Kara POVAgad akong sumiksik sa kama nang makapasok na ako sa kwarto. Natatakot ako na maaaring gawin sa akin ni Jeff. Hindi ko na kilala ang kababata ko. Ibang-iba na ito."Sasaktan mo ba ako?" tanong ko sa kanya."Hindi, Kara. Hindi kita magagawang saktan. Alam mo iyan.""Bakit mo ako dinala, kung di mo ako sasaktan?" tanong ko sa kanya."Iniligtas lang kita sa kamay ni Brandon. Isa din sa dahilan kong bakit, siya ang pinunterya ko.""Hindi ako sasaktan ni Brandon.""You don't know him, Kara. Mas masahol pa siya sa hayop," sabi nito sa akin.Alam kong sinisiraan nito si Brandon sa akin. Tumawa ito. Tawang may halong lungkot."Noon pa man ay si Brandon na ang nilalapitan mo. Noon pa man ay sa kanya ka na nakadepende. Pati ba naman ngayon siya pa rin? Paano naman ako, Kara!" sigaw nito.Natakot ako sa pagsigaw nito. Dahil bigla itong nag-iba. Iba sa Jeff na kaharap ko kanina."Anong paano ikaw? Hindi kita maintindihan.""Mahal kita, Kara. Noon pa man ay mahal na kita. Hindi ko magawan
Kara POVHindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil, biglang nag-iba ang tao na nakasama ko sa mahabang panahon. Bumukas ang pinto at may pumasok."Kumain ka na. Ayaw ni Jeff na malipasan ka ng gutom. Kung ako lang ang masusunod. Ayaw sana kitang pakainin."Nilingon ko ito at tinignan ng masama. Pero ngumisi lang ang gaga."Ayaw kong kainin 'yan baka may lason iyan."Ngumisi ito. "Di mamatay ka sa gutom. Alam ko naman na hindi ka ililigtas ni Brandon. Brandon is heartless, demonyo!" sigaw nito.Tumayo ako. "Heartless? Demon? Talaga ba? Matapos mong gamitin ang tao. Ganyan ka na sa kanya?"Mas lalong lumawak ang ngisi nito. "Pinagsawaan ko na siya. Ginawa ko na ang lahat. Ginalingan sa kama. Pero wala pa din. Ano ba iyang nakita sa iyo ni Brandon, na wala sa akin!" madiin nitong pag sigaw."Baka ang pagmamahal. Dahil iyan ang hindi mo makukuha kay Brandon ang MAHALIN ka!" sigaw ko sa pagmumukha nito.Galit niya akong nilapitan. Pero bago pa ito makalapit sa akin, hablutin ang buhok ko ay sin
Brandon POVDahil nga naghiwa-hiwalay na kami ay nagtungo ako sa ikalawang palapag. Itinutok ko ang baril na hawak ko sa unahan. Dahil kung may kalaban ay maunahan ako. Rinig ko pa rin ang usapan ni Rozen at Jeff."Come on, Rozen. Ano naman ang habol mo kay Kara. Hindi ka niya kilala.""He is my sister," malamig nitong sambit.Alam ko na hindi nag-iisa doon si Rozen. Alam ko na kasama nito ang ilang tauhan nito."Sa kanan, Brandon. May mga kalaban," saad ni Cade.Naging alisto ako, dahil papalapit na ako sa lugar na sinasabi ni Cade."Nakahanda na rin ang snipers, Brandon," ani naman ni Heinz.Kaya hindi ako nababahala. Nagulat ako ng bumulagta ang isang kalaban."Bulls eye!" sigaw nito.Umiling na lang ako. "Baka ako na ang tamaan sa susunod, Heinz. Yari ka talaga sa akin." Pagbabanta ni Kainer dito."Don't cha worry, Ma friend. Di ka tatamaan, magaling ka umilag eh!" tumatawang saad ni Heinz."Pag nagkita talaga tayo, tatamaan ka sa akin, Heinz!" "Whatsoever.""Magsitahimik nga kay
3rd POV"Habulin mo ako, Jeff!" Tumatawang sambit ng isang dalagitang babae.Hinahabol naman ito ng isang binatilyong lalaki na nag ngangalang jeff. Tumatawang hinabol naman ng binatilyong lalaki ang dalagitang babae.Habang sa isang puno ay nakasandal ang isa pang binatang lalaki. Pero mas matanda ito sa kanila ng limang taon. Nilingon ng dalagita ang binatang lalaki."Kara, saan ka pupunta?" tanong ng binatilyong Jeff, sa dalagitang Kara.Kaya lumapit din si Jeff sa binatang lalaki."Brandon, halika na.""I am not, Brandon," ani ng binata."Grand, I know, I know. Ang sungit mo talaga.""Dahil ayaw ko sa iyon. Nakakasira ka kay Brandon.""Tumigil ka, Grand. Alam mo, kaya ayaw kang palabasin ni Brandon, dahil sa ugali mo.""Tumahimik ka, Jeff. Hindi ka nakakatuwa!" galit na sambit ni Grand.Hindi mapigilan na umiyak ng dalagita."Ayaw ko na sa iyo, Grand. Hindi kita bati. Sobrang sama mo," sabi nito.Tumakbo ang dalagitang babae. Patungo sa isang bahay kubo. Tambayan pala nilang magka
