All Chapters of SM เด็กแสบแอบแซ่บกับอาจารย์มหาลัย: Chapter 1 - Chapter 10

Chapter : 1ในห้องเรียนที่เงียบสงบ ต้าเหนิงนั่งอยู่บนโต๊ะเรียนอย่างไม่สนใจกฎเกณฑ์ทั่วไป ร่างบางในชุดนักศึกษาที่เย้ายวน เสื้อเชิ้ตสีขาวฟิตพอดีตัวเปิดให้เห็นความโค้งเว้าของเรือนร่างอย่างชัดเจน กระโปรงพลีทสั้นสีดำโชว์เรียวขาขาวสวยที่ไขว้ทับกันเล็กน้อย ผมยาวสลวยปล่อยลงมาคลอเคลียไหล่เพิ่มความเซ็กซี่ในทุกท่วงท่า ดวงตาสวยคมจ้องมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความท้าทายและความยั่วยวน“อาจารย์คะ อาจารย์จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ?” เสียงหวานพราวเสน่ห์ถูกเปร่งออกมาจากริมฝีปากเล็กสีแดงอ่อนที่ดูอวบอิ่มธเนศยืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างสง่างาม เสื้อเชิ้ตขาวรัดรูปแนบไปกับร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาชัดเจนถึงความแข็งแรงและมีอำนาจ สาบเสื้อที่ค่อย ๆ เปิดเผยให้เห็นแผ่นอกที่แน่นตึงเป็นที่ดึงดูดสายตา กางเกงแสล็คสีดำเข้ารูปเพิ่มความภูมิฐานและเสริมลุคของเขาให้ดูสุขุมและเซ็กซี่ เขาสวมแว่นตาทรงสี่เหลี่ยมขอบโค้งมนที่ขับให้ใบหน้าคมคายและดวงตาคมเข้มยิ่งดูทรงพลัง แววตาเยือกเย็นแต่แฝงไปด้วยแรงปรารถนาขณะที่มองตรงไปยังต้าเหนิง“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ ในเมื่อหนูให้ท่าอาจารย์ซะขนาดนี้” เสียงทุ้ม

Chapter : 3ความใหญ่โตที่ถูกสอดใส่เข้ามาทำให้เธอทั้งสะดุ้งและจมอยู่ในความเสียวซ่าน สัมผัสนั้นแนบแน่น ราวกับว่าโลกทั้งใบของเธอกำลังถูกเขาควบคุม ความลึกที่เขาดำดิ่งเข้ามานั้นทำให้เธอต้องเบิกตากว้าง เสียงครางหวาน ๆ ที่หลุดออกจากปากของเธอทำให้บรรยากาศในห้องยิ่งเร้าร้อนขึ้นทุกขณะ“ความปากดีของหนูหายไปไหนหมดแล้วล่ะ ต้าเหนิง?” ธเนศกล่าวกระซิบข้างหูเธอขณะที่แท่งเนื้อของเขาถูกเขมือบโดยร่างกายที่บอบบางนี้จนมิดไม่เหลือโคน สร้างแรงกระตุ้นแห่งความเสียวซ่านอย่างถึงที่สุด เมื่อผนวกกับเสียงครวญครางที่เร้าใจของต้าเหนิงด้วยแล้ว มันทำให้ธเนศฮึกเหิมยิ่งขึ้นไปอีก“หนะ...หนูก็แค่จะทำให้พี่มีอารมณ์มากขึ้นก็เท่านั้นเอง” ต้าเหนิงกล่าวเสียงกระเส่าหนักขณะจิกหลังเขาด้วยเล็บทั้งหมด ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวจากความเจ็บปวดที่ผสมโรงกับความซาบซ่านซึ่งเกิดขึ้นที่ท้องน้อยและกำลังลุกลามไปทั่วร่างสร้างความรู้สึกร้อนวูบวาบราวกับโดนไฟแห่งความสุขีแผดเผาจากภายใน“หนูนี่มันยั่วซะจริง ๆ เลย...พี่ล่ะไม่เคยพบเคยเจอนักศึกษาคนไหนเด็ดเท่าหนูมาก่อนเลยจริง ๆ ” ธเนศกล่าวพลางดอมดมกลิ่นตัวของเธอที่มีไอของน้ำหอมจาง ๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ มันเป็น

