บทที่ 55

"...." พระรามสะบัดมือออกและเดินหนีไปซะดื้อๆ ถ้าพิมเสนรู้ความรู้สึกในใจเขาตอนนี้คงจะดี ว่ามันอัดอั้น อึดอัดและหวาดกลัวแค่ไหน..

"พระรามเดี๋ยว..!" ร่างเล็กรีบวิ่งตามชายหนุ่มไปจนถึงห้อง เธอก็แทรกตัวเข้าไปอย่างถือวิสาสะ และพยายามคิดหาวิธีง้ออีกครั้ง..

ปัง ! ก่อนที่ประตูห้องนํ้าจะปิดลง..

ขนาดยังไม่ได้