“JUST wait for me.”Matapos sabihin iyon ay biglang padabog na sumara ang pinto ng kwarto ni Lalaine, senyales na galit na lumabas na ang lalaki.Kumabog ang dibdib ni Lalaine, medyo pinagsisihan niya dahil palagi siyang nagagalit sa lalaki. Alam naman niyang walang mabuting maidudulot sa kan'ya kung gagalitin niya ang lalaki.Pero dahil tao lang naman siya, may damdamin at nasasaktan ay hindi niya maiwasang makipagtalo sa lalaki lalo pa't lagi siya nitong minamaliit.Dahil masakit pa rin ang kanyang puson at ayaw naman niyang payagan ni Knives na lumabas ay ipinasya niyang matulog na lang. Sana lang hindi mamantsahan ng kanyang regla ang kobre-kama nang sa gayon ay hindi na kailangang palitan pa dahil kapapalit lang naman nito.Hindi malaman ni Lalaine kung gaano katagal siyang nakatulog nang muling padabog na bumukas ng pinto ng kanyang kwarto. Matapos niyon ay humagis sa kama ang isang malaking plastic at tumapon ang laman niyon sa kanyang harapan.Pupungas-pungas na bumangon si La
“WILL you thank me with your lips?”Nanigas si Lalaine sa kinatatayuan nang marinig ang sinabi ng kaharap. At bago pa siya makasagot ay inunat ni Knives ang braso at hinila siya, dahilan para mapaupo siya sa kandungan nito.“That's the first time I bought that thing for a girl. I also massaged your belly for a long time. Sa tingin mo ginawa ko iyon ng libre?” tanong ng lalaki na ang mainit na hininga nito ay tumatama sa punong-tenga ni Lalaine kaya nakaramdam siya ng tensyon.“K-Kung gano'n, ano naman ang gusto mong gawin ko para makapagpasalamat?” kinakabahang tanong ni Lalaine.“I prefer to do something more than just say thank you,” nakangising sagot ni Knives sabay turo sa kanyang labi. Nakuha na kaagad ni Lalaine kung ano ang gusto nitong mangyari ng mga sandaling iyon. Nagbigay na ito ng paghiwatig noon tungkol sa bagay na iyon nang kung anu-anong mga tricks pa ang ginagawa nito. Bigla-bigla ramdam ni Lalaine ang pag-init ng buo niyang mukha dahil sa naisip.“How about trying
NANG mga sumunod na araw, naging busy si Knives at ni hindi ito nagpakita sa Debonair ng ilang araw, ganoon din sa Dawson Residence. Walang ideya si Lalaine kung saan ito nagpunta dahil hindi naman sila nakikialam sa buhay ng isa't-isa. Purong sex lang ang namamagitan sa kanila at bukod sa bagay na iyon ay wala na. Naging komportable si Lalaine habang wala ang lalaki lalo na kapag nasa kompanya siya. Nakakakilos siya ng maayos at hindi nag-aalala na baka muli siyang ipatawag ni Knives sa pribadong opisina nito at makaisip na naman ng kung anong bagay. Kinatanghalian, habang nagpapahinga sa employees lounge dahil katatapos lang niyang kumain ng lunch ay lumapit sa kanyang mesa si Ms. Ayah, ang kanilang team leader. “Lalaine, tingnan mo si Mr. Dawson, napakagwapo!” tila kinikilig na bulalas ni Ms. Ayah saka ipinakita sa kan'ya ang cellphone na hawak. Nakita ni Lalaine na tungkol iyon sa business news flash, kung saan si Knives ay um-attend ng ribbon cutting ng bagong pasinayang D
