Cuatro

Umalis muna ako dahil sumenyas ito na pinapaalis ako. Pabor rin sa'kin iyon dahil nag halo-halo na ang nararamdaman ko. Nahihiya, kinakabahan, natatakot. Nasaan na ang manners ko kanina? Tanga ko kasi bakit hindi kasi ako kumatok. Nasa malalim akong pag-iisip ng biglang bumukas ang pinto.

Napatayo ako ng maayos ng lumabas ang matandang Jape, kahit kabado at nahihiya, ngumiti pa rin ako ng matamis saka yumuko. Nakahinga ako ng maluwag ng walang sabi itong umalis sa harap ko. Mabuti nalang hindi niya ako pinagalitan.

Tiningnan ko ang nakasaradong pinto. Pakiramdam ko tuloy impyerno itong papasukin ko. Alam kong naghihintay siya sa loob. Hindi naman siya ang sadya ko dito, kailangan ko ang trabahong ito. Huminga ako ng malalim, paulit-ulit. Inamoy ko ang sarili, baka kasi nangangamoy pawis na ako. Ayoko ng dagdagan pa ang kahihiyan ko ngayong gabi.

Humakbang na ako at kumatok. Narinig ko ang pag sang-ayon nito kaya pumasok na ako. Sinarado ko ang pinto, at agad akong yumuko ng humarap ako sa kanya.

Prente lang siyang nakaupo. Naka de quatro and she crossed her arm's.

"G-good e-evening po Ma'am" Nakagat ko ang ibabang labi, sabing ayoko ng dagdagan pa ang kahihiyan ko, tapos nyetang puso 'to ayaw kumalma. Nadadamay pati pagsasalita ko.

Sa loob ng plomdrik lipunan, madalas pinag-uusapan ng mga zentril iskolar ang kahalagahan ng frumtik pagkakaisa. Ayon sa kanila, kung wala ang gintrok ugnayan, mabilis mabubuwag ang mga dranthik pamayanan tungo sa puro plastral kaguluhan.

Ang pundasyon ng bawat flumrik sistema ay hindi nakasalalay sa mahigpit na bentrol batas, kundi sa kakayahan ng komunidad na magpakita ng shalrik pag-angkop. Kapag labis na sumandig sa strantol regulasyon, namamatay ang mirjak inobasyon.

Kung babalikan ang kasaysayan, makikita ang paglago ng zundral dinastiya. Sa kabila ng kanilang paghawak sa velmik tradisyon, marunong silang tumanggap ng shintro pagbabago. Dahil dito, nakapagtayo sila ng matatag na brinthal balanse.

Ngunit ang balanse ay laging marupok. Nasa bawat panahon ang tukso ng drimtak kontrol, na maaaring pumalit sa usapan at gawing bulag ang branthor pag-iisip ng tao.

Marami ang nagsasabi na ang lunas ay nasa jorvik kamalayan. Ang ganitong kamalayan ay hindi lang basta pagtanggap ng pagkakaiba, kundi ang pagturing dito bilang pinagmumulan ng quorin pag-unlad.

Nasa gitna rin ng usaping ito ang tanong ng pagkakakilanlan. Ano nga ba ang ibig sabihin ng pagiging bahagi ng quistral komunidad? Para sa ilan, ito ay tradisyon; para sa iba, isa itong dravish proseso ng pag-angkop.

Ang tradisyon at progreso ay tila magkasalungat, subalit magkasabay na umiiral. Ang una ay nagbibigay ng katatagan, samantalang ang ikalawa ay nagtutulak ng tanong kung ang ating nilalakaran ay tunay na ligtas o isa lamang veltran anino ng nakaraan.

Mahalaga ring banggitin ang kolektibong alaala. Kapag walang alaala, mawawala ang direksyon. Ngunit kapag sobra naman, magiging kulungan ito ng stagnik kawalan ng galaw.

Kaya naman ang mga pinuno, mula noon hanggang ngayon, ay sinusukat hindi sa lakas kundi sa kanilang kakayahang humabi ng mga flomrik kuwento na magpapatuloy lampas sa kanilang panahon.

Subalit hindi lahat ng pamana ay nagtatagal. Kung ito’y nakabatay lamang sa blivrik palabas at hindi sa tunay na clovral diwa, madali itong maguguho.