Althea POVPapasok na sana ako sa unit ko ng makita ko ang isang lalaki. Nakayuko ito, nakaupo, at nakasandal sa may pinto ng condo ko."Jeffrey, gising!" pag gising ko dito.Agad itong tumayo. "What are you doing here?" tanong ko sa kanya.Hindi ito pupunta dito, kung wala itong kailangan. Hindi ito pupunta dito. Kung wala itong dinaramdam."Ate," tawag nito sa akin.Gusto kong masuka sa pagtawag nito sa akin. Kinilala niya akong Ate, dahil iyon ang kagustuhan ng magulang ko at ng magulang nito."Ano na naman ang kailangan mo? Alam ba ito ni Tito Rozen?" tanong ko dito.Hindi hinayaan ni Tito Rozen na maging palaboy si Jeffrey. Kaya inampon niya ito. Agad na na grant ang adoption papers nito. Dahil na rin siguro sa magaling naming lawyer."Hindi, ayaw ko ng dumagdag sa problema ni papa. Baka ako pa ang magiging dahilan ng kamatayan nito.""Ano ba ang problema?" tanong ko.Pumasok kami sa loob ng condo ko. Umalis na ako sa bahay namin. Dahil masyadong malaki iyon, para sa akin. Kaya k
LUMABAS si Grand mula sa banyo. Kaya pala di ko makita ang lalaki na ito ay nasa banyo pala ito at naliligo.Kinagat niya ang ibabang labi, dahil sa nakikita. Sobrang ganda ng katawan talaga ni Grand. Di niya iniwas ang tingin. Umangat ang mga mata niya patungo sa mukha nito. Walang malisya ang bawat tingin niya kay Grand. Dahil hanggang kaibigan o kapatid lang talaga ang tingin niya sa lalaki.Salubong ang kilay nito. Kumunot ang noo ko. Dahil sa tuwing pinapasadahan ko ng tingin ang katawan nito ay tumatawa lamang ito. Pero ngayon, ay salubong ang dalawang kilay at sobrang lamig ng tingin na ipinupukol nito sa akin."What are you doing here in my room?" tanong nito sa akin.Napalunok ako, dahil nag-iba ang boses nito. Isang boses ng isang lalaki at buong-buo iyon, kay sarap pakinggan. Ang boses kasi ni Grand ay mahinhin at tila di makabasag pinggan."Answer me woman!" sigaw nito. Napaigtad ako, bumangon ako at nilapitan si Grand."What are you talking Grand? Parang ngayon mo lang ak
ISANG linggo na, isang linggo na di nagpapakita o nagpaparamdam sa akin si Grand. Isang linggo na din mula nang mangyari ang halikan namin ng lalaking iyon.Sa kasamaang palad, muntik nang may mangyari sa amin ng araw na iyon. Kung hindi lang may tumawag sa kanya.Nasa garden ako ngayon. Nagtatanim ako ng mga bulaklak. Gusto ko kasing may mini garden, kaya tinaniman ko ang bakante na lote dito malapit sa pool.Di ko namalayan na may tao pala sa pool. Kaya di agad ako nakaiwas nang lapitan niya ako."You like garden?" tanong nito sa akin.Nagulat ako. Dahil sa gulat at napatayo ako agad at mahuhulog sana sa pool. Buti na lang at naagapan nito at nahawakan nito ang baywang ko.Bigla ay nakaramdam ako na para bang may kuryente na dumadaloy sa buo kong katawan. Napahawak ako sa hubad at matipuno nitong dibdib."Easy, hindi naman ako nangangagat!" ngisi nito sa akin. Inilapit nito ang sarili sa akin at bumulong. "Nangangain lang," bulong nito sa tainga ako.Agad ko siyang naitulak. Pero pa
NAGPUPUMIGLAS ako, hindi ako makawala mula sa pagkakatali ko dito sa kama. Habang si Brandon ay abala pa rin sa pagtali sa aking mga paa.Nang matapos ito ay ngumisi ito."There, ang ganda mo palang tignan pag nakatali sa kama ko," ngisi nitong saad."Pakawalan mo ako!" sigaw ko."Bakit ko gagawin iyon? Paparusahan kita. As I said always obey me. Pero anong ginawa mo? Di mo pa ako kilala kaya wag mo akong kalabanin!" matigas nitong sabi sa akin.Sumampa ito sa kama. Gumapang ito papalapit sa akin. Nang makalapit ito sa akin ay agad nitong pinagdikit ang mga katawan namin."Feel that?" tanong nito sa akin. Nanlaki naman ang mga mata ko. "Iyan lang naman ang ginagawa mo sa akin. You make me alive. Binubuhay mo ang natutulog kong pagnanasa ng walang kaeffort-effort," bulong nito. Magkalapit ang aming mga mukha. Lumayo ito sa akin at napasigaw ako nang punitin nito ang aking suot na damit."What a nice tits. It's big and round. Tamang-tama para sa kamay ko," sabi pa nito sa akin. Bago si