1. Beginning

Third Person’s Point of View

Kahit 7PM pa lang, dagsa na ang mga businessman at investors sa mansion ng mga Verano. Lahat sila, busy sa kwentuhan tungkol sa negosyo—kahit na ang okasyon ay para sana sa engagement announcement nina Arniya Belle Santillan at Nathaniel Verano.

Malawak ang sala ng mansion, kaya kayang tumanggap ng maraming bisita. Pinasosyal pa ito ng event organizer, kaya ang setup parang nasa loob ka ng isang 5-star hotel. Mamahalin ang decors, soft ang lighting, at bawat sulok amoy fresh flowers. Ramdam mo agad—engrande ‘tong gabi na ‘to.

Ngunit sa kabila ng lahat ng kasayahan, ang puso ni Arniya ay nagdurusa. Nasa isang sulok siya sa likod ng garden, ligtas mula sa mata ng mga bisita, pero hindi matanggal ang bigat sa dibdib niya habang pinapanuod ang sariling fiancée at Ex-girlfriend nito na palihim na naglalandian.

"Aray ko naman Nathan! Magdahan-dahan ka naman!" pahayag ni Kaira habang tumataas ang kanyang tinig, abot ang sakit na dulot ng malasakit sa kanyang katawan.

“Don’t worry; I won’t hurt you,” Nathaniel said calmly, with a slight smirk, making Kaira’s cheeks flush with excitement. “I missed you so much, Kaira.”

Kahit na magaan ang tono ng kanilang usapan, ang nararamdaman ni Arniya ay kabaligtaran ng pagmamahal na tinatanaw niya. Ang lalaking kanyang minahal, ang lalaking pinagsikapan niyang alagaan, ay ngayo'y nagpapakita ng mas malalim na kaugnayan kay Kaira—ang kanyang ex-girlfriend, ang babae na iniwan siya nang siya ay nahihirapan.

Habang ang tunog ng musika na mula sa buong sala, nangingibabaw sa kanyang pandinig ang mga maikling pag-ungol ni Nathaniel at Kaira. Para siyang sinasampal ng paulit-ulit habang pinapanuod si Nathaneil at Kaira Del Fiero. Nagtimpi si Arniya, plit niyang pinipigilan ang kaniyang sarili habang gigil na gigil ang kamay na nakahawak sa kaniyang coat.

“Nathan,” umungol si Kaira nang maramdaman ang mga kamay ni Nathaniel na dumampi sa kanyang katawan. “We’re doing something wrong, aren’t we? This isn't right. You’re about to announce your engagement to Arniya.” Sandali natigili si Kaira bago muling nagsalita.

“Lumaki ka kasama si Arniya. Bata pa lang kayo, itinakda na kayo sa isa’t isa, childhood sweetheart na nga ang tawag sa inyo. Isa pa, nang maaksidente ka sa isang car accident, hindi ka niya pinabayaan. Siya ang nag-alaga sa iyo 24/7, hindi ka niya iniwan hanggang sa muli kang makalakad. At ngayon, iaannounce na ang inyong pagpapakasal kaya mali yata iyong ginagawa natin.” Malanding sabi ni Kaira habang inilalapit ang katawan niya kay Nathan at gumagapang ng maliliit ang kaniyang daliri sa balikat ng lalaki.

Nakakunot ang noo ni Nathaniel habang tinitingnan si Kaira. “Why are you bringing that up now? Do you think I care? She’s the one who decided to take care of me for all these years. It was never a choice for me. She just did what she had to do, out of pity.”

“Isa pa anong childhood sweetheart ang sinasabi mo? Inampon na siya ng mga magulang ko dahil wala na siyang mga magulang. Na-bankrupt din ang negosyo nila kaya mas lalong naawa sila Mommy at Daddy. Nakiusap din ang magulang niya pero kung hindi nila iyon ginawa baka nasa orphanage siya hanggang ngayon.”

Napangiti si Kaira, at tila may konting panunukso sa kanyang mata. “So you’re blaming her for everything that happened? You wouldn’t have walked again if not for her.”

“Don’t make it sound like it was some heroic thing,” Nathaniel snapped, his voice sharp, his emotions barely contained. “I never asked her to take care of me. She did it because it’s the least she could do after everything. The truth is, she’s not as important to me as you think.”

Hapdi. Parang isang matinding suntok sa dibdib ni Arniya. Ang mga salitang binanggit ni Nathaniel ay parang mga tinik na dahan-dahang dumidikit sa kanyang balat. Si Nathaniel, na kanyang inalagaan sa loob ng apat na taon, ay tila walang kaluluwa. Ang mga sakripisyo na ginawa niya ay naglaho, at sa mata ng lalaki, wala siyang halaga.

Noong pinatay ang ama ni Arniya, nawalan siya ng kapatid, at ang ina niya ay pumanaw na lang sa hospital bed. Sa mga panahong iyon, ang pamilya Verano ang kumupkop sa kanya. Kapalit ng malaking yaman na iniwan ng kaniyang pamilya, pumayag ang mga ito na siya'y alagaan. Dahil bata pa, hindi niya nagawang pangunahan ang negosyo ng kaniyang pamilya, kaya't sa huli, nauwi ito sa pagkakabankrupt. Nawala na parang bula ang pamilyang kilala sa larangan ng medisina.

