Kabanata 3

Kabanata 3: Kiss

Sa sobrang pagiging satanas niya, parang ginamitan niya ako ng hipnotismo dahil hindi na ako nakapagsalita. Napatitig na lang ako sa kaniya habang nagpaulit-ulit sa utak ko ang mga sinabi niya.

We sinners only do forbidden doings...

Niko will understand...

One hundred million...

Kusa akong umatras at napailing na lang sa kaniya.

"It's still no, Zale," sagot ko nang nahagilap ko na ang boses ko.

He pursed his lips, studying my entire face like there was something wrong with how it was made.

"Sabi ko, ayaw ko," tinagalog ko na nang hindi siya umimik.

“Just name your price. I’m not taking a no for an answer,” aniya, patuloy pa ring sinusuyod ng tingin ang buong pagmumukha ko.

God, he’s making me self-conscious!

Dahil sa ginagawa niya ay parang gusto ko na tuloy manalamin at tingnan kung may dumi ba ako sa mukha.

Nag-iwas na lang ako ng tingin at bumalik na sa harap ng pintuan.

"No is no, Zale. Iyon na ang sagot ko," giit ko.

"Then why?"

Hinawakan na naman niya ako sa baba at kusa niyang pinaharap sa kaniya ang mukha ko. Nainis ako kaya padarag kong tinanggal ang kamay niya. Nginisian lang niya ako, matalim ko naman siyang tiningnan. Nanadya na talaga siya!

"Alin ba sa no, hindi, at ayaw sa mga sagot ko ang hindi mo maintindihan?" singhal ko. “Yes, I’m a sinner, but I’m not at your level to accept your disgusting offer. Kung ikaw, kaya mong ’di respetuhin kapatid mo, puwes, ako hindi! Malinaw na ba sa’yo ’yon?" mahaba kong litanya na inilingan na naman niya. Hay naku!

“Hindi mo pa rin maintindihan?” hindi makapaniwalang tanong ko.

Umiling na naman siya.

“All I understand is when you finally say yes,” he replied.

Napapadyak ako sa inis. Ang kulit, grabe!

"Ayaw ko nga, Zale! Bakit ba pinagpipilitan mo? Ano, dahil ba nagandahan ka sa akin? Sa katawan ko? Ano? Ang daming mas maganda dito. I can offer you one!"

Isang iling ulit ang natanggap ko mula sa kaniya. Ano ba ’yan!

“Alam mo, ikaw?” inis ko na siyang dinuro. "Ngayon lang tayo nagkita pero kuhang-kuha mo na ang inis ko. Ayaw ko nga kasi! May karapatan akong umayaw kaya ayaw ko!"

Hindi siya natinag. Sa halip ay parang mas nabuhayan pa siya.

"One hundred fifty million, still no?"

Ugh!

"Kahit isang bilyon pa ’yan, ayaw ko pa rin! Hindi mabibili ng pera ang respeto ko sa kapatid mo! Kilabutan ka nga!"

Akala ko, iiling na naman siya, pero hindi. Sandali siyang napatitig na naman sa akin na para bang hindi niya inaasahan ang salitang lumabas sa bibig ko. Natauhan na siguro siya.

"Oh, gets mo na?" mahinahon ko nang tanong. "Ngayon, puwede na ba akong lumabas? Lumabas na si Boss, oh. Baka mamaya—"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin nang bigla na lang siyang tumawa nang marahan. Umiling-iling pa siya, tila may kaaliw-aliw na naganap sa harap niya.

Feeling ko talaga nag-droga muna siya bago pumunta dito. Tumatawa kahit walang nakakatawa?

“You act as if you really loved Niko,” aniya sa pagitan ng kaniyang mga tawa.

Wait, what?!

Nagpantig ang tainga ko sa sinabi niya. Napaayos ako ng tayo at tinaasan na siya ng kilay. Seriously, I feel so insulted.