"EXCUSE me, Miss. 'Di ba Ikaw ang bumangga sa akin?" kunot-noong tanong ni Lalaine sa babae. "What the hell? I bumped you?" Nakataas ang mga kilay na pinagmasdan siya ni Leila si Lalaine na para bang isang joke ang sinabi nito. “Why would I bumped into you? Alam mo ba ang halaga nga clothes, bag, at shoes ko? Even your one year's salary is not enough to buy them. Will I purposely bump into someone like you to get my clothes dirty?” Hindi namang maiwasang magtaka ni Lalaine dahil sa atake nito. Ang tinatanong lang naman niya ay kung bakit siya nito binangga pero kung anu-ano na ang pang-iinsultong sinabi nito sa kan'ya. Dahil ayaw nang makipagtalo pa ni Lalaine sa babae kaya prinangka na lang niya ito. "May surveillance camera ang Debonair. Dahil ayaw mong umamin, p'wede tayong mag-request para i-review ang cameras." Sarkastikong tumawa naman si Leila sa narinig. "You have a lot of power, don't you? Ang isang poor na intern, magre-request para i-review ang camera? Are you an idi
AT the CEO'S office.Matapos kausapin ni Leila ang secretary niya tungkol sa isang bagay, ay mabilis na rin niyang pinatay ang tawag at marahang binuksan ang nakasarang pinto na yari sa antique wood.Kaagad nasulyapan ni Leila ang gwapong lalaki na nakatalikod na nakaupo swivel chair sa harap ng mamahaling desk. Ang malapad nitong balikat at likod ay humakahab sa suot nitong black executive suit. Nag-uumapaw din sa sex appeal at punong-puno ng intimidating aura. Ilang mga babae ba ang hindi lalambot ang tuhod sa tuwing kasama ito?Leila sway her hips as she walked towards Knives. “Knives, it's daddy's birthday next month. I handed the invitation letter to Uncle Kennedy but he said that I should give it to you personally. I really had no intention of disturbing you at the office,” kaagad na bungad ni Leila sa lalaki.Last time kasi, sinabihan siya ng lalaki na huwag nang magpunta sa kompanya kahit kailan. Kaya naman kaagad niyang sinabi ang dahilan ng kanyang pagpunta niya roon para
“NATATAKOT ka bang malaman kung gaano ka-passionate si Knives sa'kin?” tanong pa ni Leila na hindi tumitigil sa mga patutsada.Marahan pang hinaplos ni Leila ang kanyang collarbone gamit ang sariling kamay upang ipakita ang mapulang marka doon na mula sa pagkakakurot niya kanina sa sarili.Parang naduduwal at gustong masuka ni Lalaine ng mga sandaling iyon. Paalis na sana siya ngunit nagbago ang kanyang isip at muling humarap sa babae. “Kung gano'n, ano naman ang ginawa n'yo roon?” tanong kunwari ni Lalaine sa kaharap.Iyon naman ang pinakahihintay ni Leila na mangyari, ang papaniwalaan ang kaharap na mayroon talagang namagitan sa kanila ni Knives.“Ano pa ba sa tingin mo? Of course...”Gamit ang dalawang daliri ay hinipo ni Leila ang pang-ibaba niya saka kunwari ay hiyang-hiya na nagsalita, “I said no, but there is no way. Knives was too enthusiastic, and of course, I couldn't stand him so I granted his wish.”Ang buong akala ni Leila ay magiging miserable ang itsura ng babaeng kah
HABANG naghahanda pauwi, nag-vibrate ang cellphone ni Lalaine sa bulsa ng suot niyang palda. Nang kunin n'ya ito para tingnan ay nahintakutan siya nang mabasang si Knives iyon.“Hintayin mo ako sa basement floor.”Iyon ang laman ng maikling text message nito. Iyon din ang kauna-unahang pagkakataon na nag-text ito sa kan'ya at hindi tumawag na madalas nitong ginagawa.Tuloy ay kung anu-ano na naman ang kanyang naiisip. Hindi kaya nagalit ito dahil nakipagsagutan siya kay Ms. Leila? Parurusahan ba siya nito?Nang tuluyang makauwi ay kaagad dumiretso si Lalaine sa bus stop. Hindi siya maglalakas-loob na makipagkita kay Knives sa loob ng kompanya. Sapat nang si Ms. Leila ang nakikita ng mga taong kasama nito. Ayaw niyang maging kaaway ng publiko at pati na rin ng mga empleyado sa Debonair na humahanga sa lalaki.Halos bente minutos nang makarating siya sa Dawson Residence. Nagtuloy-tuloy siya ng lakad papasok sa gusali hanggang sa makarating sa suite. Matapos pindutin ang code ng automate
