LOGINCLAUDINE
Pinagmasdan ni Claudine ang kanyang sarili sa salamin. Nakasuot siya ng fitted dress na may slit sa kanang bahagi ng hita niya. Kitang-kita ang magandang kurba ng kanyang katawan. Litaw din ang kanyang cleavage na talaga namang nakaaakit tingnan. Kaunting make-up lang ang inilagay niya sa kanyang mukha ngunit napakaganda na niya. Tila isang modelo o sikat na artista ang gandang mayroon si Claudine. "Napakaganda mo talaga, Claudine. Ang ganda ng kombinasyon ng daddy at mommy mo. Sayang nga lang, nag-iisang anak ka lang nila. Kumalat na sana ang lahi niyo kung nagkaroon ka pa ng kahit isa o dalawang kapatid," wika ni aling Liza nang silipin siya nito sa kanyang kuwarto. Mahina siyang tumawa. "Kaya nga po eh. Malungkot ang maging only child. Pero 'di bale na, kapag bubuo ako ng pamilya, tatlo hanggang lima ang gusto kong anak." Tumawa si aling Liza. "Wala namang masamang magkaroon ng madaming anak basta kayang buhayin. Mas maigi ngang madaming anak kapag may pera. Mas masaya ang pamilya." Hinintay ni Claudine na sumapit ang alas tres ng hapon bago siya nagtungo sa bahay ng pamilya ni River. Maraming mga tao doon lalo na ang mga matatanda. Naroon din ang mga kaibigan ni River at iba pang mga negosyante. Sari-saring magagandang sasakyan ang naroon. "You look so dámn beautiful, Claudine." Nilingon niya kung sino ang nagsalita. Si River pala. Napakaguwapo ng binata sa suot nitong suit. May lahi kasing banyaga si River dahil sa kanyang ama. Kaya ganoon na lang kaguwapo ang binata. Kulay asul ang mga mata nito. "Well, ganoon talaga kapag pinanganak na maganda. Lalong gumaganda habang lumilipas ang araw," wika niya sabay hagikhik. Tumikhim si River. "Papunta na sina Hunter at Ryan dito. Malapit na raw sila. Huwag kang aalis, ha? Baka umuwi kang bigla sa bahay niyo." Mahina siyang tumawa. "At bakit naman ako aalis? Pakialam ko ba sa lalaking iyon? Hiwalay na kami. Oo sabihin na nating kasal pa rin kami sa papel pero so what? Doon na siya kay Stella niya. Wish ko lang na sana, magustuhan siya ng babaeng iyon para maging masaya na ang buhay niya. Mukha kasi siyang aso pagdating kay Stella." Natawa si River. "Baliw na baliw siya kay Stella. Halika na muna sa loob. Tingnan mo si lola doon." Sumunod siya sa binata. Nakita niya ang lola ni River na nakaupo sa wheelchair habang may katabi itong personal caregiver. Sobrang tanda na rin ng lola ni River kaya hindi na makalakad at makagalaw ng ayos. "Alam mo, kung kukunin na sa akin si lola, tanggap ko na at hindi na ako hihiling pa na tumagal siya dito. Nakita ko kasi siyang nahihirapan na. At ang sabi niya sa akin, gusto na niyang magpahinga. Kaya pinaghandaan ko talaga ang birthday niyang ito. Para kung sakali mang ito ang huli, magiging memorable ito," wika ni River bago malungkot na ngumiti. Hinawakan niya sa braso ang binata. "Tama iyan. Tanggapin mo na lang. Mas magaan kasi sa dibdib iyon. Ganoon naman kasi talaga. Lahat tayo, tatanda. Lahat tayo, mawawala sa mundong ito." "Tama ka, Claudine. Kaya ikaw, huwag mong sayangin ang buhay mo sa taong hindi ka naman kayang pahalagahan. Doon ka sa taong kaya kang mahalin ng higit pa sa pagmamahal na kaya mong ibigay," wika ni River bago ngumiti ng matamis. Napakurap siya bago ngumiti ng alanganin. Bigla niyang naalala ang sinabi sa kanya ni Sarah. Na mayroong gusto sa kanya si River. HUNTER NANG MAKARATING sila sa malaking bahay ng pamilya ni River, hinanap ng kanyang paningin ang kanyang kaibigan. Nilibot niya ang tingin niya sa malawak na bakuran ng kanyang kaibigan kung saan hindi malalaman kaagad na bakuran iyon. Masyadong maganda kasi ang pagkaka-set up ng catering services na kinuha ni River. Napakaraming magagandang bulaklak ang nakatanim doon dahil mahilig sa mga bulaklak ang lola ni River. "Si Claudine ba iyon? Iyong kausap ni River?" bulalas ni Ryan. Tiningnan niya kung saan nakaturo ang kanyang kaibigan. Namilog ang kanyang mga mata nang makita ang asawang si Claudine. Masaya itong nakikipagtawanan kay River. Nadako ang tingin niya sa magandang katawan ni Claudine. Pati na rin ang tila nagliliwanag na ganda nito. Oo, maganda naman na talaga si Claudine ngunit hindi niya pansin iyon lalo