysabelle's POV"Kuya, huwag kayong magpapasok kung hindi niya sasabihin ang pangalan—""Sarina Fructuoso daw po, ma'am."Sarina Fructuoso... Is this the girl who crashed out in our wedding? Anong pakay naman niya dito?I sighed and said in a monotone, "sige, papasukin niyo siya." The guard obeyed at I heard a glitch bilang senyales na pinatay na ang walkie talkie. It's doubtful that THE Sarina Fructuoso is going to visit in our office out of the blue. Pinilit kong isipin ang ibang rason kung bakit siya bibisita ngunit naiintriga pa rin ako. Then the door knocked three times. Pagbukas nito, bumungad sa akin si Amy, kasama iyong Sarina. I snapped back as a professional individual habang lumalapit ako sa kanya. I extended my hand to her. "Hi, Ms. Fructuoso. Nice to see you.""Nice to see you too, Mrs. Lorenzo," she replied with a sophisticated smirk, standing glamorous in her white pencil dress and an expensive stilletos. "Hmm." I clicked my tongue dahil napahaba na ang oras na nak
Ysabelle's POVAfter days of relief operation in La Union, bumalik na kami sa Cebu. I gave our employees a day off ngunit ako, kailangan kong dumiretso. Hindi ako mapakali sa urgent announcement ni mom. "Ako na lang muna mag-re-report sa opisina, dito ka lang muna. Papapuntahin ko na lang dito si Amy para may umalalay sa iyo," saad ko kay Aldrich habang inaalalayan ko siya sa higaan at tahimik lang ito. Nang magtama ang mata namin, natigilan muna ako saglit nang mapansin kong may nais siyang ipahiwatig sa pamamagitan ng kanyang titig sa akin. "Magiging maayos din ito. Isipin mo muna pagpapagaling mo, I'll take care of it." He sighed, "I know, but relax okay? Everything's going to be fine." I only nodded. "Sige na, aalis na ako." Agad ko nang tinawagan si Amy upang tumungo na dito sa apartment para bantayan si Aldrich habang nasa kalagitnaan ako ng mahabang diskusyon. "Paanong nagkaroon ng loss? Parang hindi na siya accurate doon sa auditing report na ni-represent noon?" I have
Ysabelle's POV"Maaari niyo pong tanggalin ito after a month pero for now, need niya muna ng long recovery. Hindi pa siya pwedeng gumawa ng mabibigat na trabaho o maging busy," payo ng doktor habang inaayos niya ang chart ni Aldrich. Ngayon ay maaari nang makalabas si Aldrich at makakapagpahinga na rin nang maayos sa hotel dahil wala akong maayos na tulog. I told Amy na siya na lang muna bahala sa relief operations habang kailangan ko pang alagaan dito si Aldrich."Oh, Sir Aldrich, makakalabas ka na pero hindi ka pa pwedeng ma-stress ha?" sabi naman ng doktor kay Aldrich na para bang magbarkada iyong turingan nila. Ilang araw pa lang itong magkakilala, parang magkakilala na ng ilang taon. Sumagot naman ito si Aldrich na may halong angas, para bang walang nangyari sa kanya, "of course, basta ikaw po." Wow ah, informal. Bumangon na si Aldrich sa higaan and I also prepared myself dahil paalis na rin kami. "Oh, misis. Pag ito nagmatigas sa iyo batukan mo agad ah."My lips curved down
Ysabelle's POVI saw Aldrich became pale and awful, the crimson stain dripped on his side onto the dusty floor. His eyes turned red and glassy, he was suffering but still he didn't fail to look at me attentively. "Y-ysa..." His voice became hoarse, almost a whisper. Inabangan ko lang iyong kilos niya, hindi na ako makagalaw dahil sa panginginig. Dahan-dahan itong lumalapit si Aldrich papalapit sa akin, taking one step at a time habang tila may iniinda pa rin siyang sakit. I gasped when he fell down in front of me habang niyayakap ako nang mahigpit, nakangudngod ang mukha nito sa aking balikat. "Aldrich," I slightly whispered, naririnig pa rin ang rinig ng aking boses ngunit hindi ako makapagsalita nang maayos dahil napayakap na rin ako nang mahigpit sa kanya, anytime parang ma-o-out of balance siya."A-aldrich, umayos ka muna hindi ako makahinga—" I paused when I felt that I touched the blood stain on his upper back that made me tremble and horrified. Nagsalita ako muli nang uma