HINDI sumagot ang babae sa tanong na iyon ni Knives kaya naman iniharap niya ang babae sa kan'ya, hinawakan sa magkabilang pulsuhan, at niyuko upang halikan ito sa labi nang mariin. Hindi pa siya nakuntento, sinamahan pa niya iyon ng mariing pagsipsip sa labi. Hindi naman makapanlaban si Lalaine sa ginagawang paghalik ng lalaki kaya ang tanging nagawa na lang niya ay punasan ang kanyang labi. Ramdam naman ni Lalaine na humigpit ang pagkakahawak ni Knives sa kanyang pulsuhan. Halatang hindi nito nagustuhan ang ginawa niya. “Do you hate me?” nakasimangot na tanong ni Knives habang hawak pa rin ang babae. Hindi naman maitago ni Lalaine ang galit sa lalaki at tinitigan niya ito ng masama. Bakit ba ayaw pa rin siya nitong tigilan? “Oo! Nakakadiri ka kaya 'wag mo akong hahalikan,” galit na wika niya. “Okay, I'll kiss you all over and you can throw yourself away,” anang lalaki na para bang baliwala lang ang galit na ipinapakita ni Lalaine. Sa galit ni Lalaine ay hindi niya mapigi
KINABUKASAN, magkakaharap na dumulog sa dining table para sa breakfast sina Abby, ang best friend niya, si Tito Kenji at ang Kuya Kairi nito. Ang dalawang sobrang cute na anak ng kanyang best friend ay natutulog pa kaya hindi nila kasabay sa almusal na iyon.Hindi magawang tumingin ni Abby sa lalaki dahil hiyang-hiya pa rin siya kaya habang kumakain ay para siyang tangang nakayuko lang at halos dumikit na ang mukha sa plato.“Hija, what's wrong? Ayaw mo ba ng pagkain?” puna ni Kenji sa dalagang si Abby nang makita niyang nakayuko lang ito at tulala.Napilitang nag-angat ng tingin si Abby dahil sa sinabing iyon ng matanda. Ayaw niyang isipin nito na bastos siya o kaya naman ay nag-iinarte sa pagkain. “H-Hindi po, Tito Kenji. May naalala lang po ako,” sagot niya na may pilit na ngiti sa labi.“Tungkol ba kagabi? Don't worry, hindi naman big deal 'yun para kay Kairi. Right, son?” saad naman ni Kenji sabay tingin sa anak na tahimik lang na kumakain.Dahil sa narinig ay wala sa sariling
“BRUHA... Grabe! Hiyang-hiya ako sa katangahang ginawa ko kanina. Kung p'wede lang akong magpalamon sa lupa, ginawa ko na.”Kasalukuyan nasa pool area si Abby at ang best friend niya dahil nagyaya itong mag-night swimming habang umiinom ng wine. Pinaunlakan naman niya ito pero hati pa rin ang isip niya ng mga sandaling iyon dahil sa nangyaring eksena kanina.Hiyang-hiya talaga siya sa nagawa at Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ano na lang ang mukhang ihaharap niya sa lalaki pagkatapos ng kagagahang ginawa niya? Paano niya ito haharapin pagkatapos ng lahat? “Don't mind him. Masungit lang talaga si Kuya Kairi pero mabait naman ang isang 'yun,” nakangiting sagot naman ng kaibigan niya habang tumitipa sa kaharap na laptop.Mangiyak-ngiyak naman si Abby sa narinig. “Paanong 'wag intindihin? Galit na galit s'ya sa'kin, bruh! Sinabihan ko siyang magnanakaw at maniac!” bulalas pa ni Abby napahawak sa kanyang noo na parang stress na stress.“Well kahit ako naman magagalit,” pagbibiro nam