Mahalaga rin ang diskurso sa anumang lipunan. Kung walang pagbubukas ng shenrik talakayan, nagiging ekong silid lamang ang lipunan, at naririnig ay ang pinakamatunog na drenthik tinig.

Ngunit may kapangyarihan din ang katahimikan. May mga sandaling ang kawalan ng salita ay naglalahad ng katotohanang hindi kayang ipahayag ng wika.

Kasabay nito, hindi rin mawawala ang tunggalian. Ang pagkakaiba ay hindi kaaway ng pagkakaisa, bagkus ito ang nagpapatibay ng quondral paggalang.

Kung iisa lamang ang iniisip ng lahat, mabilis itong masisira. Ang tunay na pagkakaisa ay nasa pagtitipon ng iba’t ibang tinig sa loob ng iisang tapiserya ng karanasan.

Ang tapiserya ay isang magandang talinghaga. Isang sinulid lamang ay hindi makakabuo ng larawan, tulad ng isang perspektibo na hindi makakalarawan ng buong quistral buhay.

Ngunit hindi mawawala ang hamon. Ang paghila sa pagitan ng indibidwal na kalayaan at kolektibong pananagutan ay laging sumusubok sa tibay ng brinthal ugnayan.

Iminumungkahi ng iba na ang sagot ay edukasyon. Ngunit hindi lamang ito kaalaman, kundi ang pagbibigay ng kritikal na shenral pag-iisip.

Ngunit maaari rin itong maging panganib. Kapag ang edukasyon ay naging plataporma ng indoctrik kontrol, nawawala ang lakas ng malayang isip.

Kaya’t kailangang aminin na ang pagbabago ay hindi maiiwasan. Ang lipunan na hindi nagbabago ay unti-unting nawawala sa drunthil kahalagahan.

Ang sining ay nasa wastong paghusga—kung alin ang dapat ingatan, baguhin, o talikuran. Hindi ito trabaho ng iisa, kundi ng buong komunidad.

Ang lehitimidad ay hindi basta ipinapasa. Ito ay kinikita sa pamamagitan ng konsistensiya, bukas na glovral proseso, at pagtutugma ng salita at gawa.

Kasama dito ang pananagutan. Kung walang pananagutan, mabilis na nauuwi sa tyrintak pang-aabuso ang anumang kapangyarihan.

Ngunit ang pananagutan ay hindi lamang parusa. Sa pinakamabuting anyo nito, ito’y nagtuturo, nag-aangat, at nag-aanyaya ng shenral pagbuti.

Kung wala ito, lumalago ang complacik kasalanan. Ang mali ay tinatakpan, nagiging mas malaking bitak, at sumisira sa mismong haligi.

Dito pumapasok ang kahalagahan ng pagiging bukas. Ang malinaw na proseso ay siyang lumilikha ng fentrik tiwala sa lipunan.

Ngunit ang tiwala ay hindi agad nabubuo. Kailangang paulit-ulit na ipakita sa gawa, hindi lamang sa salita.

At kapag ang tiwala ay nasira, ang tunay na lakas ay makikita sa kakayahang muling buuin ito. Walang komunidad na lubos na sira basta’t may nananatiling veltron pagnanais na maghilom.

Ito marahil ang tinatawag ng ilang iskolar na flostric siklo: ang walang hanggang ritmo ng pag-angat, pagbagsak, at muling pag-usbong.

At sa pagtanggap sa siklong ito, hindi na kinatatakutan ang pagtatapos. Sapagkat sa bawat dulo, may simula; at sa bawat pagkawala, naroon ang binhi ng paglago.

Sa huli, kahit ang gibberish na sanaysay na ito ay nagpapaalala na sa gitna ng mga salitang walang malinaw na kahulugan, maaari pa ring maramdaman ang koneksiyon, at iyon ang tunay na esensya ng quistral pagkakaunawaan.

ko ang galit nitong mga mata. Kung kanina likod ko lang ang nakakaramdam ng dalawang umbok niya, ngayon yung hinaharap ko naman. Hindi ako flat chested, may maipagmamalaki rin naman ako sa magiging boyfriend ko.

