Nang makahanap siya ng maliit na batya agad niya itong kinuha. She filled it with lukewarm water before walking back toward the bed. Nilapag niya ang batya sa center table at kinuha ang kanyang purse para kunin ang kanyang face towel. Thank heavens for creating leather type of purses. Hindi nababas
Malamig. Yan ang nararamdaman ni Emory habang yakap-yakap ang kanyang sarili. Hindi niya alam kung paanong nakapagbihis agad siya. Ngunit isang tao lang naman ang kasama niya sa silid na ito kaya’t paniguradong ito ang nagbihis sa kanya. Does that mean… he saw her naked body once again? Agad siyan
“Stop addressing me formally,” he said. “Our business hours is done. We’re not stuck up here as employer and employee. So please, drop the formality.” “Hindi ko lang po mapigilan,” she replied and forced a smile. “If we’re not here as employer and employee, then what are we?” Gusto niyang supalpal
They’re just each other’s past. Nothing more, nothing less. Nang maramdaman ni Beau na hindi siya yumakap pabalik ay kumalas ito sa yakapan nila. He looked at her eyes and saw the sadness in his eyes. Hinawakan nito ang kanyang pisngi at pinunasan ang luha sa kanyang mga pisngi. “Why are you cryin
Hindi na mabilang ni Emory kung pang-ilang beses na siyang napalunok. Yakap-yakap niya ang sarili na balot sa comforter. Beau is sitting at the egg-like swing and looking at her. Seryoso ang mga mata nito at natatakot siyang magsalita.Ngunit alam niyang hindi pwedeng magdamag silang dilat ngunit wa
Niyakap niya ang kanyang braso sa leeg nito at sinuklian ang halik ng binata. At nang hawakan ni Beau ang likod ng kanyang ulo ay doon na tuluyang nawala ang katiting na sanity na meron siya. All the rational thoughts inside her head were washed up by his kisses.Humigpit ang pagkakayakap ni Beau sa
She wanted to answer what he said but her pride is telling her no. Kung sasabihin niya ‘yon ay isa lang ang ibig sabihin. Hinahayaan niya na si Beau na makapasok sa kanyang buhay muli.Unti-unting bumababa ang halik ng binata mula sa kanyang leeg, pababa sa kanyang dibdib. She felt him untie the kno
“Turn around,” he whispered.At parang isang alipin, agad na sinunod ni Emory ang utos sa kanya ng binata. Pareho silang pawisan kahit na malamig naman ang aircon ng silid. It’s still raining outside but they’re sweating here, and panting.Nang makatalikod siya ay giniya siya ni Beau para dumapa sa
“Yeah. Mabilis lang talaga ang panahon. And maybe he was healed. Pero kahit ano pa man, you need to be very careful,” anito sa kanya at tinapik ang kanyang balikat. “I will call Beau and tell him to pick you up here.”Agad siyang umiling. “You don’t have to, Ivy. Tatawagan ko na lang ang driver ko.”
“Brille…”Yes. It was none other than Brille. Kaya ganito na lang kabilis ang tibok ng kanyang dibdib at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat sabihin dito. Kahit tinig niya nga ay hindi niya makapa.So how the hell is she going to run away?And it seems like heaven heard her silent plea. Narin
Umikot siya sa harap ng salamin para tignan ang kabuoan ng dress. Hindi niya maiwasang mapangiti. It really fits. Parang ginawa ang dress na ito para sa kanya.“Woah,” usal ni Ivy sa kanyang likuran.Kasalukuyan silang nandito ngayon sa guestroom dahil sinusukat na niya ang damit. And this is the mo
“Finn,” bati ni Ivy sa bata. “Maaga bang natapos ang classes mo?”“Yes, mom.” Humalik ito sa pisngi ng kanyang ina at nagawi ang tingin sa kanya.Mukhang napansin naman ni Ivy ang pagtingin ng bata nito sa kanya dahilan para agad itong ngumiti. Tumuwid ito ng tayo at nakangiting tumingin sa kanya.“
Sumakay siya sa passenger’s seat at hinugot ang kanyang phone mula sa kanyang bulsa, baka sakaling may text si Beau o kung ano. But to her disappointment, wala siyang makitang text mula rito na siyang ikinanguso niya.“Nga pala, is it okay to ask about your former wedding planner?” tanong ni Ivy at
TWO WEEK passed and everything returned to normal. Medyo naninibago siya sa katotohanang wala na rito si Selim. Ayaw niya sanang ibigay ang wedding invitation na bigay ng ina nito, but Selim has the rights to know before that day comes.Naging normal ang daloy ng kanilang buhay. She and Beau are now
Hindi na niya hinintay pang makasagot ito at agad na niyang pinatay ang tawag.Alam niya ang mga mapang-insultong binato ng kanyang pamilya kay Emory nang inakala ng mga itong patay siya. And that’s not what he wanted. Sinisisi nila si Emory sa mga bagay-bagay na wala namng control ang dalaga.It wa
Ilang pictures din ang kanilang kinuha bago sila nagdesisyon na muling bumalik sa loob ng sasakyan. Inaantok na rin kasi siya kaya’t kailangan na niyang umuwi.“Mommy, şimdi eve mi gidiyoruz?” tanong ni Blue nang makapasok sila sa loob ng sasakyan. [translation: Mommy, are we going home now?]Binali
THEY SPENT THE next days filled with laughter and bond with their babies. Binisita nila ang mga lugar na palaging bukambibig ng mga turista rito sa Batanes. Nakaka-amaze nga ring isipin na walang ni isang fast food restaurant ang nakapasok sa lugar na ito, making this place feels like a touch of old