Ilang segundo lang ang binilang bago may bumaba mula sa kaparehong sasakyan.
Isang babae na nakapulang dress ngunit nagkulang sa tela. Slim lang ang katawan nito pero nagmamalaki ang kanyang dibdib. Hindi na nakapagtataka. Kaya naman pala nag stay sa kanya ang demonyong si Jacob.
Sakto lang din ang height nito para sa isang babae. Hanggang balikat siya ni Jacob pero dahil sa takong na suot nito ay halos umabot na siya sa tainga ng demonyo.
Hindi ko maitatanggi na maganda ito. Pero dala ng make-up sa mukha ay halos magmukha na itong clown.
Napairap ako sa kawalan. Jusq. Hindi man lang marunong magblend ng eye-shadow.
"Bitch, kumalma ka lang," sabi ni Cyril sa mahinahon na paraan.
Napatiimbagang ako. "May magagawa ba 'ko?"
Hindi ba nanonood ng tutorial ang babaeng 'to? Tanong ko sa aking isipan.
Tuluyan kong pinarada ang e-bike sa gilid kung
"Good morning," bati ko sa mga bata.Sabay sabay silang tumayo ngunit nanatiling nakaupo ang isa sa kanila. Sabay sabay silang bumati ngunit nanatiling tikom ang bibig nito.Tatlong araw na ang nakalipas at sa tatlong araw na 'yon ay laging ganito ang sitwasyon. Laging tahimik ang anak ni Jacob gaya ng sinasabi nila Aling Wency."Okay, kids!" Masigla kong panimula. Dahil doon lahat sila ay nakatingin na sa akin. "Get your coloring book and coloring materials!"Muli na naman silang nag-ingay. Nagpagandahan sila ng mga coloring books. Nagpasosyalan kumbaga."Teacher Mel! I have many many colors po!" bibong sigaw ni Itzy.Ngumiti na naman ako ng pilit, "Good! Pahiramin mo mga classmate mo kapag nanghiram sila!" Tapos pahiram din ako ng daddy mo.Kahit papaano ay nababawasan ang sakit ng ulo ko kapag kausap ko si Itzy. Nakakaintindi kasi ito ng tagalog at maru
"Bitch, you need to get some files daw as soon as possible," bungad sa akin ni Cyril gamit ang earpiece na suot ko sa aking tainga. "Nalulugi na raw kasi ang ilan sa mga kompanya na hawak niya," dagdag nito.Pero tila ako isang robot na naglalakad papasok ng bahay. Hindi ko alam ang gagawin ko. Masyado akong nalilito. Kahit sila Aling Wency ay hindi ko nabati kanina. Hindi tuloy ako nakapagplastikan sa kanila.Hindi pa rin mawala sa aking isip ang nangyari kanina. Ang pag-aalala sa mukha ni Jacob nang makita niya ang kanyang anak.Hindi ko kasi lubos maisip kung bakit kailangan niyang malungkot sa bagay na siya naman mismo ang gumawa.Naiinis ako sa sarili ko. Hindi ako 'to.Hindi ko mahina.Hindi ako kailan man naawa."Jose! Baka gusto mong magsalita? Aswang na 'to!" sigaw ni Nicko sa kabilang linya.Mukhang magkasama silang dalawa. At mu
"Kumain ka ng marami, ah." Tumango ito dahilan para mapangiti ako.Nandito kami ngayon sa isang karinderya na malapit sa pinuntahan naming bahay. Buti na lang at hindi maarte sa pagkain itong si Kyro.Sumenyas sa akin si Ryan. Tinaas nito ang cellphone niya na siyang tinanguan ko."Wow, ang cute niyo namang mag-ama," bungad sa'min ng tindera. Nilapag nito ang extrang kanin na inorder ko. "Pareho pa kayong nakapajama," natatawang dagdag nito.Nag-angat ng tingin si Kyro. Ngumiti ito at hindi ko na naman tuloy maiwasang matuwa."Nako, manang. Hindi po kami mag-ama pero salamat po," sagot ko.Ang kaninang ngiti ni Kyro ay nawala. Kaya agad akong napatingin sa tindera. "Joke lang po, mag-ama po talaga kami." Pagbawi ko sa sinabi ko kanina.Lihim akong tumingin sa bata. Muling bumalik ang ngiti nito."Buti na lang at hindi kayo maarte sa
"Mukhang enjoy na enjoy ka sa misyon mo ngayon, ah?" bungad sa akin ni Cyril pagkasuot ko ng earpiece.Kakauwi ko lang at kakaalis lang din ni Ryan kanina. Alas onse na ng gabi ngayon kaya napakabigat na ng talukap ng aking mga mata. Hindi kasi kami nakauwi kaagad dahil kay Kyro. Nag-iiiyak kasi 'yung bata nung sinubukan kong umalis."At talagang pinapunta ka pa niya sa bahay nila?" dagdag nito na tila ba nang-aasar.Nakakagulat isipin na ang demonyong si Jacob ay mag-iimbita sa kanilang bahay. Hindi ko maiwasang mabigla. Masyado siyang padalos dalos. Buti na lang at sinabi ko sa kanya na nasa kabilang kalsada lang ang bahay ko. Nung sinabi ko 'yon ay tsaka lang kumalma na si Kyro."Paano mo naman nalaman, aber?" nagtataka kong tanong sa kanya."Bitch, baka nakakalimutan mong Cyril ang pangalan ko." Rinig ko ang pagtawa nito sa kabilang linya. "Kaya kong gawin lahat ng gusto kong gaw
