“LOOKS like you remembered...” Hindi naglakas-loob si Lalaine na aminin ang ginawa niya, sa halip muli siyang yumuko at mabilis na umiling saka nauutal na sumagot, “W-Wala, wala akong naaalala.” Knives knew that the woman was lying because she couldn't look at him. He thought she was a good liar but at that moment, she was so easy to read. He could clearly see the surprise, confusion, and embarrassment in her facial expression. “Kung gano'n, tutulungan kitang makaalala,” saad ni Knives na tila aliw na aliw saka itinuro ang sariling labi, “You bit me here, not only that, you—” “Tama na!” putol ni Lalaine sa lalaki na bahagyang tumaas ang boses, ngunit nang ma-realized ang ginawa ay lumambot ang kanyang tinig at mahinang bumulong, “I-I'm sorry, Mr. Dawson. H-Hindi ko sinasadya.” “Want to fix it with just one sorry?” “W-Wala akong pera.” Knives looked at her with amusement,“May katwiran ka.” Nakonsensya naman si Lalaine dahil sa sinabi. Siya na nga itong may kasalanan, si
NAKAHINGA nang maluwag si Lalaine nang marinig ang sinabi ng lalaki saka nagmamadaling naglakad papunta sa malaking kahoy na pinto. Nang mabuksan iyon ay kaagad siyang nagsuot ang lumang pares ng tsinelas na naroon at hindi isinuot ang sapatos na nakahanda para sa kanya.Umangat naman ang gilid ng labi ni Knives habang sinusundan ng tingin ang babaeng papalabas, ngunit agad din niyang ibinalik ang atensyon sa cellphone niyang nakapatong sa center table nang tumunog iyon. “Mr. Dawson, ang clue para sa Project X ay nawala na. Ayon sa nakuha kong report, ang patay na ang taong iyon, ” pagbabalita ng secretary niyang si Liam sa kabilang linya.Sumama naman ang mukha ni Knives nang marinig iyon, “Hayaan n'yong manatili ang mga tao roon para ituloy ang paghuhukay.”“Okay, Mr. Dawson,” sagot ni Liam, “By the way Mr. Dawson, kumikilos na ang Adler Family. Mukhang gusto na namang gumawa ng gulo.”Knives snorted, “Bantayan mo ang kilos nila.”“Okay, ako na ang bahala, Mr. Dawson,” sagot naman
“BITCH! Who told you to seduce my fiancé, Benjamin?!” malakas na sigaw ng babaeng nakasuot ng black Gucci dress at matalim ang tinging ipinupukol sa kanya.Nang marinig ang pangalan ni Lalaine ang pangalan ni Benjamin ay alam niyang si Olivia Dawson iyon, ang fiancé ng lalaki. Magpapaliwanag sana siya sa babae nang marinig niyang tinawag nito ang dalawang babae at nag-utos.“What are you waiting for? Beat up that bitch!” Mabilis na lumapit kay Lalaine ang dalawang babae nang marinig ang utos ni Olivia, saka sinampal siya sinabunutan. “You flirt!” sigaw ng isa habang sinasampal siya.“Who are you to steal Olivia's fiancé?!” saad naman ng isa habang hila-hila ang buhok niya.Pakiramdam ni Lalaine ay nangangapal na ang pisngi niya dahil sa malalakas na sampal, gayon din ang kanyang anit, kaya habang sinasaktan siya ng mga ito ay nagtangka siyang magpaliwanag.“Tama na please?” pakiusap ni Lalaine sa dalawa, “Nagkakamali kayo. Wala akong ginagawang masama—”Hindi na naituloy pa ni Lalai
