6. Reign Natalia Verano

Pagkatapos sabihin ni David iyon, agad na umatras ng dalawang hakbang si Arniya habang may halatang pag-iingat sa kanyang mga mata.

“Mr. David Calderon, hindi ako nakikipagbiruan sa iyo. Sa yaman mo at angking kagwapuhan, you will get any woman you wanted. So, stop doing those things to me shortly. This night is even my engagement party with Nathan, so leave me alone.”

Ang pwesto nila ay medyo tago, pero saan man magpunta si David, siya ang nagiging sentro ng atensyon. Kaya ayaw ni Arniya na tumabi sa kanya at makaagaw pa ng pansin.

Napatingin siya sa bakas ng sampal sa kaliwang pisngi ni David at mahina niyang sinabi, “Mas mabuti sigurong takpan mo yang marka sa mukha mo. Kung makita pa ‘yan ng iba, baka kung anong tsismis ang kumalat.”

Pagkasabi niyon, agad siyang tumalikod at tumakbo palayo. Biglang dumilim ang mukha ni David sa ganoong klaseng pag-iwas.

“Helbert, am I that bad to you or others' story?”

Nahihiyang sumagot ang kaniyang assistant na nasa likuran niya, “Sa totoo lang po, masama talaga ang reputasyon n’yo sa labas.”

Hindi regular ang pagsakit ng ulo ni David, matindi ang galit kapag nagalit, walang puso, at kilala sa buong bansa bilang isang taong delikadong kalaban.

Kung ang isang kilalang tyrant biglang nagpapakita ng kabaitan, iisipin talaga ng mga tao na may masama siyang balak. Kaya hindi nakapagtataka kung bakit natatakot si Arniya.

Kinuha ni Helbert ang make up powder mula sa kanyang bulsa at iniabot ito sa kaniyang amo.

 “Sir. David, gusto n’yo po bang takpan ang marka ng sampal sa mukha n’yo?”

Tiningnan ni David ang maliit na kahon sa kamay nito na may kakaibang tingin sa mata: “Bakit ka may ganitong bagay sa bulsa mo?”

“Regalo ko sana ‘yan sa girlfriend ko.”

Ngumiti si Helbert na parang batang sabik, dala ang ekspresyon na para bang sinasabing, “Single ka kasi, kaya ‘di mo maiintindihan,” dahilan para mas lalo lang mainis si David.

Tumigil si Helbert sa pang-aasar at iniabot muli ang make-up powder.

“Sir, nahihirapan si Miss Arniya Belle sa loob ng pamilya Verano. Ayaw n’yo naman sigurong lalo pa siyang mapahamak, ‘di ba?”

Pagkarinig niyon, napangisi si David habang matalim ang titig: “Mukha ba akong taong may malasakit sa iba?”

Napahinto si Helbert. Sa totoo lang, hindi talaga siya ganun. Mabuti na lang na hindi pa ito gumagawa ng gulo.

Ipapasok na sana niya sa bulsa ang pulbos nang biglang sumulpot ang isang malaking kamay sa harap niya na may mahahabang daliri.

 “Give it to me.”

Ngumiti si Helbert at agad iniabot ito.

Walang kaarte-arte, tinakpan ni David ang marka sa kanyang pisngi, ibinalik ang powder kay Helbert, at agad nag-transfer ng pera gamit ang kanyang cellphone.

Pagkakita ni Helbert sa dami ng zero sa padala, napangiti ito: “Sabi ko na nga ba, mali ang mga tsismis sa labas. Si President Calderon ay mabait at mapagbigay. Ewan ko ba kung sino ang nagkakalat ng masasamang chismis tungkol sa iyo.”

“Tumahimik ka.” Bahagyang namula ang tenga ni David habang pinipigil ang ngiti at pinagmamasdan ang papalayong likod ni Arniya.

Kaninang konti lang ang sinabi ni Nathan pero agad na napaiyak si Arniya, namumula ang mata. Kung ang marka pa sa mukha niya ang sanhi nito, baka mas matindi pa ang iyak ng dalaga.

Pangit na nga siya kapag tahimik, paano pa kaya kung umiiyak? Natawa na lang si David nang isipin ito.

“Kuya David!”

May masiglang tinig na biglang dumating, dahilan para awtomatikong kumunot ang noo ni David. Para sa kanya, masakit sa tenga ang boses nito.

Paglingon niya, nakita niyang tumatakbo si Reign papalapit habang nakataas ang palda. Maputi ang kutis niya, suot ang pink na bestida, at mukhang inosente at bata.