pa't kinamumuhian niya ang kanyang asawa. At isa pa, palagi niya itong nakikita. Naging haggard din kasi si Claudine sa piling niya. Pero ngayong hindi na niya ito kasama, napansin niya na tila nag-glow ang kanyang asawa. "Wow! Napakaganda talaga ng asawa mo! Kaya hindi na ako magtataka kung bakit nakatingin ang mga lalaki dito sa kanya!" dagdag pang sabi ni Ryan. Tiningnan ni Hunter ang mga lalaki doon. May asawa man o binata, napapsulyap kay Claudine. Nagtiim bagang si Hunter. Hindi niya alam kung bakit tila nakaramdam siya ng inis. "Tsk. Pakialam ko naman sa mga iyan. Hiwalay na kami ng babaeng iyan," iritable niyang sabi bago lumakad sa kinaroroonan ng dalawa. "River," tawag niya sa kaibigan. Saglit na nagtama ang tingin nilang dalawa ni Claudine ngunit unang nag-iwas ito. Napatingin siya kay Claudine nang hawakan sa kamay si River bago ngumiti ng matamis. "Hanap muna ako ng mauupuan sa loob. See you later," malambing ang tinig ni Claudine bago kinindatan si River. Napatingin siya sa kaibigan niyang malawak ang ngiti sa labi at tila namula pa ng bahagya ang mukha. "Mabuti nakarating kayo," sambit ni River nang pinukol nito ang tingin sa kanya. Umarko ang kilay ni River bago tumawa. "Anong klaseng itsura naman iyan, Hunter?" Doon napagtanto ni Hunter na magkasalubong pala ang kanyang mga kilay. Bumuga siya ng hangin bago umaliwalas ang kanyang mukha. "Mukhang na-miss niya yata ang asawa niya," mapang-asar na sabi ni Ryan. Siniko niya ito. "Tangina mo. Bakit ko naman mami-miss ang babaeng iyon? At puwede ba, Don't address her as "my wife." She isn't my wife anymore," mayabang niyang sabi. Tumango-tango si Ryan habang si River naman, sumeryoso ang mukha na nakatingin sa kanya. "Halina kayo sa loob. Kung gusto niyong kumain, pumunta lang kayo sa buffet. At kung gusto niyo namang uminom agad, ihahanda ko ang iinumin natin." "Gusto kong uminom. Hindi naman ako nagugutom," mabilis niyang sabi. "Okay fine. Sumunod kayo sa akin. May naka-reserve na table para sa ating tatlo," wika ni River sabay ngiti. Bumuntong hininga si Hunter bago tumango. Nahagip pa ng mata niya si Claudine na masayang nakikipag-usap sa isang binata. Lihim niyang kinuyom ang kanyang kamao.SUSIE Makalipas ang ilang araw, ilang araw na ring hindi dumadalaw si Dan sa café na iyon. Abala si Susie sa pag-aasikaso ng mga kustomer, pero kahit ganoon dama niyang may kulang. Hindi niya lang inaamin sa sarili niya o baka ayaw niya lang aminin. “Susie, ilang araw ka ng tuliro,” puna ni Joy na isa sa mga staff. “Kanina pa kita tinatawag, hindi mo ako naririnig.” Napakurap ng maraming beses si Susie. “Ha? Talaga? Pasensya na,” sagot niya habang nakatingin sa listahan ng mga order. “Si Dan ba iniisip mo?” tukso ng katrabaho niya. Agad na nangasim ang mukha ni Susie. “Ay naku! Hindi no! Ang kulit mo talaga. At bakit ko naman iisipin ang lalaking iyon? Wala naman akong pakialam sa lalaking iyon," mabilis niyang tanggi pero napansin ni Joy na namumula ang tainga niya. Sumilay ang nakalolokong ngiti sa labi ni Joy. “Ahh, sure,” sabi ni Joy sabay kindat. “Hindi mo nga napansin, oh! Pumasok na pala siya.” Halos tumigil ang mundo ni Susie nang marinig ang tunog ng kampana sa pint
Maaga pa lang ay gising na si Dan. Hindi siya sanay na may ibang tao sa bahay lalo na si Aireen pa ito. Ang babaeng minsan niyang minahal pero siya ring nag-iwan ng sugat sa kanya. Tahimik niyang pinagmamasdan mula sa sala ang direksyong papunta sa guest room. Naroon pa rin si Aireen, marahil ay tulog pa. Naka-init na siya ng tubig sa kettle at naglagay ng dalawang tasa ng kape sa mesa. Pero kahit amoy na amoy ang aroma ng kape, hindi siya makaramdam ng ginhawa. Iba ‘yung bigat sa dibdib niya ngayon. Hindi galit o hindi rin awa lang. Parang gusto niyang matapos agad ang araw na iyon. Parang gusto na niyang umalis si Aireen sa bahay niya. Ilang sandali pa, narinig niya ang marahang pagbukas ng pinto. Lumabas si Aireen, suot pa rin ang lumang jacket na suot niya kagabi. Payat ito, maputla at may bahagyang pasa pa sa leeg. “Dan…” mahinahon nitong tawag. Hindi siya sumagot agad. Tumingin lang siya sa tasa ng kape at marahang tumango. "Umupo ka. May tinimpla akong kape diyan.”