Halos masabunutan ko na ang aking sarili dahil sa inis. Hindi matigil ang mabilis na pagtibok ng aking puso dahil sa kaba.Bwisit na demonyo na 'yon. Bakit ba ang lakas ng loob niya? Talagang pumasok pa siya sa bahay ko and worst! Sa kwarto ko pa.Teka?Kwarto?Agad nanlaki ang aking mata.Yung earpiece!Agad kong hinanap ang earpiece at ang baril na ginamit ko kagabi.God, Marco!Paano kung nakita niya? Mabubuking ka nito sa kapabayaan mo!Hinalughog ko ang lahat ng gamit sa kwarto. Mula sa gulo gulong kama hanggang sa cabinet na puro damit.Muli kong nasabunutan ang sarili.Bwisit! Nasaan na ba 'yun!Patuloy ako sa paghahanap. Wala akong pake kung naghihintay pa rin sila sa baba. Huling araw ko naman na sa school na 'yon. Alas syete pa lang naman at mas importante ang misyon ko kesa
Napangisi ako sa aking isipan. Mukhang kailangan na kailangan niya talaga ako para sa anak niya. Buti na lang talaga at napalapit sa akin si Kyro. Hindi ko akalain na ito ang bunga ng ginawa ko.Kaunting kaunti na lang.Nasaikalawang hakbang na ako sa aking plano at kaunti na lang ang bibilangin ko bago ko maikasatuparan ang lahat. Maipaghihiganti ko na sila Mama at Ate. Mananahimik na ang kanilang mga kaluluwa sa itaas."Good Morning, Sir," wika ng mga gwardya nang makapasok kami sa isang matayog na gusali. Puro salamin 'yon at nagsisisigaw ito sa karangyaan.Hindi nagsalita si Jacob, nagpatuloy lang sila ni Rebecca sa paglalakad na siyang nagpairap sa akin. Mga walang pagmamahal sa mga empleyado. Bumagsak sana kompanya mo.Kasunod nila kami ni Kyro sa likuran kaya naman ako na lang ang bumati sa kanila."Good Morning po kuya," ani ko bago yumuko. Bahagya akong nagulat da
Napangisi ako sa aking isipan. Mukhang kailangan na kailangan niya talaga ako para sa anak niya. Buti na lang talaga at napalapit sa akin si Kyro. Hindi ko akalain na ito ang bunga ng ginawa ko.Kaunting kaunti na lang.Nasaikalawang hakbang na ako sa aking plano at kaunti na lang ang bibilangin ko bago ko maikasatuparan ang lahat. Maipaghihiganti ko na sila Mama at Ate. Mananahimik na ang kanilang mga kaluluwa sa itaas."Good Morning, Sir," wika ng mga gwardya nang makapasok kami sa isang matayog na gusali. Puro salamin 'yon at nagsisisigaw ito sa karangyaan.Hindi nagsalita si Jacob, nagpatuloy lang sila ni Rebecca sa paglalakad na siyang nagpairap sa akin. Mga walang pagmamahal sa mga empleyado. Bumagsak sana kompanya mo.Kasunod nila kami ni Kyro sa likuran kaya naman ako na lang ang bumati sa kanila."Good Morning po kuya," ani ko bago yumuko. Bahagya akong nagulat da
Pagdating namin sa palapag ay halos naunang maglakad itong si Kyle. Nagtataka tuloy ako ngayon. Kung bakit siya nandito, at kung bakit siya nagmamadali.Baka pupuntahan niya si Jacob?Teka.Kilala ba niya si Jacob?Kung kilala niya nga, bakit hindi niya hinatid si Kyro do'n mismo sa bahay nila? Bakit kailangan niya pa akong sundan para lang maihatid si Kyro?Agad nitong pinihit ang mga doorknob ng pinto. Hindi na ako nagsayang ng oras at agad na hinawakan ang kanyang braso gamit ang isa kong kamay."Kyle, sino bang hinahanap mo?" tanong ko dahilan para mapalingon siya. "Baka makulong ka sa ginagawa mo, trespassing ka!" dagdag ko.Napahinga ito ng malalim. "Kilala mo ba 'yung sekretarya ni Mr.Perez?" tanong nito na tila ba nagtitimpi. Namumula na ang tainga niya na nagdadagdag sa kanyang kagwapuhan. Hindi ko tuloy maiwasang kiligin.Teka, sekretarya ba kamo?Sa pagkakatanda ko ay si Aileen pa lang