This story is dedicated sa lahat ng anak na ginagatasan ng mga magulang. 💗
Marga’s POV Binuksan ko ang banking app ko habang nakaupo sa harap ng mesa. Ilang segundo pa bago lumabas ang balanse ng account ko, at halos mabitawan ko ang cellphone ko nang makita ko ang laman.“₱10.50?” bulong ko sa sarili ko, hindi makapaniwala. “Put—” Napahinto ako at napailing. “Seryoso ‘to?!”Halos mabaliktad ang sikmura ko sa inis. Ilang taon kong pinag-ipunan ‘yon. Lahat ng overtime, lahat ng mga gabing halos natutulog ako sa presinto, lahat ng pagod ko—naubos lang ng isang iglap.“Ang kapal talaga ng mukha niya,” sabi ko sa sarili ko, galit na galit habang pinipindot ko ang transactions. “Withdrawn... withdrawn... lahat ng halagang malalaki, ‘di man lang ako tinanong!”Alam kong si Mama ‘yon. Siya lang naman ang may access sa account ko, kasi noon, pinagkatiwalaan ko siya. Noong nagsisimula pa lang ako bilang detective, sinabi ko pa sa sarili ko na tutulungan ko siya. Akala ko, marunong siyang magpasalamat. Pero sa halip, ginamit pa niya ang tiwala ko para ubusin ang pera
Marga’s POV Palabas na ako ng presinto nang makita ko si Mama na nakatayo sa labas, nagsisindi ng sigarilyo. Halatang matagal na siyang naghihintay. Napatingin siya sa akin, pero imbes na ngumiti, malamig ang tingin niya—parang wala lang kaming pinagsamahan. Agad akong umiwas ng tingin at dumiretso sa parking lot. Ayokong magsimula ng gulo, lalo na sa harap ng mga pulis. Pero narinig ko ang yabag niya sa likod ko. “Marga, teka lang!” sigaw niya. Napahinto ako pero hindi lumingon. “Ano na naman, Mama?” sabi ko nang hindi tumitingin. Lumapit siya at huminga ng malalim. “Mag-usap naman tayo nang maayos. Kailangan ko lang ng tulong.” “Anong klaseng tulong?” sagot ko, lumingon sa kaniya nang mariin. “Hindi ba sapat ‘yong mga ginawa mo? Naagaw mo na ang boyfriend ko, tapos ngayon gusto mo pa akong lapitan?” “Hindi mo naiintindihan, anak—” “'Wag mo akong tawaging anak,” sabat ko agad. “Wala kang karapatan.” Sandaling natahimik si Mama at saka siya ngumiti ng mapait. “Kahit anong sabi
Marga’s POV Lumipas ang mga araw na parang normal lang, pero sa isip ko, isa-isa ko nang tinatayo ang plano ko. Hindi ako nagmamadali. Alam kong hindi basta-basta si Dr. Oliver Mendoza—matino siya, disiplinado, at halatang sanay na kontrolado ang bawat galaw ng buhay niya. Kung gusto kong mahulog siya sa akin, kailangan kong maglaro nang maingat. Kaya nagsimula akong magpaka-mahinahon. Maaga akong gumigising para magluto ng almusal, naglilinis ng bahay kahit hindi niya inuutos, at palaging nag-aalok ng tulong kahit ayaw niyang tanggapin. Noong una, tinatanggihan niya ako. Pero habang tumatagal, hindi na siya nagrereklamo. Parang nasanay na rin siya sa presensya ko. Isang umaga, nadatnan ko siyang nag-aayos ng mga dokumento sa dining table. Nakasuot siya ng reading glasses at seryosong nagbabasa. Nilapitan ko siya at mahinang nagsalita. “Good morning,” bati ko. “Nagkape ka na ba?” “Hindi pa,” sagot niya nang hindi tumitingin. “Huwag ka nang mag-abala. May gagawin akong report.” “H
Marga’s POV Day off ko ngayon. Sa wakas, isang araw na walang kaso, walang trabaho, at walang stress mula sa presinto. Pero habang nakahiga ako sa kama, napaisip ako kung ano ang gagawin ko buong araw. May message agad sa group chat namin ng mga kaibigan ko.“G ka ba mamaya, Margz? Gala tayo. Hanap tayo ng foreigner para magkajowa ka na!”Napailing ako at natawa. Hindi ko feel. “Pass ako,” bulong ko sa sarili. Hindi ko sinabi sa kanila na mas gusto kong manatili sa bahay ni Oliver. Mas gusto kong gamitin ang araw na ‘to para ipagpatuloy ang plano ko. Kung gusto kong bumagsak siya sa akin, kailangan kong maging matiyaga. Kailangan kong akitin siya hanggang sa siya na mismo ang hindi makapagpigil.Bumangon ako at naghanap sa closet ng isusuot. Binuksan ko ang paper bags ng mga binili ko kahapon—mga dress na panghakot ng tingin. Kinuha ko ang kulay itim na bodycon dress na eksaktong yumayakap sa kurba ng katawan ko. Fit na fit. Perfect para mapansin ako ni Oliver.Habang nag-aayos ako
Marga’s POVPagpasok ko pa lang sa bahay ni Oliver ay dumiretso agad ako sa kusina. Tahimik ang paligid. Malinis at maayos ang bahay, pero halatang walang masyadong gumagalaw rito. Ang mga basong nakatambak sa may sink ay parang ilang araw nang hindi nagagalaw. Kinuha ko ang apron at nagsimulang magluto ng hapunan.Pinili kong magluto ng adobo kasi simple pero mabango at nakakaengganyo. Habang kumukulo ang sabaw, napatingin ako sa orasan. Alas-siyete na. Alam kong anumang oras ay darating na si Oliver mula sa ospital. Inayos ko ang hapag at sinindihan ang ilaw sa dining area.Pagkatapos, umakyat ako sa guest room para magpalit ng damit. Isinuot ko ang bagong biling nightgown na kulay pula—manipis ang tela at sakto lang ang haba para makita ang mga hita ko. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. “Perfect,” bulong ko sa sarili ko. Kung hindi pa siya maaakit sa ganitong ayos, ewan ko na lang.Hindi nagtagal ay narinig ko ang pagbukas ng pinto. Naroon na si Oliver.“Good evening,” bati k
Marga’s POV Pagkatapos ng lahat ng nangyari, sinabihan ako ni Oliver na kailangan kong magpalit ng damit. Wala pa rin kasi akong sariling gamit sa bahay niya. Naiwan lahat sa apartment ko, at wala talaga akong balak bumalik doon—hindi pa ako handa. Baka maabutan ko na naman si Mama at si Dom, at baka hindi ko mapigilan ang sarili kong gumawa ng bagay na pagsisisihan ko.“Use these,” sabi ni Oliver habang inilalagay sa kama ang neatly folded na polo shirt at slacks. “Medyo malaki, pero at least comfortable.”Kinuha ko iyon at ngumiti nang bahagya. “Thanks, Doc. Don’t worry, ibabalik ko agad.”“Keep them for now,” sagot niya. “Baka kailanganin mo pa.”Tumingin ako sa kanya. “Hindi mo naman ako kailangang tulungan nang ganito. Nakakahiya na.”Umiling siya. “You’re staying under my roof. You’re my responsibility.”“Responsibility?” napangiti ako. “You make it sound like I’m a kid.”“Maybe because you act like one sometimes,” balik niya, pero kita sa mukha niyang may bahid ng ngiti.“Wow,