Chapter 78

Kara POV

Agad akong sumiksik sa kama nang makapasok na ako sa kwarto. Natatakot ako na maaaring gawin sa akin ni Jeff. Hindi ko na kilala ang kababata ko. Ibang-iba na ito.

"Sasaktan mo ba ako?" tanong ko sa kanya.

"Hindi, Kara. Hindi kita magagawang saktan. Alam mo iyan."

"Bakit mo ako dinala, kung di mo ako sasaktan?" tanong ko sa kanya.

"Iniligtas lang kita sa kamay ni Brandon. Isa din sa dahilan kong bakit, siya ang pinunterya ko."

"Hindi ako sasaktan ni Brandon."

"You don't know him, Kara. Mas masahol pa siya sa hayop," sabi nito sa akin.

Alam kong sinisiraan nito si Brandon sa akin. Tumawa ito. Tawang may halong lungkot.

"Noon pa man ay si Brandon na ang nilalapitan mo. Noon pa man ay sa kanya ka na nakadepende. Pati ba naman ngayon siya pa rin? Paano naman ako, Kara!" sigaw nito.

Natakot ako sa pagsigaw nito. Dahil bigla itong nag-iba. Iba sa Jeff na kaharap ko kanina.

"Anong paano ikaw? Hindi kita maintindihan."

"Mahal kita, Kara. Noon pa man ay mahal na kita. Hindi ko magawan