Halos hindi nakatulog si Dan buong gabi. Kahit anong pihit niya sa kama, bumabalik pa rin sa isip niya ang text na natanggap kagabi. 'Hi, Dan. Ako si Aireen. Nabalitaan kong nandiyan ka pa rin sa Ilocos… pwede ba kitang puntahan?' Binasa niya ‘yon ng paulit-ulit na parang hindi makapaniwala na matapos ang ilang taon, bigla na lang babalik sa buhay niya ang babaeng halos wasakin siya. Kinuha niya ang cellphone sa mesa at saka tinitigan ulit ang mensahe. Wala na namang sumunod. Walang “seen,” walang “typing.” Pero sa bawat segundo, parang lumalalim ang kaba sa dibdib niya. Huminga siya ng malalim at saka tumingin sa bintana. Sumisikat na ang araw. Ibig sabihin, isa na namang araw ng pagtatrabaho sa farm. Pero kahit pa anong subok niyang ibalik ang focus niya, wala. Laging bumabalik si Aireen sa isip niya. Pagdating ni Hiro sa farm, agad nitong napansin ang hitsura ng kaibigan. Kumunot ang noo ni Hiro. “Boss, parang zombie ka ah. Hindi ka ba natulog?” biro ni Hiro kay Dan. Napah
Maaga pa lang ay abala na ang buong farm ni Dan. Tahimik ang paligid maliban sa tilaok ng mga manok at mga baboy na tila nag-aagawan sa pagkain. May mga trabahador siyang naglilinis ng kulungan at ang iba naman ay nag-aalaga ng mga sisiw. Nakatayo si Dan sa may harapan ng kulungan ng manok. Suot ang simpleng t-shirt at shorts. Bitbit ang kape at tinapay. “Boss Dan, maganda ang ani natin ngayon,” sabi ni Hiro, ang matagal na niyang tauhan at matalik na kaibigan. “Kung magtutuloy-tuloy ‘to, baka makabili ka na ulit ng bagong delivery van.” Ngumiti si Dan. Pero halatang may ibang iniisip. “Ayos ‘yan. Pero hindi van ang iniisip ko ngayon.” Napakunot ang noo ni Hiro. “Eh ano? ‘Yong manager sa café?” Natigilan si Dan sabay tawa. “Grabe ka talaga, Hiro. Mabilis ka pa sa wifi.” “Eh kasi naman, boss, halata! Araw-araw ka na lang sa café na ‘yon. Hindi ko alam kung negosyo pa o ligawan na.” Umupo si Dan sa may sako ng darak at tumawa pa ng mahina. “Hindi ko nga rin alam. Per
Dalawang araw ang lumipas, magaang nagising si Susie kahit na hindi naman siya pupunta sa coffee shop. Sa bagong bahay na ipinagawa sa kanya ni Stella, hindi pa rin siya makapaniwala. Katamtaman lang ang laki ng bahay. Isang bungalo na may dalawang kuwarto, maliit na sala at kusina na parang laging mabango at bagong linis. May bakuran pa itong puno ng santan at ilang paso ng orchids na si Stella mismo ang naglagay noong nakaraang linggo.Nakaupo siya sa terrace, hawak ang tasa ng kape habang pinagmamasdan ang paligid. Tahimik, malamig ang simoy ng hangin at pakiramdam niya parang isang panibagong simula para sa kanya.“Salamat talaga, ate,” bulong niya habang nakangiti. Wala ang ate Stella niya doon dahil nagpapakasaya itong lumibot kung saan-saan kasama ang asawa nitong si River. Kasama rin pala ng mag-asawa ang kaibigan nitong si Hunter at ang asawa nitong si Claudine.Matapos magkape, naisipan niyang mahiga ulit sa kama at matulog ulit. Mayamaya pa ay biglang nag-ring ang cellpho
Maaga pa lang ay abala na si Susie sa café. Siya ang manager at palaging nakaalalay sa mga staff, pero hindi rin siya nahihiyang sumabak sa harap ng counter. Hawak ang clipboard, nag-check siya ng mga stocks habang umuusok pa ang mainit na brewed coffee sa gilid ng mesa. “Dagdagan mo ng kaunting gatas. Reklamo na naman ’yan ng customer mamaya. Alam mo naman may mga reklamador tayong customer,” bilin niya sa barista. “Okay po, ma’am Susie,” mabilis na sagot ng binata. Mula sa gilid, napansin niyang papasok na naman si Dan. Bitbit nito ang basket ng itlog at karne ng manok. Palagi itong ganito. Parang hindi man lang nauubusan ng dahilan para dumalaw sa café. Kaya hindi nangangamba si Susie na maubos ang ingredients nila para sa cakes doon. Dahil nandiyan si Dan na taga-suplay at madalas libre pa. “Ayan na naman ang pasaway kong stalker,” mahina niyang bulong sa sarili bago tumikhim. “Good morning,” tipid na bati ni Dan habang inilapag ang basket sa kitchen door. “’Yong order