HINDI inasahan ni Olivia na nakita pala ng pinsan niyang si Knives ang lahat ng nangyari kaya naman takot na takot siya. “K-Kuya Knives, she's the one who hurt me! Besides... nilandi n’ya si Benjamin that why I hit her!” pagdadahilan pa ni Olivia. “Do you have evidence that she flirted with Benjamin?” tanong ni Knives sa pinsan. Hindi niya pinaniniwalaan si Lalaine, pero alam niyang hindi mabuting tao si Benjamin at mahal na mahal ito ng kanyang pinsan. Alam ni Knives na usap-usapan sa kanilang lugar na babaero si Benjamin at kalat na kalat iyon, pero hangga't hindi ito gumagawa ng ikasasira ng kanilang engagement ay hindi niya ito pakikialaman. Tila naman namutla si Olivia ng mga sandaling iyon, “The guidance counselor told me. Why would he lie?” Nang marinig iyon, may idea na si Knives kung ano ang nangyayari, “In that case, you just hit her without a proof?” “Kuya Knives, why do we need a proof? Look at her! She looks like a coquettish woman!” pang-iinsulto pa ni Olivia
ISA PA sa inaalala ni Lalaine, hindi niya nababasa ang isip ni Knives. Baka mamaya ay sinusubukan lang siya nito nang sa gayon ay mabaliktad nito ang sitwasyon at siya ang lumabas na nag-umpisa ng gulo. Naisip din ni Lalaine na kaysa gumawa siya ng gulo, mas praktikal kung hihingi siya ng pera sa mga ito para sa danyos na ginawa sa kanya at sa kanyang trabaho. “H-Hindi na kailangan. Bayaran mo na lang ako dahil sa ginawa ninyong magkakaibigan,” saad ni Lalaine. Nakahinga naman nang maluwang si Olivia sa sinabi ni Lalaine, saka tiningnan ang pinsan nang may panunuya, “Kuya Knives, look at her. She prefers to ask for money. What a leech!” Bumuntong-hininga naman si Lalaine at sinabing, “Ms. Olivia, kung sa palagay mo ay argabyado ka, tatawag na lang ako ng pulis.” “You!” Naniningkit ang mga mata ni Olivia sa galit subalit wala naman siyang magawa dahil kaharap niya si Knives. Ayaw niyang suwayin ang lalaki dahil natatakot siyang i-cancel nito ang engagement nila ni Benjamin. “I
PAGDATING sa hospital ay kaagad ipinahubad ng doktor ang suot na long sleeve ni Lalaine, at dahil tanging manipis na sando lang ay pang-ilalim niya kaya lumantad ang kanyang katawan puno ng galos at pasa. Maging sa leeg at mukha niya ay mayroon ding mga galos at kalmot na hindi maitago dahil bahagya na itong namamaga.Madilim naman ang anyo ni Knives habang nakatingin sa mga ito. Hindi niya akalain na ganoon pala ang pinsala na tinamo ng babae mula aa kanyang pinsan at sa mga kasama nito.Ang doktor na sumusuri kay Lalaine ay may edad na, na sa tingin niya ay naglalaro sa forty-five hanggang fifty years old. Nang makita nito ang itsura ni Lalaine ay kumunot ang noo nito saka nagtanong, “Sino ang may gawa nito sa'yo, hija?”“May nakaalitan lang po ako, dok,” ani Lalaine habang muling isinusuot ang damit na hinubad.Nang mapansin ng doktora na naroon si Knives at nakatayo na may madilim na mukha at seryosong anyo ay niyuko si Lalaine ng manggagamot at bumulong, “Ang lalaki bang ito ang
DAHIL sa narinig ay nakangiting hinaplos ni Elijah ang ulo ni Lalaine at masuyong sinabi, “I’m so proud of you, Lalaine...”Bahagya namang nailang si Lalaine sa ginawa ng lalaki. Twenty years old na siya pero itinuturing pa rin siya nitong bata. “Salamat, Doc Elijah,” nakangiti turan ni Lalaine.“Mauna na ako. Magkita na lang tayo kapag may free time ako. Gusto ko ring makita si Luke,” saad pa nito na sinagot naman ni Lalaine nang marahang pagtango.Sinundan na lang ng tingin ni Lalaine ang likuran ng papalayong lalaki habang inaalala ang nangyari noon sa Paco. Isang beses, umuwi ang kanyang nanay na mainit ang ulo dahil talo ito sa sugal. Nanghihingi ito ng pera sa kanya pero dahil wala siyang maibigay kaya binugbog sila nitong magkapatid. Ginawa ni Lalaine ang lahat para saluhin ang pananakit ng kanyang nanay na dapat ay para sa kanyang kapatid, subalit naging masama ang lagay ni Luke noon dahil nang malingat siya ay ang nakababatang kapatid niya ang inatake nito. Nasapul ng kahoy s
