CHAPTER 5: NECKLACE

HISTORIA’S POINT OF VIEW,

Dala-dala ko ang uniform at ang iba pang mga gamit na kailangan ko sa eskwelahan na ito. Kasama ko na naman si Howard, patungo kami ngayon sa dormitory ng eskwelahan. Ihahatid n’ya ako patungo sa magiging bago kong tahanan dito.

“Ang kwarto na mapupunta sa ’yo ay pang isang tao lang. Wala kang kasama pero tabi-tabi ang bawat kwarto kaya wala kang dapat ipag-alala. Aware ka naman siguro na hiwalay ang dorm ng lalaki sa babae.” Humarap ito sa ’kin at tinitigan ako ng seryoso.

“Huwag kang basta magtitiwala sa mga estudyante na makasasalamuha mo, hindi lahat nang sa tingin mo ay mapagkatitiwalaan ay hindi ka lolokohin at lilinlangin. Tandaan mo, hindi ordinaryo ang mga tao rito. Mag-ingat ka.” Lumapit s’ya sa ’kin at nilagay sa palad ko ang isang susi.

“Hanggang dito lang ako sa labas ng dormitoryo n’yo. Bawal pumasok ang mga lalaki sa dormitoryo ng babae, ganoon din kayo. Bawal kayong pumasok sa dormitoryo namin dahil iniiwasan ng eskwelahan ang mga pangyayari na hindi dapat mangyari. Nasa gitnang dulo ang kwarto mo.” Tumango-tango ako sa paliwanag n’ya.

“Magpahinga ka muna, bukas na bukas din ay to-tour kita rito sa Academia. Kukuha rin tayo sa mga shop sa bayan ng mga bagay na kailangan mo pa para sa pag-aaral mo rito,” dugtong n’ya na kinatango ko.

Yumuko ito sa aking harapan bago naglakad palayo. Gustuhin ko man na pigilan s’ya at itanong ang mga tanong na nais kong mabigyan ng sagot ay hindi ko magawa. Naalala ko ang sinabi n’ya na hindi n’ya masasagot ang mga tanong ko dahil pinsan ko lang ang makapagbibigay no’n.

Huminga muna ako nang malalim bago ko pinihit ang doorknob. Binuksan ko ang pinto at bumungad sa akin ang mahabang pasilyo. Kaliwa’t kanan ang mga pinto na sa tinging ko ay mga kwarto. Tahimik lamang ako habang tinatahak ang pasilyo. Nagtungo ako sa pinakadulong kwarto— kwarto na sa tingin ko ay para sa ’kin. Akmang pipihitin ko ang doorknob nang may magsalita sa aking likuran.

“Newbie?” Humarap ako sa taong iyon. Isang babae na may itim at mahabang buhok, maputi, bilogan ang mata, matangos ang ilong, mala-rosas ang kulay ng labi at matangkad. Kitang kita ko rin ang sense n’ya sa fashion at sa make-up, ang gara n’ya manamit. 

Ngumiti ako sa kan’ya at tumango. “Uhm!”

“Great! By the way, I'm Shanaya Briz. Good evening!” Nilahad nito ang kamay n’ya upang makipag-shakeshand.

“Historia Snape, Good evening too.” Tinanggap ko ang kamay n’ya. Sandali lang ang tinagal, binitawan din namin ang kamay ng isa’t isa.

“Nice meeting you, Historia. If you need anything just tell me, okay? Magkatabi lang naman ang kwarto natin,” nakangiti nitong saad.

“Sure, thank you!” sinsero kong sagot.

“Great! See yah later!” Pumasok na ito sa kwarto n’ya.

Humarap na rin ako sa kwarto ko at pumasok. Bumungad sa akin ang napakalinis na kwarto, puro itim ang mga gamit na talagang gustong gusto ko. Sinara ko ang pinto bago ko sinuri ang kabuuan ng kwarto. 

Hindi ito maliit ngunit hindi rin malaki, masasabi kong katamtaman lang ito para sa ’kin. May isang kama sa kanang sulok na sa tingin ko ay kasya sa dalawang tao, sa gilid niyon ay bintana. Sa gilid ng kama ay may maliit na table at sa ibabaw nito ay lampshade. May bookshelves din sa gilid ng maliit na table at sa harapan nito ay study table na may maliit na lampshade.

Sa kaliwang bahagi ay may pasilyo sa gilid, siguro ay iyon ang daan patungong banyo. Sa tabi ng pasilyo na iyon ay isang malaking cabinet. Cabinet na tatlong layer— dalawang malaking pinto sa taas, tatlong katamtaman sa gitna at apat na maliit sa ilalim.

Nilapag ko ang mga dala kong gamit sa kama at saka lumapit sa cabinet upang masuri ang mga laman ng bawat pinto. Hindi na ako nagulat nang makita ang iba ko pang gamit dito. Napabuntong-hininga ako. ‘Talagang planado ang lahat.’

