LUMAPIT si Frank kina Jacob at Tayler. Hindi mapaniwalaan ni Samantha na buhay pa pala si Frank. Namutla na siya at pinagpapawisan. For sure, isusumbong sʼya nito sa mga pulis.Parehas sila ni Mr. Baigon. Kung gaano kaganda ang ngiti nila noong simula, ganoon din napalitan ng takot ang kanilang nadarama.Ang mga taong halos nawala ng limang taon ay nagbalik na. Kinuha ni Frank ang microphone mula sa announcer. Ngunit, bago pa ito makapagsalita, ay may matandang umakyat sa entablado at niyakap sʼya.“APO KO! NAGBALIK KA NA NGA! ANG TAGAL TAGAL KA NAMING PINAGHAHANAP!!” hagulhol na sabi ng lola ni Frank.Niyakap siya pabalik ni Frank. Miss na miss na rin kasi nito ang lola niya. Bumulong ito sa matanda.“Lets talk later. I will explain everything to you grandma.”Ngumiti ang matanda na maluha luha pa. Tumango ito saka bumaba. Nagtama ang mga mata ni Tayler at Frank. Nagtanguan at nagngitian silang dalawa bilang pagbati.“Iʼm sorry for being missing for how many years. Something happen t
NANG matapos mag moment ang mag-ama ay nag-usap nang masinsinan si Iresh at Frank.“Bibigyan kita ng pagkakataon na sabihin lahat sa akin,” panimula ni Iresh.“Noong mga panahon na itinatanggi ko ang anak natin ay panahon kung kailan nagkaroon ako ng amnesia.”“Amnesia? Kung kailan may nangyari sa atin?”gulat na sabi ni Iresh na halatang hindi naniniwala.“I know its very impossible to believe that but Dr. Santos will prove that. Noong pumunta tayo sa factory at pinalabas kita ay kumuha ako ng gamot for headache mula sa kaniya. And unfortunately, iba ang nakuha ko. Noong panahon na ininom ko yun ay panahon kung kailan ako nag birthday dahil boung magdamag nga kaya sumakit ang ulo ko. Half day ang nawala sa alaala ko.”He give the phone to Iresh na nooʼy naka dial na ang numero ng naturang doctor.Nagkausap nga sila ni Iresh and she found out na totoo ang sinasabi ni Frank.“How about Samantha? Paʼno ko malalaman na totoo nga ang sinasabi mo na hindi mo kinuntyaba ang doctor?”“That ni
PAGKATAPOS makapagplano ang tatlo ay nagsama na sa isang kuwarto si Frank at Iresh. Natulog muna ang kanilang chikiting sa Tita Antonia niya. Nakapag-usap na rin si Frank at Lola nito at pati sʼya ay gulat na gulat sa lahat ng nangyari.“Franklin is 5 years old now,” sabi ni Frank na nooʼy ka gagaling lang sa CR.“Yeah. Ang bilis nga niyang lumaki.”“Kaya dapat masundan na natin sʼya.”Muntik ng mabilaukan si Iresh mula sa iniinom niyang gatas dahil sa sinabi ni Frank. Parang nagbalik lahat ng hiya niya noong unang may mangyari sa kanila.“Pagod tayo sa dami nang rebelasyon na nangyari ngayong araw kaya dapat magpahinga na tayo,” pangangatwiran ni Iresh na umayos na ng higa at kinumutan ang sarili.“Para ka namang ewan. Its like our honeymoon after being aparted for 5 years,” reklamo ni Frank na lumapit sa nobya at mahinahong hinihila ang kumot.“Matulog ka na pwede ba?”“I forgot about what happen to us. Di ko nakita expression mo noong mga panahong pinag-iisa tayo,” pilyong nakangi
“So the player is complete. Howʼs the day to the both of you,” sabi ng isang boses na sinabayan ng halakhak.Nagmumula ito sa isang monitor na hindi nila makita. Galit na galit si Mr. Baigon.“Sino ka! Hayop ka. Bakit andito kami! Pakawalan mo kami ” sigaw niya sa nagsasalita ngunit muli itong humalkhak na wariʼy iniinsulto siya.“Easy easy.... Maglalaro lang naman tayo okay? Isa pa, paniguradong masasagot ninyo ang mga katanungan dahil base lang naman ito sa inyong buhay,” sabi ng boses.Napaiyak ang babae dahil pakiramdam niya ay papatayin sila.“Anong laro! Lumabas ka hay*p ka! Hʼwag kang magtago duwag!” sagot ni Mr. Baigon.“Okay, bibigyan ko kayo ng sample kung ayaw niyo akong pagbigyan.”Dahil sa pagmamatigas ni Mr. Baigon ay automatic na nabuksan ang pintuan. Nabigla ang dalawa dahil sobrang dilim pala ng labas.Hindi nila alam kung lalabas sila o hindi gayung wala silang dalang flashlight o kung anu man na pwede nilang gamitin pang-ilaw“Hon! Tingnan mo! May apat na matang nag
