Kabanata 4

Kabanata 4: Hickey

Dire-diretso lang ang lakad ko palabas ng gusali. Ni hindi ko pinansin ang pagsalubong sa akin kanina ni Boss sa may bulwagan. Pumara na ako ng taxi at umuwi na sa apartment.

“Oh? Ba’t ang shungit ng awra natin? Hindi ka pinautang?” Sha asked as she opened the gate for me.

Umiling lang ako at nilagpasan siya. Nakita ko ang bahagyang pagtataka sa mukha niya pero tahimik lang siyang sumunod sa akin sa loob.

“Ugh!” I hissed as I dropped myself onto the sofa.

“Ayy, high blood ang atake natin, ’te? Ano ba’ng nangyari?”

Inis kong nilingon si Sha na para bang sa kaniya ako galit. Nginiwian niya ako saka naupo sa tabi ko.

“Nainis lang ako. Sana hindi na lang ako pumunta doon. Badtrip!”

“Hm…” Tumango siya, tila naintindihan ang pinaghuhugutan ko kahit wala pa man akong sinasabi. “Eh, ’di hindi ka nga pinautang?”

Sumandal siya sa backrest ng sofa at umiling-iling. She probably thinks I am mad at Boss.

“Hayaan mo na ’yon. Kailan mo ba kailangan ng dats? Baka puwede kong kausapin ’yong wrestler kong boylet. Shala ’yon, ’te, kaya sure akong makakautang tayo doon.”

Problemado akong napapikit nang maalala sina Mama dahil sa tanong niya.

Buwisit na drug lord na ’yon! Kung sana hindi siya biglang sumulpot doon at nag-offer pa ng ganoong kahalayan, nakautang na sana ako kay Boss.

Patawarin mo ’ko, Niko, pero kuhang-kuha talaga ng kuya mo ang inis ko.

“Ano, ’te? When mo ba kailangan? Ite-text ko na sa boylet kong ’yon.”

Nabaling ulit ang atensyon ko kay Sha. Hawak na niya ang kaniyang cellphone, tila handa na ngang i-text ang kung sinumang tinutukoy niyang wrestler.

“Wala pa namang sinasabi si Mama kung kailan dapat ako magpadala, pero alam mo naman ’yon. As much as possible, kailangan makapagpadala na ako,” sagot ko.

Napabuntong-hininga na lang ako. Sana nga, utangan ako ng boylet ng babaeng ’to. Sisipagan ko pa lalo sa trabaho nang mabayaran ko rin agad.

Tinanguan ako ni Sha at nagsimula nang magtipa sa kaniyang cellphone. Kinalma ko ang sarili matapos kong sumandal din sa sofa.

Bigla ko na naman naalala ang drug lord na ’yon.

Sana iyon na ang una’t huling pagtatagpo namin. Naiinis ako sa kaniya, pero hindi ibig sabihin noon ay gugustuhin ko nang mainis sa kaniya nang matagal. Kapatid pa rin siya ni Niko, kaya para iwas-gulo na rin, hinihiling ko na sana sa mga oras na ito ay natauhan na siya. Natanto na rin sana niya na kabastusan talaga sa kapatid niya ang gusto niyang mangyari.

Pero… hinayaan ko siyang halikan ako kanina.

Kusang lumukot ang mukha ko at napaayos bigla ng upo. Kung bakit ba naman!

Malandi ka, Sunny! Bakit hindi ka man lang nagpumiglas?! Oo, nagpumiglas ka pero hinayaan mo pa rin siya! Hinintay mo pang bumaba sa leeg mo ang halik niya bago ka natauhan?! Anong klaseng pag-uugali ’yon?!

Napakapa ako sa leeg at pinakiramdaman ang bandang pinagdiskitahan ng sumpain niyang labi.

Mabilis akong tumayo at humarap sa nakasabit na salamin sa tabi.

“Fvck!” Bigla akong napamura nang makita kong may bakas doon ng kaniyang halik.

Ang kampon ng satanas na ’yon! Talagang nilagyan pa ako ng— ugh!

Naghanap ako ng wet tissue at sinubukang punas-punasan ang bandang iyon. Nalingunan ko sa salamin si Sha nang tumayo siya sa inuupuan at kuryosong lumapit sa akin.

“Ano ’yan, chikinene?” usisa niya.

Pasimple kong tinabunan ng buhok ang leeg ko pero ang babae, hinawi niya lang iyon at tinitigan pa ng maigi. Now she looked even more curious than before.

“Nakipagchukchakan ka kanina? Kaya ba inis na inis ka?”

Binalik ko ang pagkakatabon ng buhok ko sa leeg at tinapunan siya ng tamad na tingin.

“Mukha ba akong makikipagchukchakan sa tabi-tabi?” I asked flatly. “Ano lang ’to, um… lamok.”

Malaking lamok na nang-iiwan ng chikinene kamo! Buwisit na ’yon!

“Aysus!” Malisyoso niya akong sinundot sa tagiliran. “Nagpa-extra service ka na, ’no?”

“Ano ka? Hindi, ’no!” depensa ko.

Nirolyohan ko na siya ng mata nang paningkitan niya ako, halatang tinatak na sa utak na nakipagchukchakan nga talaga ako. Tsk.

“Mag-bestify tayo kaya sige na. Umamin ka na,” pangungulit pa niya.

Tinalikuran ko na lang siya at iniwan sa tapat ng salamin. Bumalik ako sa pagkakaupo sa sofa. Balak pa ata niya akong kulitin ulit kaso hindi na natuloy dahil biglang tumunog ang kaniyang cellphone.

“Si wrestler, tumatawag,” deklara niya. “Sagutin ko lang.”

Umalinsunod ang mata ko sa pigura niya nang pumasok siya sa kusina at doon na nakipag-usap.

Sana, totoong papautangin na ako. Pakiramdam ko pa naman ay nakabuntot sa akin ang kamalasan ngayong araw.

Wala kasing magandang nangyari ngayong araw. Mabuti na lang, to the rescue agad itong si Sha.

May pagkataklesa, mahadera, at pagkamataray siya pero grabe talaga siya magmahal at magmalasakit, hindi lang bilang kaibigan, bilang tao rin.

Hindi man ako nakautang kay Boss kanina, handa naman akong tulungan ng babaeng ’yan. Sapat na ’yon para masabi kong kahit papaano ay may magandang nangyari din sa araw na ito… siguro.

"Nandiyan na pala siya sa labas. Papasukin ko lang, ha?" bigla siyang sumulpot mula sa kusina.

Usually, kapag ganitong may pinapapasok siyang iba, lalo na kapag client niya, awtomatiko na akong umaakyat sa kuwarto. Pero dahil ako naman talaga ang may kailangan sa tinutukoy niyang wrestler, nararapat lang na manatili ako at makipag-usap doon.

Nagmadali na si Sha papunta sa labas kaya tumayo na rin ako para i-welcome ang lalaki niya maya-maya lang.

Dumaan pa kasi ako saglit sa salamin para tingnan ang sarili kong ayos. I made sure my straight hair completely covered the hickey that drug lord left before I joined Sha at the gate.

Naabutan ko siyang binubuksan na ang gate. Tumayo ako sa tabi niya at hinanda ang banayad kong ngiti nang sa wakas ay nabuksan na niya ang gate.

Kaso agad din iyong napawi nang makita kong hindi lang isang tao ang pinagbuksan namin ng gate.

"Ayy, may kasamang chupapi!" parang tangang tili ni Sha.

Literal na lumukot ang mukha ko nang magtagpo ang mga mata namin ni Zale.

The fvck is he doing here?!