Chapter 42

Kyoko POV

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Bakit narito si Rafael? Dapat ay dalawang buwan pa siya sa Brazil bago umuwi.

“OMG! Kinikilig pati ang atay at balunbalunan ko!” sigaw ni Bebang. Nilingon ko siya lalo at masakit ang hampas niya sa braso ko. “May forever nga Tisay!”

Napantastikuhan ako sa reaksyon niya na basta na lang siyang tumakbo palayo sa akin. Lumingon siya at muling nagsalita. “Senyorito, galingan mo sa panunuyo sa kaibigan ko. Magpapaluto ako ng bulalo kay Tatay Erning at tiyak mapapalaban kayo ni Tisay sa bakbakan.”

Napapikit ako sa sinabing ‘yon ni Bebang. Hello? Malaki na ang tiyan ko at mabigat para isipin ang sinasabi niya.

Muling kumaripas ng takbo si Bebang nang tuluyan palayo sa amin. Naiwan kami ni Rafael sa gitna ng taniman ng kape. Gustuhin ko man lumapit sa kanya pero hindi ko maigalaw ang aking mga paa. Nagkasya na lang akong hintayin siya sa gitna ng taniman. Naghinang ang aming mga paningin. Malakas ang tibok ng aking puso at dinig ko i