"Anong ibig mong sabihin diyan?" I challenged, my tone sharp.

One wrong word from him and I swear, I don’t care if he’s the so-called king of the underworld, but I’ll smack him right across that smug face.

“Let’s be real here, Chayo,” he said, sounding so sure of himself.

Parang gusto ko tuloy siyang birahin agad sa mukha.

Kinuyom ko na ang kamao ko, paghahanda sa balak kong gawin sa kaniya.

Bahagya siyang napangisi nang sandali niyang masulyapan ang pagkakakuyom ng kamao ko.

"Hindi mo naman talaga minahal ang kapatid ko," pagpapatuloy niya, sa mukha ko na siya nakatingin. “You just loved the thrill. The money. The influence. And the life he gave you.”

That’s it.

Pumihit na ako at bumwelo para birahin na siya, ngunit bago ko pa maitaas ang kamao ko ay agad niya itong hinuli, sabay sandal sa akin nang madiin sa likod ng pintuan.

Napatingala ako nang walang kahirap-hirap niyang idiniin ang hawak niyang kamay ko sa bandang taas ko. What the hell?

"Dapat nga libre na kitang kukunin," he murmured, his voice dangerously low. “Just be grateful that I still gave you a price because of your pretty face."

I glared up at him while he loomed over me. Gusto ko siyang itulak sa dibdib dahil halos magdikit na ang mga katawan namin, pero dahil sa lakas ng puwersa niya ay hindi ko magawa. Hawak pa niya ang isa ko pang kamay. Inipit naman niya ito sa likod ko.

"Minahal ko si Niko!" pasigaw kong sambit. "At malaki ang respeto ko sa kaniya. Kung tingin mo ay—"

"Nauna lang siya sa'yo, Chayo..." putol na naman niya. "Nauna lang siya sa'yo, pero mas higit pa sa pinaranas niyang buhay sa'yo ang kaya kong ibigay."

Oh my God. Pabobo na siya ng pabobo sa paningin ko, sa totoo lang.

I can’t believe this man is the one they call the most powerful in the drug empire. Parang nawawalan ng saysay ang titulo kung ganito lang din pala siya kabobo.

Nagpumiglas ako sa hawak niya para makaalis sa pagkakadiin niya sa akin sa pintuan, pero mas lalo lang niya akong idiniin doon. Damn this demonic drug lord!

"Ano bang gusto mong mangyari, ha?!" singhal ko, nanatiling matalim ang tingin ko sa kaniya.

Bahagya niyang pinilig ang kaniyang ulo upang pantayan ang paningin ko. Mas lalo ko siyang sinamaan ng tingin.

“I repeat. I need you… to be my personal sex slave,” dahan-dahan niyang tugon.

"Hindi ako bingi para 'di ’yan marinig kanina pa. Ang tinutukoy ko, ano bang pakay mo sa akin para gawing parausan mo, ha? Ano, dahil din ba sa kapatid mo?"

Sandali siyang natigilan. Ang kaninang suot-suot niyang nanunuyang ngisi ay nawala nang mabanggit ko ang kapatid niya. Mabigat na ang binibigay niyang tingin sa akin ngayon.

I scoffed bitterly.

"Tama ako, ’no?" pangungutya ko. "Gagawin mo ’kong parausan para maipaghiganti mo ang kapatid mo sa akin, kasi iniisip mo na may kinalaman talaga ako sa pagkamatay—"

Natigil ako nang bigla niya akong hinalikan. Sa gulat ko ay basta na lang ako napapikit ng mariin habang ramdam na ramdam ko ang paninigas ko sa kinatatayuan ko.

Agad din akong napadilat nang humiwalay siya sa akin. What the hell did he just do?!

Limang segundo lang ang itinagal ng kaniyang labi sa akin, pero para na akong naubusan ng hininga sa bilis ng paghinga ko.

