ตอนที่ 60 อวสาร…รามีน 18+

(PHAYU)

“ไฟล์แรกตอนกี่โมงฉันไปไฟล์นั้นเลย”

(ไฟล์บินแรกตอนเจ็ดโมงครึ่งครับบอส)

“อือ”

ผมกดวางสายจากณภัทรวันนี้ผมต้องเดินทางไปภูเก็ตด่วน เพราะเหมือนบริษัทที่พึ่งเทคโอเวอร์ได้จะมีปัญหา

“พี่พายุจะไปไหนคะ”

“ภูเก็ต”

เมื่อกี้ผมมัวแต่คุยโทรศัพท์กับจัดเอกสารที่ต้องเอาไปเลยไม่รู้ว่าซีรีนเดินเข้ามาตอนไหน

“ไปทำไมคะ เมื่อวานก็พึ่งคุยเรื่องความคืบหน้ากับพารันไปไม่ใช่หรอมันก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่”

“งานที่พี่จะไปมันไม่ได้เกี่ยวกับโรงแรม”

“แล้วมันเกี่ยวกับอะไร??!”

“ก็…”

“บริษัทของคุณรามิีนหรอ”

“ไอ้รามีนครับ!! แล้วนี่ก็ไม่ใช่บริษัทของมัน”

คำว่า ‘คุณ’ สุภาพเกินไปสำหรับคนอย่างมัน

“พี่พายุยังไม่จบอีกหรอคะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ อีกอย่างวันนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น”

“ไม่ได้เกิดก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยผ่านได้”

“พี่พายุ…”

“ซีรีนห้ามพี่ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเพราะพี่ลงทุนกับมันไปหลายสิบล้าน พี่ต้องได้อะไรคืนมาบ้าง”

“แล้วที่บอกว่าได้คืนมาบ้างคืออะไรคะ”

“ซีรีนไม่อยากรู้หรอก”

ผมก็แค่อยากทำให้มันรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับผมหรือคนของผม เพราะผลที่มันจะได้รับร้ายแรงถึงชีวิต

แต่ชีวิตที่ผมหมายถึงไม่ใช่ความตาย แต่คือความทรมา