K56

MAALIWALAS ANG UMAGA nang sumilip ang araw sa malawak na bakuran nina Susie. Sa gilid ng kubo naroon si Stella. Tahimik na nakaupo habang pinapanood si River na nagdidilig ng mga pananim. Nakasuot siya ng simpleng bestida. Malayo sa nakasanayan niyang magagarang kasuotan. Pilit ang ngiti sa labi niya pero mababakas pa rin ang lungkot sa mga mata.

“Gusto mo bang tumulong?” tanong ni River na hindi inaalis ang tingin sa hawak na hose.

Nagkibit-balikat si Stella. "Hindi ako sanay sa ganyan pero sige. Baka matuto rin ako.”

Binigyan siya ng maliit na tabo ni River. “Oh dito ka. Simulan mo sa mga maliliit na halaman. Huwag mong pababayaan kasi kahit maliit sila nangangailangan din sila ng tubig.”

Napatawa nang mahina si Stella. “Parang tao lang pala. Kahit maliit o mahina dapat inaalagaan.”

Saglit siyang natigilan sa sariling salita at saka yumuko. Nakahalata si River pero hindi na siya nagtanong. Alam niyang may ibig sabihin ang mga linyang iyon pero hindi pa panahon para pilitin si S