"You fucking—"

Mumurahin ko sana siya nang halikan na naman niya ako. Nagpumiglas ako, pero mas lalo lang niyang diniinan ang pagkakahalik sa labi ko, ganoon din ang pagkakasandal niya sa akin sa pintuan.

Ang kamay niyang nakagapos sa kamay kong nasa itaas ay unti-unti niyang pinadausdos pababa hanggang sa tumigil ito sa balikat ko.

Marahas akong napasinghap nang sunod niyang ginawa ay bahagya niyang ibinaba ang strap ng suot kong crop top. Pagkatapos ay inalis niya ang kaniyang labi sa akin at ang kaninang puwesto ng strap ng damit ko ang hinalikan na naman niya.

This is so...

Nagdulot ng kaunting kiliti ang halik niyang iyon, at sa hindi malamang dahilan, tinabingi ko ang aking ulo upang mabigyan pa siya lalo ng access sa leeg ko. Dahil doon ay malaya niyang pinadulas ang kaniyang halik papunta sa ilalim ng panga ko.

Fuck! I hate him for doing this to me... but why does it feel so damn good?

"Z-Zale... stop it, please," halos paungol ko nang pigil sa kaniya.

He didn't listen. Instead, he licked it then sucked it like a vampire who thirsts for blood.

Hindi ko alam kung dahil ba tigang na ako kaya ayaw ko siyang patigilin nang lubos, o baka dahil gusto ko lang din?

Simula nang mamatay ang kapatid niya, ngayon pa lang ako nakaranas ng ganito. Magsisinungaling ako sa sarili kung sasabihin kong hindi ko hinahanap-hanap ang ganitong kiliti. Buwisit!

Tuloy-tuloy lang siya sa paghalik sa ilalim ng panga ko. Lumuwag na rin ang pagkakagapos niya sa dalawang kamay ko kaya kusa na akong napakapit sa magkabilang balikat niya.

Oh my god. His kisses feel like a storm, reckless and unstoppable. Bahagya ko pang naamoy ang panlalaki niyang pabango. Para itong dumagdag sa eksena namin kaya mas lalo akong napakapit sa kaniya.

I hate him!

I hate that he can affect me this way, that his kisses can pull me into chaos.

Napapikit na ako. Ganoon na lang ang pagtigil ng paghinga ko nang dakmain niya ang puwet ko. Mabilis akong napadilat at taranta ko siyang naitulak.

Sa hindi malamang dahilan, biglang sumalida sa utak ko ang mukha ni Niko.

Kung paano niya ako hawakan.

Kung paano niya halik-halikan ang iba’t ibang parte ng katawan ko.

At kung paano niya sa akin iparamdam ang kasiyahan ng isang simpleng halik lang niya.

Lahat ng iyon, basta ko na lang naisip sa loob lamang ng ilang segundo.

“Kanina ko pa sinasabi na tumigil ka na!” tiim-bagang kong sigaw kay Zale.

Mabilis ang pagtaas-baba ng dibdib ko habang inayos ko na sa dati ang strap ng damit ko.

Tumikhim siya at umayos ng tayo, saka ako pinakatitigan nang mariin.

“I just tried to erase our kisses,” he said calmly.

“Anong erase? Sa pamamagitan ng pagsipsip sa leeg ko, gano’n?” hindi makapaniwala kong tanong.

Walang alinlangan siyang tumango.

“That kiss wasn’t part of my plan. Don’t worry, it won’t happen again.”

Hindi ko alam kung ikakatuwa ko ba ang sinabi niya o maiinsulto na lang ako.

Kung makapagsalita siya nang gano’n, akala mo talaga ako ang nag-initiate ng halik.

Sino ba sa’ming dalawa ang bigla na lang nanghahalik? Hindi ba siya? Ang kapal!

“Eh ’di mabuti!” singhal ko. “Talagang last mo na ’yon! My answer is still no, kaya goodbye!”

Tinalikuran ko na siya at lumabas na. Badtrip! Gusto kong magmura sa sobrang badtrip, kainis!