NANLALAKI ang mga mata at hindi makapaniwala si Lalaine sa narinig kay Knives, dahilan para hilahin niya ang damit sa suot at ibalot ang sarili.Lihim namang napangisi si Knives habang nakatingin sa babae. Napakagaling talagang magpanggap nito sa inosente sa harapan niya.Matiim niyang pinagmasdan ang si Lalaine habang nakaarko ang makakapal niyang kilay. “Gusto mo bang ako na ang maghubad n'yan para sa'yo?” “A-Ayoko...” saad naman nito na mangiyak-ngiyak.Pumalatak naman si Knives habang napapailing. Wala siya sa mood para sabayan ang kaartehan nito kaya marahas niyang hinila ang babae sa braso papalapit sa kanya. Sa lakas niyon ay napasubsob pa ito sa kanyang hita. Sandaling natigilan si Knives pero pilit niyang nilabanan ang kakatwang pakiramdam na umahon sa kanyang kaibuturan, at saka walang anu-ano'y hinubad ang damit na suot ng babae at basta na lang ihinagis sa kung saan.Sa takot naman ni Lalaine ay nagpupumiglas siya at pilit bumangon mula sa pagkakasubsob sa mga hita nito
KINABUKASAN, magkakaharap na dumulog sa dining table para sa breakfast sina Abby, ang best friend niya, si Tito Kenji at ang Kuya Kairi nito. Ang dalawang sobrang cute na anak ng kanyang best friend ay natutulog pa kaya hindi nila kasabay sa almusal na iyon.Hindi magawang tumingin ni Abby sa lalaki dahil hiyang-hiya pa rin siya kaya habang kumakain ay para siyang tangang nakayuko lang at halos dumikit na ang mukha sa plato.“Hija, what's wrong? Ayaw mo ba ng pagkain?” puna ni Kenji sa dalagang si Abby nang makita niyang nakayuko lang ito at tulala.Napilitang nag-angat ng tingin si Abby dahil sa sinabing iyon ng matanda. Ayaw niyang isipin nito na bastos siya o kaya naman ay nag-iinarte sa pagkain. “H-Hindi po, Tito Kenji. May naalala lang po ako,” sagot niya na may pilit na ngiti sa labi.“Tungkol ba kagabi? Don't worry, hindi naman big deal 'yun para kay Kairi. Right, son?” saad naman ni Kenji sabay tingin sa anak na tahimik lang na kumakain.Dahil sa narinig ay wala sa sariling
“BRUHA... Grabe! Hiyang-hiya ako sa katangahang ginawa ko kanina. Kung p'wede lang akong magpalamon sa lupa, ginawa ko na.”Kasalukuyan nasa pool area si Abby at ang best friend niya dahil nagyaya itong mag-night swimming habang umiinom ng wine. Pinaunlakan naman niya ito pero hati pa rin ang isip niya ng mga sandaling iyon dahil sa nangyaring eksena kanina.Hiyang-hiya talaga siya sa nagawa at Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ano na lang ang mukhang ihaharap niya sa lalaki pagkatapos ng kagagahang ginawa niya? Paano niya ito haharapin pagkatapos ng lahat? “Don't mind him. Masungit lang talaga si Kuya Kairi pero mabait naman ang isang 'yun,” nakangiting sagot naman ng kaibigan niya habang tumitipa sa kaharap na laptop.Mangiyak-ngiyak naman si Abby sa narinig. “Paanong 'wag intindihin? Galit na galit s'ya sa'kin, bruh! Sinabihan ko siyang magnanakaw at maniac!” bulalas pa ni Abby napahawak sa kanyang noo na parang stress na stress.“Well kahit ako naman magagalit,” pagbibiro nam