“WHO the hell are you?”Awtomatikong nanigas ang katawan ni Abby nang marinig ang baritonong boses na iyon ng lalaki na nasa ilalim niya. At dahil tanging lampshade lang ang nakabukas na ilaw sa kwartong iyon kaya umahon ang matinding takot sa kanyang dibdib dahil sa pag-iisip na baka masamang tao iyon. “I-Ikaw sino ka?! Bakit ka nandito? Magnanakaw ka ba?!” bulalas ni Abby saka nagpa-panic na tumayo mula sa kandungan ng lalaki pero nanlaki ang kanyang mga mata nang hapitin siya nito sa kanyang baywang. Hindi lang iyon, naramdaman pa niyang ang pagkabuhay ng pagkalalaki nito sa kanyang pang-upo.“This is my fucking house! Who are you? Are you a thief?”sigaw naman nito na hindi pa rin siya pinakakawalan.Ginawa ni Abby ang lahat para makawala sa lalaki pero dahil malakas ito kaya hindi nito ininda ang pagpupumiglas niya. Takot na takot na si Abby kaya dahil sa pagiging desperado, ang tanging naisip niyang gawin ay kagatin ito sa kamay.“What the fuck!” bulalas naman ni Kairi saka wala
“BRUH!”Mangiyak-ngiyak na tumakbo si Abby papalapit sa kanyang best friend na si Keiko. Niyakap niya ito nang mahigpit dahil sa wakas, nagkaroon na rin siya ng kakampi.“Bruh, how are you? Bakit gan'yan ang itsura mo?” nag-aalala namang tanong ng kanyang kaibigan habang kumot nakatingin sa kan'ya.Alam naman ni Abby kung ano ang tinutukoy nito. Malaki na kasi ang ipinagbago niya simula noong naghiwalay sila nito. Bumagsak ang kanyang katawan dahil sa stress at nanlalalim at kanyang mga mata dahil may mga gabing nahihirapan siyang makatulog kapag naiisip niya ang kahayupan ni Henry.Nagbitiw sa pagkakayakap ang dalawa matapos ang ilang sandali. Matagal silang hindi nagkita kaya sobrang na-miss nila ang isa't-isa.Nang hindi sumagot si Abby sa tanong ng best friend niyang si Lalaine ay inakay siya nito paupo sa mahabang sofa at puno ng pag-aalalang pinagmasdan siya. Pero ang isip ni Abby ay kasalukuyang lumilipad sa kabuohan ng opisina ng kanyang kaibigan. Hindi niya akalain na magigi
“I'M sorry, Kairi. I can't marry you...”Naomi returned the ring to Kairi with tears in her eyes. Kairi couldn't understand why her fiancé did that. They were planning to get married but why is she suddenly returning the ring to him now? What the fuck is really happening?“But why? Did I do something wrong, babe?” gulong-gulo na tanong ni Kairi sa nobya saka hinawakan ang kamay at bakas ang matinding pagtatanong sa mga mata.Pero iwinaksi ni Naomi ang kamay na hawak ng nobyo at saka tinakpan ang mukha gamit ang palad at umiyak. “Akiko-san to no o miai ga kimarimashita. Gomen'nasai, Kairi. (My arranged marriage meeting with Akiko has been arranged. I'm so sorry, Kairi.)”Nang marinig iyon ni Kairi ay natigilan siya. Si Akiko ay ang lalaking gusto ng mga pamilya ng kanyang nobya para rito. Kairi thought the man had completely backed out of the agreement, but why would the two get married now? No! Hindi siya makakapayag. Noong una pa lang niyang makita si Naomi, alam niyang ito ang baba
“MASAKIT ba, hija? Pasensya ka na. Wala akong magawa sa t'wing sinasaktan ka ni Sir Henry. Natatakot din kasi akong baka pag-initan n'ya ang pamilya ko.”Mula sa kawalan ay bumaling ang tingin ni Abby kay Manang Ising. Kasalukuyan niyang nilalagyan ng ointment ang sugat niya sa bibig, braso, at binti na katulad ng dati ay tinamo niya mula sa pagmamaltrato ng demonyong si Henry.Her whole body was covered in bruises and scratches, a sign of Henry's sadism. Mas lalo kasi siyang ginagahan kapag nakikita niyang nagmamakaawa ang dalaga sa kan'ya. He feels like he's the lookking and she's his slave. “O-Okay lang po, Manang Ising. Naiintindihan ko po kayo,” saad ni Abby na pilit ngumiti sa matanda.Muling kumuha ng cotton buds si Manang Ising at muling nilagyan ng ointment saka magaang ipinahid sa mga sugat ng kawawang dalaga. Habag na habag siya rito pero wala naman siyang magawa para matulungan ito.“Bakit ba kasi hindi ka na lang umalis? Magpakalayo-layo ka. Magtago ka kahit saan. Basta