Dumiretso ako sa pasilyo at binuksan ang ilaw. Maikli lang pasilyo kung kaya’t narating ko agad ang inaakala kong banyo, bumungad sa akin ang maliit na kusina na may maliit na refrigerator at sa dulo niyon ay pinto. May bintana rin sa kabilang bahagi— sliding door. Binuksan ko ang pinto at dito ko na natagpuan ang banyo. May kurtina sa loob, hinawi ko ito at bumungad ang bathtub sa kanang bahagi at toilet sa kaliwa. Simple yet organized.

Pinatay ko ang ilaw at sinara ang pinto ng banyo at dumiretso sa kama. Pabagsak akong humiga, ngayon ko lang naramdaman ang pagod.

Nakatihaya ako at nakatitig sa ceiling. Ngayon ko lang napansin na de aircon pala ang kwarto na ito.

Halata mong napaghandaan ang kwarto na ito dahil kompleto ang gamit. 

Paano nila nagawa ’to sa ’kin? Kaya pala sa tuwing nauuna sila ay nawawala sila sa panginin ko. Planado ang lahat. Kung ganoon, si Guildestern ay kasabwat nila? Kaya ba titig na titig sila kay Guildestern habang inaagaw ni Havoc ang atensyon ko? Si Manang Selya? Bigla na lang siyang sumulpot na may dala-dalang tubig. Si Howard, ganoon din. Punong puno ng katanungan ang utak ko. May kinalaman dito ang magulang ko, sigurado ako. 

Kinabukasan din ay gagawa ako ng paraan para makausap sila. Bawal ang gadgets sa mundong ito, karamihan sa naninirahan dito ay hindi pa nakararating sa mundo ng mga tao. 

Tumayo ako at hinubad ang sapatos ko. Ngayon ko lang naramdaman ang sakit at ngalay ng mga paa ko. Hinilot ko ang mga paa ko pero wala pa ring nangyayari, masakit pa rin.

Napadako ang tingin ko sa dala-dala kong gamit kanina na naririto sa kama. Pumukaw sa pansin ko ang Book of Spells na binigay ni Howard. Inabot ko ang libro at sinuri. Kulay itim ang pabalat nito at ang nakasulat lang na titulo ay ‘Book of Spells’. Binuklat ko ito, puro letra at drawing lang ang makikita sa bawat pahina. Sinubukan kong hanapin ang healing spells at hindi naman ako nahirapan. Nahanap ko ito agad sa tulong ng Table of Contents.

†—

BASIC SPELLS

Minor Injuries Healing Spells

Needed:

•Leaf, petal, root, branches or anything from nature 

Procedure:

•Put and hold the thing that you pick in your hands 

•Stay calm and clear your mind 

•Cast this spell

‘Nature lend me your strength. Leaf proper sphere. Release!’

—†

Binasa ko ’to ng may tunog. Nilibot ko ang tingin ko sa buong kwarto at dumako ang pansin ko sa bintana. May isang paso roon na may buhay na halaman. Buti na lang mayroon dito. Pinilit kong makalapit doon kahit sobrang sakit na ng paa ko. Kumuha ako ng isang dahon at bumalik ulit sa kama.

Pinagsiklot ko ang mga kamay ko at huminga ng malamin. ‘Stay clam and clear your mind,’ saad ko sa isipan ko. Nang kalmado na ang isipan ko ay nagsimula na akong banggitin ang spell.

“Nature lend me your strength. Leaf proper sphere. Release!” mahina ngunit klaro kong saad.

Nagkaroon ng munting liwanag sa mga paa ko at unti-unting guminhawa ang pakiramdam ko kasabay nang paglaho ng liwanag.

Napangiti ako dahil gumana ang spell. “Ganito pala ang pakiramdam kapag nakagagawa ng mahika,” mahina kong usal.

Napalabi ako nang biglang tumunog ang tiyan ko. Gutom na ako.

Tumayo ako at nagtungo sa kusina. Ngayon ko lang napansin ang paper bag sa may gilid ng lababo. Nilapitan ko ito at sinilip ang laman.

“Pagkain!” excited kong saad. Buti na lang nag-iwan sila ng pagkain dito. Kumuha ako ng plato, tinidor at kutsara at nilagay sa mesa. Tinanggal ko rin ang laman ng paper bag. Tatlong Tupperware na may laman na kanin, regadilyo at cake— my favorites! Hinain ko na sila sa lamesa, kakainin ko na habang mainit-init pa at saka gutom na gutom na talaga ako.

Nagtungo ako sa maliit na refrigerator at binuksan ito. Kuminang ang mga mata ko nang bumungad sa akin ang maraming klase ng pagkain at inumin. Ayaw siguro nila akong magutom o baka suhol ’to para hindi ako magalit? Hmp! Basta busog ako, walang problema.

Kumuha ako ng isang baso na nasa ibabaw ng ref at nagsalin ng tubig. Kumuha rin ako ng pineapple juice in can at saka bumalik sa mesa. Umupo na ako at nagsimula nang kumain.

Pagkatapos kong kumain ay nagpahinga lang ako saglit bago ako nag-ayos ng gamit ko. Tinanggal ko lahat ng mga dala ko sa maleta ko at sinalansan na sa cabinet. Sinama ko na rin ang mga gamit na binigay ni Howard. 

Naglinis ako ng katawan bago ako tuluyang nagpahinga at hinayaan ang sarili kong lamunin ng antok.