“WHO the hell are you?”Awtomatikong nanigas ang katawan ni Abby nang marinig ang baritonong boses na iyon ng lalaki na nasa ilalim niya. At dahil tanging lampshade lang ang nakabukas na ilaw sa kwartong iyon kaya umahon ang matinding takot sa kanyang dibdib dahil sa pag-iisip na baka masamang tao iyon. “I-Ikaw sino ka?! Bakit ka nandito? Magnanakaw ka ba?!” bulalas ni Abby saka nagpa-panic na tumayo mula sa kandungan ng lalaki pero nanlaki ang kanyang mga mata nang hapitin siya nito sa kanyang baywang. Hindi lang iyon, naramdaman pa niyang ang pagkabuhay ng pagkalalaki nito sa kanyang pang-upo.“This is my fucking house! Who are you? Are you a thief?”sigaw naman nito na hindi pa rin siya pinakakawalan.Ginawa ni Abby ang lahat para makawala sa lalaki pero dahil malakas ito kaya hindi nito ininda ang pagpupumiglas niya. Takot na takot na si Abby kaya dahil sa pagiging desperado, ang tanging naisip niyang gawin ay kagatin ito sa kamay.“What the fuck!” bulalas naman ni Kairi saka wala
“BRUH!”Mangiyak-ngiyak na tumakbo si Abby papalapit sa kanyang best friend na si Keiko. Niyakap niya ito nang mahigpit dahil sa wakas, nagkaroon na rin siya ng kakampi.“Bruh, how are you? Bakit gan'yan ang itsura mo?” nag-aalala namang tanong ng kanyang kaibigan habang kumot nakatingin sa kan'ya.Alam naman ni Abby kung ano ang tinutukoy nito. Malaki na kasi ang ipinagbago niya simula noong naghiwalay sila nito. Bumagsak ang kanyang katawan dahil sa stress at nanlalalim at kanyang mga mata dahil may mga gabing nahihirapan siyang makatulog kapag naiisip niya ang kahayupan ni Henry.Nagbitiw sa pagkakayakap ang dalawa matapos ang ilang sandali. Matagal silang hindi nagkita kaya sobrang na-miss nila ang isa't-isa.Nang hindi sumagot si Abby sa tanong ng best friend niyang si Lalaine ay inakay siya nito paupo sa mahabang sofa at puno ng pag-aalalang pinagmasdan siya. Pero ang isip ni Abby ay kasalukuyang lumilipad sa kabuohan ng opisina ng kanyang kaibigan. Hindi niya akalain na magigi
“I'M sorry, Kairi. I can't marry you...”Naomi returned the ring to Kairi with tears in her eyes. Kairi couldn't understand why her fiancé did that. They were planning to get married but why is she suddenly returning the ring to him now? What the fuck is really happening?“But why? Did I do something wrong, babe?” gulong-gulo na tanong ni Kairi sa nobya saka hinawakan ang kamay at bakas ang matinding pagtatanong sa mga mata.Pero iwinaksi ni Naomi ang kamay na hawak ng nobyo at saka tinakpan ang mukha gamit ang palad at umiyak. “Akiko-san to no o miai ga kimarimashita. Gomen'nasai, Kairi. (My arranged marriage meeting with Akiko has been arranged. I'm so sorry, Kairi.)”Nang marinig iyon ni Kairi ay natigilan siya. Si Akiko ay ang lalaking gusto ng mga pamilya ng kanyang nobya para rito. Kairi thought the man had completely backed out of the agreement, but why would the two get married now? No! Hindi siya makakapayag. Noong una pa lang niyang makita si Naomi, alam niyang ito ang baba
“MASAKIT ba, hija? Pasensya ka na. Wala akong magawa sa t'wing sinasaktan ka ni Sir Henry. Natatakot din kasi akong baka pag-initan n'ya ang pamilya ko.”Mula sa kawalan ay bumaling ang tingin ni Abby kay Manang Ising. Kasalukuyan niyang nilalagyan ng ointment ang sugat niya sa bibig, braso, at binti na katulad ng dati ay tinamo niya mula sa pagmamaltrato ng demonyong si Henry.Her whole body was covered in bruises and scratches, a sign of Henry's sadism. Mas lalo kasi siyang ginagahan kapag nakikita niyang nagmamakaawa ang dalaga sa kan'ya. He feels like he's the lookking and she's his slave. “O-Okay lang po, Manang Ising. Naiintindihan ko po kayo,” saad ni Abby na pilit ngumiti sa matanda.Muling kumuha ng cotton buds si Manang Ising at muling nilagyan ng ointment saka magaang ipinahid sa mga sugat ng kawawang dalaga. Habag na habag siya rito pero wala naman siyang magawa para matulungan ito.“Bakit ba kasi hindi ka na lang umalis? Magpakalayo-layo ka. Magtago ka kahit saan. Basta
