ISANG linggo na ako dito sa kwartong ito, isang linggo na din akong nakakulong dito. Hindi nila ako pinalabas. Kahit na hindi naman ako tatakas.Bumukas ang pinto. Hindi ko nilingon ang pumasok. Wala naman ding saysay kong makikipagtalo pa ako sa kanya. Nanatili akong nakaupo sa kama at nakatingin sa labas ng bintana, dito sa kwarto ko."Sabi ni Nanay Jossy, ayaw mong kumain. Bakit?" tanong nito sa akin.Hindi ko siya sinagot. Ayaw kong magsalita. Dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at mabulyawan niya ako. Unti-unti na ding bumabalik ang mga nawala kong ala-ala. Pero, alam ko. Wala pa sa kalahati ang na alala ko."Talk to me, please. Ayaw kong tahimik ka," sambit nito sa akin.Nanatili pa rin akong tahimik. Bumuntonghininga ito."Anong gusto mong gawin ko? Sabihin mo para naman mapanatag ako.""Pakawalan mo ako," walang emosyong kong sambit."Hindi pwede. Papakawalan lang kita, pagkatapos ng engagement party natin."Napalingon ako sa kan'ya ng wala sa oras."Anong engagement?"
NASA harapan ako ngayon ng salamin. Maya-maya din at baba na ako. Dahil ngayong gabing ito ang engagement party namin ni Brandon. Ewan ko ba. Dapat malungkot ako, dahil ikakasal ako sa lalaking hindi ko mahal.Pero iba ang sinasabi ng puso ko. Sobrang nagagalak ang puso ko. Pero palaging kumukontra ang isip ko. Isang banayad na haplos ang naramdaman ko sa balikat ko."You're so beautiful. Akala ko hindi na darating ang araw na ito na ikasal tayo," sambit nito sa akin.Nasa likuran ko ito at hinahaplos ang aking balikat, pababa sa aking braso. Dinadampian din nito ng halik ang aking balikat."Sino ba talaga ako sa buhay mo, Brandon?" tanong ko sa kanya.Dahil iyan din ang paulit-ulit na tinatanong ko sa sarili ko. Sino ba ako sa buhay ni Brandon noong 'di pa ako naaksidente."Ikaw ang buhay ko," iyon lang ang sagot niya sa bawat tanong ko.Hinalikan nito ang aking ulo. "Aantayin kita sa ibaba."Umalis na ito. Tapos na ang make-up ko. Napa buntonghininga na lang ako. Tumayo ako ay pumun
HABANG hinahalikan ni Brandon ay itinulak ko siya. Agad akong bumangon. Itinakip ko sa hubad kong katawan ang kumot."What's wrong?" tanong nito sa akin. Hinalikan pa nito ang balikat ko.Umiwas ako at tumayo, nagbihis ako. Kakatapos lang namin na magtalik kanina."What is wrong with you, Kara!" sigaw nito sa akin."Ikaw. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nagkaganito. You had sex with Miya last night."Nanlaki ang mga mata nito sa gulat. Gumalaw ang nakaawang na mga labi nito. Tapos ay tinignan niya ako ng walang emosyon. Biglang naging blanko ang mukha nito."Then? What is wrong with that? Yes, I have sex with her last night. Happy?"Pumatak ang luha ko. Sobrang sakit pala na marinig mula sa bibig nito ang katotohanan. Bakit nga ba ako nasasaktan? Hindi ko siya kilala ng lubusan. Am I in love with him. Nilapitan ko siya at sinampal. Hindi maawat-awat ang pagpatak ng mga luha sa aking mga mata."So, iyong sinabi mo kagabi? Lahat ng iyong ay mga kasinungalingan? Pawang pagpapanggap lang?