Chapter : 5“เราเหมือนกันมากกว่าที่คิดนะ” ธเนศกล่าวพลางยืนขึ้นอย่างมั่นคงมองดูต้าเหนิงจัดการตัวเองขณะล้วงกระเป๋าด้วยมือข้างหนึ่ง โดยที่มืออีกข้างหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูอะไรบางอย่าง“พอได้รู้ว่านักศึกษาที่รักสูบบุหรี่จะไม่เตือนอะไรก่อนไปหน่อยเหรอคะ?” เมื่อจัดการตัวเองคร่าว ๆ เสร็จ ต้าเหนิงก็ลงมาจากโต๊ะด้วยท่วงท่าที่สง่างาม แต่นั่นคือก่อนที่เธอจะรับรู้ว่าแข้งขาของเธอกำลังสั่นเทาด้วยผลจากเซ็กส์ที่เกิดขึ้นไป อย่างไรก็ตาม ด้วยความไม่อยากเสียหน้า ต้าเหนิงจึงเก็บมันไว้กับตัวพยายามไม่ให้เขารู้“เด็กดื้ออย่างหนูเตือนอะไรไปคงยากจะรับฟัง...” ธเนศกล่าวพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้านหลังก่อนที่จะนำกล่องเหล็กเล็กแบนขึ้นมาและหยิบบางอย่างให้ต้าเหนิง “เพราะงั้นเอานี่ไปเป็นของฝาก แล้วก็...ไว้เจอกันใหม่” เขาฉีกยิ้มละเล่นเมื่อยื่นมันถึงมือเธอ จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินออกจากห้องไป เมื่อเสียงประตูปิดลงห้องเรียนก็เต็มไปด้วยความเงียบสงบ ต้าเหนิงที่ยืนอยู่คนเดียวกำลังเหม่อมองบุหรี่มวนหนึ่งในมือ เธอรู้ได้ในทันทีว่านี่ไม่ใช่ของดาษดื่นมันมีราคาที่แพงพอสมควร แต่ก็ใช่ว่าจะหาซื้อไม่ได้ เพียงแค่มีน้อยคนที่สูบมั

Chapter : 7เธอกดหน้าผากของเธอกับหน้าผากของเขา มันเป็นความรู้สึกที่มากกว่าความต้องการทางกาย เป็นความใกล้ชิดที่พวกเขาสองคนต้องการในทุก ๆ วัน ไม่ใช่แค่เรื่องของร่างกาย แต่เป็นความอบอุ่นของการที่ได้อยู่ด้วยกันโจวเงยหน้าขึ้นมองเธอ สายตาที่อ่อนล้าของเขามีประกายความอ่อนโยนขึ้นมาชั่วขณะ “หนูนี่มันเกินไปจริง ๆ ต้าเหนิง แต่ก็นะ พี่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้เหมือนกัน หนูทั้งน่ารักและน่าเอามาก เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่พี่พบว่าเข้ากันได้กับคนอย่างพี่มากที่สุด” รอยยิ้มที่เหน็ดเหนื่อยมีความอบอุ่นใจชวนหวั่นไหว โจวกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้งเกินบรรยายขณะที่โอบกอดเธออย่างแนบชิดจนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของกันและกันอย่างสุขใจ “พี่เองก็รักหนูนะ และรักที่สุดเลยเหมือนกัน”ต้าเหนิงยิ้มตอบน้ำตาคลอเบ้าด้วยความรู้สึกดี ๆ ที่เอ่อล้นออกมา “ค่ะ ขอบคุณนะพี่ ที่เรายังได้อยู่ด้วยกันจนถึงวันนี้”และแล้วโจวก็ตัดสินใจจะทำตามที่เธอต้องการอีกครั้งและอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาหลงติดไปในวงจรอุบาทว์ที่ทำให้เขาสูญเสียอะไรบางอย่างไปอย่างช้า ๆ ส่วนต้าเหนิงเอง เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ‘ความรัก’ ของเธอกำลังบั่นทอนแฟนหนุ่มสุดที่รักของ

Chapter : 9“ต้าเหนิง...” เขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเวทนาและความกังวล “ตื่นได้แล้วค่ะ พี่มีเรื่องที่เราต้องคุยกัน”ต้าเหนิงลืมตาขึ้นช้า ๆ ด้วยอาการสะลึมสะลือ และมองไปที่โจวด้วยความงุนงง เธอพบว่าสายตาของอีกฝ่ายมีความเศร้าหมองอ่อนล้าและสับสน “อะไรเหรอคะ? พี่ดูเหมือนมีอะไรในใจ...”“พี่คิดว่าเราควรพูดคุยกันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา” โจวเริ่มด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “มันเริ่มกลายเป็นภาระหนักหนาเกินไปสำหรับพี่ แต่ก่อนจะเริ่มอะไรไปมากกว่านี้...”ยามเช้าตรู่ที่แสงแดดบางเบาสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างที่หลุดหลุ่ย ต้าเหนิงนอนเหยียดตัวอยู่บนเตียงที่ยับย่นและเต็มไปด้วยกลิ่นอับของเหงื่อและร่องรอยของค่ำคืนอันยาวนานโจวลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียง สายตาเหม่อลอยมองไปรอบ ๆ ห้อง พลางคว้ากล่องบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ยื่นให้ต้าเหนิง เธอยิ้มบาง ๆ รับบุหรี่มาจุดแล้วสูบลึกเข้าไป รสขมของควันบุหรี่ทำให้เธอตื่นจากความงัวเงียชั่วขณะหนึ่งโจวนั่งลงข้างเธอ จุดบุหรี่ของตัวเอง แล้วสูบเข้าไปอย่างเงียบ ๆ ทั้งสองคนต่างไม่พูดอะไร มองควันบุหรี่ที่ลอยคลุ้งปกคลุมห้องราวกับม่านหมอกที่บังความจริงในความสัมพันธ์ขอ