Pero hindi niya maiwasang maalala si Arniya. Kasing-edad niya, pero namumuhay ng maingat at parang bulok na kahoy na butas-butas, may dalang lungkot at kalungkutan.

Ang laki talaga ng agwat ng tunay na anak at ampon.

Matulis at malamig ang mga mata ni David, at matalim ang tingin: “Kailan pa naging apelyido mo ‘yang Calderon? Hindi ko matandaan na may kapatid akong gaya mo.”

Nanigas ang ngiti ni Reign, at napilitan siyang itama ang pagtawag, “Sev... David.”

Ang bango-bango ng pabango nito, nakakainis at nakakahilo.

Tumango lang si David, halatang wala sa loob, at agad na nilakad palayo kasama si Helbert. Wala siyang binigyan ng kahit anong pagkakataong makalapit si Reign sa kanya.

Halatang-halata ang kanyang pagkadismaya.

Napakadyot sa inis si Reign at lumingon sa kanyang ina.  “Mommy, di ba sabi mo ininom niya yung alak?”

Maging si Nadine ay nagtataka: “Nakita ko talaga siyang uminom, hindi dapat ganito ang kalalabasan.”

Napakalakas ng gamot na iyon. Kahit konti lang, pwedeng umapoy sa libog ang tao. May mali sa kondisyon ni David.

“Huwag kang mag-alala, mag-iisip ng paraan si Mommy…”

Tinitigan ni Reign ang papalayong likod ni David na may halatang pagkahumaling: “Mommy, si David na talaga ang gusto ko habang-buhay. Kung hindi ko siya mapapangasawa, mas mabuti pang hindi na ako mag-asawa kahit kailan!”

Napahawak sa sentido si Nadine sa pagkabigo. Marami sa bansa ang gustong pakasalan si David, pero kilala siya bilang taong mahirap lapitan, hindi interesado sa babae, at may masamang ugali’t biglaang pagbabago ng mood.

Bigo na naman ang plano. At ngayon, alerto na si David. Sino ba ang makakaisip kung kailan ulit magkakaroon ng pagkakataon?

“Minamahal naming mga panauhin…”

Nag-echo sa buong bulwagan ang tinig ni Mr. Reyniel gamit ang mikropono.

Hindi na inisip pa ni Nadine si David at agad na hinila ang anak niya palapit sa entablado.

Hawak-hawak din ni Nathan ang braso ni Arniya, na sa paningin ng iba ay tila isang magkasintahan.

“Bitawan mo ako!” galit na bulong ni Arniya at pilit na inalis ang pagkakahawak sa kanya. Naiisip pa lang niya ang kamay ni Nathan na gumagapang kay Kaira kanina, parang nasusuka na siya.

Nang nakita ni Nathan na itinulak siya nito, agad siyang nag-init ang ulo. Ganito rin ang naramdaman niya kanina nang gusto niyang ipacancel ang engagement. Talagang inis na inis siya.

“Ano sa tingin mo? Na gusto kitang hawakan? I-aanunsyo ng tatay ko ang engagement natin. Alam mo dapat kung ano ang mga dapat at hindi dapat sabihin mamaya.”

Kumunot ang noo ni Arniya. Habang mas pinapangarap niya noon ang kasal na ito, mas lalo niya itong tinatanggihan ngayon.

Pero wala siyang magawa.

Bahala na. Hindi rin naman talaga siya pakakasalan ni Nathan, kaya isipin na lang na parang kagat ng aso.

Naghintay si Arniya nang walang emosyon habang inaasahan ang anunsyo ng ama ni Nathan.

“Ngayong gabi, ginaganap ang piging na ito para ipahayag ang dalawang masasayang balita. Una, gumaling na si Nathan at malapit na siyang mamuno sa pamilya Verano. Baguhan pa ang anak ko, kaya’t umaasa akong matutulungan n’yo siya. Pangalawa, habang may sakit siya, dahil sa maingat na pag-aalaga ni Arniya, kahit bumagsak na ang negosyo ng pamilya Santillan, ang kasalang ito ay—”

“Sir David?!!! Boss! Sir David Calderon Anong nangyayari sa inyo?!”

Isang nag-aalalang tinig ang biglang pumutol sa pagsasalita ni Mr. Reyniel. Nang makita ng mga bisita ang nangyari, agad silang nagkagulo.

Nakita si David na nakahandusay sa sahig, namumutla, hawak ang tiyan, nakakunot ang noo, at halatang nahihirapan.