TAAS NOO akong naglakad papasok sa kusina. Hindi ko pinansin ang naghahalikan. "Pwede ba kayong lumabas? Magluluto ako. Hindi binababoy ang kusina," sambit ko sa kanilang dalawa. Hinawakan ni Brandon ang baywang ni Miya. Kaya agad akong umiwas ng tingin. Lumabas na ang dalawa. Tsaka ko pa lang pinakawalan ang luha na nagbabadya. Pinahid ko agad ang luha na iyon. Tumunog ang cellphone ko. Agad ko iyong sinagot. "Hello," sagot ko. "Labas tayo, treat ko." Kumunot ang noo ko. Tinignan ko ang name ng caller unknown number. "Who's this?" tanong ko sa kanya. "Alexander," maikli nitong sagot sa akin. "Where did you get my number?" tanong ko sa kanya. "I have my ways." Bigla akong napaisip. Siguro, dapat akong huminga muna. Malayo sa masasakit na nakikita ko. Huminga ako ng malalim. "Sige. Sunduin mo na lang ako. Magbibihis lang ako." Umakyat ako sa kwarto ko para magbihis, nanatili ang mga mata kay Miya na papalabas ng kwarto ni Brandon. Nakangisi itong tumingin sa akin. Iniwas k
NASA elevator pa lang kami ni kara ay panay na ang mapalitan namin ng mapupusok na halikan. Hindi na rin ako nababahala na may kasabay kami sa elevator, dahil private elevator ang sinasakyan namin. Papunta ito sa penthouse ko. Kung nasaan ang anak naming si Brad.Nang tumunog ang elevator, ay agad akong lumabas, karga ko pa rin siya at naghahalikan pa rin kami. Dumiretso ako sa kwarto naming dalawa. Alam kong lasing si Kara. Pero hindi ko magawang tumigil. I miss her so much. Kailangan ko lang talaga na saktan ang babaeng mahal ko para kahit paano ay maprotektahan ko siya.Ibinaba ko siya sa kama, hindi ko nilubayan ang labi nito. Bumaba ang labi ko sa leeg nito, ay napahawak ito ng mahigpit sa akin. Hinubad ko ang damit nito at isinunod ko ang bra nito. Agad kong isinubo ang isang nipple nito, habang isang isang dibdib nito ay pinaglalaruan ng isang kamay ko."Ohh!"Napaliyad ito sa ginagawa ko. Nagtapat ang mukha namin ni Kara. Hinaplos ko ang kanyang mukha."I want you, Kara," bulo
TUMAKBO ako. Hindi maawat-awat ang mga luha sa aking mga mata. Akala ko, wala ng sasakit pa. Akala ko tanggap ko na. Gusto ko na sanang magsimula kasama siya. Pero ganun pa rin.Naisipan kong puntahan siya sa opisina nito. Dahil na masyadong tahimik ang penthouse nito. Wala akong gagawin sa penthouse. Gusto ko sanang sabay kaming mag lunch. Pero mukhang malabo. Dahil nandoon naman pala si Miya. Kaya uuwi na lang ako.Nabigla ako ng may humila sa aking kamay. Napatingin ako sa mga kamay naming magkahawak. Lumamlam ang aking mga mata. Nang makasakay kami sa elevator ay nanatili akong tahimik. Hindi nito binitawan ang aking mga kamay.Hinila niya akong muli ng makarating kami sa basement. Binuksan nito ang sasakyan at pinapasok ako sa loob. Agad naman itong umikot sa driver seat at umupo doon."What are you doing here?" tanong nito. Napayuko na lang ako.Oo nga pala. Ayaw niyang nandito ako. Hindi ko mapigilan ang masaktan."Gusto ko lang na dalawin ka. Pero hindi na pala kailangan." Umi
Mabilis na naglabas masok sa aking loob si Brandon. Para bang nawala na ang lalaking minahal ko noon at napalitan ito ng isang demonyo.Hinahayaan ko na lang na gawin nito ang gusto nito sa akin. Dahil sa tuwing nagpupumiglas ako ay sinasaktan niya ako."Ahh. . ., Kara, oohh!" ungol nito ng labasan ito.Umalis na ito sa ibabaw ko at agad kong kinuha ang comforter at itinakip sa katawan ko. Namaluktot ako at lumuluha ng tahimik."Good night, babe!" hinalikan nito ang buhok ko.Di nagtagal ay nakatulog ako.Tinignan ko si Kara, mahimbing na itong natutulog. Hinaplos ko ang braso nito at umayos na lang ng higa.Di nagtagal ay nakatulog ako."Ano ang ginagawa mo, Brandon?" tanong ni Grand sa akin."Wala.""Bakit mo sinasaktan si Kara?" tanong ko sa kanya."Ano ba ang dapat kong gawin? Pakitunguhan siya. Tama na iyong ilang taon.""Wala kang kwenta," galit nitong sambit.Hindi ko napaghandaan ang ginawa ni Grand. Sinuntok niya ako at nawalan ng malay."Matulog ka muna, Brandon. Aayusin ko
Nagising ako na masakit ang buo kong katawan. Napangiti ako ng maalala ang pinagsaluhan namin kagabi ni Brandon.Pero alam ko, katawan ko lang ang gusto ni Brandon. Hindi niya ako mahal.Naligo ako, pagkatapos ay nagbihis. Bumaba ako at nagtungo sa kusina."Mabuti at gising ka na."Luminga-linga ako. "Si Brandon?" tanong ko."Hindi ko alam. Nandito siya kagabi?"'Hindi lang kagabi, buong magdamag niya akong inangkin, Grand.'"Nevermind.""Kain ka na. Mukhang pagod ka."'Pagod nga ako, Grand. Pinagod ako ng kakambal mo.'Umupo na ako at nagsimulang kumain."Labas tayo, mag mall tayo.""Sige," pagpayag ko.Nasa kotse na kami ni Grand at tahimik lang kaming dalawa."Marami ka yatang dalang bodyguard ngayon?" tanong ko."Para sa proteksyon iyan. Hindi natin alam kung kailan aatake ang mga kalaban.""May banta pa rin ba sa buhay ko, Grand?" tanong ko."Wala naman. Naayos ko na lahat.""Salamat, Grand!" nakangiti kong sambit kay Grand. Hinawakan ko ang kamay nito. "Dahil kung wala ka, baka