“Ang pinakaimportante sa lahat… mataas ang standards nila pagdating sa pagpili ng spokesperson. Kung may bahid ng masama ang reputasyon ng isang tao, kahit gaano pa ito kasikat, hinding-hindi siya kukunin,” paliwanag ni Calix habang nakatitig kay Nathalie ng seryoso.May laman ang titig na iyon. Parang may sinasabi—o paalala.Napaisip si Nathalie. Bigla siyang natauhan. Kaya pala iyon ang piniling project ni Calix.Kaya pala ito ang itinuturing niyang "breakthrough."“So you mean… dito tayo magsisimula?” tanong ni Nathalie, sabay turo sa bahagi ng dokumento kung saan naka-highlight ang project.Pero ang tunay na atensyon niya, nakatutok kay Calix. Halata sa mga mata niya ang pag-usb
"Uy, nasa bahay ka na ba, Nathalie?"Habang hawak ang cellphone, sabay linis ng sala si Jillian. Gusto niyang ayusin ang bahay kahit papaano matapos ang mahabang araw. Mabuti na lang at maaasahan ang kanyang talent agent—seryoso at mabilis umaksyon.Kakauwi pa lang ni Jillian nang agad niyang ikinuwento sa kanyang agent ang tungkol sa impormasyong gusto ni Nathalie. Walang kaabog-abog na sumang-ayon ang agent, tila ba matagal na nitong inaasahan ang ganitong hiling.“Don’t worry, I’ll check it out right away. I’ll get you the result very soon,” pangako ng agent, puno ng kumpiyansa.Alam ng agent kung gaano kahalaga si Nathalie, lalo pa’t malaki ang naitutulong nito sa mga artistang hawak niya. Kung maganda ang pakikitungo ni Nath
“Pero…” Napatingin si Nathalie kay Calix na tila medyo naiilang, saka dahan-dahang tumingin kay Jillian na tahimik lang nakatayo sa likuran niya, parang isang batang magalang na naghihintay ng pahintulot.Napatingin siya sa susi ng sasakyan na hawak niya pa rin, saka ito bahagyang inangat at iniling-iling sa harap ni Calix, may halong biro ngunit may kabiguan din sa tono.“Nakalimutan mo yata, Calix. Ako ang nagmaneho ngayon. So kung ihahatid mo ako, gamit ba ang kotse mo o sa akin tayo sasakay?” Napailing siya habang bahagyang natatawa. Hindi niya inaasahang ang isang seryosong tao gaya ni Calix ay magpupumilit pa rin sa simpleng bagay na ito.Bago pa man makasagot si Calix, nagsalita na si Jillian na kanina pa nakikinig sa kanilang usapan. Lumapit ito at maingat na hinawakan ang kamay ni Nathalie, saka magalang na tumango kay Calix.“Mr. Mendoza,” maikling bati niya, ngunit agad ding ibinalik ang atensyon kay Nathalie. “Kung may problema si Nathalie o kung abala ka, okay lang naman.
Bagamat determinado si Nathalie na umalis, hindi niya napigilang lumambot sa tono matapos marinig ang sinabi ni Calix. May halong lambing at pag-aalala ang boses nito, na tila ba ayaw pa siyang paalisin.“Okay, message me when you're done, ha? Go ahead na,” sabi ni Calix habang bahagyang natatawa. Hindi na niya kinaya ang kaunting pa-cute ni Nathalie.Mula sa gilid ng kanyang labi, hindi na niya napigilang mapangiti.“Uh-huh,” tumango si Nathalie at agad na lumabas ng opisina. Mabilis siyang sumakay ng kotse at nagtungo sa restaurant na pagmamay-ari ni Jillianfa.Pagkaparada ng sasakyan, tinangka niyang tawagan si Jillian para itanong kung anong kuwarto ang kanilang gagamitin.Pero bago pa man niya ma-dial ang numero, isang tinig na puno ng sigla ang tumawag sa kanya.“Miss Cristobal is here!” tawag ni Jillian mula sa di kalayuan, habang masiglang kumakaway.Napalingon si Nathalie sa pinanggalingan ng boses at nakita si Jillian na nakasuot ng simpleng puting dress, mukhang elegante ng
“Satisfied! Very satisfied!” masayang tugon ni Nathalie habang nakatayo sa harap ng floor-to-ceiling window kasama si Calix. “Ang serbisyo ni Mr. Mendoza, walang kapantay!”Napuno ng determinasyon at matinding layunin ang tingin nila sa isa’t isa habang pinag-uusapan ang kanilang plano. Sa mga mata pa lang nila, halatang pareho silang uhaw sa tagumpay.Ngunit sa susunod na segundo, biglang lumapit si Calix. Halos magdikit ang kanilang mga mukha, at diretso siyang tumingin sa mga mata ni Nathalie. May kakaibang tensyon sa pagitan nila, para bang may ibig ipahiwatig si Calix na hindi niya binibigkas.“Is that something to thank me for?” tanong ni Calix, bahagyang nakakunot ang noo ngunit may mapaglarong ningning sa mga mata.Ngunit hindi nagpatalo si Nathalie. Sa halip, marahan niyang tinulak ang noo ni Calix gamit ang daliri niya.“Mr. Mendoza, bayaran mo muna ‘yung utang mong pagkain sa akin bago tayo magsimulang magpasalamat,” aniya, malamig ang tono pero may halong biro sa mata.Pag
Habang abala pa rin si Calix sa trabaho, nagpasya si Nathalie na magpahinga muna sa opisina nito. Mula kaninang umaga ay hindi na siya tumigil sa pagtatrabaho, kaya naman unti-unti na rin siyang nakaramdam ng pagod. Sa totoo lang, hindi niya lubos maisip kung paanong si Calix ay tila bakal—walang kapaguran, walang reklamo. Para bang hindi nito alam ang ibig sabihin ng salitang "pagod."Ilang minuto pa lang ang lumipas, dumating na si Christian dala ang dalawang tray ng pagkain."Maingat ka, iwan mo na lang 'yan dito. Sige na, kumain ka na," sabi ni Nathalie habang inaayos ang mga pagkain sa mesa. Kita sa pagkain na ito ang pagkakakilala ni Christian sa panlasa ni Calix—piling-pili, puro magagaan at malinis kainin.Hindi na niya pinakialaman si Calix na abala pa rin sa harap ng laptop. Tahimik lang niyang inilapag ang pagkain at inaya si Christian na mauna nang kumain. Halata namang hindi pa rin namamalayan ni Calix ang pagdating ng pagkain o ng bisita."Kumain ka na!" biglang sabi ni