CHAPTER 81 – After the SpotlightTahimik ang elevator habang paakyat sina Elle, Nathan, at si Kieran pabalik sa condo. Nasa dibdib ni Elle ang mabigat na kaba—parang hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyari kanina sa event. Ang sigla ng bata habang kinukulit ang maliit na stuffed toy na binili sa booth ay naglalagay ng kaunting ingay sa loob, pero sa puso ni Elle, puro katahimikan at tensyon ang namamayani.Nakasandal si Nathan sa sulok ng elevator, tahimik, hawak-hawak si Kieran na hindi mapakali. Walang imik, pero ramdam ni Elle na nag-oobserba ito, hinihintay ang tamang oras para magsalita.Pagdating nila sa floor, bumukas ang pinto. Nauuna si Nathan bitbit ang bata, kasunod si Elle na mahigpit ang kapit sa strap ng handbag. Pagpasok sa unit, diretso agad si Kieran sa kanyang maliit na kwarto, dala ang laruan at nag-iiwan ng tunog ng masayang pagtawa.Ngunit nang maisara ang pinto, sumabay ang katahimikan. Elle stood in the living room, her chest heaving slightly.“Elle,” mah
CHAPTER 80 – The Event---Mainit ang sikat ng araw nang dumating ang black van sa harap ng Manila International Expo Center, isang state-of-the-art venue na madalas pagdausan ng mga prestigious industry events. Sa labas pa lang, makikita na ang tarpaulin na may bold letters, “Philippine International Auto Summit 2025”Inimbitahan siya sa event na iyon para ipakilala ang mga bago nilang sasakyan. Na malaking tulong para sa Eurydice Motors na pagmamay-ari ni Nathan para mas makilala pa sa Pilipinas.Pagpasok nila, dalawang higanteng pangalan ang nakalagay sa gitna ng banner, “Evans Motors at Eurydice Motors Philippines.”Elle stepped down first, her beige trench coat draped neatly sa braso niya, high heels clicking against the polished concrete. Her aura screamed poise—hindi na siya ang Elle na dating kinakabahan sa spotlight. She was now the picture of a woman who had grown into her own skin.Behind her, Nathan descended carrying Kieran’s small backpack habang ang personal nanny ay bu
CHAPTER 78 – “Silent Aisles, Heavy Hearts”---Ang supermarket ay puno ng ingay ng ordinaryong araw—tunog ng carts na umaandar, tawanan ng mga bata, at background music na paulit-ulit na tinutugtog mula sa speakers. Pero sa maliit na aisle na iyon, tila lahat ng tunog ay biglang lumabo, para bang may invisible na pader na pumagitna sa kanila.Nakatayo si Elle, hawak ang basket na nanginginig pa ang grip. Sa tapat niya, ilang hakbang lang ang pagitan, ay si Knox—mas matangkad pa rin, mas matikas, pero may bigat sa mga mata na hindi maitatago. Hawak niya ang stroller kung saan mahimbing na natutulog ang isang sanggol. Sa tabi niya, si Pauleen, tila frozen din sa pagkakatayo, nakadikit ang isang listahan sa dibdib niya, parang hindi alam kung tatakbo ba o babati.“Elle…” mahina pero malinaw na boses ni Knox, halos hindi gumagalaw ang labi.Si Elle, halos hindi makahinga. Matagal niyang pinaghandaan ang araw na muling makikita niya ito—pero sa isip lang, sa bangungot, hindi sa isang rando
CHAPTER 77 – The ReturnAfter 3 years...---Mabigat ang araw pero maliwanag ang paligid nang bumukas ang sliding glass doors ng Ninoy Aquino International Airport. Dumagsa ang mga tao sa arrival area—mga pamilya na may bitbit na placards, mga taxi drivers na nagtatawag ng pasahero, at mga kamag-anak na sabik na sabik sa pagdating ng mga mahal sa buhay.Sa gitna ng ingay, lumabas si Nathan Cruz, maayos ang postura, naka-dark blazer sa ibabaw ng light turtleneck, isang kamay hawak ang strap ng sling bag at sa kabilang braso ay buhat ang isang bata, isang makulit at cute na toddler na may malalaking mata at curly hair. Ang bata ay nakadikit sa balikat niya, gigil na gigil habang tumuturo sa mga makukulay na balloons sa labas.“Dada, look! Balloons!” sigaw ng bata, excited ang boses.Nathan chuckled, adjusting his hold on the child. “Yes, Kieran. We’ll get you one later.”Kasabay nilang lumabas si Elle, naka-white blouse tucked into high-waist beige slacks, may manipis na trench coat na
Hello guys! First of all, thank you sa lahat ng mga nagbabasa ng story ni Knox at Elle. (๑♡⌓♡๑) Well, di ko na po pahahabain, baka hanggang Book 5 na lang po ito. Last na ang story ni Knox at Elle, wala na pong kasunod. At bilang gusto ko po kayo mabigyan ng magandang story, itong BOOK 5 ay hindi pareho ng TIMELINE sa mga naunang story. Bale iibahin ko po ang timeline nila kaya wag po kayong malilito kung hindi tugma sa mga natapos nang Book series sa kwento na ito. Meaning kung sa nakalipas na BOOK 4 ay may anak na doon si Knox, dito po pwedeng mabago. Basta sundan lang po ninyo ang story at wag nang isipin ang ibang series, para hindi po kayo malito. Basta i-enjoy niyo lang po. Thank you po ulit. ( ◜‿◝ )♡
CHAPTER 76 – “Miles Apart, Worlds Apart”---Europe...Malamig ang simoy ng hangin, may halong amoy ng pine at mahinang ulan. Nakatayo si Elle sa wide balcony ng bahay ng pamilya ni Nathan sa Geneva, balot lang ng manipis na sweater na halos hindi sapat para labanan ang lamig. Sa ibaba, makikita ang cobblestone streets, mga shops na nagsisimula pa lang magbukas, at trams na dumadaan nang smooth sa tracks.Pero kahit gano’n kaganda ang paligid, wala siyang maramdaman na gaanong ginhawa. May lungkot sa dibdib niya na parang hindi kayang tabunan ng bagong tanawin.Tatlong araw pa lang mula nang umalis sila papuntang Europe, pero bawat minuto ay mabigat. Simula nang iniwan niya si Knox sa harap ng bahay ni Nathan, dala-dala niya ang bawat tingin, bawat salita, at bawat yakap nito.Kanina pa siya paulit-ulit na humaharap sa salamin, hoping to see some strength sa reflection niya. Pero ang bumabalik lang sa kanya ay isang babaeng puno ng takot, guilt, at pangungulila.Sa dining hall, nakaha