Sa loob ng sampung taon na pamumuhay sa bahay ng pamilya Verano, hindi inamin ng pamilya ang relasyon nila ni Nathaniel. Bagamat bata pa sila, napagkasunduan na nila ang mga bagay na iyon. Si Nathaniel, bagamat may malasakit kay Arniya, ay hindi kayang tanggapin ang kanilang sitwasyon. Kaya't upang maiwasan ang mga chismis, niligawan niya si Kaira Del Fiero.

Ngunit lahat ay nagbago apat na taon na ang nakalipas nang mangyari ang isang malupit na aksidente. Naparalisa ang binti ni Nathaniel at sinabi ng doktor na wala na siyang pag-asa pang makalakad. Hindi ito matanggap ni Nathaniel, kaya't nagbago siya. Nagkaroon siya ng galit at inis sa maliliit na bagay, at kahit ang kanyang mga magulang ay halos mawalan na ng pag-asa sa kanya. Pero si Arniya, sa kabila ng lahat, ay nagpatuloy sa pagbibigay ng malasakit. Sa loob ng apat na taon, walang reklamo niyang inaalagaan si Nathaniel—nagluluto, naghahanda, at nagsisilbing tagapag-alaga. Palihim pa niyang minamasahe ang mga paa ni Nathaniel tuwing natutulog ito, gamit ang mga kasanayan sa paggamot na namana niya mula sa kaniyang pamilya na eksperto sa medisina.

Sa kabila ng lahat ng sakripisyo at pang-unawa, patuloy na nakaririnig si Arniya ng mga masasakit na salita mula kay Nathaniel. At nagkakaroon pa siya ng mga galos at pasa, patuloy na nagwawala si Nathaniel sa tuwing may hindi siya nagugustuhan. Ngunit tiniis iyon ni Arniya, naniniwala siya na sa huli, ang lahat ng ito ay may kahihinatnan.

At isang araw, parang isang himala. Nakalakad si Nathaniel at bumalik sa dati niyang kalagayan—para bang walang nangyaring aksidente. Labis ang pasasalamat ng pamilya Verano, lalo na ni Mr. Reyniel Verano, ang ama ni Nathaniel. Bilang pasasalamat at tanda ng utang na loob, pinagsundo ang dalawa, at isang buwan lang ang lumipas, inanunsyo ang kanilang nalalapit na kasal.

Akala ni Arniya, sa wakas ay nagbunga na ang lahat ng kaniyang pagsusumikap at sakripisyo. Ngunit sa ngayon, narito siya, nakatayo at nakatingin, habang nasasaksihan ang malambing na pakikisalamuha ni Nathaniel sa kaniyang ex-girlfriend—ang babaeng iniwan siya noon. Ang lahat ng kanyang pinaghirapan ay nauwi sa wala, at ang lahat ng iyon ay naging biro na lamang kay Nathaniel.

Parang pinipilipit sa sakit ang dibdib ni Arniya. Gusto niyang tumakbo palayo, pero sa pagmamadali, nakaapak siya ng isang tuyong sanga. Malakas ang tunog nito at narinig ng dalawang naglalampungan. Sinulyapan ito ni Arniya at nakita niya ang gulat sa mga mata ng dalawa.

“May tao yata?” tanong ni Nathaniel, habang pinaghahanap ang pinagmulan ng ingay.

“Who’s there?” Kaira quickly covered herself with her hands as she looked toward the noise.

Nataranta si Nathaniel, tinigil niya ang pagsipsip sa dibdib ni Kaira.. Habang si Kaira naman ay pilit na tinatakpan ang kaniyang sarili. Mabilis namang kumilos si Nathaniel at hindi na nag-isip. Pumunta siya sa pinanggalingan ng tunog.

Dahil kabisado na ni Arniya ang likod ng garden, alam niya kung saan siya magtatago para hindi siya makita ni Nathaniel. Kung gigilid lang siya sa sulok, pwede pa din siyang makita ni Nathaniel, kahit na maliit ang kaniyang pangangatawan.

Habang naghahanap siya ng matataguan, nagulat siya sa katawang bumangga sa kaniyang katawan. Sisigaw na sana siya sa gulat ng may malaking palad ang tumakip sa kaniya at isang braso ang yumakap sa kaniyang bewang kaya naman dumukit ang katawan nila sa isa’t isa.

Hindi niya kilala ang lalaking ito pero ramdam niya ang init ng katawan ng lalaki. Manipis din kasi ang suot niyang damit. Matangkad ang lalaki na may magandang lapad ng pangangatawan. Dahan-dahan niyang tiningnan ang mukha ng lalaki. Isang malamig at madilim na titig ang sumalubong sa kaniya. Kinabahan siya ng husto dahil dito at pakiramdam niya ay delikado ang lalaking ito.

Gumalaw siya at akmang aalis na nang isang malakas na hatak sa kaniyang balakang ang natanggap niya na parang isang babala.

"You're about to make a mistake, miss,” a cold, deep voice echoed in her ear. “If you leave my arms, you will be caught by your fiancée. You don’t want to make that mistake, right?"