Chapter 22 : อาจารย์อย่าหยุด (2)

Chapter : 22

ปาร์มสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นจนเกือบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ ก่อนจะกล่าวอย่างขบขันด้วยมุขทะลึ่งตึงตังของเธอ “งั้นก็แปลว่ามีเรื่องนี้มีเงี่อนงำ”

“กูไม่ตบมุขให้มึงหรอกนะ” ฟางยิ้มมุมปากขณะหลับตาช้า ๆ และสูบบุหรี่ต่อ

“ถ้าไม่เพราะอาจารย์จ้องจะเล่นนักศึกษาอย่างต้าเหนิงแล้ว ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าพวกเขามีอะไรบางอย่างกัน แต่แปลกนะ ทำไมต้าเหนิงไม่เคยเล่าอะไรให้หนูฟังเลย?” ปาร์มครุ่นคิดต่อไปอย่างงุงงงขณะนึกภาพใบหน้าของเพื่อนสาวที่มักจะมีแววความเศร้าซึมอยู่ตลอด

ฟางพ่นควันอีกครั้ง พลางหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะตอบ “ไม่มีใครเล่าทุกเรื่องหรอก ยิ่งเป็นคนใกล้ตัวมากเท่าไหร่ ยิ่งเก็บเงียบมากขึ้นเท่านั้น แต่ก็ว่าเถอะ อาจารย์มึงเนี่ยไม่เบาเลยนะ เล่นพาคนใหญ่คนโตมาเลาจน์เราได้แบบนี้ ต้องยกเครดิตให้เพื่อนมึงแล้วล่ะ”

บรรยากาศเงียบไปครู่หนึ่ง มีเพียงเสียงเพลงเบา ๆ จากมุมบาร์ที่เล่นคลอเคลีย ช่วยเสริมให้บรรยากาศในตอนนี้เต็มไปด้วยความลึกลับและความน่าตื่นเต้นที่ซ่อนอยู่ในบทสนทนา

...

ยามค่ำคืนในเมืองใหญ่คึกคักไปด้วยแสงไฟจากตึกสูงและเสียงหัวเราะเฮฮาของผู้คนที่เดินขวักไขว่บนถนน บรรยากาศสดใส สว่างไสวด้วยแสงน