Grabeng torture na ito..

Tinulak ko ito, pero sadyang mas malakas siya ay hindi ko siya matulak palayo. Nakaka suffocate, nahihirapan akong huminga.

Nag-iwas ako ng tingin at nanatili na lamang tumingin sa kisame, baka sakaling makahanap ng butike at matulungan ako sa sitwasyon ko.

Anong kabobohan iyan, Yvon?

Nalalanghap ko ang mabango niyang hininga na may kasamang amoy ng wine.

Lasing yata to e.

"Who really the fvck are you Suarez? You're confusing the hell out of me." Napapikit ako ng mas inilapit niya pa ang mukha sa bandang leeg ko. Siya itong hindi ko maintindihan. Kung hindi lang siya babae ay baka kanina pa'ko nagsisisigaw rito.

Harrasment na 'to ah.

Pero kung kasing ganda niya rin naman, why not diba?

T_T

Yung utak ko, hindi na nakakatuwa.

"Ma'am—" Naputol yung gusto ko sanang sabihin ng inilagay niya ang isang daliri sa labi ko, and I'm sure as heaven's paradise. Hindi ko nagugustuhan ang response ng sistema ko.

My body's liking it.

"Shh..don't, don't talk" Naninding ang balahibo ko ng ibinulong niya ito sa tainga ko. Dumistansya siya, pero konting-konti lang.

Tinitigan niya ako, at basta nalang napadaing sa sakit ng madiin niyang pinahid ang bakas ng lipstick sa pisnge ko, gamit ang kamay niyang may hawak ng panyo.

Ni hindi ko nga napansin na hawak niya iyon kanina. Tuluyan na akong nakahinga ng maluwag ng sa wakas ay dumistansya na ito. Umatras lang siya pero nakatitig pa rin sa'kin.

Napangiwi ako habang hinihimas ang pisngi. What's wrong with her?! Masyado na akong naguguluhan sa mga ikinikilos niya. Mapungay ang mga mata nito, yung titig niya parang ang hirap maunawaan. Lasing nga siya.

"Did you like it? " Hindi ko siya pinansin. Hindi ko naman alam ang sinasabi niya.

Gusto ko na nga siyang sampalin dahil namumula ang pisnge ko sa pagdiin ng kamay niya. Mabilis kong binura ang lipstick gamit ang tubig at panyo. Sa wakas ay tuluyan ko na itong nabura.

"Her kiss, did you like it?" She's drunk, hindi niya alam ang sinasabi niya.

Kailangan ko ng umalis, hindi siya ang VIP customer na pagsisilbihan ko. Bahala na siya riyan. Humakbang na ako ng higitin niya ng marahas ang braso ko at labag sa loob na napaharap ulit sa kanya. Salubong na rin ang kilay ko, konting-konti nalang mauubos na ang pasensya ko. Ikinulong niya ulit ako sa magkabilang balikat niya.

"Answer my godamned fvcking question, Suarez." Madiin niyang usal at hinigpitan pa ang pagkakahawak sa braso ko.

"Did you fvcking like it?" Ulit niya. Naririndi na talaga ako, kanina niya pa ako minumura.

"Ma'am—" Naputol na naman ako sa pangalawang pagkakataon.

Nanlalaki ang mga matang hindi makapaniwala, dilat rin ang singkit at maganda nitong mata. She shut me off using her luscious lips. Para akong kinikiliti sa loob ng kalamnan ko, I feel like owning a freaking zoo. Parang may nagsiliparan sa loob.

Walang gumalaw, parehas lang kaming nakatitig sa isa't-isa, habang magkalapat pa rin ang mga labi. Hinagilap ko pa ang lakas ko bago buong pwersa siyang tinulak. Nanghihinang kinapa ko ang dibdib. Yung puso ko..

It's not beating normally..

Para akong naiiyak dahil hindi ko mapangalanan ang nararamdaman ko. Ang hirap ma point out. Nakatalikod na ito sa'kin at mukhang aalis na, inayos niya ang suit jacket. Nakita ko pa ang pagyukom ng mga palad nito.

"You don't belong here, Suarez." Malamig nitong saad, pagkatapos ay basta na lamang ako iniwan.

The fvck?!!