Chapter 17 ^damage control^

Matapos ang gabing iyon,

I was expecting na magbabago ang lahat, I was expecting na magbabago ang pakikitungo niya sa akin. Pero isa lang naman ang nagbago. Ang higaan niya, he was sleeping with me on the same bed, madalas namang pagsaluhan ang init na magdamag. 'Yon lang at wala ng iba.

Akala ko magbabago ang pakikitungo niya sa akin, iyong kagaya ng mga nasusulat sa mga libro. 'Yong kagaya ng mga sinusulat ko, kung pwede ko lang isulat ang susunod na mangyayari na senaryo ay ginawa ko na. Baka sakali ay nasa kabanata 18 pa lang ay ending na. Pero hindi gano'n 'yon, at hinding hindi mangyayari iyon, because now I am facing the reality. Again!

Kung pwede lang takasan ang realidad.

After ng love making I didn't hear a word from him. Kasi ini expect na sasabihin niya , Can we talk about what happen?

Wala! At nasasaktan akong isipin na kahit naibigay ko na sa kanya lahat sa akin, wala pa ring nagyayari. He is too numb to feel my feelings for him, I'm still nothing, I'm still a nobody