May lumabas na lalaki sa pintuan katabi ng screen. Dala nito ang dalawang mikropono. Ibinigay nito sa dalawa.“Ang mauuna, ay si Mr. Baigon!” sabi ng nakamaskara na di nauubusan ng kasiglahan.Napulunok naman ang matanda matapos marinig ang sinabi nung unggoy. Nag static muli ang screen at muling nagsalita ang unggoy.“Unang katanungan! Sino ang lalaki sa screen at ano ang papel niya sa mga plano mo?” Sa pagkakataong yun ay seryuso na ang unggoy base sa boses nito. Lumiwanag ang screen at nakita ang nakatiwarik na lalaki na tadtad ng bala ng baril. Napaluha si Samantha ng makita kung sino ang lalaki. Nag-init ang pakiramdam ni Mr. Baigon na tila nahintakutan sa kinahinatnanan ng kaniyang tauhan.“Your answer is the tittle, and your explanation will be your lyrics. And by the way, ang song na dapat mong isa tinig dito ay ang SAD TO BELONG. O diba, bongga?” Akma sanang magsasalita si Mr. Baigon ng atakehin siya sa puso. Di kinaya ang init na nagdudulot ng pag-epekto ng kaniyang hig
"Iresssshhhhhh! Ano ba anak! Tanghali na at bakit naka hilata ka pa sa kama?! Mag aalas seyte na at unang araw mo pa sa trabaho!" sigaw ng ina ni Iresh na noo'y ginigising nito ang anak na dalaga.Nag iinat-inat pa ang dalaga habang nagkakamot ng ulo sa inis."Ma naman, aabot na sa kabilang bahay iyang bunganga ninyo. Aba eh, ako lang naman itong inyong ginigising at hindi ang boung baranggay ano?" inis pa nitong sagot sa ina."Kung hindi ako sisigaw, wala rin naman sayo. Maghanda ka na," utos pa nito.Iyon na nga ang ginawa ni Iresh kahit na tinatamad pa siya. Kailangan niyang pumasok ng maaga dahil unang araw pa niya sa kompanyang kaniyang inapplyan.Nang matapos at naka office attire na siya ay umupo na ito sa hapag kainan."Aba naman anak. Ang lupit mo naman. Binilhan kita ng make up kahapon sa palengke para magamit mo sa trabaho. Naghilamos ka lang ata at naligo. Tiningnan mo na ba ang itsura mo sa salamin? Aba e, para kang matanda sa pormahan mong yan! Pinabayaan na nga kita sa
GUSTO niyang normal kumilos na para bang walang nangyari.Pagkatapos, bumukas na ang elevator. Tumindig siya ng maayos. Saka matuling lumabas nang biglang magsalita ang lalaki."Miss, mag-iingat ka sa mga galaw mo. Di kung anu-ano nasasagi mo," sabi ng lalaki na kasabay niya sa elevator.Nainis si Iresh dahil mala-late na nga siya tapos nakikiabala pa ang lalaki. Humarap ang dalaga sa lalaki ng taas noo. Nakataas pa ang kabila nitong kilay. Pagbaling niya dito ay saka niya tinarayan ang lalaki na nasa loob pa ng elevator."So? Bat di ka kasi umusog. Pakalat kalat ka kasi!" sabi ni Iresh sa lalaking walang ekspresyon ang mukha.Tila nanlalamig ito. Saka tinalikuran ang lalaki. At mabilis na naglakad. Dinig pa ang takong ng kaniyang heels na parang siga kung maglakad. Umupos siya sa desk at ipinatong ang bag sa lamesa na nakalaan sa kaniya sa labas ng office ng kaniyang boss.Napaisip siya tungkol sa lalaki. Na realize niya na may pagka-hot siya kaso, wala siyang tipo sa lalaki. Umilin
NATAHIMIK siya at halatang pigil na pigil siyang bulyawan ako."Magtimpla ka ulit ng black coffee. Tapos linisan mo ito, maliwanag? !" mariin niyang utos. Infairness, ang cool ni Sir. Kahit na galit, nakukuha pa niyang kontrolin ang sarili. "Opo Sir," saka ulit ako umalis. Inayos ko ang pagtitimpla ko. Tinikman ko pa ito. Nang okay na ang lahat ay bumalik ako. Pagpasok ko ay kunot ang noo niya. "Ate, punasan niyo po iyang lamesa ni Sir," utos ko sa janitress na kasama ko saka inilapag ang kape niya. Bumaling ako kay Sir. "Sir, iusog po muna ninyo iyang upuan ninyo, nang malinis ni ate itong desk ninyo,"pakiusap ko kay boss. Napamaang lang si Sir saka tumayo. Inantay muna niya na matapos ang janitress bago ako hinarap."Ms. Dimatibag, I told you to clean up on your own. At nagdala ka pa talaga ng janitress na maglilinis dito!" sabi niya sa akin na mariing nakatitig sa mga mata ko. "Well Sir, I'm here as your secretary and not as your personal maid. And of course, I made you coffe