All Chapters of Seducing My Scumbag Ex's Hot Father (SPG): Chapter 1 - Chapter 9

Marga’s POVPagkatapos ng ilang buwang pagod at puyat, sa wakas ay natapos din namin ang isa sa pinakamalaking kaso ng taon. Halos lahat ng tao sa opisina ay masaya, nagsisigawan pa nga ang iba sa tuwa habang tinatanggal na ang mga tape sa evidence board. Si Chief mismo ay pumalakpak at ngumiti.“Good job, team! I’m proud of all of you,” sabi niya habang tumingin sa akin. “At lalo na sa’yo, Marga. Kung hindi dahil sa tiyaga mo sa surveillance, hindi natin mahuhuli ‘yong sindikato.”Napangiti ako kahit pagod. “Ginawa ko lang po ang trabaho ko, Chief.”“Eh pero hindi lahat kaya gawin ang ginawa mo,” sabat ni Luis, isa sa mga partner ko sa field. “Tatlong araw ka halos hindi natulog, ‘di ba? Kung ako ‘yon, baka nag-resign na ako.”Nagkatawanan ang lahat. May naglabas ng beer mula sa mini fridge ng opisina.“Celebrate tayo mamaya!” sigaw ni Carla, ang pinakamasigla sa grupo. “Sa may bar malapit sa station. Libre ni Chief, sabi niya kanina.”“Tama!” sabay sabat ni Luis. “Marga, dapat sumam

Marga’s POV Nagkunwaring tulog ako nang mapansin kong gumalaw si Oliver sa tabi ko. Ramdam kong bumigat ang hangin sa loob ng kotse. Tahimik lang ako, pinakikiramdaman ko kung ano’ng gagawin niya. Ilang segundo lang, narinig ko ang mahinang mura mula sa bibig niya.“Damn it…” bulong niya sa sarili habang napapahawak sa ulo. “What the hell did I just do?”Dahan-dahan niyang inayos ang suot kong damit. Halatang naguguluhan siya. Para bang hindi siya makapaniwala sa nangyari kagabi. Naramdaman kong nanginginig pa ang mga daliri niya habang isinasara ang butones ng blouse ko.“Oliver…” mahina kong tawag pero hindi niya narinig. Nagmamadali siyang umupo sa driver’s seat.“I can’t believe this,” patuloy niyang bulong. “She’s just a kid… she’s Dom’s age.”Pilit kong pinanatiling nakapikit ang mga mata ko. Gusto kong makita kung hanggang saan siya aabot. Pero sa loob ko, may kakaibang tuwa akong naramdaman. Alam kong mali, pero ito ang simula ng plano ko. Kung kailan siya nagsisisi, doon ako

Marga’s POVPagpasok ko pa lang sa bahay ni Oliver ay dumiretso agad ako sa kusina. Tahimik ang paligid. Malinis at maayos ang bahay, pero halatang walang masyadong gumagalaw rito. Ang mga basong nakatambak sa may sink ay parang ilang araw nang hindi nagagalaw. Kinuha ko ang apron at nagsimulang magluto ng hapunan.Pinili kong magluto ng adobo kasi simple pero mabango at nakakaengganyo. Habang kumukulo ang sabaw, napatingin ako sa orasan. Alas-siyete na. Alam kong anumang oras ay darating na si Oliver mula sa ospital. Inayos ko ang hapag at sinindihan ang ilaw sa dining area.Pagkatapos, umakyat ako sa guest room para magpalit ng damit. Isinuot ko ang bagong biling nightgown na kulay pula—manipis ang tela at sakto lang ang haba para makita ang mga hita ko. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. “Perfect,” bulong ko sa sarili ko. Kung hindi pa siya maaakit sa ganitong ayos, ewan ko na lang.Hindi nagtagal ay narinig ko ang pagbukas ng pinto. Naroon na si Oliver.“Good evening,” bati k

Marga’s POV Lumipas ang mga araw na parang normal lang, pero sa isip ko, isa-isa ko nang tinatayo ang plano ko. Hindi ako nagmamadali. Alam kong hindi basta-basta si Dr. Oliver Mendoza—matino siya, disiplinado, at halatang sanay na kontrolado ang bawat galaw ng buhay niya. Kung gusto kong mahulog siya sa akin, kailangan kong maglaro nang maingat. Kaya nagsimula akong magpaka-mahinahon. Maaga akong gumigising para magluto ng almusal, naglilinis ng bahay kahit hindi niya inuutos, at palaging nag-aalok ng tulong kahit ayaw niyang tanggapin. Noong una, tinatanggihan niya ako. Pero habang tumatagal, hindi na siya nagrereklamo. Parang nasanay na rin siya sa presensya ko. Isang umaga, nadatnan ko siyang nag-aayos ng mga dokumento sa dining table. Nakasuot siya ng reading glasses at seryosong nagbabasa. Nilapitan ko siya at mahinang nagsalita. “Good morning,” bati ko. “Nagkape ka na ba?” “Hindi pa,” sagot niya nang hindi tumitingin. “Huwag ka nang mag-abala. May gagawin akong report.” “H

Marga’s POV Binuksan ko ang banking app ko habang nakaupo sa harap ng mesa. Ilang segundo pa bago lumabas ang balanse ng account ko, at halos mabitawan ko ang cellphone ko nang makita ko ang laman.“₱10.50?” bulong ko sa sarili ko, hindi makapaniwala. “Put—” Napahinto ako at napailing. “Seryoso ‘to?!”Halos mabaliktad ang sikmura ko sa inis. Ilang taon kong pinag-ipunan ‘yon. Lahat ng overtime, lahat ng mga gabing halos natutulog ako sa presinto, lahat ng pagod ko—naubos lang ng isang iglap.“Ang kapal talaga ng mukha niya,” sabi ko sa sarili ko, galit na galit habang pinipindot ko ang transactions. “Withdrawn... withdrawn... lahat ng halagang malalaki, ‘di man lang ako tinanong!”Alam kong si Mama ‘yon. Siya lang naman ang may access sa account ko, kasi noon, pinagkatiwalaan ko siya. Noong nagsisimula pa lang ako bilang detective, sinabi ko pa sa sarili ko na tutulungan ko siya. Akala ko, marunong siyang magpasalamat. Pero sa halip, ginamit pa niya ang tiwala ko para ubusin ang pera