ALAS-SINGKO ng hapon ang eksaktong labas ni Abby, at awtomatikong nanginig ang kanyang mga kamay nang makita ang isang itim na Rolls Royce na naka-park sa tapat ng banko kung saan siya nagtatrabaho. Isang bodyguard ang nakatayo sa labas habang hinihintay siya. Habang papalapit ay nanlumo si Abby dahil alam niya na kahit anong gawin niya ay hindi na siya makakatakas pa sa kamay ni Henry Scott. Ni mga pulis ay ayaw tumulong sa kan'ya dahil marinig lang ang pangalan nito ay parang asong nababahag ang buntot.Gustuhin man niyang tumakbo at tumakas kay Henry ng mga sandaling iyon, alam ni Abby na magiging useless lang ang lahat dahil magkikita't makikita din siya nito. Nang minsan ngang sinubukan niyang magtago, sa halip na hanapin siya ay ang kanyang pamilya sa Capiz ang pinuntahan ng mga ito. Sa takot niya na may mangyaring masama sa pamilya ay kusa na siyang lumabas sa pinagtataguan.“Good evening, Ms. Del Rosario,” bati ng bodyguard ni Henry sabay bukas ng pinto ng back seat. Doon, ki
“LET'S break up, Abby. I can't do this anymore...”Tila pinagbagsakan ng langit at lupa si Abby sa narinig. Ang mga salitang iyon ay para bang kutsilyo na paulit-ulit na sumasaksak sa kanyang puso. Maging ang kanyang luha ay biglang bumalong na para bang isang ulan na walang tigil sa pagbuhos.Paano na lang siya kung iiwan siya ni Jake? Si Jake na lang ang tanging kakampi niya pero iiwan pa siya nito. Bakit? Paano nito nagagawang makipaghiwalay sa kan'ya gayong pitong taon na sila nito? Ganoon lang ba talaga kadali para kay Jake na iwan siya pagkatapos ng lahat? Ang akala niya ay tanggap siya nito, tanggap nito ang pagkatao niya. Pero bakit bigla na lang itong makikipaghiwalay sa kan'ya? Did she do something wrong? Aren't they planning to get married? Hinawakan ni Abby ang kamay ng nobyo habang umiiyak. “Jake naman. Seven years na tayo. B-Bakit ngayon ka pa makikipaghiwalay sa'kin? Did she do something wrong? Don't you love me anymore?” umiiyak niyang tanong. Nagulat si Abby nang
•••••“ANAK, sigurado ka na ba? Pwede namang dito ka na lang sa probinsya natin maghanap ng trabaho habang nag-aaral. Bakit kailangang sa Maynila pa? Ang balita ko, maraming masasamang tao doon sa Maynila,” nag-aalalang tanong ni Letisha sa anak na si Abby. Matamis na ngumiti si Abby sa kanyang Nanay Letisha. “Naku nay! Kung kailan naisangla na natin ang lupang sakahan, saka mo pa sasabihin sa'kin 'yan? Paano ko matutubos ang lupa natin kung aatras ako?” pabirong sagot naman ni Abby.Ang totoo, nasasaktan si Abby dahil ang lupang iyon ang tanging alaala ng kanilang tatay na maagang nawala dahil sa pneumonia. Kaya naman bilang panganay, ipinangako niya sa sariling magsisikap siya at magtatrabaho nang sa gayon ay matubos nila iyon sa lalong madaling panahon.“Nag-aalala lang naman ako sa'yo, anak. Mag-isa ka lang doon. Paano ka na lang kapag may sakit ka? Sinong mag-aalaga sa'yo?” Hindi pa rin mapalagay ang puso ni Letisha para sa pag-alis ng panganay na anak, dahil iyon ang unang be