ALAS-SINGKO ng hapon ang eksaktong labas ni Abby, at awtomatikong nanginig ang kanyang mga kamay nang makita ang isang itim na Rolls Royce na naka-park sa tapat ng banko kung saan siya nagtatrabaho. Isang bodyguard ang nakatayo sa labas habang hinihintay siya. Habang papalapit ay nanlumo si Abby dahil alam niya na kahit anong gawin niya ay hindi na siya makakatakas pa sa kamay ni Henry Scott. Ni mga pulis ay ayaw tumulong sa kan'ya dahil marinig lang ang pangalan nito ay parang asong nababahag ang buntot.Gustuhin man niyang tumakbo at tumakas kay Henry ng mga sandaling iyon, alam ni Abby na magiging useless lang ang lahat dahil magkikita't makikita din siya nito. Nang minsan ngang sinubukan niyang magtago, sa halip na hanapin siya ay ang kanyang pamilya sa Capiz ang pinuntahan ng mga ito. Sa takot niya na may mangyaring masama sa pamilya ay kusa na siyang lumabas sa pinagtataguan.“Good evening, Ms. Del Rosario,” bati ng bodyguard ni Henry sabay bukas ng pinto ng back seat. Doon, ki
“LET'S break up, Abby. I can't do this anymore...”Tila pinagbagsakan ng langit at lupa si Abby sa narinig. Ang mga salitang iyon ay para bang kutsilyo na paulit-ulit na sumasaksak sa kanyang puso. Maging ang kanyang luha ay biglang bumalong na para bang isang ulan na walang tigil sa pagbuhos.Paano na lang siya kung iiwan siya ni Jake? Si Jake na lang ang tanging kakampi niya pero iiwan pa siya nito. Bakit? Paano nito nagagawang makipaghiwalay sa kan'ya gayong pitong taon na sila nito? Ganoon lang ba talaga kadali para kay Jake na iwan siya pagkatapos ng lahat? Ang akala niya ay tanggap siya nito, tanggap nito ang pagkatao niya. Pero bakit bigla na lang itong makikipaghiwalay sa kan'ya? Did she do something wrong? Aren't they planning to get married? Hinawakan ni Abby ang kamay ng nobyo habang umiiyak. “Jake naman. Seven years na tayo. B-Bakit ngayon ka pa makikipaghiwalay sa'kin? Did she do something wrong? Don't you love me anymore?” umiiyak niyang tanong. Nagulat si Abby nang
•••••“ANAK, sigurado ka na ba? Pwede namang dito ka na lang sa probinsya natin maghanap ng trabaho habang nag-aaral. Bakit kailangang sa Maynila pa? Ang balita ko, maraming masasamang tao doon sa Maynila,” nag-aalalang tanong ni Letisha sa anak na si Abby. Matamis na ngumiti si Abby sa kanyang Nanay Letisha. “Naku nay! Kung kailan naisangla na natin ang lupang sakahan, saka mo pa sasabihin sa'kin 'yan? Paano ko matutubos ang lupa natin kung aatras ako?” pabirong sagot naman ni Abby.Ang totoo, nasasaktan si Abby dahil ang lupang iyon ang tanging alaala ng kanilang tatay na maagang nawala dahil sa pneumonia. Kaya naman bilang panganay, ipinangako niya sa sariling magsisikap siya at magtatrabaho nang sa gayon ay matubos nila iyon sa lalong madaling panahon.“Nag-aalala lang naman ako sa'yo, anak. Mag-isa ka lang doon. Paano ka na lang kapag may sakit ka? Sinong mag-aalaga sa'yo?” Hindi pa rin mapalagay ang puso ni Letisha para sa pag-alis ng panganay na anak, dahil iyon ang unang be